Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 15 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą gruntów. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Jest żonaty, ale posiada majątek odrębny nabyty przed małżeństwem. Wnioskodawca samodzielnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest natomiast wspólnikiem spółki Jawnej A. z siedzibą w (…) zajmującej się wynajmem i zarządzaniem jej własnych nieruchomości. Wnioskodawca jest także komandytariuszem spółki B. sp. komandytowa z siedzibą w (…), zajmującej się (...). Dodatkowo jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości komercyjnych, które sam wynajmuje i z tego tytułu płaci podatek dochodowy w formie ryczałtowej. Ze względu na obrót związany z najmem nieruchomości Wnioskodawca jest także podatnikiem podatku VAT i posiada nr NIP.

Oprócz nieruchomości komercyjnych Wnioskodawca jest także właścicielem kilku nieruchomości, które są jego własnością osobistą, które w żaden sposób nie są związane z jakąkolwiek formą działalności gospodarczej w tym, które nigdy nie były wynajmowane przez Wnioskodawcę. Należy do nich działka budowlana, na której postawiony jest dom jednorodzinny zamieszkały przez Wnioskodawcę i jego rodzinę oraz druga działka budowlana z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego. Wnioskodawca jest także współwłaścicielem, wraz z córką lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym, w którym mieszka jego córka.

Dodatkowo Wnioskodawca jest właścicielem trzech działek leśnych położonych w obrębie ewidencyjnym (…) o nr ewidencyjnych 1, 2 i 3. Wszystkie te trzy działki nabył w 2018 r. od Gminy w wyniku przystąpienia do przetargu zorganizowanego przez Urząd Gminy, przy czym transakcja ich nabycia nie była objęta podatkiem VAT. Wnioskodawca zapłacił od niej podatek od czynności cywilnoprawnych.

Działki te były atrakcyjne cenowo a nadto położone są na terenie, w którym w czasie II wojny światowej (…) prowadzili fabrykę amunicji. Na przyległych do nich terenach pozostały elementy infrastruktury i ruiny zabudowań związanych z tą fabryką. Część z nich jest zagospodarowana rekreacyjnie. Wnioskodawcy wydawało się, że w przyszłości może także i te trzy działki uda się jakoś zagospodarować rekreacyjnie.

Pierwsza z tych działek ma powierzchnię 0,7171 ha i wpisana jest w rejestrze gruntów jako działka leśna. Druga z działek ma powierzchnię 2,8012 ha, z czego 0,4035 ha wpisane jest w rejestrze gruntów jako teren rekreacyjno-wypoczynkowy, a pozostałe 2,3995 ha jako las. Trzecia działka ma powierzchnię 4,7230 ha, z czego 0,1650 ha wpisane jest w rejestrze gruntów jako teren rekreacyjno-wypoczynkowy, a pozostałe 4,6585 ha jako las.

Wcześniej, w tym samym trybie Wnioskodawca nabył od Gminy przyległą do ww. działek działkę 4 o powierzchni 7,3056 ha, którą w 2019 r. wniósł jako aport do spółki C. sp. z o.o. z siedzibą w (…). Wnioskodawca nadal jest udziałowcem tej spółki i jej członkiem zarządu. Spółka ta wynajmuje przedmiotową działkę firmie D. sp. z o.o. z siedzibą w (…), która na terenach przyległych prowadzi działalność rekreacyjną.

Na działkach 1, 2 i 3 Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności gospodarczej. Nie udostępniał ich odpłatnie jakiejkolwiek osobie trzeciej. Nie są to działki ogrodzone, zatem istnieje na nie możliwość wstępu. Nie prowadził na nich także gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach i nie uzyskiwał z niej jakichkolwiek przychodów. Nie dokonywał na nie także jakichkolwiek nakładów trwałych, w tym nie wznosił na nich jakichkolwiek obiektów lub instalacji, nie doprowadzał do nich drogi. Nie dokonywał ich podziału na mniejsze działki ewidencyjne. Nie występował o wydanie jakichkolwiek decyzji dotyczących ich jakiegokolwiek zagospodarowania, w tym decyzji budowlanych lub zmian planów zagospodarowania przestrzennego. Działki te w okresie od ich kupna do dnia dzisiejszego nie były przez Wnioskodawcę w jakikolwiek sposób zagospodarowane lub użytkowane.

Zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Urząd Miejski z 20 lutego 2025 r., wszystkie trzy działki położone są w terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miejscowości (…) z 19 czerwca 1998 r., i mają następujące przeznaczenie: ZM-11: P, S, KS, PB, U teren istniejących obiektów kubaturowych, dróg, urządzeń sieciowych przemysłu zbrojeniowego, położonych w obszarze lasu komunalnego gminy. Teren przeznacza się dla prowadzenia różnorodnej działalności gospodarczej. Możliwe jest przystosowanie obiektów dla celów produkcyjnych, magazynowych, hurtowni, handlu hurtowego, różnego rodzaju baz, itp., zakłada się możliwość stworzenia uprzywilejowanych stref ekonomicznych. Przy zagospodarowaniu obiektów należy doprowadzić do pełnej sprawności urządzenia i sieci uzbrojenia terenu oraz układ komunikacyjny. Dopuszczalna jest rozbudowa, dobudowa i modernizacja obiektów istniejących oraz budowa nowych jako uzupełnienia.

Od wszystkich trzech działek Wnioskodawca płaci podatek leśny. Jako właściciel lasu, z mocy przepisów ustawy o lasach, jest zobowiązany do wykonywania szeregu czynności faktycznych i formalnych związanych z utrzymaniem ich, w tym zabezpieczeniem ich przed szkodnikami. Niestety nie ma na to czasu, nie zna się na tym i nie daje sobie z tym rady. Mimo pierwotnych zamiarów zagospodarowania ich rekreacyjnie, nic z tego nie zrealizował. Dlatego też obecnie planuje sprzedać wszystkie trzy działki leśne jednocześnie innej osobie fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej, i która nie jest podatnikiem podatku VAT.

Osoba nabywcy jest znajomym Wnioskodawcy. Jej zamiarem w przyszłości jest rzeczywiste zagospodarowanie tych działek na cele rekreacyjne, czyli to czego Wnioskodawca zaniechał.

Przy uzgodnieniu tej transakcji Wnioskodawca nie korzysta z pomocy jakichkolwiek pośredników. Nie dawał nawet ogłoszeń o ich sprzedaży. Kupujący jest osobą znaną mu od lat i warunki transakcji uzgodnili sami bezpośrednio.

Zwracając się do notariusza o podanie jakie muszą zgromadzić dokumenty do takiej transakcji, zostali poinformowani, że z art. 37a ustawy o lasach wynika, iż Skarbowi Państwa - (…), przysługuje prawo pierwokupu nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako lasy. Dlatego też planowana transakcja zbycia tych działek musi być poprzedzona najpierw zawarciem notarialnej umowy warunkowej. Zawarcie umowy ostatecznej uzależnione będzie od tego, czy Lasy Państwowe nie skorzystają z prawa pierwokupu. Jeśli natomiast Lasy Państwowe skorzystają z tego prawa, to wówczas nastąpi sprzedaż tych działek na rzecz Skarbu Państwa, na warunkach uzgodnionych z dotychczasowym kupującym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca osobiście nigdy nie dokonywał sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Jak wskazał wyżej, jedynie w 2019 r. wniósł działkę o nr ew. 4 jako aport do spółki C. Nie ma także w planach dokonywać sprzedaży nieruchomości w najbliższej przyszłości. Opisaną wyżej transakcję traktuje jako incydentalną. Transakcje sprzedaży wykonywała natomiast spółka A., której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Dotyczyły one nieruchomości komercyjnych.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym planowanej przez Wnioskodawcę w sferze całkowicie prywatnej sprzedaży gruntów wpisanych do ewidencji gruntów jako lasy i częściowo jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, przeznaczone w obowiązującym planie zagospodarowania terenu jako tereny pod budowę, Wnioskodawca występuje jako podatnik VAT, a sprzedaż tych gruntów obciążona jest takim podatkiem?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że w zakresie planowanej transakcji nie będzie występował jako podatnik podatku VAT i sama transakcja nie będzie obciążona takim podatkiem.

Niewątpliwie przedmiotowe działki gruntu spełniają kryteria „terenów budowlanych” gdyż są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewidującego możliwość ich zabudowy. Sprawa jeszcze bardziej się komplikuje przez to, że jest podatnikiem VAT, choć nie prowadzi działalności gospodarczej. Niemniej jednak działek tych nigdy nie wykorzystywał w jakikolwiek gospodarczy sposób, gdyż nie czerpał z nich jakichkolwiek korzyści. Nadto ich sprzedaż realizuje całkowicie w swojej prywatnej sferze, podobnie jakby chciał np. sprzedać nieruchomość, na której znajduje się dom obecnie zamieszkały przez Wnioskodawcę i jego rodzinę. Wnioskodawca uważa, że przy realizacji takiej transakcji nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Nie dokonuje takiej transakcji zawodowo. Jest to też jednorazowa transakcja. Mające być przedmiotem tej transakcji trzy działki gruntu nie były w żaden sposób przez Wnioskodawcę przygotowywane do sprzedaży, w tym nie dzielił ich na mniejsze działki, nie występował o uzyskanie na nich jakichkolwiek uprawnień na ich zagospodarowanie, i sprzedaje je w takim samym stanie faktycznym i prawnych jak je kupił wcześniej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast czerpanie dochodów z ciągłego wykorzystywania składnika majątku, charakteryzujące się powtarzalnością lub długim okresem trwania wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Na mocy art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006r. s. 1 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie dokonanie przed sprzedażą podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy z tytułu transakcji sprzedaży działek nr 1, 2 i 3 będzie Pan działał jako podatnik podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, obowiązujących przepisów oraz tez wynikających z powołanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że w stosunku do sprzedaży opisanych działek w sensie prawnym brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że jest Pan właścicielem trzech działek leśnych o nr 1, 2 i 3. Wszystkie te trzy działki nabył Pan w 2018 r. od Gminy w wyniku przystąpienia do przetargu zorganizowanego przez Urząd Gminy, przy czym transakcja ich nabycia nie była objęta podatkiem VAT. Zapłacił Pan od niej podatek od czynności cywilnoprawnych. Działki te były atrakcyjne cenowo. Część z nich jest zagospodarowana rekreacyjnie.

Na działkach 1, 2 i 3 nie prowadził Pan nigdy działalności gospodarczej. Nie udostępniał ich odpłatnie jakiejkolwiek osobie trzeciej. Nie są to działki ogrodzone, zatem istnieje na nie możliwość wstępu. Nie prowadził Pan na nich także gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach i nie uzyskiwał z niej jakichkolwiek przychodów. Nie dokonywał Pan na nie także jakichkolwiek nakładów trwałych, w tym nie wznosił na nich jakichkolwiek obiektów lub instalacji, nie doprowadzał do nich drogi. Nie dokonywał ich podziału na mniejsze działki ewidencyjne. Nie występował o wydanie jakichkolwiek decyzji dotyczących ich jakiegokolwiek zagospodarowania, w tym decyzji budowlanych lub zmian planów zagospodarowania przestrzennego. Działki te w okresie od ich kupna do dnia dzisiejszego nie były przez Pana w jakikolwiek sposób zagospodarowane lub użytkowane. Nabywca jest Pana znajomym. Przy uzgodnieniu tej transakcji nie korzysta Pan z pomocy jakichkolwiek pośredników. Nie dawał Pan ogłoszeń o ich sprzedaży.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży opisanych działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż tych działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Dokonując sprzedaży działek, będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W związku z tym, dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż opisanych działek nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. W przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Należy zaznaczyć, że zakres przedmiotowy wniosku wyznacza pytanie przedstawione przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w interpretacji.

W związku z tym, że należna wpłata od niniejszego wniosku wynosi 40,00 zł, kwota 80,00 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i zostanie zwrócona, zgodnie z Pana dyspozycją, przekazem pocztowym na wskazany adres.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.