Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii, czy po uprzednim skorzystaniu z ulgi na złe długi, w sytuacji zbycia wierzytelności po cenie niższej niż wartość nominalna wierzytelności, a w szczególności gdy cena zbycia będzie niższa od wysokości podatku VAT wynikającej z nieuregulowanej faktury, podstawa opodatkowania oraz kwota podatku należnego powinna zostać zwiększona w całości, czy proporcjonalnie do kwoty uzyskanej ze zbycia wierzytelności. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sąd Rejonowy w (…) Wydział Gospodarczy (...) postanowieniem z (…) r. o sygn. akt: (…) ogłosił upadłość A. Sp. z o.o. z siedzibą w (…), nr KRS: (…), nr REGON: (…), nr NIP: (…) oraz wyznaczył syndyka masy upadłości w osobie spółki B. Sp. z o.o., nr KRS: (…).

Wnioskodawca, jako syndyk masy upadłości A. Sp. z o.o. na podstawie art. 331 ust. 1 w związku z art. 320 i 321 oraz art. 206 ust. 1 pkt 3 i art. 213 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, zamierza zbyć z wolnej ręki w trybie pisemnego przetargu ofertowego wierzytelności A. sp. z o.o. w upadłości w stosunku do jej dłużników. Wierzytelności, które zamierza zbyć Wnioskodawca stanowią wierzytelności z tytułu czynszu najmu i refaktury za dostarczone do wynajmowanych lokali media.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności, wnioskodawca wystawił faktury za sprzedaż towarów/usług, które nie zostały uregulowane przez nabywców w terminie. Skorzystał z tzw. ulgi na złe długi, obniżając podatek należny w deklaracji VAT zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy VAT.

Po dokonaniu korekty podatku należnego, wierzytelności wynikające z niezapłaconych faktur zostaną zbyte na rzecz podmiotu trzeciego w ramach pakietu wierzytelności, przy czym wartość poszczególnych wierzytelności jest zależna między innymi od stopnia ich przeterminowania, co oznacza, że ich wartość będzie różna.

W konsekwencji cena sprzedaży poszczególnych wierzytelności będzie zawsze niższa niż wartość nominalna tych wierzytelności, w niektórych przypadkach będzie nawet niższa od kwoty podatku VAT zawartego w cenie sprzedawanej wierzytelności.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób prawidłowo rozliczyć podatek VAT należny w związku ze zbyciem wierzytelności po wcześniejszym skorzystaniu z ulgi na złe długi, tj. czy podatek VAT winien zostać naliczony proporcjonalnie do ceny uzyskanej ze zbycia wierzytelności, czy w całości, w szczególności w przypadku gdy cena zbycia jest niższa od wysokości podatku VAT wynikająca z nieuregulowanej faktury.

Pytanie

Czy w sytuacji zbycia wierzytelności po uprzednim skorzystaniu z ulgi na złe długi, gdy kwota uzyskana ze zbycia będzie niższa niż wartość nominalna wierzytelności, a w szczególności w przypadku gdy cena zbycia będzie niższa od wysokości podatku VAT wynikającej z nieuregulowanej faktury, podstawa opodatkowania oraz kwota podatku należnego powinna zostać zwiększona w całości, czy proporcjonalnie do kwoty uzyskanej ze zbycia wierzytelności?

Państwa stanowisko w sprawie

Zasady rozliczenia VAT w przypadku nieściągalnych wierzytelności zostały określone w artykułach 89a i 89b ustawy o VAT. Zgodnie z art. 89a ust. 1, podatnik ma prawo do skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, jeśli wierzytelność zostanie uznana za nieściągalną.

Korekta obejmuje także część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Wierzytelność uznaje się za nieściągalną, gdy nie została uregulowana, ani zbyta przez 90 dni od upływu terminu płatności, który został wskazany w umowie lub na fakturze.

Z ulgi na złe długi można skorzystać, jeśli spełnione są następujące warunki:

• na dzień przed złożeniem deklaracji VAT, w której dokonuje się korekty, wierzyciel musi być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• od wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie minęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Korekta VAT z tytułu ulgi na złe długi może być dokonana w rozliczeniu za okres, w którym wierzytelność uznano za nieściągalną, pod warunkiem że do momentu złożenia deklaracji VAT za ten okres wierzytelność nie została uregulowana ani zbyta.

Jeżeli po złożeniu deklaracji, w której dokonano korekty, wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik będzie zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT należnego w rozliczeniu za okres, w którym do tego doszło.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Zgodnie z artykułem 509 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), wierzyciel ma prawo przenieść swoją wierzytelność na osobę trzecią bez zgody dłużnika, chyba że przepisy prawne, umowa lub charakter zobowiązania stanowią inaczej.

Przenosząc wierzytelność, nabywca otrzymuje wszystkie prawa związane z tą wierzytelnością, w tym prawo do roszczenia o odsetki za zaległości.

Dodatkowo zgodnie z artykułem 510 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa, na mocy której dochodzi do przeniesienia wierzytelności, powoduje jej przeniesienie na nabywcę, chyba że przepisy szczególne lub strony umowy stanowią inaczej.

W przypadku, gdy podatnik po złożeniu deklaracji VAT, w której skorzystał z ulgi na złe długi, zdecyduje się na zbycie wierzytelności, powstaje obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT należnego w rozliczeniu VAT za okres w którym miało miejsce to zbycie, zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, jest to uzależnione od spełnienia wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT.

Skorzystanie przez wierzyciela z możliwości korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności, a następnie jej uregulowanie lub zbycie, w jakiejkolwiek formie, powoduje obowiązek zastosowania się do art. 89a ust. 4 ustawy o VAT.

W takim przypadku pojawia się pytanie, czy zwiększenie podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT należnego w rozliczeniu za okres, w którym miało miejsce zbycie wierzytelności, powinno nastąpić na podstawie wynagrodzenia otrzymanego z tytułu jej zbycia, czy też na podstawie wartości nominalnej zbytej wierzytelności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 19 lipca 2022 r., sygn. akt I SA/Wr 270/21, uznał, że w sytuacji, gdy po złożeniu deklaracji VAT, w której dokonano korekty w formie ulgi na złe długi, należność została zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została zbyta, ale z uwzględnieniem proporcji, w jakiej otrzymana z tytułu sprzedaży kwota ma się do kwoty dokonanej korekty.

Zdaniem Sądu, zmiana po stronie wierzyciela, do której dochodzi w wyniku sprzedaży wierzytelności i wiążąca się z tą sytuacją zapłata wynagrodzenia (za sprzedaż wierzytelności), nie stanowi spłaty długu podatnika-dłużnika, a umowa sprzedaży wierzytelności zawarta przez podatnika z podmiotem trzecim, nabywającym wierzytelność, stanowi źródło nowego stosunku zobowiązaniowego.

W związku ze sprzedażą wierzytelności podatnik otrzymuje wynagrodzenie za sprzedaż wierzytelności, lecz dług - wierzytelność pierwotna - istnieje nadal, choć dochodzi do następstwa prawnego po stronie podatnika-sprzedawcy.

Na dłużniku w dalszym ciągu ciąży zadłużenie w nieuregulowanej wielkości wraz z VAT.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego błędnym należy uznać, że w takim przypadku nie ma zastosowania zasada dotycząca częściowego uregulowania należności, z uwagi na fakt, że wierzyciel, dokonując zbycia wierzytelności, zrezygnował z praw związanych z jej egzekwowaniem.

Fakt rezygnacji wierzyciela z egzekwowania zadłużenia od dłużnika i scedowanie tego uprawnienia - na cesjonariusza nie może, zdaniem Sądu skutkować obciążeniem wierzyciela podatkiem w zakresie, w jakim nie jest on proporcjonalny do pozyskanego ostatecznie z tego tytułu wynagrodzenia, ponieważ pozostawałoby to w sprzeczności z zasadami proporcjonalności i neutralności VAT.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie.

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz (nabywca) może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja przepisów art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, która nakazywałaby pełne zwiększenie podatku należnego w przypadku zbycia wierzytelności za kwotę niższą od jej wartości nominalnej, byłaby sprzeczna z ustawą o podatku od towarów i usług oraz zasadami proporcjonalności i neutralności tego podatku. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że korekta podatku należnego powinna być proporcjonalna do kwoty faktycznie uzyskanej ze zbycia wierzytelności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 19 lipca 2022 r., sygn. akt I SA/Wr 270/21, orzekł, że zbycie wierzytelności nie jest równoznaczne z pełnym uregulowaniem należności, a wierzyciel odzyskuje tylko część pierwotnej kwoty, a do zbycia wierzytelności ma zastosowanie zasada dotycząca częściowego uregulowania należności. Podatek VAT zatem powinien być proporcjonalny do faktycznej ceny sprzedaży wierzytelności, a nie wartości nominalnej wierzytelności.

Przytoczony wyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (I SA/Wr 270/21) wpisuje się w linię orzeczniczą, którą reprezentują wyroki Naczelnego Sąd Administracyjnego, m.in. I FSK 1288/12 z 20 września 2013r., I FSK 1347/12 z 12 września 2013 r., I FSK 1827/14 z 26 marca 2015 r., I FSK 739/14 z 21 maja 2015 r., I FSK 1743/14 z 13 kwietnia 2016 r. oraz w szczególności wyrok NSA nr I FSK 45/17 z 26 lutego 2019 r., na którym oparł się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zbycia wierzytelności po wcześniejszym skorzystaniu z ulgi na złe długi, podstawa opodatkowania oraz kwota podatku należnego powinny zostać zwiększone proporcjonalnie do kwoty uzyskanej ze zbycia wierzytelności, a nie w pełnej wysokości wcześniej dokonanej korekty.

Podsumowując, argumentacja Wnioskodawcy opiera się na następujących przesłankach:

• zasada proporcjonalności VAT: podatek VAT powinien być proporcjonalny do faktycznej wartości transakcji, a nie wartości nominalnej wierzytelności. Zbycie wierzytelności za kwotę niższą niż jej wartość nominalna nie powinno skutkować obciążeniem podatkiem VAT od całej wartości wierzytelności;

• zasada neutralności VAT: interpretacja, która nakładałaby obowiązek zapłaty podatku od całej wartości wierzytelności, niezależnie od kwoty uzyskanej ze zbycia, prowadziłaby do naruszenia zasady neutralności VAT, obciążając wierzyciela nieproporcjonalnym ciężarem podatkowym;
• analogia do częściowego uregulowania: zbycie wierzytelności jest zdarzeniem gospodarczym o podobnym charakterze do częściowego uregulowania należności przez dłużnika, a nie pełną spłatą długu. Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku częściowego uregulowania należności, podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego zwiększa się tylko w odniesieniu do tej części. Takie samo podejście powinno być zastosowane do zbycia wierzytelności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy:

Przepis art. 89a ust. 2 ustawy stanowi, że

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy:

W art. 89a ust. 4 ustawy wskazano, że:

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy:

Powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, do których dochodzi często w obrocie gospodarczym, a mianowicie, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko traci on pieniądze, ale również jest zobowiązany do zapłaty należnego podatku od towarów i usług, jaki powstał z tytułu dokonanej transakcji.

Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Nie ma znaczenia dla celów poboru VAT kwestia, czy podatnik otrzymał zapłatę za dostarczony nabywcy towar lub wykonaną na jego rzecz usługę.

Ustawodawca wprowadził jednakże regulację prawną pozwalającą na zminimalizowanie negatywnych skutków, jakie powstają dla sprzedawcy, w sytuacji gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę. Mowa tu o instytucji noszącej nazwę „ulga na złe długi”.

Skorzystanie z ulgi na złe długi przez podatnika – sprzedawcę i skorygowanie przezeń podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika – nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Stąd też konieczna jest korekta podatku naliczonego. Element ten realizuje podstawową cechę podatku od towarów i usług, jaką jest jego neutralność. Tak więc warunkiem skorzystania z ulgi na złe długi jest po prostu istnienie długu.

W opisie sprawy podali Państwo informacje, z których wynika, że:

• prowadzą Państwo działalność gospodarczą i są zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT;
• ogłoszono wobec Państwa upadłość;
• w ramach prowadzonej działalności, wystawiali Państwo faktury za sprzedaż towarów/usług, które nie zostały uregulowane przez nabywców w terminie, a następnie skorzystali z „ulgi na złe długi”, obniżając podatek należny w deklaracji VAT;
• syndyk zamierza zbyć z wolnej ręki w trybie pisemnego przetargu ofertowego Państwa wierzytelności w stosunku do dłużników;
• wierzytelności wynikające z niezapłaconych faktur zostaną zbyte na rzecz podmiotu trzeciego w ramach pakietu wierzytelności, przy czym wartość poszczególnych wierzytelności jest zależna między innymi od stopnia ich przeterminowania, co oznacza, że ich wartość będzie różna;
• w konsekwencji cena sprzedaży poszczególnych wierzytelności będzie zawsze niższa niż wartość nominalna tych wierzytelności, w niektórych przypadkach będzie nawet niższa od kwoty podatku VAT zawartego w cenie sprzedawanej wierzytelności.

Państwa wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia, czy w sytuacji zbycia wierzytelności po uprzednim skorzystaniu z ulgi na złe długi, gdy kwota uzyskana ze zbycia będzie niższa niż wartość nominalna wierzytelności, a w szczególności w przypadku, gdy cena zbycia będzie niższa od wysokości podatku VAT wynikającej z nieuregulowanej faktury VAT, podstawa opodatkowania oraz kwota podatku należnego powinna zostać zwiększona w całości, czy proporcjonalnie do kwoty uzyskanej ze zbycia wierzytelności.

Jak wskazano wyżej, zastosowanie normy przepisu art. 89a ust. 1 ustawy uzależnione jest od spełnienia wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy. Niemniej jednak skorzystanie przez wierzyciela z możliwości korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności, a następnie jej uregulowanie bądź zbycie w jakiejkolwiek formie, powoduje obowiązek zastosowania się do normy z art. 89a ust. 4 ustawy.

Zgodnie z definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl), „uregulować” oznacza „uiścić jakąś należność”. Należy zatem wyjaśnić, że sformułowanie „należność została uregulowana” należy rozumieć jako zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika.

W konsekwencji z uwagi na literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, że uregulowanie należności lub zbycie w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności, przez dłużnika, bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zamierzają Państwo dokonać zbycia wierzytelności, w odniesieniu do których dokonali Państwo uprzednio korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu ulgi na złe długi. Cena sprzedaży poszczególnych wierzytelności będzie zawsze niższa niż wartość nominalna tych wierzytelności, w niektórych przypadkach będzie nawet niższa od kwoty podatku VAT zawartego w cenie sprzedawanej wierzytelności.

Należy wyjaśnić, że w przypadku, gdy skorzystali Państwo z „ulgi za złe długi” zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, a następnie dokonają zbycia wierzytelności objętej tą procedurą, to zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy zobowiązani będą Państwo do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie zbyta.

Jak wynika z opisu sprawy, syndyk masy upadłościowej zamierza zbyć z wolnej ręki w trybie pisemnego przetargu ofertowego Państwa wierzytelności w stosunku do dłużników. Z tego tytułu otrzymają Państwo zapłatę niższą niż wartość nominalna tych wierzytelności.

Odnosząc się do powyższego należy podkreślić, że bez znaczenia pozostaje fakt czy wierzytelność zostanie zbyta po wartości nominalnej, czy też niższej. Co do zasady, umowa sprzedaży wierzytelności stanowi źródło odrębnego (nowego) stosunku zobowiązaniowego. W związku ze sprzedażą wierzytelności Państwo - jako dotychczasowy wierzyciel - wyzbywają się długu. Innymi słowy, istniejący dług, czyli wierzytelność pierwotna zostanie zbyta. W następstwie tej czynności podatnik – dłużnik, będzie zobowiązany zaspokoić nabywcę wierzytelności zamiast - Państwa.

Tym samym nie będą już Państwo posiadać wierzytelności, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy. Zatem z Państwa punktu widzenia przestanie mieć do nich zastosowanie instytucja „ulgi na złe długi”.

W tej sytuacji, po zbyciu wierzytelności, powstanie obowiązek złożenia stosownej korekty polegającej na zwiększeniu kwoty podatku należnego w wysokości dokonanej wcześniej korekty VAT. Jak już powyżej wskazano, nie ma znaczenia po jakiej cenie ta wierzytelność zostanie zbyta. Zbywając wierzytelność przestaną Państwo być wierzycielem, gdyż prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi w zakresie sprzedanej wierzytelności przechodzą na nabywcę wierzytelności. Obowiązek dokonania stosownej korekty, w myśl przepisu art. 89a ust. 4 ustawy, wiąże się z faktem uregulowania należności lub jej zbycia w jakiejkolwiek formie. W takim przypadku nie ma zastosowania zasada stosowana przy częściowym uregulowaniu należności, gdyż zbycie wierzytelności, nawet po cenie niższej od jej faktycznej wartości, nie uprawnia do częściowego zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z uwagi na fakt, że wierzyciel dokonując zbycia wierzytelności zrezygnował z praw związanych z jej egzekwowaniem.

W konsekwencji, w świetle przepisu art. 89a ust. 4 ustawy, po zbyciu przez syndyka wierzytelności, w stosunku do których Państwo dokonali uprzednio korekty podatku VAT należnego, zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym należność zostanie zbyta, o całą kwotę wartości tej wierzytelności, wynikającą z tytułu niezapłaconych przez dłużnika faktur, tj. w wysokości wcześniej dokonanej korekty podatku przez Państwa w ramach tzw. „ulgi za złe długi”.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Państwa orzeczenia Sądów Administracyjnych, w tym wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lutego 2019 r. (sygn. akt I FSK 45/17), z 13 kwietnia 2016 r. (sygn. akt. I FSK 1743/14), z 21 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 739/14), z 26 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1827/14), z 12 września 2013 r. (sygn. akt I FSK 1347/12), z 20 września 2013 r. (I FSK 1288/12) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 19 lipca 2022 r., sygn. akt I SA/Wr 270/21 (orzeczenie nieprawomocne) rozstrzygają wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie mają moc wiążącą.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.