Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lipca 2025 r. (data wpływu 4 sierpnia 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka"] jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej [dalej: „Grupa Kapitałowa”] świadczącej usługi w obszarze IT (marketingu internetowego). W ramach swojej działalności Grupa Kapitałowa, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie.

Wnioskodawca planuje w przyszłości pełnić rolę centrum usług wspólnych dla innych spółek powiązanych. Główną działalnością Spółki będzie więc świadczenie usług wsparcia m.in. administracyjnych, technicznych i innych dla spółek powiązanych [dalej: „Podmioty Powiązane”], które prowadzą działalność w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług w zakresie marketingu internetowego. Przedmiotowe usługi wsparcia będą świadczone na podstawie odpowiednich umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotami Powiązanymi, na rzecz których Wnioskodawca będzie świadczył ww. usługi.

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej, Spółka zamierza organizować w przyszłości spotkania integracyjne lub okolicznościowe dla współpracowników Spółki oraz współpracowników Podmiotów Powiązanych (wśród których dominować będzie współpraca na zasadach B2B tj. tzw. umowa B2B lub umowy cywilnoprawne - umowa zlecenie) [dalej łącznie jako: „Współpracownicy”], które będą służyły integracji lub spotkaniu przy okazji ważnych dla Spółki lub Podmiotów Powiązanych wydarzeń lub tradycyjnie obchodzonych świąt dalej łącznie „Wydarzenia".

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, uczestnikami Wydarzeń będą jedynie osoby, które już współpracują ze Spółką bądź Podmiotami Powiązanymi, tj. świadczą dane usługi na rzecz Spółki bądź Podmiotu Powiązanego bądź wykonują zlecenie.

Poprzez Wydarzenia, Spółka rozumie przykładowo i między innymi:

a) organizację wspólnego spływu kajakowego;

b) organizacja wspólnego wyjścia na kręgle;

c) wyjście do restauracji, kolację integracyjną;

d) organizacja wspólnego uczestnictwa w grze typu escape room;

e) organizacja wspólnych aktywności sportowych takich jak hokej, jazda na quadach, golf, mini golf;

f)  organizacja wyjazdu integracyjnego do hotelu, obejmującego dostęp do strefy SPA.

Wskazane aktywności mają charakter przykładowy i nie wyczerpują wszystkich możliwych form organizowanych przez Spółkę Wydarzeń.

Organizowane Wydarzenia mają za zadanie w szczególności:

• zwiększyć efektywności komunikacji - spotkania integracyjne ułatwiają Współpracownikom nawiązanie bezpośrednich relacji. Znajomość twarzy, imion pozostałych Współpracowników Spółki znacząco usprawnia przepływ informacji, zwłaszcza w codziennej pracy zdalnej bądź hybrydowej (model współpracy, który będzie przeważający w Spółce). Osoby, które miały okazję uczestniczyć we wspólnych aktywnościach i rozrywkach, mogą znacznie chętniej i efektywniej uczestniczyć w projektach realizowanych w ramach współpracy zawodowej;
• pomagać budować zgrany zespół - wspólne doświadczenia, np. udział w aktywności zespołowej (escape room, gra w golfa, spływ kajakowy, koncert), wzmacniają więzi pomiędzy Współpracownikami, co może przedkładać się na jakość i terminowość realizowanych projektów;
• tworzyć pozytywne środowisko pracy i atmosferę sprzyjającą motywacji - doświadczenia rynkowe pokazują, że zespoły, w których panuje koleżeńska atmosfera i wzajemny szacunek, są bardziej stabilne i mniej podatne na rotację. Organizacja wydarzeń integracyjnych, niezależnie od ich formy (kolacja, koncert, sportowy turniej), wzmacnia poczucie wspólnoty i lojalności wobec Grupy Kapitałowej;
• przyczyniać się do lepszego zrozumienia kultury organizacyjnej i celów biznesowych Spółki i Grupy Kapitałowej - Wydarzenia stanowią również okazję do nieformalnego przekazania wartości, jakimi kierują się Spółka oraz Podmioty Powiązane i planów rozwoju Grupy Kapitałowej. W atmosferze bardziej sprzyjającej otwartemu dialogowi możliwe jest omówienie aktualnych trendów rynkowych, kierunków rozwoju oraz zebranie bezpośredniego feedbacku od Współpracowników, co bezpośrednio wpływa na możliwość lepszego rozwoju Spółki i Grupy,
• ułatwić adaptację w strukturach Grupy Kapitałowej - osoby Współpracujące w ramach Grupy Kapitałowej działają w różnorodnym, środowisku międzynarodowym. Wspólne aktywności pomagają pozwala przełamać bariery językowe, kulturowe i organizacyjne, umożliwiając uczestnikom nawiązanie relacji interpersonalnych w neutralnym, nieformalnym kontekście, co może ułatwić przyszłą współpracę projektową na poziomie międzynarodowym,
• przyczynić się kultywowania zwyczajów społecznych i rynkowych - spotkania integracyjne są powszechnie przyjętym elementem kultury korporacyjnej w nowoczesnych organizacjach. Tego rodzaju inicjatywy są powszechnie uznawane za standard w nowoczesnych środowiskach pracy, niezależnie od formy współpracy (umowa o pracę, umowa zlecenia, B2B itd.).
• wpływać na stabilność współpracy i długofalowe relacje - regularne wydarzenia integracyjne tworzą fundament do budowania trwałych, opartych na zaufaniu relacji. Osoby, które czują się związane z organizacją, są bardziej skłonne do długoterminowej współpracy, podejmowania dodatkowej odpowiedzialności oraz rekomendowania kontrahenta innym.

Wnioskodawca może organizować takie Wydarzenia samodzielnie lub zlecać przygotowanie i realizację takich Wydarzeń firmom zewnętrznym, które zajmują się całościową organizacją tego typu imprez, np. agencjom eventowym lub agencjom reklamowym.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Spółka została wezwana przez Dyrektora KIS do doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez wskazanie:

Współpracownicy związani umową zlecenia to osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, współpracujące ze Spółką na podstawie zawartych umów zlecenia.

Udział ww. zleceniobiorców w spotkaniach integracyjnych/okolicznościowych będzie dobrowolny.

Wydatki na organizację spotkań integracyjnych/okolicznościowych Współpracowników związanych umową zlecenia nie będą sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wydatki te będą finansowane ze środków obrotowych Spółki.

W zależności od charakteru danego spotkania integracyjnego lub okolicznościowego zakres uczestników może się różnić. Mogą wystąpić spotkania, w których prawo do udziału będą mieć wszyscy Współpracownicy Spółki oraz Współpracownicy Spółek powiązanych (spotkania ogólnofirmowe). Równocześnie planowane są wydarzenia o bardziej zawężonym zakresie, w którym uczestniczyć mają Współpracownicy wybrani przy wykorzystaniu obiektywnego klucza, np. z danego działu, zespołu projektowego czy konkretnej lokalizacji.

Sam wybór uczestników nie będzie jednak następował w sposób dowolny czy uznaniowy. Każdorazowo będzie wynikał z celu i zakresu organizowanego wydarzenia.

Udział w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych uzależniony jest od charakteru i celu organizowanego wydarzenia. W związku z tym, w niektórych przypadkach uczestniczyć w nich mogą wszyscy Współpracownicy Spółki oraz Spółek powiązanych, natomiast w innych, gdy wydarzenie ma bardziej specjalistyczny lub zawężony zakres, udział jest ograniczony do wybranych osób, na przykład Współpracowników z konkretnego działu, zespołu projektowego czy lokalizacji.

W przypadku wydarzeń organizowanych dla wybranych osób, udział tych osób jest zawsze dobrowolny. W takich przypadkach, sam proces wyboru uczestników nie jest arbitralny ani uznaniowy, tj. nie ma charakteru subiektywnego wyboru. Zamiast tego, dobór odbywa się na podstawie obiektywnych przesłanek, które mają na celu zapewnienie, że uczestnicy będą mogli w pełni skorzystać z programu spotkania i przyczynić się do realizacji jego zamierzeń (np. integracja osób w jednym zespole bądź osób pracujących nad jednym, danym projektem).

Wybór Współpracowników zapraszanych do udziału w spotkaniach integracyjnych lub okolicznościowych będzie uzależniony od celu oraz charakteru danego wydarzenia.

Kryteria doboru uczestników będą miały charakter obiektywny i merytoryczny, przykładowo mogą to być: przynależność do konkretnego działu, zespołu projektowego, lokalizacji, udział w określonym projekcie lub realizacja wspólnych zadań operacyjnych. Wnioskodawca może organizować, również spotkania ogólnofirmowe, których celem jest integracja wszystkich Współpracowników Spółki i współpracowników Podmiotów Powiązanych.

Dobór zapraszanych osób nie będzie odbywał się w sposób dowolny, uznaniowy ani w oparciu o przesłanki niemające związku z celem organizowanego wydarzenia. W związku z tym, nie będzie miało miejsca różnicowanie Współpracowników ze względu na formę współpracy czy inne pozamerytoryczne kryteria.

W umowach zawartych ze Współpracownikami nie został przewidziany ani wskazany obowiązek Spółki dotyczący finansowania spotkań integracyjnych i okolicznościowych.

Organizacja oraz finansowanie tych wydarzeń stanowią dobrowolną inicjatywę Wnioskodawcy i nie są elementem wynikającym z postanowień zawartych umów zlecenia.

Uczestnictwo w organizowanych przez Spółkę spotkaniach integracyjnych, takich jak m.in. spływ kajakowy, wyjście na kręgle, kolacja integracyjna, escape room, aktywności sportowe (np. hokej, jazda na quadach, golf, mini golf) czy wyjazd do hotelu ze strefą SPA, ma charakter całkowicie dobrowolny. Ze względu na otwartą formułę tych wydarzeń oraz dużą różnorodność oferowanych aktywności, uczestnicy samodzielnie decydują o swoim zaangażowaniu w poszczególne elementy programu. Zdarza się, że jedna osoba bierze udział wyłącznie w wybranej części wydarzenia (np. kolacji), inna korzysta z aktywności sportowych, a jeszcze inna ogranicza swoją obecność do rozmów i wspólnego spędzania czasu z pozostałymi uczestnikami. Wspólnym mianownikiem wszystkich tych form uczestnictwa jest integracja, niezależnie od wybranej aktywności, celem wydarzenia jest budowanie relacji i współpracy w zespole.

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest możliwe precyzyjne określenie, z jakiej korzyści i w jakim zakresie skorzystała dana osoba. Przykładowo, podczas wyjazdu integracyjnego do hotelu ze strefą SPA jedna osoba może faktycznie odwiedzić strefę wellness, inna wybierze udział w grach zespołowych, a kolejna nie skorzysta z żadnej z tych opcji.

Co więcej, rzeczywisty udział może różnić się nawet w ramach jednej aktywności, jedna osoba może zagrać w golfa przez godzinę, inna tylko przez kilka minut.

Spółka nie prowadzi szczegółowej ewidencji uczestnictwa w poszczególnych atrakcjach ani nie przypisuje im konkretnych wartości pieniężnych na poziomie indywidualnym. Nie istnieje też mechanizm przypisywania konkretnych kosztów do konkretnych osób. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw do ustalenia wymiernej, jednostkowej wartości korzyści przypadającej na uczestnika.

Dodatkowo, celem organizowanych wydarzeń nie jest świadczenie konkretnych, zindywidualizowanych korzyści majątkowych, lecz integracja zespołu, budowanie relacji i wzmacnianie współpracy. Korzyść, o ile w ogóle występuje, ma charakter niematerialny, ogólnospołeczny i niepodlegający wycenie według kryteriów indywidualnych.

Pytania

1.Czy wydatki ponoszone na organizację wydarzeń integracyjnych dla osób fizycznych współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia oraz umów B2B będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

2.Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach integracyjnych, zleceniobiorcy Spółki (Współpracownicy związani ze Spółką umową zlecenia) będą osiągali przychód podlegający opodatkowaniu, a Spółka, jako płatnik, będzie miała obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od takiego przychodu?

Interpretacja dotyczy pytania Nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pyt. Nr 1) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. 

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach integracyjnych zleceniobiorcy Spółki (Współpracownicy związani ze Spółką umową zlecenia) nie będą osiągali przychodu podlegającemu opodatkowaniu, a w konsekwencji Spółka, jako płatnik, nie będzie miała obowiązku pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od takiego przychodu.

Uzasadnienie do Pytania 2

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2025.163 t.j. z dnia 7 lutego 2025 r.) - dalej „ustawa o PIT", opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT określono katalog źródeł przychodów, do którego zalicza się m.in. działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2). Zgodnie z art. 13 ust. 8 lit. a ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane od osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Z kolei art. 11 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze, wartości pieniężne, jak również wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby prawne oraz ich jednostki organizacyjne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności określonej m.in. w art. 13 pkt 2 i 4-9 ustawy o PIT, na rzecz osób fizycznych podlegających nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych świadczeń, z zastosowaniem najniższej stawki podatkowej określonej w skali podatkowej, po uwzględnieniu miesięcznych kosztów uzyskania przychodów oraz potrącanych składek.

Warto jednak zauważyć, że przepisy ustawy o PIT nie zawierają legalnej definicji pojęcia „przychodu z nieodpłatnego świadczenia", co w praktyce skutkuje licznymi wątpliwościami interpretacyjnymi.

W odpowiedzi na ten brak jednoznaczności, zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne, a przede wszystkim Trybunał Konstytucyjny, wypracowały określone kryteria, które umożliwiają rozstrzygnięcie, kiedy dane świadczenie powinno zostać uznane za przychód do opodatkowania.

Szczególnie doniosłe znaczenie w tym zakresie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., o sygn. K 7/13, który mimo że wydany na tle sprawy dotyczącej pracowników zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, zawiera uniwersalne wskazówki interpretacyjne. Ich aktualność w kontekście osób świadczących usługi w ramach umów cywilnoprawnych tj. zatrudnionych, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4011.60.2017.2.AB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: "Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne do sytuacji osób nieprowadzących działalności gospodarczej, współpracujących ze Spółką na podstawie umów o świadczenie usług (zleceniobiorców)”

Trybunał Konstytucyjny, dokonując w ww. wyroku pogłębionej wykładni pojęcia „nieodpłatne świadczenie” wskazał, że za przychód tego rodzaju mogą zostać uznane wyłącznie takie świadczenia, które spełniają łącznie następujące warunki:

• świadczenie zostało spełnione za zgodą danej osoby (np. zleceniobiorcy) - tzn. osoba skorzystała z niego dobrowolnie, bez przymusu lub obowiązku.
• świadczenie przyniosło jej konkretną korzyść majątkową - rozumianą jako realne przysporzenie, polegające na powiększeniu aktywów lub uniknięciu wydatku, który w normalnych okolicznościach dana osoba musiałaby ponieść z własnych środków.
• korzyść ta jest możliwa do indywidualnego przypisania - a więc możliwe jest określenie konkretnej osoby, która z danego świadczenia skorzystała, oraz ustalenie wartości tej korzyści -korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Przenosząc powyższe na grunt opisywanego zdarzenia przyszłego:

• dobrowolność uczestnictwa - udział w Wydarzeniach organizowanych przez Spółkę, takich jak wspólne spotkania w restauracji, grill na świeżym powietrzu, wyjścia na gokarty, gra w golfa, spływy kajakowe, udział w wydarzeniach kulturalnych czy rozrywki zespołowe typu escape room, ma charakter całkowicie dobrowolny. Zleceniobiorcy nie są zobowiązani do uczestnictwa w tych aktywnościach, a brak uczestnictwa nie wiąże się z żadnymi negatywnymi konsekwencjami po ich stronie. Wydarzenia nie stanowią również elementu realizacji umowy zlecenia ani obowiązkowej części współpracy.
• brak konkretnej, majątkowej korzyści - organizowane aktywności mają charakter ogólnorozwojowy, integracyjny i relacyjny, ich celem nie jest bezpośrednie przekazanie uczestnikom przysporzenia majątkowego. Zleceniobiorcy nie otrzymują żadnych bonów, świadczeń pieniężnych, nagród rzeczowych ani innej formy gratyfikacji możliwej do wykorzystania w celach prywatnych. Co istotne, nie sposób stwierdzić, że uczestnictwo w takich Wydarzeniach skutkuje po stronie poszczególnych osób oszczędnością lub realnym zwiększeniem ich majątku - ewentualna „korzyść” ma charakter niematerialny i społeczny, a nie majątkowy (jakkolwiek wymierny).
• brak możliwości indywidualizacji korzyści - wszystkie Wydarzenia mają charakter zbiorowy i są dostępne na równych zasadach dla szerokiego grona Współpracowników (zarówno związanych ze Spółką umowami B2B jak i zlecenia). Udział w Wydarzeniach jest fakultatywny, a sama forma Wydarzeń nie pozwala na określenie, w jakim dokładnie zakresie poszczególna osoba „skorzystała" z oferowanej aktywności. Brakuje tym samym możliwości przypisania konkretnego przysporzenia konkretnemu zleceniobiorcy oraz określenia wartości Wydarzenia w sposób pozwalający na precyzyjne ustalenie wysokości przychodu. Przypisanie udziału w kosztach organizacji wydarzenia „statystycznie”, poprzez podział kosztu całościowego przez liczbę uczestników, nie znajduje podstaw w przepisach ustawy o PIT, co również jednoznacznie podkreślił Trybunał Konstytucyjny, jak również nie odzwierciedlałoby miarodajnie realnej korzyści (każdy ze Współpracowników może skorzystać z atrakcji w różnym zakresie).

Podsumowując, w analizowanym zdarzeniu przyszłym można przyjąć, że pierwsza z przesłanek wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny, tj. dobrowolność udziału w świadczeniu, została spełniona, ponieważ uczestnictwo w Wydarzeniach organizowanych przez Spółkę odbywa się za zgodą zainteresowanych osób i nie jest obowiązkowe.

Pozostałe dwie przesłanki - tj. realna, majątkowa korzyść po stronie uczestnika oraz możliwość indywidualnego przypisania tej korzyści konkretnej osobie i określenia jej wartości - nie zostaną spełnione. Uczestnictwo w wydarzeniach integracyjnych nie będzie skutkowało po stronie zleceniobiorców przysporzeniem majątkowym o określonej wartości ani nie będzie pozwalało na przypisanie wymiernej korzyści konkretnym osobom fizycznym.

Natomiast, zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13, dopiero łączne spełnienie wszystkich trzech przesłanek może prowadzić do uznania danego świadczenia za nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Brak spełnienia którejkolwiek z nich, w tym w szczególności brak indywidualizacji korzyści, wyklucza możliwość opodatkowania.

Ponadto, w wyroku K 7/13, Trybunał Konstytucyjny wskazał bezpośrednio, że:"(...) udział w spotkaniu (wyjeżdzie) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż - pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku (por, pkt 3.4.7. uzasadnienia) - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść."

jak również:

„Obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) -nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.”

Analogiczne stanowisko przyjęły organy podatkowe, wskazując w licznych interpretacjach indywidualnych, że w przypadku organizacji wyjazdów integracyjnych dla zleceniobiorców przez zleceniodawcę, po stronie zleceniobiorców nie powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia:

• interpretacja z dnia 25 czerwca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.406.2020.1.GG, „przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników oraz zleceniobiorców w wycieczce zagranicznej, opłaconej ze środków Wnioskodawcy, mającej na celu integrację pracowników oraz zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez uczestników wycieczki zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego”.
• Interpretacja z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. ITPB2/4511-902/15/MM, odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego uznać zatem należy, że udział w wycieczce rekreacyjno-sportowej sfinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która będzie miała na celu zintegrowanie osób, co w efekcie skutkować będzie lepszą współpracą członków zespołu nie będzie stanowiła dla pracownika i zleceniobiorców przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
• interpretacja z dnia 6 marca 2015 r., sygn. ILPB1/415-1447/14-2/AG, w której organ podatkowy wskazał: „udział pracowników i zleceniobiorców w imprezach integracyjnych opisanych we wniosku nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników i zleceniobiorców przychodu ze stosunku pracy w  rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powoduje, że na Spółce ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek od tak uzyskanego przychodu (dochodu) na zasadach określonych w art. 31 oraz art. 41 ww. ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stanowisko Państwa jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 cyt. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy:

Według art. 11 ust. 2b tej ustawy:

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika – to wskazać należy, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przechodząc do obowiązków płatnika wskazać należy, że stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Według art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał na obiektywne kryteria, którymi należy się kierować przy określaniu, czy w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika. Przede wszystkim kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leży w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w majątku pracownika. Zastosowanie tego obiektywnego kryterium wyróżnienia świadczeń będących przychodem pracownika, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, prowadzi do wniosku, że zaoszczędzenie wydatku przez pracownika może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko wtedy, gdy świadczenia te pracodawca spełnia na wniosek pracownika lub dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. Zgoda pracownika na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie.

W konsekwencji, „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Jeżeli którykolwiek z warunków nie zostanie spełniony, nieodpłatnego świadczenia nie będzie można uznać za przychód pracownika.

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego – słowo „dobrowolny” – oznacza „wynikający z wolnej woli”, „działający bez przymusu”.

Ponadto warunkiem uznania, że dane świadczenie w naturze stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów podatkowych jest faktyczne otrzymanie świadczenia przez pracownika.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jako przykład Trybunał Konstytucyjny wskazał m.in. dowożenie pracownika z miejsca zamieszkania do pracy. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego zorganizowanie tego rodzaju transportu może oznaczać zaoszczędzenie wydatku po stronie pracownika i w konsekwencji może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko pod warunkiem, że świadczenia te pracodawca spełniał, dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. O ile bowiem pracownik decyduje się skorzystać z przewozu, niewątpliwie zaoszczędza sobie wydatku, który musiałby ponieść.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu. Dotyczy to między innymi zorganizowania przez pracodawcę dowozu do pracy, w sytuacji gdy pracodawca wie kto będzie korzystał z tej formy transportu oraz zna odległości, którą każdy będzie pokonywał. W takim przypadku pracodawca jest w stanie precyzyjnie określić wartość świadczenia przypadającą indywidualnie na każdego pracownika.

Z kolei jako przykład świadczenia, które nie rodzi po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) Trybunał Konstytucyjny wskazał sytuację, w której pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu, wycieczce) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione. Na marginesie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że przepisy podatkowe – niezależnie od konieczności realizacji obowiązku ustalonego w art. 84 Konstytucji – nie mogą prowadzić do takiego ukształtowania pozycji pracowników, aby pozostawanie w stosunku pracy w nadmierny sposób obciążało strony tego stosunku w porównaniu do samozatrudnienia, bądź pracy na czarno.

Co do zasady, argumenty zawarte w ww. wyroku TK odnoszą się do pracowników, ale z uwagi na to, że zasadnicza część rozważań TK została oparta na art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje pojęcie przychodu nie tylko ze stosunku pracy, ale także z innych tytułów, to wnioski płynące z wyroku TK należy odnieść także do przychodów innych niż pracownicy osób.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym pierwsza z przesłanek wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny, tj. dobrowolność udziału w świadczeniu, została spełniona, ponieważ uczestnictwo w Wydarzeniach organizowanych przez Spółkę odbywa się za zgodą zainteresowanych osób i nie jest obowiązkowe.

Pozostałe dwie przesłanki - tj. realna, majątkowa korzyść po stronie uczestnika oraz możliwość indywidualnego przypisania tej korzyści konkretnej osobie i określenia jej wartości - nie zostaną spełnione. Uczestnictwo w wydarzeniach integracyjnych nie będzie skutkowało po stronie zleceniobiorców przysporzeniem majątkowym o określonej wartości ani nie będzie pozwalało na przypisanie wymiernej korzyści konkretnym osobom fizycznym.

W tym stanie rzeczy oraz wobec jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego, uznać należy, że uczestnictwo w wydarzeniach integracyjnych, nie będzie generowało po stronie zleceniobiorców przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Państwo jako płatnik, nie będziecie mieli obowiązku pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od takiego przychodu.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwo interpretacji indywidualnych i wyroków informuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.