Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 26 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Pan jako komandytariusz w związku z otrzymywanym wynagrodzeniem za prowadzenie spraw spółki komandytowej będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, a w konsekwencji czy czynności realizowane na rzecz spółki komandytowej będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 maja 2023 r. (wpływ 25 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jako komandytariusz spółki komandytowej, zgodnie z postanowieniami umowy spółki komandytowej, ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki komandytowej, zgodnie z art. 39 w zw. z art. 103 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm., dalej KSH), z tytułu czego Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie.

Umowa spółki komandytowej przewiduje, że za prowadzenie spraw spółki komandytowej Wnioskodawca może otrzymać wynagrodzenie w wysokości i na zasadach określonych w uchwale wspólników.

Podstawą do prowadzenia przez Wnioskodawcę spraw spółki komandytowej jest umowa spółki komandytowej. Pomiędzy spółką komandytową a Wnioskodawcą nie została zawarta żadna odrębna umowa o zarządzanie spółką komandytową, czy o prowadzenie jej spraw.

Wnioskodawca dodatkowo posiada jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, w myśl ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu w odpowiedzi na pytania Organu wskazał Pan:

1) Do wykonywania jakich czynności – zgodnie z umową spółki komandytowej – jest Pan zobowiązany w ramach prowadzenia spraw Spółki?

Odpowiedź: Zgodnie z umową spółki komandytowej Wnioskodawca został zobowiązany do prowadzenia spraw spółki, co w samo w sobie uznać należy za konkretnie wykonywanie czynności. Prowadzenie spraw spółki polega bowiem na dokonywaniu czynności faktycznych i prawnych mających na względzie realizację celów spółki (np. prowadzenie korespondencji, sporządzanie bilansu, podejmowanie decyzji związanych z kierowaniem bieżącą działalnością przedsiębiorstwa, itp.).

Zgodnie z art. 121 § 1 Kodeks spółek handlowych, komandytariusz nie ma obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Jednocześnie według art. 46 w zw. z art. 37 § 1 w zw. z art. 103 § 1 ww. ustawy, prowadzenie spraw spółki przez komandytariusza jest nieodpłatne, chyba że co innego stanowi umowa spółki, co występuje właśnie w tej sytuacji będącej przedmiotem wniosku spółki.

Prowadzenie spraw spółki dotyczy stosunków wewnętrznych, nie jest to katalog czynności, a ogół zachowań wspólnika, do których jest zobowiązany zgodnie z ustawą.

2) Czy wynagrodzenie, które otrzymuje Pan od spółki komandytowej za prowadzenie jej spraw stanowi/będzie stanowić dla Pana przychód wymieniony w art. 12 ust. 1-6 bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)?

Odpowiedź: Nie, otrzymywane wynagrodzenie nie będzie stanowić przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6, bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3) Przychodem z jakiego źródła – w rozumieniu ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest/będzie wynagrodzenie uzyskiwane przez Pana zgodnie z umową Spółki, na podstawie uchwały Wspólników z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej (prosimy podać podstawę prawną)?

Odpowiedź: Wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę zgodnie z umową Spółki, na podstawie uchwały Wspólników z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej, będzie stanowić przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podgląd ten został podzielony w interpretacji sygn. 0112-KDIL2-2.4011.192.2022.1.MM. Zgodnie z przytoczoną interpretacją wynagrodzenie, które będzie wypłacane komandytariuszowi za prowadzenie spraw spółki oraz zostanie określone w uchwale, podjętej przez komplementariuszy, stanowić będzie przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

4) Jeżeli wynagrodzenie, jakie otrzymuje Pan za prowadzenia spraw spółki komandytowej stanowi dla Pana przychód z art. 13 pkt 2-9 ww. ustawy, to należy wskazać:

a)w jaki sposób ustalone jest należne Panu wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki i czy ma Pan wpływ na wysokość przyznanego Panu wynagrodzenia, a jeśli tak, to w jaki sposób?

b)czy jest to wynagrodzenie stałe, czy jest zależne od jakichś czynników – należy wskazać jakich?

c)czy ponosi Pan odpowiedzialność za czynności wykonywane w ramach prowadzenia spraw Spółki, o których mowa we wniosku? Jeśli tak, to wobec kogo i na jakiej podstawie?

d)jak w umowie Spółki został określony sposób i czas wykonywania pracy – czy ma Pan możliwość decydowania o tym, gdzie i w jaki sposób praca jest wykonywana np. czy wyłącznie w siedzibie Spółki, czy w miejscu wybranym przez Pana?

e)czy Spółka ma uprawnienie do instruowania Pana odnośnie sposobu, w jaki świadczenia powinny być wykonywane i czy ustala Panu godziny pracy, czas przerw, „urlopów” itp.?

f)czy Spółka udostępnia Panu swoje zasoby rzeczowe (urządzenia i materiały) konieczne do wykonywania pracy/czynności/usług, jeśli tak, to jakie?

Odpowiedź: Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę nie stanowi przychodu na podstawie art. 13 ust. 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy wykonując czynności polegające na prowadzeniu przez komandytariusza spraw spółki komandytowej za wynagrodzeniem Wnioskodawca działa jak podatnik podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, i w konsekwencji wynagrodzenie za te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Wykonując czynności polegające na prowadzeniu przez niego spraw spółki komandytowej za wynagrodzeniem Wnioskodawca działa jako podatnik od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i w konsekwencji wynagrodzenie za te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Należy zatem stwierdzić, że ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

‒stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;

‒świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny - tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań, czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 102 KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do treści art. 117 ww. ustawy, spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.

Jak stanowi art. 121 § 1 KSH, komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Natomiast w myśl art. 121 § 1 KSH, w sprawach przekraczających zakres zwykłych czynności spółki wymagana jest zgoda komandytariusza, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 103 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w Dziale III Tytułu II Kodeksu spółek handlowych poświęconym spółce komandytowej, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Na podstawie art. 37 § 1 KSH, przepisy rozdziału dotyczącego stosunków wewnętrznych spółki jawnej mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zgodnie natomiast z § 2 umowa spółki nie może ograniczyć lub wyłączyć przepisów art. 38.

W myśl art. 38 § 1 KSH, nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki osobom trzecim z wyłączeniem wspólników.

Jak stanowi art. 38 § 2 ww. ustawy, nieważne jest umowne ograniczenie prawa wspólnika do osobistego zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki oraz umowne ograniczenie prawa do osobistego przeglądania ksiąg i dokumentów spółki.

Z kolei zgodnie z art. 39 KSH:

§ 1. Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki,

§ 2. Każdy wspólnik może bez uprzedniej uchwały wspólników prowadzić sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki,

§ 3. Jeżeli jednak przed załatwieniem sprawy, o której mowa w § 2, choćby jeden z pozostałych wspólników sprzeciwi się jej przeprowadzeniu, wymagana jest uprzednia uchwała wspólników.

Wynagrodzenie uzyskiwane przez komandytariusza z tytułu wykonywania czynności w ramach umowy spółki komandytowej jest przychodem z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarta umowa spółki komandytowej nie przewiduje odpowiedzialności komandytariusza wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzeniem przez niego spraw spółki - z tym zastrzeżeniem, że komandytariusz odpowiada za zobowiązania Spółki wobec jej wierzycieli do wysokości sumy komandytowej (co znajduje potwierdzenie w treści umowy spółki i art. 111 Kodeksu spółek handlowych).

Umowa spółki komandytowej nie przewiduje dla komandytariusza innego rodzaju odpowiedzialności niż ta, która wynika z przepisów powszechnie obowiązującego prawa, w tym Kodeksu spółek handlowych.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Komandytariusza w ramach prowadzenia spraw Spółki komandytowej ponoszą: sama Spółka komandytowa (bez ograniczenia), Komplementariusze (bez ograniczenia) oraz Komandytariusze (z ograniczeniem do wysokości sumy komandytowej).

Odnosząc się do kwestii podlegania opodatkowaniu VAT czynności polegających na prowadzeniu przez Komandytariusza spraw Spółki komandytowej wykonywanych za wynagrodzeniem, należy w pierwszej kolejności powołać treść przepisu art. 15 ust. 3 ustawy, który stanowi, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1.z tytułu których przy chody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2.(uchylony),

3.z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.). Tym samym należy stwierdzić, że wykonywane przez komandytariusza czynności prowadzenia spraw spółki należy oceniać według zasad ogólnych.

Zatem, skoro Komandytariusz wykonuje czynności, w zamian za które otrzyma wynagrodzenie stanowiące przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to działalność taka stanowi działalność gospodarczą. Czynności wykonywane przez Komandytariusza są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.