Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie wskazania, czy mają Państwo prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży samochodu (nowego środka transportu).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
9 stycznia 2025 r. w siedzibie firmy dokonano sprzedaży nowego samochodu osobowego marki CEED.
Nabywcami ww. środka transportu były osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski.
Na moment dokonywania transakcji pracownicy Państwa firmy nie byli w posiadaniu informacji, że samochód zostanie przetransportowany i zarejestrowany na terytorium Francji. W związku z tym, nie zostało sporządzone i podpisane oświadczenie – dokument wywozu VAT-22, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, informujące nabywców, że wywóz nowego środka transportu musi odbyć się w terminie 14 dni od dnia dostawy.
Z uwagi na fakt, że sprzedaż nowego samochodu na rzecz Nabywców nie stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, faktura dokumentująca tę transakcję została wystawiona z zastosowaniem krajowej stawki VAT w wysokości 23% a transakcja nie została zgłoszona do Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie.
21 maja 2025 r. klienci zwrócili się do Państwa firmy z prośbą o wystawienie faktury korygującej powołując się na art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, gdy dochodzi do dostawy nowego środka transportu pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a pojazd jest fizycznie przemieszczany do innego kraju celem jego rejestracji, transakcja powinna zostać zakwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa nowych środków transportu (WDT) i opodatkowana stawką VAT 0%.
Klienci prośbę swoją motywowali stanowiskiem, że podczas uzgadniania warunków transakcji handlowej, wielokrotnie informowali sprzedawców Państwa firmy, że zakupiony pojazd zostanie przetransportowany i zarejestrowany na terenie Francji a pracownicy Państwa firmy zaniechali zastosowania procedur zgodnych z przepisami unijnymi oraz krajowymi.
Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu, miejscem opodatkowania jest kraj przeznaczenia, to jest państwo członkowskie, w którym następuje rejestracja pojazdu.
W powyższej sytuacji doszło więc do podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, raz w Polsce, gdzie nie powinien zostać naliczony VAT i drugi raz we Francji, gdzie zgodnie z przepisami transakcja została już opodatkowana. Podatek na terytorium Francji został opłacony 8 lutego 2025 r. a Nabywcy przedstawili dokumenty potwierdzające jego zapłatę.
Poniżej przedstawiają Państwo również informacje, które mogą być istotne, aby ocenić skutki podatkowe opisanego zdarzenia:
1.W momencie zakupu, samochód, o którym mowa we wniosku stanowił nowy środek transportu, w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775).
2.W momencie zakupu samochodu Nabywcy podali adres polski, (…).
3.Faktura została wystawiona dla Nabywcy: „A” oraz „B”.
4.Faktura sprzedaży zawiera następujące dane: marka pojazdu, rodzaj pojazdu, rok produkcji, stan licznika, nr świadectwa homologacji, masę własną, ładowność, dopuszczalna masa całkowita, ilość miejsc, pojemność silnika, moc silnika, kolor, nr VIN.
5.W wyniku nieporozumienia doszło do zastosowania błędnej stawki VAT, sugerując się podanym adresem Nabywców (polski adres i nr pesel nadanym w Polsce) przyjęto, że jest to sprzedaż krajowa.
6.W dniu nabycia Nabywcy nie złożyli oświadczenia o zamiarze wywozu ww. samochodu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy.
7.Otrzymali Państwo skan dokumentu potwierdzającego zarejestrowanie ww. środka transportu w Republice Francuskiej wraz z pismem o sporządzenie korekty faktury i pełnomocnictwem dla osoby reprezentującej Nabywców 21 maja 2025 r.
Informują Państwo, że auto zostało odebrane przez osobę upoważnioną (upoważnienie wystawione przez Nabywcę). Osoba upoważniona do odbioru auta nie informowała o wywozie poza granice RP.
Pytanie
W związku z tym zwracają się Państwo z prośbą o informację czy dokumenty dostarczone przez Nabywców, tj.: dokument zapłaty podatku na terytorium Francji oraz podpisany dokument VAT-22 z datą bieżącą stanowią podstawę do skorygowania VAT należnego z faktury sprzedaży?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem tak, ponieważ korekty można dokonywać w ciągu 5 lat a zaistniała okoliczność mieści się w tym okresie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej – rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Według art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Elementem, który musi wystąpić aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest zatem wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Natomiast nie jest konieczne, aby wywozu dokonywał sam podatnik. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Według art. 13 ust. 6 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7.
W myśl art. 13 ust. 7 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Jak stanowi art. 2 pkt 10 lit a ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Powyższe przepisy uzależniają uznanie określonej dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów od spełnienia przesłanek podmiotowych, zarówno ze strony sprzedawcy, jak i nabywcy towaru. W szczególności – w myśl powołanego powyżej art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy – uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę nowego środka transportu może mieć miejsce, jeżeli jego nabywca działa (zamieszkuje) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim.
W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:
W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy:
Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:
1)nabywcy – w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;
2)dokonującego dostawy – w przypadku, o którym mowa w art. 16.
W myśl art. 42 ust. 3 ustawy:
Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2)(uchylony)
3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4)(uchylony)
-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Według art. 42 ust. 5 ustawy:
W przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:
1)dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2)dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3)datę dostawy,
4)podpisy podatnika i nabywcy,
5)oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6)pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5
-zwany dalej „dokumentem wywozu”.
Na mocy art. 42 ust. 6 ustawy:
Podatnik wystawia dokument wywozu w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu na rzecz nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4.
Zgodnie z art. 106g ust. 4 ustawy:
W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu na rzecz nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4, podatnik, w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy, przesyła kopię wystawionej faktury lub dane w niej zawarte do wyznaczonej jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17. Przepisu nie stosuje się do faktur ustrukturyzowanych.
Wzór dokumentu wywozu VAT-22 określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 maja 2019 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1022).
Na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy:
W przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.
Stosownie do treści art. 42 ust. 9 ustawy:
Kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.
Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkami, że jego nabywca działa (zamieszkuje) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim oraz m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz).
Niewypełnienie tego warunku (brak wywozu w ww. terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy) powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji według podstawowej stawki.
Zasady dotyczące wystawiania faktur oraz faktur korygujących zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.
Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.
Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.
Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:
Faktura powinna zawierać:
1)datę wystawienia;
2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;
5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15)kwotę należności ogółem.
Według art. 106g ust. 1 ustawy:
Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.
W myśl art. 106i ust. 1 ustawy:
Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.
W praktyce zdarzają się również sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury przez wystawienie faktury korygującej.
Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,
2)(uchylony)
3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury
-podatnik wystawia fakturę korygującą.
W myśl art. 106j ust. 2 ustawy:
Faktura korygująca powinna zawierać:
1)(uchylony)
2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do faktur, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;
3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,
b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4)(uchylony)
5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również, gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen. Wystawiana jest ona w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.
Istotą faktur korygujących jest więc korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.
Z opisu sprawy wynika, że 9 stycznia 2025 r. dokonali Państwo sprzedaży nowego samochodu osobowego marki CEED. W momencie zakupu, samochód stanowił nowy środek transportu, w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy. Nabywcami ww. samochodu były osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski. W momencie zakupu samochodu Nabywcy podali adres polski, (…). Faktura została wystawiona dla Nabywcy: „A” oraz „B”. Faktura sprzedaży zawiera następujące dane: marka pojazdu, rodzaj pojazdu, rok produkcji, stan licznika, nr świadectwa homologacji, masę własną, ładowność, dopuszczalna masa całkowita, ilość miejsc, pojemność silnika, moc silnika, kolor, nr VIN.
Na moment dokonywania transakcji, pracownicy Państwa firmy nie byli w posiadaniu informacji, że samochód zostanie przetransportowany i zarejestrowany na terytorium Francji. W związku z tym, nie zostało sporządzone i podpisane oświadczenie – dokument wywozu VAT-22, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, informujące nabywców, że wywóz nowego środka transportu musi odbyć się w terminie 14 dni od dnia dostawy. W dniu nabycia Nabywcy nie złożyli oświadczenia o zamiarze wywozu ww. samochodu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy.
Z uwagi na fakt, że sprzedaż nowego samochodu na rzecz Nabywców nie stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, faktura dokumentująca tę transakcję została wystawiona z zastosowaniem krajowej stawki VAT w wysokości 23%.
21 maja 2025 r. klienci zwrócili się do Państwa firmy z prośbą o wystawienie faktury korygującej powołując się na art. 42 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym gdy dochodzi do dostawy nowego środka transportu pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a pojazd jest fizycznie przemieszczany do innego kraju celem jego rejestracji, transakcja powinna zostać zakwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa nowych środków transportu (WDT) i opodatkowana stawką VAT 0%.
Klienci prośbę swoją motywowali stanowiskiem, że podczas uzgadniania warunków transakcji handlowej, wielokrotnie informowali sprzedawców Państwa firmy, że zakupiony pojazd zostanie przetransportowany i zarejestrowany na terenie Francji a pracownicy Państwa firmy zaniechali zastosowania procedur zgodnych z przepisami unijnymi oraz krajowymi.
W powyższej sytuacji doszło więc do podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, raz w Polsce, gdzie nie powinien zostać naliczony VAT i drugi raz we Francji, gdzie zgodnie z przepisami transakcja została już opodatkowana. Podatek na terytorium Francji został opłacony 8 lutego 2025 r. a nabywcy przedstawili dokumenty potwierdzające jego zapłatę.
Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą kwestii czy dokumenty dostarczone przez nabywców, tj.: dokument zapłaty podatku na terytorium Francji oraz podpisany dokument VAT-22 z datą bieżącą stanowią podstawę do skorygowania VAT należnego z faktury sprzedaży.
Odnosząc cytowane przepisy do okoliczności przedstawionych w opisie sprawy należy zauważyć, że dostawa nowego środka transportu zasadnie została opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług. Sprzedawca (Państwo) nie mógł bowiem zastosować 0% stawki z uwagi na fakt, że Nabywcy kupując nowy środek transportu podali polski adres zamieszkania, a Państwo nie posiadali informacji (brak oświadczenia Nabywców), że środek ten będzie (i kiedy) wywieziony poza terytorium kraju. Ponadto, Nabywcy nie złożyli oświadczenia o zamiarze wywozu ww. samochodu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy. Była to zatem dostawa krajowa, opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług.
W konsekwencji sprzedaż nowego środka transportu na rzecz Nabywców nie stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a Państwo nie mieli prawa do zastosowania dla tej dostawy 0% stawki podatku VAT.
Ponadto w okolicznościach sprawy należy wskazać, że z uwagi na brak posiadania oświadczenia Nabywców o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, nie są Państwo zobowiązani do dokonania korekty faktury, ponieważ dla tej dostawy nie ma zastosowania 0% stawka podatku VAT.
Podsumowując, nie mają Państwo prawa do dokonania korekty podatku VAT należnego wykazanego na fakturze sprzedaży samochodu (nowego środka transportu), bowiem na fakturze wykazano prawidłową stawkę podatku.
Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Ponadto podkreślić należy, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.