Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży i braku konieczności zapłaty z tytułu sprzedaży działki zabudowanej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 31 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży i braku konieczności zapłaty z tytułu sprzedaży działki zabudowanej nr 1 oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2022 r. (wpływ 16 grudnia 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości, tj. działki o nr ewidencyjnym 1 o powierzchni 0,2502 ha (dalej: Nieruchomość) położonej w …...

Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość wraz z mężem w 1975 r. Po śmierci męża w 1983 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła część udziałów w Nieruchomości. Następnie w 1989 r. syn Wnioskodawczyni dokonał na jej rzecz darowizny pozostałych udziałów w Nieruchomości odziedziczonych po swoim ojcu, tj. mężu Wnioskodawczyni.

Nieruchomość zabudowana jest domem jednorodzinnym. Dodatkowo na Nieruchomości znajduje się część warsztatu rzemieślniczego o powierzchni ok. 150 m ², a także budynek garażowy oraz dwie budowle w postaci byłych szklarni obudowanych drewnem o łącznej powierzchni ok. 200 m² i 400 m². Do końca 2016 r. Wnioskodawczyni miała zarejestrowaną działalność gospodarczą, w ramach której wynajmowała swojemu synowi część domu jednorodzinnego oraz wskazane powyżej budowle. Zarówno Nieruchomość, jak i posadowione na niej budynki i budowle nigdy nie były składnikami majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Nie były również wprowadzone do ewidencji środków trwałych ani też amortyzowane. Od momentu jej nabycia Nieruchomość stanowiła majątek prywatny Wnioskodawczyni wykorzystywany głównie do celów mieszkalnych. Wskazane powyżej budynki i budowle gospodarcze były z kolei wykorzystywane przez męża Wnioskodawczyni w prowadzonym przez niego warsztacie rzemieślniczym. Następnie działalność w tym zakresie kontynuował syn Wnioskodawczyni, któremu przedmiotowe budynki i budowle Wnioskodawczyni wynajmowała. Wnioskodawczyni nie wynajmowała ich jakimkolwiek innym osobom trzecim.

Wnioskodawczyni jest emerytką i nie posiada jakichkolwiek innych nieruchomości.

Przed sporządzeniem niniejszego wniosku Wnioskodawczyni otrzymała od podmiotu trzeciego ofertę dotyczącą nabycia Nieruchomości. W zaistniałych okolicznościach Wnioskodawczyni rozważa ich sprzedaż.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

Obecnie Wnioskodawczyni rozważa jedynie możliwość sprzedaży działki nr 1. Nie ma tym samym ustalonej przybliżonej/planowanej daty sprzedaży. Sprzedaż działki nie nastąpi do końca 2022 r.

Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie jest obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że:

-wszystkie obiekty znajdujący się na działce numer 1 były przez Wnioskodawczynię wynajmowane jej synowi;

-budynek garażowy też był przedmiotem umowy najmu;

-umowa najmu obiektów znajdujących się na działce nr 1 została zawarta w styczniu 2014 r.;

-umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony;

-Wnioskodawczyni była stroną umowy najmu;

-umowa najmu miała charakter odpłatny. Czynsz najmu wynosił 1800 zł netto. Wnioskodawczyni z tego tytułu odprowadzała wszelkie należne podatki.

Wnioskodawczyni nie zawarła żadnej umowy przedwstępnej i nie podpisała żadnego dokumentu, na podstawie którego zobowiązała się do sprzedaży działki nr 1. Przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy zdarzenia przyszłego (potencjalna przyszła sprzedaż Nieruchomości).

Wnioskodawczyni nie prowadziła w stosunku do działki nr 1 żadnych działań mających na celu zachęcenie potencjalnego nabywcy do nabycia gruntu, w szczególności nie grodziła działki, nie wydzielała dróg wewnętrznych, nie uzbrajała jej.

Wnioskodawczyni nie podejmowała, nie podejmuje i nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki nr 1. Wnioskodawczyni nie umieszczała nigdy żadnych ogłoszeń sprzedaży nieruchomości. Osoba potencjalnie zainteresowana nabyciem zgłosiła się samodzielnie i osobiście do Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od połowy lat 90 (w związku z prowadzaniem warsztatu ślusarskiego) do końca 2016 roku.

W związku z zakończeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do wykazania i odprowadzenia podatku VAT od towarów znajdujących się na stanie majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wynikało to z faktu, że na dzień zaprzestania działalności żadne towary nie znajdowały się na stanie majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dom jednorodzinny, warsztat rzemieślniczy, budynek garażowy znajdujące się na działce zabudowanej nr 1 są trwale związane z gruntem. Budowle w postaci byłych szklarni nie są trwale związane z gruntem.

Dom jednorodzinny, warsztat rzemieślniczy, budynek garażowy znajdujące się na działce nr 1 stanowią budynki w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Z kolei byłe szklarnie są budowlami w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Z tytułu nabycia/wybudowania domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego, byłych szklarni znajdujących się na działce numer 1 Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wynika to z faktu, że Wnioskodawczyni nie budowała tych obiektów. Ponadto w okresie ich budowy (lata 70) nie obowiązywała w Polsce ustawa o podatku od towarów i usług (nie było podatku VAT).

Dom jednorodzinny, warsztat rzemieślniczy, budynek garażowy, byłe szklarnie znajdujące się na działce zabudowanej nr 1 były (obecnie już nie są) przedmiotem umowy najmu. Wnioskodawczyni nie wie czy była to działalność zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Pierwsze zasiedlenie domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego, byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1 nastąpiło w latach 1970-1979 r.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego, byłych szkłami znajdujących się na działce zabudowanej nr 1, a ich potencjalną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Wnioskodawczyni nie wykorzystuje obecnie w jakikolwiek sposób domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1 i nie zamierza ich wykorzystywać.

Wnioskodawczyni nie ponosiła i do dnia sprzedaży nie będzie ponosiła nakładów na ulepszenie domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce nr 1 w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej.

Wydatki na ulepszenie nie były ponoszone.

Nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ wydatki na ulepszenie nie były ponoszone.

Wydatki na ulepszenie nie były ponoszone i tym samym nie następowało pierwsze zasiedlenie ulepszonych budynków/budowli.

Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą w 1983 r., tj. bezpośrednio po śmierci męża, który prowadził warsztat ślusarsko-mechaniczny. Wnioskodawczyni kontynuowała działalność warsztatu (odziedziczonego po mężu) do 2005 r. Ostatecznie działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zakończyła 31.12.2016 r.

Wnioskodawczyni prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą.

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności była opodatkowana na zasadach ogólnych (skala podatkowa) i prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Przedmiotem działalności zgodnie z klasyfikacją PKD wpisaną do ewidencji była:

-46.19.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,

-46.15.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą mebli, artykułów gospodarstwa domowego i drobnych wyrobów metalowych,

-46.49.Z Sprzedaż hurtowa pozostałych artykułów użytku domowego,

-68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

-70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

-77.39.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane,

-82.92.Z Działalność związana z pakowaniem.

Budynek mieszkalny zajmuje powierzchnię ok. 100 m², warsztat ok. 150 m², budynek garażowy ok. 200 m², byłe szklarnie (łącznie) ok. 600 m².

W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wykorzystywała ok. 950 m² działki nr 1.

Budynek mieszkalny był w % części wynajmowany w okresie od stycznia 2014 r. do 31.12.2016 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Następnie po zakończeniu działalności Wnioskodawczyni do 2021 r. wynajmowała budynek mieszkalny w ramach najmu prywatnego.

Budynki i budowle (w tym części budynku mieszkalnego) i związana z nim część działki nr 1 były wynajmowane przez Wnioskodawczynię w okresie od stycznia 2014 r. do 31.12.2016 r. w ramach działalności gospodarczej. Następnie po zakończeniu działalności Wnioskodawczyni do 2021 r. wynajmowała przedmiotowe budynki i budowle w ramach najmu prywatnego.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wynajmowała budynki i budowle na działce nr 1 w okresie od stycznia 2014 r. do 31.12.2016 r. Następnie po zakończeniu działalności Wnioskodawczyni do 2021 r. wynajmowała przedmiotowe budynki i budowle w ramach najmu prywatnego.

Wnioskodawczyni zaliczała przychody z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej. Po zakończeniu działalności gospodarczej zaliczała przychody do przychodów z najmu prywatnego.

Działka numer 1 została nabyta przez Wnioskodawczynię z posadowionymi na niej budynkami i budowlami.

W odniesieniu do działki nr 1 Wnioskodawczyni nie ponosiła nakładów na przygotowanie działki do celów prowadzonej działalności gospodarczej, które zostały zaliczone na poczet kosztów.

Wnioskodawczyni nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów żadnych opłat związanych z użytkowaniem budynków i budowli znajdujących się na działce nr 1, w szczególności takich jak energia elektryczna, woda, gaz.

Od dnia nabycia działki nr 1 Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie podejmuje jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości (uatrakcyjnienia) działki.

Przed potencjalną sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów w celu podniesienia wartości budynków/budowli znajdujących się na działce numer 1.

Wnioskodawczyni prowadziła jedną działalność gospodarczą, którą rozpoczęła w 1983 r., tj. bezpośrednio po śmierci męża, który prowadził warsztat ślusarsko-mechaniczny. Wnioskodawczyni kontynuowała działalność warsztatu (odziedziczonego po mężu) do 2005 r. Ostatecznie działalność gospodarczą zakończyła 31.12.2016 r.

Wnioskodawczyni prowadziła wyłącznie jednoosobową działalność gospodarczą i nigdy w zakres przedmiotowej działalności nie wchodził obrót nieruchomościami (Wnioskodawczyni nigdy nie sprzedała żadnej nieruchomości).

Pytanie

Czy z tytułu sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Z tytułu sprzedaży Działek Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług, co wynika z następujących okoliczności faktycznych i prawnych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Warunkiem koniecznym opodatkowania jest spełnienie przesłanki podmiotowej, tj. aby podmiot, który w związku z wykonaniem dostawy był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT ustawodawca wskazał, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym - zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami - dla uznania określonych zachowań za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Wskazane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w indywidualnych interpretacjach podatkowych, orzecznictwie sądów administracyjnych jak również orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jako przykład należy wskazać wyroki w sprawach: C-180/10 i C-181/10, w których to Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca lub producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18.10.2011 r. sygn. akt I FSK 1536/10, w którym stwierdził, że wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo - nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy - nie przesądza automatycznie, że z tego powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoby wykonującej prawo własności w stosunku do tego gruntu. Ustalenie przedmiotowych okoliczności jest warunkiem koniecznym dla rozstrzygnięcia czy sprzedaż nieruchomości następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Tożsame konkluzje zostały zawarte we wcześniejszym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29.10.2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w którym Sąd stwierdził, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Jednocześnie NSA wskazał, że ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszym stanie faktycznym potencjalna sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie mogłaby zostać uznana za czynność dokonaną w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że Nieruchomość należy do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i nigdy nie stanowiła majątku jej przedsiębiorstwa. Tym samym potencjalna sprzedaż miałaby nastąpić w ramach transakcji dotyczącej majątku prywatnego. Należy również podkreślić, że Wnioskodawczyni nabyła udziały w Nieruchomości w latach siedemdziesiątych/osiemdziesiątych i nie dokonywała żadnych jej podziałów. Nadto Wnioskodawczyni nie korzystała również z usług pośredników, agencji obrotu nieruchomościami, jak również i innych specjalistów zajmujących się doradztwem w zakresie sprzedaży nieruchomości. W stosunku do Nieruchomości Wnioskodawczyni nie podejmowała również żadnych innych aktywności, którym można byłoby przypisać zawodowy (profesjonalny) charakter.

Tym samym w odniesieniu do sprzedaży Nieruchomości nie można uznać Wnioskodawczyni za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Jeśli bowiem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to nie można jej uznać za prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia Nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, które nie mają cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym nie można uznać sprzedaży Nieruchomości za przejaw działalności gospodarczej Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT. Jednocześnie należy wskazać, że zaprezentowane stanowisko Wnioskodawczyni znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach, które zostały wydane w podobnych okolicznościach faktycznych, np. interpretacji z dnia 19.09.2019 r. (0113-KDIPT1-1.4012.416.2019.3.MH) czy też interpretacji z dnia 30.06.2016 r. (IBPP1/4512-17/16/AR).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Zgodnie art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że jest Pani właścicielką nieruchomości, tj. działki o nr ewidencyjnym 1 o powierzchni 0,2502 ha (dalej: Nieruchomość). Nabyła Pani Nieruchomość wraz z mężem w 1975 r. Po śmierci męża w 1983 r. odziedziczyła Pani część udziałów w Nieruchomości. Następnie w 1989 r. Pani syn dokonał na Pani rzecz darowizny pozostałych udziałów w Nieruchomości odziedziczonych po swoim ojcu, tj. Pani mężu. Obecnie rozważa Pani jedynie możliwość sprzedaży działki nr 1. Nie ma tym samym ustalonej przybliżonej/planowanej daty sprzedaży. Sprzedaż działki nie nastąpi do końca 2022 r. Nie dokonywała Pani wcześniej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Nie jest Pani obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadziła Pani w stosunku do działki nr 1 żadnych działań mających na celu zachęcenie potencjalnego nabywcy do nabycia gruntu, w szczególności nie grodziła Pani działki, nie wydzielała Pani dróg wewnętrznych, nie uzbrajała jej. Nie podejmowała, nie podejmuje i nie zamierza podejmować Pani żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki nr 1. Nie umieszczała Pani nigdy żadnych ogłoszeń sprzedaży nieruchomości. Osoba potencjalnie zainteresowana nabyciem zgłosiła się samodzielnie i osobiście do Pani.

Nieruchomość zabudowana jest domem jednorodzinnym. Dodatkowo na Nieruchomości znajduje się część warsztatu rzemieślniczego, a także budynek garażowy oraz dwie budowle w postaci byłych szklarni obudowanych drewnem. Wskazała Pani, że wszystkie obiekty znajdujące się na działce numer 1 były przez Panią wynajmowane synowi. Umowa najmu obiektów znajdujących się na działce nr 1 została zawarta w styczniu 2014 r. i została zawarta na czas nieokreślony. Umowa najmu miała charakter odpłatny. Czynsz najmu wynosił 1800 zł netto. Z tego tytułu odprowadzała Pani wszelkie należne podatki. Do końca 2016 r. miała Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą. W ramach działalności gospodarczej wynajmowała Pani budynki i budowle na działce nr 1 w okresie od stycznia 2014 r. do 31.12.2016 r. Następnie po zakończeniu działalności do 2021 r. wynajmowała Pani przedmiotowe budynki i budowle w ramach najmu prywatnego. Dom jednorodzinny, warsztat rzemieślniczy, budynek garażowy znajdujące się na działce zabudowanej nr 1 są trwale związane z gruntem. Budowle w postaci byłych szklarni nie są trwale związane z gruntem. Dom jednorodzinny, warsztat rzemieślniczy, budynek garażowy stanowią budynki w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Z kolei byłe szklarnie są budowlami w rozumieniu przepisów tej ustawy. Z tytułu nabycia/wybudowania domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego, byłych szklarni nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zasiedlenie domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego, byłych szklarni nastąpiło w latach 1970-1979 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego, byłych szklarni a ich potencjalną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Nie wykorzystuje Pani obecnie w jakikolwiek sposób domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1 i nie zamierza ich wykorzystywać. Nie ponosiła Pani i do dnia sprzedaży nie będzie Pani ponosiła nakładów na ulepszenie domu jednorodzinnego, warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360, z późn. zm.):

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, gdy wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego wskazać należy, że wykorzystywanie przez Panią w sposób ciągły dla celów zarobkowych - domu jednorodzinnego, części warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1 na podstawie umowy najmu - uzasadnia stanowisko, że ww. działka była wykorzystywana w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym uznać należy, że podejmowane przez Panią działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż zabudowanej działki nr 1 w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że ww. sprzedaż będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa  w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie Pani składnik majątku osobistego, a sprzedaż zabudowanej działki nr 1 będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w tej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży zabudowanej działki nr 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT:

Dla dostawy budynków, budowli lub ich części ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT:

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT:

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT:

A zatem ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT dla dostawy działek zabudowanych, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W odniesieniu do sprzedaży działki zabudowanej należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego:

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1, pkt 2 i pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Zatem w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy domu jednorodzinnego, części warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku oraz budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w stosunku do domu jednorodzinnego, części warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1 doszło do pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą ww. domu jednorodzinnego, częścią warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto – jak wynika z wniosku – nie ponosiła i nie będzie ponosiła Pani nakładów na ulepszenie ww. domu jednorodzinnego, części warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących, co najmniej 30% ich wartości początkowej.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do dostawy domu jednorodzinnego, części warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT – sprzedaż gruntu działki nr 1, z którym związany jest dom jednorodzinny, część warsztatu rzemieślniczego, budynek garażowy będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast w odniesieniu do dostawy gruntu związanego z częścią działki nr 1, na której posadowione są budowle w postaci byłych szklarni należy stwierdzić, że nie znajdzie zastosowania przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. Należy bowiem zaznaczyć, że ww. budowle nie są trwale związane z gruntem.

W konsekwencji, do dostawy gruntu części działki nr 1 przyporządkowanego do ww. budowli w postaci byłych szklarni, które nie są trwale związane z gruntem nie będzie mieć zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Dostawa gruntu części działki nr 1 związanego z ww. budowlami nie będzie również objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem jest terenem zabudowanym budowlą.

Planowana dostawa gruntu części działki nr 1, związanego z ww. budowlami, nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż – jak wynika z wniosku – ww. budowle nie były wykorzystywane przez Panią na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem sprzedaż gruntu części działki nr 1, przyporządkowanego do ww. budowli w postaci byłych szklarni, które nie są trwale związane z gruntem, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży domu jednorodzinnego, części warsztatu rzemieślniczego, budynku garażowego i byłych szklarni znajdujących się na działce zabudowanej nr 1 należy wskazać, że zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Z kolei, transakcja sprzedaży gruntu części działki nr 1, związana z domem jednorodzinnym, częścią warsztatu rzemieślniczego, budynkiem garażowym, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Natomiast sprzedaż gruntu części działki nr 1, przyporządkowanego do ww. budowli w postaci byłych szklarni, które nie są trwale związane z gruntem, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, lecz będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki.

Wobec powyższego Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Wydana interpretacja dotyczy wniosku w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 151). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 151)