Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach nr 1 i nr 2.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 września 2025 r. (data wpływu).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani którzy wystąpili z wnioskiem

1)    Zainteresowany będący stroną postępowania:A.A.ul. ......

2)    Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:B.B.ul. ......

Opis zdarzenia przyszłego

A.A. (Wnioskodawca 1) nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

B.B. (Wnioskodawca 2) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu towarami w Internecie, ale nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawcy nie są rolnikami, a w szczególności tzw. rolnikami ryczałtowymi.

Wnioskodawcy są właścicielami dwóch nieruchomości położonych w ..., kod pocztowy ..., obręb ..., ..., jednostka ewidencyjna ..., powiat ..., województwo .... Są to nieruchomości składające się z działek:

‒nr 1 (...) o powierzchni ... ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w ...Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ... nabytą przez Wnioskodawców na podstawie umowy sprzedaży, objętej aktem notarialnym Rep. ... sporządzonym dnia ... roku oraz

‒nr 2 (…) o powierzchni ... ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w ...Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ... nabytą przez Wnioskodawców na podstawie umowy sprzedaży, objętej aktem notarialnym Rep. ..., sporządzonym dnia ... roku.

Oba nabycia nie były wykonane w ramach działalności a z zamiarem prywatnego wykorzystania przedmiotowych nieruchomości.

W dniu ... roku Wnioskodawcy zawarli umowę przedwstępną, w ramach której zobowiązują się sprzedać powyższe nieruchomości spółce kapitałowej prowadzącej działalność deweloperską.

W umowie przedwstępnej zawarto zapis, że w terminie do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej zobowiązani do sprzedaży, czyli Wnioskodawcy, na własny koszt wystąpią z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, której przedmiotem będzie rozstrzygnięcie kwestii braku obowiązku naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości określonej w Umowie Przyrzeczonej.

W zawartej umowie przedwstępnej Wnioskodawcy wyrazili zgodę dla przyszłego nabywcy na okres od dnia zawarcia niniejszej umowy do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej albo rozwiązania umowy, na dysponowanie nieruchomościami położonymi w ..., obręb ..., ..., jednostka ewidencyjna ..., powiat ..., województwo ..., utworzonymi z działki nr 1, objętej księgą wieczystą ... oraz z działki nr 2, objętej księgą wieczystą ..., szczegółowo opisanymi powyżej, na cele budowlane (w rozumieniu art. 3 pkt 11 i art. 33 ust. 2 pkt 2 ustaw z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane) w celu uzyskania ostatecznej i prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dowolnej inwestycji, a ponadto, w przypadku zaistnienia takiej konieczności zobowiązali się oświadczenie to powtórzyć w przewidzianej przepisami administracyjnymi formie.

W umowie zawarto też zapis, że Umowa Przyrzeczona zostanie zawarta pod warunkiem zawarcia przez strony umowy przedwstępnej, umowy deweloperskiej dotyczącej lokali mieszkalnych w ramach inwestycji deweloperskiej realizowanej przez przyszłego nabywcę w ... min. na przedmiotowych działkach nr 1 i 2.

Od daty pierwotnego nabycia nieruchomości będących przedmiotem niniejszego wniosku Wnioskodawcy nie wykonywali żadnych czynności związanych z tymi nieruchomościami, tj. w szczególności:

1.nie prowadzili żadnych prac budowlanych,

2.nie prowadzili prac geodezyjnych, podziałów czy wymian gruntów,

3.nie występowali z wnioskami w zakresie pozwoleń na budowę czy też warunków zabudowy lub zmian lokalnych planów zagospodarowania przestrzennego.

Nabywca jest spółką prawa handlowego i prowadzi działalność deweloperską, a nieruchomości zostaną użyte w budownictwie mieszkaniowym.

W zakresie planu zagospodarowania przestrzennego działka nr 1, obręb ... położona jest w terenie oznaczonym symbolami: 4KDD - tereny dróg publicznych - drogi dojazdowe z planu zatwierdzonego uchwalą ... z … roku, 6MU.3 - tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej z dopuszczeniem drobnej wytwórczości. Z kolei działka nr 2, obręb ... położona jest w terenie oznaczonym symbolem: 1 MWU – tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usługowej z planu zatwierdzonego uchwalą … z dnia … roku.

Wnioskodawcy nie dokonali żadnych działań uatrakcyjniających w stosunku do tego majątku i zawarcie umowy przedwstępnej nie było poprzedzane żadnymi działaniami marketingowymi (przyszły nabywca odnalazł sam Wnioskodawców i to on aktywnie przekonywał ich do zawarcia umowy). Zmiany przeznaczenia nieruchomości wynikały z działań gminy i nie były wynikiem aktywności Wnioskodawcy.

Działki nie były w żadnym zakresie przygotowywane do sprzedaży – tj. nie były karczowane ani specjalnie pielęgnowane w celu podniesienia ich atrakcyjności.

Od momentu nabycia działki objęte zakresem wniosku nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawcy są jedynymi właścicielami przedmiotowych działek.

Działki, będące przedmiotem wniosku nie były udostępniane osobom trzecim.

Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości sprzedawać innych działek oprócz objętych wnioskiem.

Otrzymanie interpretacji podatkowej konieczne jest do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży w celu prawidłowego określenia ceny.

Ponadto, w uzupełnieniu sprawy wskazali Państwo odpowiednio:

1)Czy działki nr 1 i nr 2 zostały nabyte przez Państwa do Państwa majątku wspólnego?

„Tak”

2)Czy nabycie działek nr 1 i nr 2, nastąpiło w ramach transakcji:

a) opodatkowanych,

b) zwolnionych,

c) czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT? „Tak”

3)Czy ww. transakcje nabycia działek nr 1 i nr 2 zostały udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?

„Nie”

4)Czy z tytułu nabycia ww. działek przysługiwało Panu lub Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

„Nie”

5)Czy działkinr 1 i nr 2 od dnia nabycia do dnia sprzedaży były/są/będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?

„Nie były w ogóle wykorzystywane.”

6)W jaki dokładnie sposób działki nr 1 i nr 2 były/są/będąwykorzystywane od momentu ich nabycia (zakupu) do momentu ich sprzedaży?

„Nie były w ogóle wykorzystywane.”

7)Wskazali Państwo, że:

Działki, będące przedmiotem wniosku nie były udostępniane osobom trzecim.

Czy dotyczy to też spółki, z którą została zawarta umowa przedwstępna? Jeżeli nie, to proszę wskazać na jakich zasadach i w jakim okresie ww. działki są/były/będą udostępnione obecnemu Kupującemu, tj.:

a)kto był stroną umowy najmu działek tj. tylko Pan, Pan i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania, tylko Zainteresowana niebędąca stroną postępowania

b)na postawie jakich umów były udostępniane?

c)w jakim okresie były udostępniane?

d)czy udostępnianie ww. działek było odpłatne? Jeżeli było to czynnością odpłatną, to:

̶czy czynsz z tego tytułu był/jest dokumentowany fakturami?

̶czy dokonywano/dokonuje się rozliczenia podatku należnego z tego tytułu? Jeśli tak, to przez kogo podatek był/jest rozliczany?

„Dotyczy także tej spółki. Nie były, nie są i nie będą udostępniane osobom trzecim.”

8)Czy dokonywali Państwo już wcześniej sprzedaży nieruchomości, a jeżeli tak to należy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

a)w jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Państwa?

b)w jaki sposób działki były wykorzystywane przez Państwa od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

c)kiedy dokonali Państwo ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

d)ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?

e)czy z tytułu ich sprzedaży odprowadzali Państwo podatek VAT, składali deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?

f)na co zostały przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek?

„Nie”

9)Czy czynności, które Kupujący wykonał/wykona w związku z otrzymaną od Państwa zgodą na dysponowanie nieruchomościami są/będą wykorzystywane w jego własnym interesie, w celu przystosowania działek do jego określonych potrzeb?

„Tak”

10)Kto, tj. Państwo czy Kupujący, z którym zawarli Państwo umowę przedwstępną, ostatecznie ponosi ryzyko ekonomiczne niepowodzenia sprzedaży?

„Obie strony, bo kupujący nie będzie miał działek a sprzedający środków. Ryzyko kupującego jest wyższe, bo udzielił zadatku.”

11)Proszę o jednoznaczne wskazanie czy ww. działki nr 1 i nr 2 są niezabudowane czy zabudowane?

„Są niezabudowane.”

Jeżeli działka nr 1 i/lub 2 jest/są działkami zabudowanymi, to proszę o wskazanie:

12)Jakie naniesienia znajdują się na ww. działce/działkach?

„Brak naniesień.”

13)Czy naniesienia znajdujące się na ww. działce/działkach stanowią budynki w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418 ze zm.)?

„Brak naniesień.”

14)Czy naniesienia znajdujące się na ww. działkach stanowią budowle w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane?

„Brak naniesień.”

15)Czy budynki/budowle znajdujące się na ww. działkach są trwale związane z gruntem?

„Brak naniesień.”

16)Czy naniesienia na ww. działkach stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane?

„Brak naniesień.”

17)Jeśli któreś z naniesień stanowi urządzenie budowlane, to należy wskazać z którym budynkiem/budowlą jest ono powiązane?

„Brak naniesień.”

18)Czy budynki/budowle znajdujące się na ww. działkach były wykorzystywane przez Państwa wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

„Brak naniesień.”

19)Czy miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług budynków/budowli znajdujących się na działkach? Jeżeli tak, to należy wskazać dzień, miesiąc i rok, kiedy nastąpiło „pierwsze zasiedlenie” budynków/budowli?

„Brak naniesień.”

20)Czy ponosili Państwo nakłady na ulepszenie poszczególnych budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej poszczególnych budynków/budowli, w stosunku do których przysługiwało Panu lub Zainteresowanej będącej stroną postępowania prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

„Nie. Brak naniesień.”

21)Jeśli odpowiedź na pytanie 20 jest twierdząca, to proszę wskazać:

a)w jakim okresie ponosili Państwo wydatki na ulepszenie poszczególnych budynków/budowli?

b)które budynki/budowle były ulepszane?

c)kiedy budynki/budowle po dokonaniu ulepszeń, zostały oddane do użytkowania? Należy wskazać dokładną datę.

d)czy po oddaniu do użytkowania ulepszonych budynków/budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług tych budynków/budowli? Jeżeli tak, to należy wskazać dzień, miesiąc i rok, kiedy nastąpiło „pierwsze zasiedlenie”.

e)czy między pierwszym zasiedleniem ulepszonych budynków/budowli, a ich dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

„Nie dotyczy”

Pytania

1.Czy sprzedaż opisanej nieruchomości, tj. działki o numerze 1 należy opodatkować podatkiem VAT od towarów i usług?

2.Czy sprzedaż opisanej nieruchomości, tj. działki o numerze 2 należy opodatkować podatkiem VAT od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.Zdaniem Wnioskodawców, dokonywana czynność zbycia nieruchomości w ramach umowy przyrzeczonej nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.Zdaniem Wnioskodawców, dokonywana czynność zbycia nieruchomości w ramach umowy przyrzeczonej nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Uzasadnienie jest aktualne do obu pytań i stanowisk Wnioskodawców.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z powyższym, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Przyjmuje się, że w przypadku dostawy gruntów istotne jest również czy podmiot dokonujący sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach tzw. zarządu majątkiem prywatnym.

Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zbywane działki nie były nabyte z zamiarem zbycia. Wnioskodawcy nie dokonali żadnych innych działań uatrakcyjniających w stosunku do tego majątku. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych więcej działań marketingowych przed zbyciem a nabywca, z którym zawarto umowę przedwstępna zgłosił się sam.

Wnioskodawca nie wykazywał więc żadnej aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przyszły nabywca sam odnalazł Wnioskodawców i złożył ofertę nabycia przedmiotowych działek, na którą Wnioskodawcy ostatecznie się zgodzili.

Wszelkie decyzje/pozwolenia/zgody związane z budową na nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem będą uzyskiwane przez przyszłego nabywcę a nie przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawcy nie będą działać jako podatnicy VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, bo przedmiotem dostawy będą składniki majątku osobistego Wnioskodawców, a sprzedaż przedmiotowych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1) określone udziały w nieruchomości;

2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W konsekwencji, należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntów), jak również udziału we współwłasności nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek nr 1 i nr 2, istotne jest, czy w celu dokonania ich sprzedaży Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania podjęliście aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pana oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z treści złożonego wniosku wynika, że odpowiednio w … r. i … r. Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nabyliście do majątku wspólnego niezabudowane działki nr 1 i nr 2. Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie wykonywaliście żadnych czynności związanych z tymi nieruchomościami, tj. w szczególności nie prowadziliście żadnych prac budowlanych, prac geodezyjnych, podziałów czy wymian gruntów, nie występowaliście z wnioskami w zakresie pozwoleń na budowę czy też warunków zabudowy lub zmian lokalnych planów zagospodarowania przestrzennego. Działki nie były w żadnym zakresie przygotowywane do sprzedaży – tj. nie były karczowane ani specjalnie pielęgnowane w celu podniesienia ich atrakcyjności. Działki nie były udostępniane osobom trzecim. Zmiany przeznaczenia nieruchomości wynikały z działań gminy i nie były wynikiem aktywności Pana oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania. Zawarcie umowy przedwstępnej nie było poprzedzane żadnymi działaniami marketingowymi (przyszły nabywca sam odnalazł Pana oraz Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania i to on aktywnie przekonywał ich do zawarcia umowy).

Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania podpisaliście przedwstępną umowę w ramach której zobowiązujecie się sprzedać ww. działki spółce kapitałowej prowadzącej działalność deweloperską. W zawartej umowie przedwstępnej Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania wyraziliście zgodę dla przyszłego nabywcy na okres od dnia zawarcia niniejszej umowy do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej albo rozwiązania umowy, na dysponowanie nieruchomościami w celu uzyskania ostatecznej i prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dowolnej inwestycji, a ponadto, w przypadku zaistnienia takiej konieczności Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania zobowiązaliście się oświadczenie to powtórzyć w przewidzianej przepisami administracyjnymi formie.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach nr 1 i nr 2 nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż udziałów w przedmiotowych działkach wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie podjęliście takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że aktywność Pana oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE C-180/10, C-181/10.

Dokonując sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania będziecie korzystali z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana oraz Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania cech podatników podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży nieruchomości, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, dokonując sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach Pan oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania będziecie korzystali z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż przez Pana oraz przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania udziałów w niezabudowanych działkach nr 1 i nr 2 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany przez Państwa, tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A.A. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.