Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 28 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 11 czerwca 2025 r. (wpływ 16 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1.W dniu (…) marca 2020 r. (…) Pani mama (…) darowała Pani lokal mieszkalny (o pow. 24 m², jednopokojowy, stan do remontu) położony przy ul. L. , którego szacunkowa wartość wynosiła około (…) zł.

2.W dniu (…) września 2022 r. zmarł Pani mąż (…). (…). Postanowiła Pani sprzedać to mieszkanie i kupić inne dwupokojowe, tak aby Pani mama (….) mogła czasami pomieszkiwać u Pani w czasie gdy druga siostra nie może sprawować codziennej opieki. Mieszkanie, które otrzymała Pani od mamy wystawiła Pani na sprzedaż i w tym samym czasie poszukiwała nowego mieszkania dwupokojowego na tym samym osiedlu na własne potrzeby mieszkaniowe.

3.W dniu (…) września 2024 r. (…) kupiła Pani lokal mieszkalny (o pow. 39,60 m², dwupokojowy) położony przy ul. S., którego wartość wynosiła (…) zł. Pieniądze na kupno mieszkania pochodziły z Pani oszczędności jakie miała w związku z otrzymaniem odszkodowania po śmierci męża, odprawy jaką otrzymała z zakładu pracy przy grupowym zwolnieniu. Jest Pani od dłuższego czasu osobą bezrobotną, a posiadane oszczędności miały Pani służyć na bieżące wydatki i życie. Wiedziała Pani, że jak sprzeda mieszkanie, które otrzymała od mamy to znów będzie miała fundusze na codzienne potrzeby.

4.Mieszkanie położone przy ul. L (to które otrzymała Pani w darowiźnie od mamy) sprzedała Pani (…) grudnia 2024 r. (trzy miesiące po zakupie nowego mieszkania) za kwotę (…) zł. Kwota ta została w całości przeznaczona na własne cele mieszkaniowe czyli na zakup większego mieszkania (…) września 2024 r., w którym pomieszkiwać czasami będzie również Pani mama.

Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2020 r. (sygn. akt II FPS 4/19), w której NSA orzekł, że instytucja ulgi mieszkaniowej służy realizacji konstytucyjnego obowiązku prowadzenia przez państwo polityki wspierającej zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych obywateli. Dopuszczanie warunku, aby obywatel najpierw zbył swoją nieruchomość, a dopiero potem nabył nową, która zaspokoi jego potrzeby mieszkaniowe, znacznie utrudniałoby realizację ww. celu obywatelom, którzy dysponują tylko jedną nieruchomością. Zmuszeni bowiem byliby do sprzedaży nieruchomości zaspakajającej ich potrzeby mieszkaniowe bez gwarancji, że uda im się pozyskać inną nieruchomość, która te potrzeby będzie zaspakajać. Interpretacja przepisów w taki sposób, że najpierw trzeba sprzedać mieszkanie, a dopiero później z tych środków kupić następne stoi więc w sprzeczności z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP (równość wobec prawa i równość traktowania przez władze publiczne) oraz z ideą ulgi mieszkaniowej.

W ocenie NSA decydujące znaczenie ma dochowanie warunku wydatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w ustawowym terminie (3 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie) (wyrok NSA z 21 listopada 2023 r., sygn. akt II FSK 1310/21).

W wyroku z 21 listopada 2023 r. (sygn. II FSK 1310/21) NSA orzekł, że ustawodawca nie uzależnił możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od uprzedniego chronologicznie odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z wykładni celowościowej analizowanych przepisów. W ocenie NSA decydujące znaczenie ma dochowanie warunku wydatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w ustawowym terminie - czyli trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie.

NSA zajmował takie stanowisko również we wcześniejszych wyrokach, m.in. z 9 stycznia 2020 (sygn. II FSK 159/18) oraz z 4 września 2018 r. (sygn. II FSK 256/18). Według NSA, by skorzystać ze zwolnienia podatkowego, nie musi istnieć chronologia - najpierw zbycie, a później zakup lokalu.

Z orzecznictwa wynika, że osobie sprzedającej nieruchomość przysługuje ulga niezależnie od chronologii zdarzeń, pod warunkiem wydatkowania pieniędzy na określone w ustawie cele mieszkaniowe.

W piśmie z 11 czerwca 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazała Pani, że:

Nie otrzymała Pani żadnego zadatku ani przedpłaty z tytułu sprzedaży mieszkania przy ul. L. który wydatkowała na zakup mieszkania przy ul. S.

Ogłoszenie o sprzedaży mieszkania przy ul. L. zaczęła Pani rozwieszać na tablicach ogłoszeniowych oraz portalach sprzedażowych w czerwcu 2024 roku i w tym samym czasie poszukiwała nowego mieszkania na tym samym osiedlu. Osiedle (…) i nie było łatwo znaleźć mieszkania do kupienia, na które Panią będzie stać po sprzedaży mieszkania przy ul. L. W założeniu było, że najpierw sprzeda Pani mieszkanie, które otrzymała prawie 5 lat wcześniej w darowiźnie, a dopiero po otrzymaniu pieniędzy ze sprzedaży kupi Pani drugie mieszkanie.

Po 3 miesiącach od wystawienia na sprzedaż mieszkania przy ul. L. nadarzyła się okazja zakupu mieszkania, które spełniało wszystkie Pani oczekiwania i w tym samym czasie znalazło się kilku kupców na zakup Pani mieszkania przy ul. L. - jednakże żaden na 100% nie był zdecydowany w chwili gdy musiała Pani dokonać zakupu mieszkania przy ul. S. (osoba sprzedająca miała wielu zainteresowanych i niezbędnym było natychmiastowe zdecydowanie się na podpisanie aktu notarialnego). Rozumiała Pani sprzedającą, że nie może poczekać do czasu gdy Pani dokona sprzedaży swojego mieszkania, bo wiele osób też obiecywało zakup od Pani, a jednak nie doszło do finalizacji. Sprzedająca nie chciała też „bawić” się w jakieś zadatki, przedpłaty zapewniające, że zakupi Pani od niej mieszkanie jak tylko sprzeda Pani swoje, ponieważ miała wielu chętnych „od ręki”, poza tym nie wiadomo było kiedy ktoś w końcu zdecyduje się na 100% kupić Pani mieszkanie. Podstawiona pod ścianą (…) uruchomiła Pani oszczędności, o których pisała Pani we wniosku, ponieważ wiedziała, że jak już sprzeda Pani mieszkanie przy ul. L. to zwróci te oszczędności, które posiada po śmierci męża, które tak naprawdę przeznaczone są na bieżące wydatki, życie, ponieważ wciąż z uwagi na zły stan psychiczny pozostaje Pani bezrobotna.

Mieszkanie przy ul. K. sprzedała Pani raptem 3 miesiące po zakupie mieszkania przy ul. S. Najważniejsze jest tu chyba fakt, że gdyby Pani nie miała pewności, że sprzeda mieszkanie otrzymane w darowiźnie to nie dokonałaby zakupu mieszkania przy ul. S. - po prostu nie stać by było Panią na to i nie miałaby Pani za co żyć. Gdyby najpierw Pani sprzedała mieszkanie to przez okres zanim by kupiła drugie nie miałaby gdzie się podziać, przetrzymać rzeczy, mebli, pamiątek po mężu.

Sytuacja, że doszło do podpisania Aktów Notarialnych w odwrotnej kolejności wymuszona była po prostu prawem runku nieruchomości, Pani złą sytuacją zdrowotną. Kwota otrzymana ze sprzedaży mieszkania została w całości przeznaczona na zakup nowego mieszkania - tylko w odwrotnej kolejności - gdyby nie ta kwota, to nie doszłoby do zakupu nowego mieszkania wcale - gdyż nie byłoby Panią na to stać.

(…).

Ponownie wskazała Pani, że zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2020 r. (sygn. akt II FPS 4/19), w której NSA orzekł, że instytucja ulgi mieszkaniowej służy realizacji konstytucyjnego obowiązku prowadzenia przez państwo polityki wspierającej zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych obywateli. Dopuszczanie warunku, aby obywatel najpierw zbył swoją nieruchomość, a dopiero potem nabył nową, która zaspokoi jego potrzeby mieszkaniowe, znacznie utrudniałoby realizację ww. celu obywatelom, którzy dysponują tylko jedną nieruchomością. Zmuszeni bowiem byliby do sprzedaży nieruchomości zaspakajającej ich potrzeby mieszkaniowe bez gwarancji, że uda im się pozyskać inną nieruchomość, która te potrzeby będzie zaspakajać. Interpretacja przepisów w taki sposób, że najpierw trzeba sprzedać mieszkanie, a dopiero później z tych środków kupić następne stoi więc w sprzeczności z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP (równość wobec prawa i równość traktowania przez władze publiczne) oraz z ideą ulgi mieszkaniowej.

W ocenie NSA decydujące znaczenie ma dochowanie warunku wydatkowania dochodu z odpłatnego bycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w ustawowym terminie (3 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie) (wyrok NSA z 21 listopada 2023 r., sygn. akt II FSK 1310/21).

W wyroku z 21 listopada 2023 r. (sygn. II FSK 1310/21) NSA orzekł, że ustawodawca nie uzależnił możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od uprzedniego chronologicznie odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z wykładni celowościowej analizowanych przepisów. W ocenie NSA decydujące znaczenie ma dochowanie warunku wydatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w ustawowym terminie - czyli trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie.

Pytanie

Czy kwotę dochodu ze sprzedaży mieszkania ((…) zł) może Pani zaliczyć do dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku od osób fizycznych z uwagi na przeznaczenie go na zakup mieszkania na własne cele mieszkaniowe, który został sfinalizowany trzy miesiące przed sprzedażą poprzedniego?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie z uwagi, że całość dochodu ze sprzedaży mieszkania ((…).12.2024 r.) przeznaczyła Pani na własne cele mieszkaniowe, czyli zakup innego mieszkania ((…).09.2024 r.) w okresie 3 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie (w tym samym roku podatkowym, jednak najpierw nastąpiło nabycie nowego, a później sprzedaż poprzedniego) - przysługuje Pani zwolnienie z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. I tak, zgodnie z jego treścią:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego, może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Natomiast moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. W tym zakresie należy odwołać się do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że:

Jak stanowi art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Z opisu sprawy wynika, że (…) marca 2020 r. Pani mama darowała Pani lokal mieszkalny położony przy ul. L. w (…). Mieszkanie to sprzedała Pani (…) grudnia 2024 r.

Należy zatem stwierdzić, że sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowiła dla Pana źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiła przed upływem 5 lat liczonych od końca roku, w którym nabyła Pani nieruchomość w drodze darowizny.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Wskazać należy, że w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru: D x (W / P)

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P - przychód ze sprzedaży.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle natomiast art. 21 ust. 25a cytowanej ustawy:

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca, systemowa, bądź celowościowa. Jest to zgodne z ogólnie przyjętą w prawie podatkowym zasadą, że wszelkie ulgi i zwolnienia jako stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania muszą być stosowane wprost.

(…) września 2024 r. kupiła Pani lokal mieszkalny położony przy ul. S. (…), którego wartość wynosiła (…) zł. Pieniądze na kupno mieszkania pochodziły z Pani oszczędności jakie miała w związku z otrzymaniem odszkodowania po śmierci męża oraz odprawy z zakładu pracy. Mieszkanie położone przy ul. L. (…) (to które otrzymała Pani w darowiźnie od mamy) sprzedała Pani (…) grudnia 2024 r. (trzy miesiące po zakupie nowego mieszkania) za kwotę (…) zł.

W związku z powyższym powzięła Pani wątpliwość, czy może skorzystać ze zwolnienia w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do kwoty wydatkowanej na zakup mieszkania przy ul. S w (…).

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przywołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – środków uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Ustawodawca uzależnia prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c  ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych” rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie „dachu nad głową”. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym.

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślam, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do zastosowania ulgi w nim przewidzianej konieczne jest spełnienie dwóch warunków, a mianowicie: wydatkowanie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe i dokonanie tej czynności przed upływem trzyletniego terminu od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło to zbycie.

Należy również zauważyć, że z punktu widzenia powołanych powyżej przepisów art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości na nabycie innej nieruchomości jest data faktycznego wydatkowania przychodu, tj. data zapłaty całości lub części ceny nabywanej nieruchomości. Powołane przepisy wiążą bowiem skutek prawny w postaci zwolnienia z podatku określonego dochodu, nie z faktem zawarcia umowy, lecz z terminem wydatkowania środków pieniężnych określonych w tej umowie.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest zatem wydatkowanie w tym terminie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, pod rygorem wygaśnięcia prawa do zwolnienia podatkowego.

Dla możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej istotnym jest, czy w momencie dokonywania wydatków na własne cele mieszkaniowe podatnik uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości.

Prawo do zastosowania ulgi mieszkaniowej uwarunkowano bowiem uprzednim powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy. 

W świetle zatem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 535 ustawy – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Umowa sprzedaży w ujęciu przepisów Kodeksu cywilnego jest umową dwustronnie zobowiązującą. W związku z zawarciem umowy sprzedaży sprzedawca staje się zobowiązany do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz do wydania przedmiotu sprzedaży kupującemu. Z kolei treścią zobowiązania kupującego jest zapłacenie ceny oraz odebranie rzeczy.

Zważyć zatem należy, że w przypadku gdy umowa sprzedaży przyjmuje z mocy prawa charakter czynności zobowiązująco-rozporządzającej, przeniesienie własności następuje bezpośrednio w wyniku zawarcia samej umowy. Taki charakter ma właśnie umowa sprzedaży nieruchomości, co wynika z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem:

Skoro w rozpatrywanej sprawie sprzedaż lokalu mieszkalnego położonego przy ul. L. (…) nastąpiła (…) grudnia 2024 r. to dopiero w tej dacie dysponowała Pani przychodem ze sprzedaży tej nieruchomości.

Natomiast nabycie (…) września 2024 r. lokalu mieszkalnego położonego przy ul. S. zostało przez Panią dokonane przed datą sprzedaży, zatem wydatek ten nie został poniesiony z przychodu ze sprzedaży nieruchomości przy ul. L., bowiem w dacie jego ponoszenia takim przychodem Pani nie dysponowała. Wskazała Pani, że kwoty wydatkowane na zakup tego lokalu mieszkalnego pochodziły z Pani oszczędności jakie miała w związku z otrzymaniem odszkodowania po śmierci męża oraz odprawy z zakładu pracy.

Zatem, wydatku poniesionego na nabycie mieszkania przy ul. S. nie można uznać za wydatek na własny cel mieszkaniowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniający do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, bowiem został poniesiony w momencie kiedy nie dysponowała/nie uzyskała Pani jeszcze przychodu ze sprzedaży mieszkania przy ul. L.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Panią wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.