Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że:

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, podatnik nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 710 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Jednakże, dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) od września 2017 r. do grudnia 2022 r., na podstawie corocznie podpisywanych umów zarządzał obiektami rekreacyjno -sportowymi będącymi własnością Gminy. W tym okresie Spółka prowadziła działalność w obszarze zarządzania obiektami rekreacyjno-sportowymi i nabywała środki trwałe oraz wyposażenie w celu zapewnienia ciągłości funkcjonowania tych obiektów. Spółka wprowadziła nabyte składniki majątku do ewidencji środków trwałych i odliczyła podatek VAT przy ich nabyciu. Od stycznia 2023 r. Gmina zdecydowała, że będzie we własnym zakresie zarządzała obiektami rekreacyjno-sportowymi. W związku z tym, Gmina złożyła propozycję Spółce, aby Spółka użyczyła Gminie nabyte składniki majątku w ramach umowy, którą podpiszą obie strony. Umowa zostanie zawarta na podstawie art. 710 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu Cywilnego i będzie miała charakter nieodpłatny. W związku z zakończeniem działalności w tym obszarze, Spółka dokonała pełnych odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątku, a więc ich wartość księgowa wynosi 0 zł. Spółka zleciła wycenę składników majątku przez rzeczoznawcę majątkowego celem określenia wartości rynkowej. Na rzecz Gminy zostaną użyczone: zbiornik bezodpływowy, ogrodzenie, słupy reklamowe. Ww. obiekty stanowią budowle. W skład „ruchomości” wchodzą m.in.:

1)Systemy alarmowe, monitoring.

2)Sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem.

3)Urządzenia biurowe.

4)Meble biurowe.

5)Drobne narzędzia elektrotechniczne.

6)Urządzenia rekreacyjno-sportowe (bramki, siatki, kącik dziecięcy do zabaw, zjeżdżalnia, liny basenowe, drabinki, sauna itp.).

7)Ławostoły.

Spółce przy nabyciu ww. nieruchomości i ruchomości, które zostaną użyczone na rzecz Gminy, przysługiwało w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego. Czynność użyczenia przez Spółkę nieruchomości i ruchomości, będzie wykraczała poza przedmiot działalności przedsiębiorstwa, tj. Wnioskodawcy. W związku z użyczeniem nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy, Spółka będzie ponosić koszt podatku od nieruchomości, tj. 730 zł rocznie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności wskazania, czy z tytułu użyczenia na rzecz Gminy nieruchomości i ruchomości Spółka powinna odprowadzić podatek VAT.

Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zawęża się wyłącznie do tych spośród usług nieodpłatnych, które spełniają dwa warunki w nim wymienione. Po pierwsze dotyczy tylko użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, a po drugie tylko tych sytuacji, w których podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zapłaconego przy nabyciu przedmiotowych towarów. Innymi słowy, przepis powyższy znajduje zastosowanie jedynie do tych usług nieodpłatnych, wskazanych w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika, a podatnikowi przysługiwało w związku z nimi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jeśli któryś z wymienionych warunków nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, nieodpłatne użyczenie przez Spółkę nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, a czynność ta – w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, nieodpłatne użyczenie wskazanych nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy będzie wykraczało poza przedmiot działalności przedsiębiorstwa (Spółki). Ponadto, z tytułu nabycia nieruchomości i ruchomości, które zostaną użyczone na rzecz Gminy, Wnioskodawcy przysługiwało w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, czynność nieodpłatnego użyczenia przez Spółkę nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy, stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku VAT dla świadczenia usług użyczenia nieruchomości i ruchomości. Zatem czynność ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT.

W związku z powyższym, czynność nieodpłatnego użyczenia przez Wnioskodawcę nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, co skutkuje koniecznością odprowadzenia przez Wnioskodawcę podatku VAT z tytułu wykonania tej usługi, według właściwej stawki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości dotyczą określenia podstawy opodatkowania dla czynności nieodpłatnego użyczenia ruchomości oraz nieruchomości na rzecz Gminy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Natomiast, na mocy art. 29a ust. 5 ustawy:

Na mocy art. 29a ust. 6 ustawy:

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Za koszt taki należy przyjąć wszelkie poniesione przez podatnika wydatki związane z daną rzeczą, w okresie, w którym jest ona przedmiotem użyczenia. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Jak wskazano wyżej, nieodpłatne użyczenie przez Spółkę nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy, stanowić będzie świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z zakończeniem działalności Wnioskodawcy w obszarze zarządzania obiektami rekreacyjno-sportowymi, Spółka dokonała pełnych odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątku, a więc ich wartość księgowa wynosi 0 zł.

Mając na uwadze ww. przepisy, w odniesieniu do opisu sprawy, wskazać należy, że Wnioskodawca jako podstawę opodatkowania dla nieodpłatnego świadczenia usługi, będącej przedmiotem wniosku, winien przyjąć – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – faktyczny koszt świadczenia tej usługi poniesiony przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wskazał, że w związku z użyczeniem nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy, Spółka będzie ponosiła koszty podatku od nieruchomości, tj. 730,00 zł rocznie.

Zatem podstawą opodatkowania świadczenia usługi użyczenia nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy będą wszystkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę, tj. w analizowanej sprawie – koszty stałe związane z podatkiem od nieruchomości.

Podsumowując, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla czynności użyczenia na podstawie umowy nieruchomości i ruchomości na rzecz Gminy, będą stanowić wskazane w opisie sprawy, ponoszone przez Spółkę koszty stałe, stanowiące faktyczny koszt świadczenia ww. usługi użyczenia poniesiony przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).