Interpretacja indywidualna z dnia 03.07.2017, sygn. 0111-KDIB4.4015.32.2017.3.PM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy w związku z odwołaniem darowizny powstają po stronie Wnioskodawczyni obowiązki podatkowe w podatku od spadków i darowizn?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 9 i 14 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odwołania darowizny jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odwołania darowizny.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 30 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB2-2.4011.86.2011.1.AR, 0111-KDIB4.4015.32.2017.2.PM, 0111-KDIB4.4014.58.2017.2.PM wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 9 i 14 czerwca 2017 r. W uzupełnieniu Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że oczekuje interpretacji także w podatku od spadków i darowizn.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 11 marca 1998 r. Wnioskodawczyni podarowała małżonkom K. udział wynoszący &½ w nieruchomości składającej się wówczas z działek nr 161, o powierzchni 0,31 ha oraz nr 189, o powierzchni 0,72 ha objętych księgą wieczystą umowa darowizny.

Działka nr 189 podzielona została na mniejsze działki nr 189/1 i 189/2. Zmienił się też numer księgi wieczystej.

Ze względu na zmianę stosunków rodzinnych, wielokrotnych próśb o pomoc kierowanych przez Wnioskodawczynię do małżonków K. (które pozostały bez reakcji) pismem z 16 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni odwołała uczynioną przed laty na rzecz małżonków K. darowiznę ze względu na rażącą niewdzięczność. Ponieważ małżonkowie K. z własnej woli nie złożyli oświadczenia o zwrotnym przeniesieniu udziałów im darowanych, Wnioskodawczyni wystąpiła ze stosownym pozwem do Sądu Okręgowego w K. Sprawie nadany został bieg. W dniu 7 lutego 2017 r. zawarta została w ww. sprawie ugoda sądowa, na mocy której małżonkowie K. przenieśli na Wnioskodawczynię własność działki nr 189/4 powstałej z podziału działki 189/1, a sprawa została umorzona.

Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, postanowienie o umorzeniu jest prawomocne. Zmiany w księgach wieczystych nie zostały ujawnione (wynikające z ugody) bo Wnioskodawczyni czeka na potrzebne do wniosku dokumenty m.in. odpis sądowy ugody i postanowienie o umorzeniu sprawy przez sąd opatrzony klauzulą prawomocności.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym powstają po stronie Wnioskodawczyni obowiązki podatkowe w szczególności czy powstaje podatek od czynności cywilnoprawnej lub inne podatki np. dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w wyniku zawarcia ugody nie powstały obowiązki podatkowe. Nie miało miejsca zbycie nieruchomości, które generowałoby powstanie podatku dochodowego. Ponieważ ugoda jest bez spłat i dopłat nie powstaje podatek od czynności cywilnoprawnych. Jako, że w wyniku ugody doszło do przeniesienia własności w wyniku odwołania darowizny a nie nowej darowizny, Wnioskodawczyni uważa, że z tego tytułu nie jest należny żaden podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku, tj. dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną/zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca z 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Stosownie do treści art. 1 ust. 2 ww. ustawy, podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Na podstawie art. 898 § 1 Kodeksu cywilnego darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu (art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego).

Treść przepisu art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego daje jasny wyraz temu, że przez odwołanie korzyść uzyskana z darowizny staje się od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie bezpodstawna i właśnie dlatego rodzi obowiązek zwrotu. Przyjęta w ww. przepisie konstrukcja wiążąca odwołanie z bezpodstawnym wzbogaceniem, wyłącza przypisanie skutku rzeczowego, a mianowicie tego skutku, że obdarowany przestaje być właścicielem, staje się zaś nim z powrotem darczyńca.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 11 marca 1998 r. Wnioskodawczyni podarowała małżonkom K. udział wynoszący &½ w nieruchomości składającej się wówczas z działek nr 161 oraz 189 objętych księgą wieczystą umowa darowizny. Działka nr 189 podzielona została na mniejsze działki nr 189/1 i 189/2. Ze względu na zmianę stosunków rodzinnych, wielokrotnych próśb o pomoc kierowanych przez Wnioskodawczynię do małżonków K. (które pozostały bez reakcji) pismem z 16 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni odwołała uczynioną przed laty na rzecz małżonków K. darowiznę ze względu na rażącą niewdzięczność. Ponieważ małżonkowie K. z własnej woli nie złożyli oświadczenia o zwrotnym przeniesieniu udziałów im darowanych, Wnioskodawczyni wystąpiła ze stosownym pozwem do sądu. W dniu 7 lutego 2017 r. zawarta została w ww. sprawie ugoda sądowa, na mocy której małżonkowie K. przenieśli na Wnioskodawczynię własność działki nr 189/4 powstałej z podziału działki 189/1.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż skoro zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem enumeratywnie wymienionym w tym przepisie, to odwołanie darowizny jako nieobjęte zakresem ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem po stronie Wnioskodawczyni nie powstał obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w związku ze zwrotem przedmiotu darowizny.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej