Kolejną kwestią przemawiającą o uznaniu wpłat donejtów za darowiznę jest brak istnienia stosunku prawnego między Panem a osobami wpłacającymi środki pieniężne. Między Panem a darczyńcami nie ma żadnej umowy. Dodatkowo nie prowadzi Pan cennika, który określałby wysokość kwoty wpłaconych środków pieniężnych. Nie ma również daty uregulowania zobowiązania. Nie może Pan również nałożyć kary lub grzywny za brak dokonania wpłaty. Wpłaty uzależnione są od darczyńcy.  W konsekwencji donejty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Potwierdzeniem Pana stanowiska jest indywidualna interpretacja z 19 stycznia 2022 r. o sygn.: 0111-KDIB2-3.4015.187.2021.3.ŁSZ.

W przytaczanej indywidualnej interpretacji mamy niemal tożsamy stan faktyczny. Zarówno Pan, jak  i przedmiotowa sprawa ww. pisma, mówi o dobrowolności oraz braku wzajemnego świadczenia względem obdarowujących. W konsekwencji czego, zgodnie z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, winien Pan oczekiwać identycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Bez wątpliwości pozostaje kwestia zakwalifikowania otrzymywanych wpłat jako darowizn, definicja  z ustawy oraz przesłanki świadczące o przypisaniu poszczególnych przychodów do darowizn wskazywane przez Organ zostały spełnione przez Pana.

Mając powyższe na uwadze, przytoczone przepisy prawa, indywidualne interpretacje podatkowe oraz wyrok Sądu Apelacyjnego, stoi Pan na stanowisku, iż otrzymywane wpłaty podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie stanowiska przywołał Pan jeszcze inne interpretacje indywidualne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków  i darowizn  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):

Na podstawie art. 1 ust. 2 ww. ustawy:

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków  i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ustawy  o podatku od spadków i darowizn ma charakter zamknięty. Zatem, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko nabycie i to takie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Jednym z takich tytułów, na podstawie którego dochodzi do nabycia jest darowizna, do której Pan się odwołuje.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny  (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Darowizna jest zatem dobrowolnym świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym, nie wynika z żadnego stosunku zobowiązaniowego czy z ustawy. Jej istotną cechą jest to, że powstaje stosunek pomiędzy darczyńcą i obdarowanym.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Stosownie do treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Daną czynność można zatem uznać za darowiznę, jeśli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Stąd decydujące znaczenie dla dokonania oceny prawnopodatkowej w każdym indywidualnym przypadku ma treść umowy wiążącej jej strony, w szczególności zaś ustalenie:

-czy czynność prawna ma charakter nieodpłatny,

-czy występuje obdarowany oraz darczyńca,

-jaki był charakter przekazanych środków.

Jednoznaczne określenie powyższych elementów jest niezwykle istotne, ponieważ nie każde bezpłatne przysporzenie mieści się w definicji umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Nieodpłatne przekazanie majątku może bowiem wynikać także z innego tytułu prawnego (art. 889 Kodeksu cywilnego). Natomiast skutki prawnopodatkowe danego nabycia środków pieniężnych przez osoby fizyczne można oceniać na podstawie przepisów ustawy o podatku do spadków i darowizn tylko pod warunkiem, że stanowi ono nabycie tytułem ujętym w ww. art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn a więc m.in. tytułem darowizny.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Pana działalność polega na świadczeniu usług z zakresu szeroko pojętej działalności (…) i (…), w szczególności poprzez prowadzenie transmisji (…). Pana działalność polega również na (…). Działalność polega także na (…) i (…). Pana głównym zajęciem jest nadawanie transmisji na żywo, podczas których (...). W zamian za przekazane pieniądze nie otrzymują oni świadczenia w zamian. Wpłata jest dobrowolna i niezależna od Pana świadczenia. Wpłacający (…), a ich wartości z dotychczasowych transmisji wynoszą (....). Uczestnictwo w transmisji jest dobrowolne i darmowe, nie pobiera Pan od widzów wynagrodzenia za prowadzone live’y. Nie ma Pan możliwości ustalenia tożsamości osób wpłacających środki. Ma Pan możliwość pozyskania jedynie: pseudonimu osoby wpłacającej, wielkości wpłaconej kwoty przed prowizją ze strony operatora płatności, daty i godziny otrzymania wpłaty na stronie płatności oraz dołączonej, dobrowolnej wiadomość przy wpłacie. Nigdy nie zwracał się Pan z prośbą do operatorów o udostępnienie danych osób wpłacających i nie ma zamiaru zwracać się z taką prośbą w przyszłości. Jest Pan przekonany, że operatorzy nie mają pełnych danych darczyńców. Jeśli ktoś płaci np. blikiem to na stronie podaje tylko kod BLIK. Wpłacający nie są możliwi do zidentyfikowania przez Pana. Wskazane dane przy wpłatach nie są pełne. Przy każdej wpłacie darczyńcy mogą dowolnie zmienić pseudonim.

Aby wpłata mogła zostać uznana za darowiznę w celu prawidłowego zgłoszenia do opodatkowania, koniecznym jest, aby darczyńca (darujący daną kwotę) był możliwy do zidentyfikowania przynajmniej z imienia i nazwiska, czy też – w przypadku, gdy darczyńcą nie jest osoba fizyczna – innych danych szczegółowych, według których można zidentyfikować ten podmiot. Ważne tym samym jest, aby można było przypisać, że dana kwota (darowizna) została przekazana przez ściśle określoną osobę.

Treścią umowy darowizny jest zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego spełnienia świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tak określone essentialia negotii umowy darowizny pozwalają zaliczyć ją do umów jednostronnie zobowiązujących – w których to darczyńca jest stroną, która się zobowiązuje do określonego świadczenia. Przy anonimowych wpłatach nie można mówić  o wskazaniu konkretnego darczyńcy.

Wszystkie zatem wpłaty od anonimowych darczyńców, lub których nie można zidentyfikować (oznaczone mailem, nickiem, loginem, samym imieniem, pseudonimem, itp.) nie mogą zostać uznane za darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, gdyż nie jest możliwe wskazanie, kto w danej sprawie w istocie jest darczyńcą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja – zgodnie z Pana wolą – dotyczy wyłącznie podatku od spadków i darowizn. Sformułowania zawarte w Pana stanowisku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług nie zostały więc poddane ocenie.

W odniesieniu do przywołanych przez Pana na potwierdzenie stanowiska interpretacji indywidualnych, wyjaśniamy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach (w innych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych), w związku w czym nie znajdują one zastosowania w tej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.