Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 2 sierpnia 2023 r. (data wpływu 11 sierpnia 2023 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 181/24 z 4 lipca 2024 r. (data wpływu prawomocnego wyroku 16 lipca 2025 r.)

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 2 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do świadczonych przez Panią usług polegających na zapewnieniu obiektu noclegowego i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 września 2025 r. (data wpływu 12 wrzesnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 5.06.2023 r. otrzymała Pani wezwanie do złożenia korekt deklaracji JPK VAT za okres od 03/2022 do 04/2023, albowiem w rejestrach Pani sprzedaży za ww. okres uwzględniła Pani faktury sprzedaży na rzecz Gminy A opodatkowane stawką VAT 0%.

W dniu 23.03.2022 r. zawarła Pani z Gminą A umowę nr ..., na podstawie której zobowiązała się Pani do zapewnienia obiektu noclegowego w celu krótkotrwałego zakwaterowania - na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12.03.2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa – w zw. z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15.03.2022 r. Zgodnie z zapisami umowy dokonywała Pani rozliczenia za wykonanie umowy na podstawie comiesięcznych faktur VAT z uwzględnieniem stawki VAT 0% - co gwarantowała Pani umowa oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2.12.2022 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023. Łącznie w we wskazanym okresie wystawiła Pani 16 faktur na rzecz Gminy A ze stawką VAT 0% o numerach: … z dnia 24.03.2022, … z dnia 31.03.2022, … z dnia 29.04.2022, … z dnia 31.05.2022, … z dnia 30.06.2022, … z dnia 37.07.2022, … z dnia 31.08.2022, … z dnia 30.09.2022, … z dnia 31.10.2022, … z dnia 28.11.2022, … z dnia 30.12.2022, … z dnia 31.01.2023, … z dnia 28.02.2023, … z dnia 31.03.2023, … z dnia 28.04.2023, … z dnia 31.05.2023. We wszystkich wskazała Pani stawkę VAT 0%.

Po analizie sprawy w dniu 19.06.2023 r. dokonała Pani korekt ww. faktur.

Korekty faktur dotyczyły oznaczenia właściwej usługi wykonanej na rzecz Gminy A w ramach zawartej umowy. Pierwotnie wystawiła Pani faktury niezgodnie ze świadczoną usługą wykonywaną na rzecz Gminy A ujmując w nazwie usługi mylnie „usługi hotelarskie”.

Na podstawie korekt nastąpiła zmiana usługi - zgodnie z zawartą umową z Gminą A, tj. „usługi zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12.03.2022 r. (Dz. U. z 2022, poz. 583).

Mając powyższe na uwadze wnosi Pani o właściwą interpretację podatkową dotyczącą zastosowania właściwej stawki VAT przy wykonaniu usług specjalnych, tj. czy faktyczna usługa wykonywana na rzecz Gminy A, dotycząca zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12.03.2022 r. podlega stawce VAT 0%.

Jednocześnie informuje Pani, że we wskazanym okresie nie wykonywała Pani żadnych usług na rzecz innych podmiotów gospodarczych czy też osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani:

Na pytanie Organu o treści „Czy jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?” odpowiedziała Pani: Tak, jest Pani aktualnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Na pytanie Organu o treści „Proszę wskazać na podstawie jakich przepisów ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583 ze zm.) zawarła Pani umowę nr ... z Gminą A, na podstawie której zobowiązała się Pani do zapewnienia obiektu noclegowego w celu krótkotrwałego zakwaterowania – na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ww. ustawy, w zw. z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15.03.2022 r.?” odpowiedziała Pani: Umowa z Gminą A została zawarta z Panią jako przedsiębiorcą na podstawie art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26.04.2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 261.) o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r., poz. 583, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15.03.2022 r. w sprawie maksymalnej wysokości świadczenia pieniężnego przysługującego z tytułu zapewnienia zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy oraz warunków przyznawania tego świadczenia i przedłużenia jego wypłaty oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12.03.2022 r. oraz na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12.03.2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego Państwa (Dz. U. 2023, poz. 103 z późn. zm. i § 6 ust. 1 Umowy 2151.28.2022 z dnia 15.04.2022 r. w związku ze zmianą przepisów ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (dz. U. z 2023, poz. 103).

Na pytanie Organu o treści „Jakie były postanowienia ww. umowy, w tym m.in. ilu osobom z Ukrainy, zgodnie z umową miała Pani zapewnić pobyt?” odpowiedziała Pani: Zgodnie z umową z gminą, zadeklarowała Pani możliwość zapewnienia pobytu dla 50 osób, czyli jednej grupy uchodźców przyjeżdżających autokarem. Podczas spotkania w gminie 1 marca 2022 r. poinformowała Pani, że posiada Pani pewne oszczędności z udanego sezonu feryjnego i jest Pani w stanie przez pewien czas przyjąć uchodźców, pokrywając ich pobyt ze swoich środków.

W ciągu 10 godzin od złożenia deklaracji ustnej na Pani obiekcie znalazły się dzieci wraz z matkami.

Chociaż Pani działalność dotyczyła dotychczas wyłącznie wynajmu obiektów bez wyżywienia, postanowiła Pani, że nie będzie Pani dążyć do osiągnięcia zysku, lecz zapewni Pani szybką i bezinteresowną pomoc humanitarną osobom w bardzo trudnej sytuacji życiowej a gmina zadeklarowała, że nie pozostawi Pani bez wsparcia.

Na pytanie Organu o treści „Czy na postawie ww. umowy, poza zapewnieniem obiektu noclegowego w celu krótkotrwałego zakwaterowania, dostarczała Pani towary i/lub świadczyła Pani usługi w zakresie wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy?” odpowiedziała Pani: W Pani obiekcie zapewniła Pani schronienie i wsparcie dla około 50 osób, w tym ponad połowa stanowiły małe dzieci. W ramach prowadzonej działalności humanitarnej świadczyła Pani następujące usługi:

1.Zakwaterowanie i opieka - zapewnienie bezpiecznego i komfortowego miejsca pobytu dla wszystkich uchodźców. Organizacja przestrzeni i warunków odpowiednich dla rodzin z dziećmi.

2.Wyżywienie - zakupy półproduktów spożywczych aby matki miały możliwość przygotowania pięciu posiłków dziennie dla siebie i dzieci.

3.Dostarczanie niezbędnych środków - leki i środki higieniczne oraz środki myjące oraz piorące, odzież obuwie i inne artykuły pierwszej potrzeby.

4.Utrzymanie i wyposażenie obiektu - pokrycie kosztów prądu, wywozu śmieci i nieczystości - szamba. Drobne naprawy oraz zakup niezbędnego sprzętu, w tym pralki i lodówki, trampoliny dla dzieci w celu zapewnienia podstawowych warunków bytowych.

5.Wsparcie administracyjne i socjalne - pomoc w nadaniu uchodźcom numerów PESEL, pomoc w uzyskaniu świadczeń takich jak 500+ oraz inne zapomogi, wsparcie w kontaktach z urzędami i przychodniami lekarskimi - transport oraz załatwianie formalności.

6.Organizacja i zarządzanie pomocą - codzienna opieka i koordynacja dostaw produktów, leków oraz świadczeń, realizowanie obowiązku szkolnego u dzieci powyżej 5 roku życia, opłata za obiady szkolne i przedszkolne, zapewnienie bezpieczeństwa i wsparcia rodzinom w trudnej sytuacji kryzysowej.

Efekt: Dzięki tym działaniom osoby przybywające z Ukrainy otrzymały: bezpieczne schronienie, regularne posiłki, dostęp do podstawowych środków higieny i odzieży, wsparcie administracyjne i socjalne, pomoc w korzystaniu z opieki medycznej, zakup leków i usługi dentystyczne dla uchodźców.

Na pytanie Organu o treści „Czy otrzymane środki finansowe były przyznawane Pani wyłącznie w zamian za określone w ww. umowie czynności?” odpowiedziała Pani: Środki wypłacane na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy (Dz. U. 2022 poz. 583 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 marca 2022 r. były przeznaczane na wykonywanie zadań publicznych zleconych gminie z zakresu administracji rządowej, tj. na zapewnienie zakwaterowania, wyżywienia oraz warunków socjalno-bytowych obywatelom Ukrainy objętym pomocą.

Na pytanie Organu o treści „Czy ww. umowa została zawarta w ramach prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej?” odpowiedziała Pani: Świadczenia realizowane w ramach tej umowy nie były wykonywane w ramach prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej. Umowa miała charakter pomocy humanitarnej, a środki wypłacane przez gminę służyły wyłącznie pokryciu faktycznych kosztów utrzymania uchodźców (udostępnienie miejsc noclegowych, półprodukty spożywcze, ogrzewanie, prąd, wywóz nieczystości, wywóz śmieci, środki higieny, leki, odzież, obuwie, wyposażenie szkolne dzieci, opłata obiadów szkolnych i przedszkolnych, transport uchodźców do gminy, opieki społecznej, ZUS, niezbędne wyposażenie).

Zgodnie z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy (Dz. U. 2022 poz. 583) świadczenie pieniężne z art. 13 ust. 1 nie przysługuje, gdy koszty są pokrywane w inny sposób, w tym przez gminę. Jednocześnie świadczenia te pozostawały w związku z pomocą ofiarom wojny w Ukrainie, co umożliwiało zastosowanie 0% VAT zgodnie z § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 marca 2022 r. (Dz.U. 2022 poz. 531).

Na pytanie Organu o treści „Czy otrzymane przez Panią kwoty były uzależnione od ilości osób zakwaterowanych w danym dniu i liczby dni w okresie zakwaterowania?” odpowiedziała Pani: Tak, wysokość otrzymanych środków była uzależniona od faktycznej liczby osób zakwaterowanych w danym dniu oraz liczby dni zakwaterowania w rozliczanym okresie. Wypłacana kwota za osobę na dobę obejmowała łącznie zakwaterowanie, wyżywienie oraz zapewnienie warunków socjalno-bytowych i nie była rozdzielana na poszczególne elementy.

Na pytanie Organu o treści „Czy otrzymane przez Panią kwoty były uzależnione od ilości osób mających zapewnione wyżywienie?” odpowiedziała Pani: Tak, wysokość otrzymanych środków była uzależniona od faktycznej liczby osób do wyżywienia w danym dniu oraz liczby dni na wyżywieniu w rozliczanym okresie. Wypłacana kwota za osobę na dobę obejmowała łącznie wyżywienia zakwaterowania oraz zapewnienia warunków socjalno-bytowych i nie była rozdzielana na poszczególne elementy.

Na pytanie Organu o treści „Czy z ww. umowy wynika, że wykonywane przez Panią czynności były wykorzystywane wyłącznie na cele związane z pomocą ofiarom skutków działań wojennych na terytorium Ukrainy?” odpowiedziała Pani: Tak, z umowy wynika, że wykonywała Pani czynności wyłącznie na cele związane z pomocą ofiarom skutków działań wojennych na terytorium Ukrainy.

Na pytanie Organu o treści „Czy złożyła Pani wniosek o świadczenie pieniężne w oparciu o art. 13 ust. 1 w powiązaniu z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583 ze zm.)?” odpowiedziała Pani: Nie składała Pani wniosku o to świadczenie. Powodem jest to, że w okresie przyjmowania obywateli Ukrainy miała Pani zawartą umowę z gminą, na podstawie której gmina pokrywała koszty związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem uchodźców.

Na pytanie Organu o treści „Czy pomoc obywatelom Ukrainy była udzielona na Pani koszt?” odpowiedziała Pani: Pomoc nie była udzielana w całości na Pani własny koszt. Świadczenia polegające na zakwaterowaniu, wyżywieniu oraz zapewnieniu warunków socjalno-bytowych uchodźcom z Ukrainy realizowała Pani na podstawie umowy zawartej z gminą. Zgodnie z tą umową gmina wypłacała Pani świadczenie pieniężne przeznaczone na pokrycie kosztów utrzymania uchodźców, w tym w szczególności: zakwaterowania, żywności, mediów i wywozu odpadów, środków higienicznych, leków i odzieży, niezbędnego wyposażenia obiektu.

Środki te miały charakter zwrotu kosztów i były w całości przeznaczane na utrzymanie uchodźców.

Ich wysokość nie pozwalała na uzyskanie zysku, a ponadto podlegały one opodatkowaniu ryczałtowym podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. 2022 poz. 583), świadczenie pieniężne z art. 13 ust. 1 nie przysługuje, jeżeli koszty utrzymania uchodźców są pokrywane w inny sposób, w tym przez jednostki samorządu terytorialnego.

W konsekwencji pomoc przez Panią udzielona była realizowana w ramach umowy z gminą, finansowanej ze środków publicznych, i pozostawała w bezpośrednim związku z pomocą ofiarom wojny w Ukrainie, o której mowa również w § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 marca 2022 r. (Dz. U. 2022 poz. 531), przewidującego zastosowanie stawki 0% VAT dla usług świadczonych na ten cel.

Na pytanie Organu o treści „Czy obywatele Ukrainy byli zobowiązani do dokonania opłat w zamian za udzieloną pomoc? Jeżeli tak, to proszę wskazać w jakim okresie obywatele Ukrainy dokonywali tych opłat i jak były skalkulowane te opłaty?” odpowiedziała Pani: Obywatele Ukrainy nie byli zobowiązani do ponoszenia jakichkolwiek opłat za udzieloną pomoc.

Wszystkie koszty związane z ich utrzymaniem, w tym: zakwaterowanie i wyżywienie, ubranie, obuwie i środki higieniczne, środki czystości, leczenie dentystyczne i zakup leków, zapewnienie transportu do urzędów oraz pomoc w załatwianiu spraw urzędowych, w gminie, ZUSie, opiece społecznej, przychodniach lekarskich. Wysłanie dzieci do szkoły zapewnienia im posiłków w szkole, opłata obiadów szkolnych - były w pełni pokrywane przez Panią. Uchodźcy przyjechali do Pani domu 1 marca 2022 r., a umowa zawarta z gminą obowiązywała od 4 marca 2022 r. do 30 września 2023 r. Ponadto, przez cały październik 2023 r. uchodźcy mogli pozostawać w Pani obiekcie nieodpłatnie, co umożliwiło im spokojne podjęcie decyzji co do dalszego miejsca pobytu i dalszego życia w Polsce.

Na pytanie Organu o treści „Jakie wydatki ponosiła Pani w związku z czynnościami określonymi w ww. umowie na rzecz osób z Ukrainy?” odpowiedziała Pani:

Wydatki ponoszone na rzecz obywateli Ukrainy na podstawie umowy z gminą:

‒Wyżywienie: regularne zakupy produktów spożywczych (półprodukty do samodzielnego przygotowywania posiłków), zapewnienie odpowiedniej ilości półproduktów do sporządzenia 5 posiłków dziennie dla dzieci oraz ich matek, zakup wody pitnej, napojów, mleka i artykułów dla dzieci (kaszki, mleko modyfikowane, żywność dla niemowląt - desery, zupki, soki), produkty specjalne dla dzieci i osób starszych (np. żywność łatwostrawna, jogurty, owoce, warzywa), środki do przechowywania i przygotowywania żywności (folie, pojemniki, przyprawy, olej, mąka, ryż, makarony itp.).

‒Zakwaterowanie: udostępnienie pomieszczeń noclegowych (pokoje z łazienkami, łóżka, pościel), zakup dodatkowych łóżek, materacy i pościeli w celu dostosowania obiektu do liczby uchodźców, bieżące opłaty związane z utrzymaniem obiektu: energia elektryczna i ogrzewanie, woda i kanalizacja, wywóz śmieci i nieczystości, drobne naprawy techniczne (uszkodzone wyposażenie, wymiana rozbitych szyb w oknach, hydraulika, elektryka), zakup sprzętu AGD potrzebnego dla dużej liczby osób (m.in. pralka, lodówka).

‒Warunki socjalno-bytowe: zakup odzieży i obuwia dla dzieci i dorosłych, środki higieny osobistej (mydła, szampony, pieluchy, podpaski, proszki do prania, ręczniki papierowe, środki czystości), leki i podstawowe środki medyczne (np. środki przeciwbólowe i gorączkowe, antybiotyki, preparaty dla dzieci, witaminy).

Była Pani jedyną osobą, na którą obywatele Ukrainy mogli liczyć podczas całego okresu pobytu. We wszystkich sprawach - zarówno codziennych, jak i nagłych - zwracali się wyłącznie do Pani. Za Pani pośrednictwem kontaktowali się m.in. z ambasadą, instytucjami państwowymi w Polsce, a także ze specjalistyczną pomocą medyczną. W sytuacjach kryzysowych to Pani wzywała karetkę ratującą życie oraz organizowała niezbędne wsparcie.

Transport uchodźców do urzędów, szkół, placówek medycznych i pomoc w załatwianiu formalności, pomoc w organizacji edukacji dla dzieci - wysłanie do szkoły, zakup niezbędnych przyborów szkolnych, chodzenie na wywiadówki, opieka organizacyjna i administracyjna (pomoc w nadaniu numeru PESEL, uzyskaniu świadczeń takich jak 500+ czy zapomogi socjalne w opiece społecznej).

Na pytanie Organu o treści „Czy w momencie nabycia towarów/usług wykorzystywanych do czynności określonych w ww. umowie na rzecz osób z Ukrainy, nabywała je Pani z przeznaczeniem na cel pomocy tym osobom?” odpowiedziała Pani: Tak, wszystkie towary i usługi, które nabywała Pani w trakcie realizacji umowy z gminą, były przeznaczone wyłącznie na cele związane z pomocą obywatelom Ukrainy. Zakupy obejmowały m.in. żywność, środki higieniczne, odzież, leki, sprzęt AGD, a także usługi i opłaty niezbędne do zapewnienia zakwaterowania, wyżywienia i odpowiednich warunków socjalno-bytowych. Nie były one wykorzystywane w żadnym innym celu związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na pytanie Organu o treści „Czy w momencie nabycia towarów/usług wykorzystywanych do zakwaterowania i ewentualnego wyżywienia osób z Ukrainy, nabywała je Pani wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb prywatnych tych osób?” odpowiedziała Pani: Nie. Towary i usługi nabywała Pani w związku z realizacją umowy z gminą i były one przeznaczone na zapewnienie zakwaterowania, wyżywienia oraz warunków socjalno-bytowych obywatelom Ukrainy. Zakupy te nie miały charakteru prywatnego, lecz stanowiły element wykonywania powierzonych mi zadań w ramach pomocy humanitarnej.

Na pytanie Organu o treści „Czy przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku od wydatków wykorzystywanych do czynności określonych w ww. umowie na rzecz osób z Ukrainy?” odpowiedziała Pani: Nie, nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych towarów i usług, ponieważ wszystkie wydatki były związane wyłącznie z realizacją umowy z gminą i przeznaczone na pomoc obywatelom Ukrainy, a nie na wykonywanie czynności opodatkowanych VAT w ramach Pani działalności gospodarczej.

Na pytanie Organu o treści „Czy osoby z Ukrainy, którym zapewniała Pani pomoc były jednocześnie przez Panią zatrudniane? Jeżeli tak, to proszę wskazać czy zatrudniała Pani wszystkie osoby?” odpowiedziała Pani: Żadna z osób, którym zapewniała Pani pomoc, nie była u Pani zatrudniona. Ponad trzy czwarte grupy stanowiły dzieci, a pozostałe osoby to matki sprawujące nad nimi opiekę, które przyjechały do Polski wyłącznie w celu zapewnienia bezpieczeństwa sobie i swoim rodzinom.

Na pytanie Organu o treści „Czy usługi świadczone dla uchodźców z Ukrainy były realizowane na cele związane z Pani działalnością gospodarczą?” odpowiedziała Pani: Usługi świadczone na rzecz uchodźców z Ukrainy nie były związane z wykonywaniem czynności w ramach Pani działalności gospodarczej. Realizowała je Pani wyłącznie na podstawie umowy zawartej z gminą.

Na pytanie Organu o treści „Czy usługi świadczone przez Panią na podstawie ww. umowy nie były związane z Pani działalnością gospodarczą, nie służy do promowania marki, wizerunku i pozyskiwaniu nowych klientów, a były typową bezinteresowną pomocą potrzebującym?” odpowiedziała Pani: Usługi świadczone na podstawie umowy z gminą nie były związane z Pani działalnością gospodarczą, nie służyły promowaniu marki ani wizerunku, ani też pozyskiwaniu nowych klientów. Były one typową formą bezinteresownej pomocy osobom potrzebującym, wynikającą z sytuacji humanitarnej spowodowanej konfliktem zbrojnym w Ukrainie i w celu zapewnienia pomocy humanitarnej osobom dotkniętym konfliktem zbrojnym.

Na pytanie Organu o treści „Jaka jest nazwa i klasyfikacja statystyczna (pełny siedmiocyfrowy symbol) usług objętych przedmiotem wniosku, tj. świadczonych przez Panią usług na podstawie ww. umowy, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. poz. 1676 ze zm.)?” odpowiedziała Pani: Klasyfikacja PKWiU ma znaczenie drugorzędne - ważne jest wykazanie, że usługi były związane wyłącznie z pomocą uchodźcom.

PKWiU 55 - Usługi związane z zakwaterowaniem (np. 55.90.19.0 - Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem).

PKWiU 56 - Usługi związane z wyżywieniem (np. 56.29.19.0 - Pozostałe usługi przygotowania i podawania posiłków).

PKWiU 87 - Usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem, (np. 87.90.11.0 - na podstawie umowy z gminą Art. 43 ust. 1 punkt 22 o zwolnieniu).

Zakup żywności dla uchodźców nie jest usługą, tylko nabyciem towarów - i wtedy stosuje się PKWiU dział 10 i 11 (w zależności od rodzaju artykułów spożywczych).

Przykłady:

10.11.11.0 - mięso wołowe świeże lub schłodzone

10.12.20.0 - mięso wieprzowe świeże lub schłodzone

10.31.11.0 - ziemniaki, świeże lub schłodzone

10.39.13.0 - warzywa mrożone

10.71.11.0 - pieczywo świeże

11.07.19.0 - wody mineralne, źródlane i pozostałe.

Na pytanie Organu o treści „Czy usługi świadczone przez Panią w okresie od marca 2022 r. do kwietnia 2023 r. były w dniu złożenia wniosku ORD-IN przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej?” odpowiedziała Pani: Nie, usługi świadczone przez Panią od marca 2022 r. do kwietnia 2023 r. na rzecz obywateli Ukrainy na podstawie umowy z gminą nie były w dniu składania wniosku ORD-IN przedmiotem postępowania podatkowego ani kontroli podatkowej oraz kontroli ceno-skarbowej.

Na pytanie Organu o treści „Czy wysokość stawki dla usług świadczonych przez Panią w okresie od marca 2022 r. do kwietnia 2023 r. została rozstrzygnięta w decyzji organu podatkowego?” odpowiedziała Pani: Nie, wysokość stawki VAT dla usług świadczonych przez Panią od marca 2022 r. do kwietnia 2023 r. nie była rozstrzygnięta w decyzji organu podatkowego. Zastosowanie stawki 0% VAT wynikało z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 marca 2022 r. (Dz. U. 2022 poz. 531) oraz art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. (Dz. U. 2022 poz. 583) dotyczącej pomocy obywatelom Ukrainy. W Pani ocenie była to pomoc dla tych ludzi dlatego też wystawiając fakturę uważała Pani, że stawka VATu powinna być 0%.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 9 września 2025 r.):

Czy wykonując usługi (opisane powyżej) na rzecz Gminy A na podstawie umowy numer ... zawartej w dniu 23.03.2022 r. dotyczącej zapewnienia obiektu noclegowego i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12.03.2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, będzie miała zastosowanie stawka podatku VAT o wysokości 0%?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z 9 września 2025 r.)

Wyjaśnia Pani, iż wszystkie faktury wystawione przez Pani na rzecz Gminy A przez okres trwania umowy wystawiła Pani ze stawką VAT 0%. Uważa Pani, że zastosowała prawidłową stawkę VAT.

Postanowienie

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 25 października 2023 r. wydałem postanowienie, znak 0113-KDIPT1-1.4012.566.2023.1.MG, w którym odmówiłem wydania interpretacji indywidualnej.

13 listopada 2023 r. wpłynęło do mnie zażalenie na ww. postanowienie.

21 grudnia 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał postanowienie znak 0113-KDIPT1-1.4012.566.2023.2.RG utrzymujące w mocy postanowienie z 25 października 2023 r. znak 0113-KDIPT1-1.4012.566.2023.1.MG. Zaskarżone postanowienie doręczono Pani 27 grudnia 2023 r.

Skarga na interpretację indywidualną

24 stycznia 2024 r. wniosła Pani skargę na postanowienie z 21 grudnia 2023 r. znak 0113-KDIPT1-1.4012.566.2023.2.RG do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 30 stycznia 2024 r.

Wniosła Pani o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz wydanie interpretacji indywidualnej zgodnie z art. 14b § 1 i 2 o.p. dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego opisanego przez Skarżącą.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wyrokiem z 4 lipca 2024 r. sygn. akt I SA/Wr 181/24 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżone postanowienie z 21 grudnia 2023 r. znak 0113-KDIPT1-1.4012.566.2023.2.RG i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2023 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.566.2023.1 .MG.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Pismem z 13 marca 2025 r. wycofałem skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny – postanowieniem z 25 marca 2025 r. sygn. akt I FSK 1793/24 umorzył postępowanie kasacyjne.

WSA w ww. wyroku zwrócił uwagę na charakter postępowania wywołanego wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, cel wydania interpretacji indywidualnej i jej istotne cechy. Sąd wskazał, że w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się m.in., że indywidualna interpretacja prawa podatkowego nie jest aktem administracyjnym, a więc nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach jej adresata. Jest to czynność, która nie dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a tylko o nich się wypowiada. Podatnik w celu zabezpieczenia swojego interesu prawnego, ma prawo oczekiwać wyjaśnienia przez właściwy organ nasuwającej się wątpliwości sytuacji ukształtowanej przepisami prawa podatkowego. Dlatego w orzecznictwie akcentuje się także, że instytucja indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego pełni dwie funkcje, tj.: 1) informacyjną, ponieważ ma na celu usunięcie ewentualnych wątpliwości, co do prawno-podatkowych skutków dotyczących zastosowania konkretnego przepisu prawa podatkowego w konkretnym stanie faktycznym oraz 2) gwarancyjną, ponieważ chroni podmiot, który zastosował się do wydanej w jego sprawie interpretacji indywidualnej przed ewentualnymi negatywnymi skutkami wynikającymi z zastosowania się do jej treści.

Ponadto WSA stwierdził, że wniosek zainteresowanego o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, składany w jego indywidualnej sprawie, może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 o.p.). Stosownie zaś do art. 14b § 3 o.p., składający wniosek obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację indywidualną dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy i przedstawia jej uzasadnienie prawne, a w przypadku oceny negatywnej - wskazuje stanowisko prawidłowe wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 1 - § 2 o.p.). Podkreśla się ponadto, że pojęcie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, którym posługują się przepisy Ordynacji podatkowej, nie jest tożsame z pojęciem wykładni prawa, ani też nawet interpretacji rozumianej, jako wynik przeprowadzonej wykładni. Postępowanie, które jest prowadzone w sprawie wydania pisemnej interpretacji prawa podatkowego jest postępowaniem, w którym organ uprawiony do jej wydania ma udzielić podatnikowi informacji w zakresie zastosowania i wykładni prawa podatkowego w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym sprawy.

Sąd wskazał, że w judykaturze wyrażono pogląd, że wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości, udzielić informacji w zakresie możliwości zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Stan faktyczny musi więc być opisany w sposób konkretny i jednoznaczny (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1803/13, CBOSA). Organ podatkowy nie może domniemywać intencji podatnika ani za podatnika ustalać stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), uzupełniać, zmieniać, weryfikować, czy oceniać jego zgodność z rzeczywistością. Skutkiem tego, ani organ wydający interpretację, ani sąd administracyjny ją kontrolujący, nie mogą przyjmować własnych ustaleń faktycznych, odmiennych od okoliczności przedstawionych przez wnioskodawcę (por. uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 12 grudnia 2011 r., II FPS 2/11; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 268/14, CBOSA).

Zdaniem WSA podkreślenia jednakże wymaga, że na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h o.p., organ podatkowy może żądać uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie elementów wskazanych w art. 14b § 3 o.p., tj. elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy przy tym zastrzec, że organ w trybie art. 169 § 1 o.p. nie może żądać od wnioskodawcy modyfikowania stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji, ani przedstawionej we wniosku oceny prawnej stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W tym trybie organ podatkowy może żądać jedynie uzupełnienia wniosku o takie elementy, bez których nie jest możliwa ocena czy stanowisko przedstawione we wniosku i jego ocena prawna są prawidłowe, czy też błędne. Należy zauważyć, że owe elementy organ wydający interpretację winien precyzyjnie wskazać w wezwaniu, wyjaśniając, dlaczego ich brak uniemożliwia wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który nie spełnia wymogów określonych w art. 14b § 3 o.p., zgodnie z art. 14g § 1 o.p., pozostawia się bez rozpatrzenia.

Sąd wskazał, iż w sprawie istota sporu sprowadzała do ustalenia, czy zasadnie DKIS uznał, że w sprawie nie był uprawniony do wydania w trybie art. 14b § 1 o.p. interpretacji indywidualnej dotyczącej oceny opodatkowania podatkiem VAT usługi zakwaterowania obywateli Ukrainy przybyłych do Polski w związku z konfliktem zbrojnym. Sąd podkreślił, że Organ podatkowy poinformował Skarżącą, że na podstawie art. 42b ust. 1 w zw. z art. 42a ustawy o VAT może wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie WIS. Jak wynika treści skargi, Skarżąca wystąpiła z takim wnioskiem, jednak DKIS odmówił wszczęcia postępowania w tej sprawie.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 42a ustawy o VAT wiążąca informacja stawkowa jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera: 1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS; 2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do; a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi, b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4; 3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Jak wskazał WSA, stosownie do art. 42b ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT wniosek o wydanie WIS, oprócz danych wnioskodawcy oraz informacji dotyczącej opłaty należnej od wniosku zawiera określenie przedmiotu wniosku, w tym: a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub usługa, c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w ust. 4.

Na podstawie art. 42b ust. 4 ustawy o VAT wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku. Zgodnie z art. 43b ust. 5 ustawy o VAT przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być: towar albo usługa, albo towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

W ocenie Sądu, z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że organ w ramach WIS ma dokonać przyporządkowania wskazanych we wniosku towarów lub usług do właściwej jednostki Klasyfikacyjnej CN, PKWiU lub PKOB w celu wskazania właściwej stawki VAT lub na potrzeby stosowania innych przepisów ustawy VAT oraz przepisów wykonawczych do ustawy VAT. Istotą WIS jest zatem dokonanie wspomnianej klasyfikacji, jeśli jest to niezbędne do określenia stawki podatku lub odpowiedniego zastosowania przepisów normujących i regulujących opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem WSA, w sprawie, biorąc pod uwagę tylko treść zadanego przez Skarżącą pytania, należałoby dojść do wniosku, że właściwym trybem, który należało zastosować, powinien być wniosek o wydanie WIS.

W opinii Sądu, z przedstawionego jednak przez Skarżącą opisu stanu faktycznego, a także z jej stanowiska w sprawie wynika, że w istocie chciała ona uzyskać informację dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez nią usług związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem obywateli Ukrainy, którzy przybyli do Polski w związku z konfliktem zbrojnym.

Mając przy tym na uwadze treść złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a także okoliczność późniejszej odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania WIS (…), zdaniem Sądu, DKIS powinien był zastosować w sprawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h o.p. Na podstawie tych regulacji powinien był wezwać Skarżącą do przeformułowania zadanego pytania, ewentualnie do uzupełnienia stanu faktycznego i udzielić jej stosownego pouczenia i wyjaśnienia.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 4 lipca 2024 r. sygn. akt I SA/Wr 181/24 stał się prawomocny od 25 marca 2025 r. (data wpływu do Organu – 16 lipca 2025 r.).

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

·uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w ww. wyroku;

·ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Trzeba również zaznaczyć, że odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W wyroku TSUE z 16 września 2021 r. w sprawie C-21/20 wskazano, że:

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

·istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami;

·wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu;

·związek, o którym mowa powyżej, ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT:

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Zgodnie z § 10bd ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (t. j. Dz. U. 2021, poz. 1696 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 29 czerwca 2022 r.:

Natomiast zgodnie z § 10bd ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r., w brzmieniu obowiązującym od 30 czerwca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.:

Stosownie do § 10bd ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r.:

W myśl § 10bd ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r.:

Według § 10bd ust. 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r.:

Na mocy § 10bd ust. 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r.:

Należy zauważyć, że Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. utraciło moc z dniem 1 stycznia 2023 r.

Z kolei zgodnie z § 11 Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2022 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023 (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2495 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 29 czerwca 2023 r.:

Natomiast stosownie do § 11 Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2022 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023, w brzmieniu obowiązującym od 30 czerwca 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.:

Wskazać należy, że Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2022 r. utraciło moc z dniem 1 stycznia 2024 r.

W kontekście przedstawionych we wniosku informacji należy wyjaśnić, że z uwagi na wojnę toczącą się bezpośrednio za granicami Rzeczpospolitej Polskiej ustawodawca wprowadził do polskiego porządku prawnego ustawę z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 583 ze zm.).

Art. 1 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym do 25 marca 2022 r., stanowi, że:

Z kolei stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym od 26 marca 2022 r.

Ta ustawa specjalna, obok stworzenia szczególnej regulacji prawnej zapewniającej doraźną podstawę prawną do legalnego pobytu obywatelom Ukrainy, którzy w wyniku działań wojennych zostali zmuszeni do opuszczenia swojego kraju pochodzenia i wjechali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadza także rozwiązania mające na celu uregulowanie kwestii pomocy udzielanej przez wojewodów, jednostki samorządu terytorialnego oraz przez inne podmioty obywatelom Ukrainy.

Odzwierciedleniem tego jest art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w myśl którego, w brzmieniu obowiązującym do 29 kwietnia 2022 r.:

Z kolei art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2022 r. do 30 czerwca 2024 r.:

Zgodnie z art. 13 ust. 4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym do 29 kwietnia 2022 r.:

Natomiast stosownie do art. 13 ust. 4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2022 r. do 30 czerwca 2024 r.:

Na podstawie delegacji zawartej w art. 13 ust. 5 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa:

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 1 pkt 12) ustawy z dnia 15 maja 2024 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1 lipca 2024 r. uchylony został art. 13 i art. 13a ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym do 14 kwietnia 2022 r.:

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym od 15 kwietnia 2022 r. do 30 czerwca 2024 r.:

Ponadto w myśl art. 12 ust. 1a ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, obowiązującego od 18 sierpnia 2022 r.:

Art. 12 ust. 6 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym do 12 stycznia 2023 r., stanowi, że:

Natomiast art. 12 ust. 6 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w brzmieniu obowiązującym od 13 stycznia 2023 r. do 8 lutego 2024 r., stanowi że:

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 7 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa:

Zestawienie powyższych przepisów wskazuje, że ustawodawca odmiennie uregulował sytuację dotyczącą wypłaty środków pieniężnych na wniosek podmiotu udzielającego pomocy stanowiącego zwrot poniesionych kosztów (tj. na podstawie art. 13 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa) od sytuacji, w której podmiot zapewniający zakwaterowanie zawiera z jednostką samorządu terytorialnego umowę, na podstawie której będzie wykonywał określone świadczenia na rzecz cudzoziemców z Ukrainy (wsparcie udzielane jest na podstawie art. 12 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa).

Świadczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa nie stanowi wynagrodzenia za zakwaterowanie i wyżywienie uchodźców. Otrzymane świadczenie ma charakter wtórny do czynności realizowanych nieodpłatnie na rzecz obywateli Ukrainy. Nie występuje zatem zależność pomiędzy wykonanymi na rzecz uchodźców czynnościami a wysokością otrzymywanej kwoty świadczenia.

Natomiast w związku z zawarciem umów z jednostkami samorządu terytorialnego usługodawca będzie wykonywać określone świadczenia związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem dla uchodźców z Ukrainy i w zamian za to otrzyma ustalone zgodnie z umową wynagrodzenie. Wynagrodzenie to jest przyznawane konkretnemu podmiotowi w zamian za określoną czynność, tj. zapewnienie zakwaterowania obywatelom Ukrainy.

Zauważyć należy, że art. 12 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa upraszcza jedynie procedury określone ustawą Prawo zamówień publicznych, wyłączając stosowanie przepisów tej ustawy do zamówień niezbędnych do zapewnienia pomocy obywatelom z Ukrainy. Zasady opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w związku z realizacją umów zawartych z jednostkami samorządu terytorialnego pozostają jednak niezmienne.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, a w szczególności wskazanie, że:

‒na podstawie zawartej z Gminą A umowy nr ..., zobowiązała się Pani do zapewnienia obiektu noclegowego w celu krótkotrwałego zakwaterowania - na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy,

‒umowa z Gminą A została zawarta z Panią jako przedsiębiorcą,

‒świadczenia te wykonywała Pani w okresie od marca 2022 r. do września 2023 r.,

‒zgodnie z umową Gmina wypłacała Pani świadczenie pieniężne przeznaczone na pokrycie kosztów utrzymania uchodźców,

‒zgodnie z zapisami umowy dokonywała Pani rozliczenia za wykonanie umowy na podstawie comiesięcznych faktur VAT,

uznać należy, iż świadczyła Pani usługi związane z zapewnieniem obiektu noclegowego na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy w zamian za ustalone zgodnie z umową zawartą z Gminą A wynagrodzenie. Zatem istniał bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi przez Panią w ww. okresie usługami a otrzymywanym przez Panią od Gminy świadczeniem pieniężnym.

Tym samym, stwierdzić należy, że wykonywała Pani w ww. okresie odpłatne świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego, dokonując w okresie marzec 2022 r. – wrzesień 2023 r. odpłatnego świadczenia usług zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, nie znajdują zastosowania przepisy § 10bd ust. 1-5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r., jak również przepisy § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2022 r. Przepisy te bowiem przewidują stawkę preferencyjną w wysokości 0% do nieodpłatnie świadczonych usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, dla świadczonych przez Panią w okresie marzec 2022 r. – wrzesień 2023 r. usług na rzecz Gminy A na podstawie umowy numer …, dotyczącej zapewnienia obiektu noclegowego i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania na potrzeby zakwaterowania, wyżywienia i zapewnienia warunków socjalno-bytowych dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12.03.2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, nie miała zastosowania stawka podatku VAT o wysokości 0%.

W związku z powyższym Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.