Obowiązki płatnika z tytułu wypłacanego Pracownikowi zwrotu kosztów ładowania pojazdu.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „....”, „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność finansową, polegającą przede wszystkim na zawieraniu umów leasingu. Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę (dalej: „Pracownicy”). Pracownicy pracują w systemie hybrydowym, tj. zarówno z biura, jak i zdalnie.

Spółka jest zakładem pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy o PIT. Jako płatnik, Spółka oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od Pracowników, którzy uzyskują od Spółki przychody ze stosunku pracy.

Mając na względzie zasady społecznej odpowiedzialności biznesu, Wnioskodawca rozwija program floty samochodowej opartej o pojazdy nisko i zero emisyjne. Wnioskodawca planuje udostępniać Pracownikom samochody elektryczne lub samochody z napędem hybrydowym typu ... jako ich samochody służbowe (dalej: „Pojazdy”). Pracownicy będą mieli możliwość wykorzystywania Pojazdów również do użytku prywatnego. Pracownik będzie obciążony ryczałtem, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

Samochody hybrydowe typu ... dysponują dwoma źródłami napędu, tj. są zasilane „tandemem” złożonym z jednostki spalinowej (benzynowej) oraz elektrycznej. Oznacza to, że samochód elektryczny typu ,,, można tankować benzyną oraz ładować prądem elektrycznym.

Samochody elektryczne wymagają ładowania prądem elektrycznym.

Spółka zamierza udostępnić pracownikom wykorzystującym elektryczne samochody służbowe karty będące odpowiednikiem kart paliwowych, umożliwiające ładowanie samochodów elektrycznych na publicznych stacjach ładowania.

Spółka wynajmuje powierzchnię biurową, na której zostały zainstalowane stacje ładowania, które będą służyć do ładowania Pojazdów. Niemniej jednak pracownicy Spółki wykorzystujący służbowe samochody z napędem elektrycznym nie zawsze mają możliwość naładowania samochodu za pomocą ładowarki zamontowanej w biurze Spółki lub też na publicznej stacji ładowania. W związku z tym, Pracownicy, którzy nie będą mieli możliwości naładowania samochodu na terenie biura lub na stacji ładowania, będą ładować samochody za pomocą gniazdek elektrycznych umiejscowionych we własnych miejscach zamieszkania.

To spowoduje wzrost ponoszonych przez Pracownika kosztów energii elektrycznej. Do ładowania pojazdów Pracownicy mogą używać specjalistycznych ładowarek umożliwiających uzyskanie większej mocy ładowania (np. ...).

Spółka planuje wprowadzić wewnętrzne regulacje, normujące zasady zwrotu Pracownikom kosztów ładowania Pojazdów.

Rozważane są dwa warianty.

Zgodnie z pierwszym, Wnioskodawca będzie zwracać Pracownikom koszty ładowania Pojazdu w domu - jeżeli ładowanie będzie się odbywać przy udziale licznika prądu zamontowanego przy gniazdku, które ładować będzie pojazd. Licznik może przybrać formę zarówno urządzenia wpinanego w gniazdko (pomiędzy gniazdkiem a wtyczką ładującą pojazd) jak i rozdziału sieci energetycznej (z dodatkowym licznikiem z zakładu energetycznego). Licznik prądu (w obu ze wskazanych w zdaniu poprzednim rozwiązań) zapewniać będzie możliwość dokładnego określenia zużytego prądu niezbędnego do naładowania pojazdu na cele służbowe. Pracownik zsumuje łączną ilość zużytego prądu do ładowania pojazdu w ciągu danego okresu (np. miesiąca kalendarzowego, kwartału) na cele służbowe, przygotuje zestawienie według wzoru otrzymanego od Spółki i przekaże do Spółki celem uzyskania zwrotu za ładowanie pojazdu własnym prądem do celów służbowych. Kalkulacja i koszt zużytego prądu wynikać będzie z faktury, którą Pracownik otrzyma z zakładu energetycznego za cały zużyty prąd. Na tej podstawie Spółka będzie zwracać Pracownikowi dokładny koszt zużytego prądu na cele służbowe, tj. na podstawie przygotowanego przez Pracownika zestawienia poniesionych kosztów na ładowanie Pojazdu. Przedstawiony wniosek będzie każdorazowo weryfikowany przez Spółkę („Wariant Pierwszy”).

Drugi wariant zakłada, że Wnioskodawca nawiąże współpracę z podmiotem zewnętrznym („Dostawca”) w celu usprawnienia rozliczeń z tytułu ładowania pojazdów przez Pracowników w ich miejscu zamieszkania. Dostawca poprzez swoje systemy IT uzyska zdalne podłączenie do specjalistycznego urządzenia zamontowanego w miejscu zamieszkania Pracownika używanego do ładowania Pojazdu (np. ...). Pracownik będzie zaznaczać w urządzeniu, kiedy korzysta z urządzenia do celów ładowania Pojazdu służbowego. Dostawca będzie monitorować i zliczać ilość prądu pobranego do ładowania samochodu służbowego. Wnioskodawca dostanie raport od Dostawcy (zawierający np. ilość kW, czasy ładowań, koszt po taryfie zadeklarowanej przez Pracownika) i wyliczy kwotę należną Pracownikowi z tytułu ładowania Pojazdu w miejscu zamieszkania. Na tej podstawie Spółka będzie zwracać Pracownikowi dokładny koszt zużytego prądu na cele służbowe, tj. na podstawie przesłanego przez Dostawcę zestawienia poniesionych kosztów na ładowanie Pojazdu. („Wariant Drugi”).

Pytania

1.Czy wypłacany Pracownikom zwrot kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania Pracownika - w Wariancie Pierwszym - będzie wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT, a w związku z tym Spółka - jako płatnik - nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty ww. zwrotu?

2.Czy wypłacany Pracownikom zwrot kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania Pracownika - w Wariancie Drugim - będzie wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT, a w związku z tym Spółka - jako płatnik - nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty ww. zwrotu?

Państwa stanowisko w sprawie

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Wariancie Pierwszym przychód osiągnięty przez Pracowników z tytułu zwrotu kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania będzie wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT.

W związku z powyższym, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty ww. zwrotu.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Wariancie Drugim przychód osiągnięty przez Pracowników z tytułu zwrotu kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania będzie wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT.

W związku z powyższym Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty ww. zwrotu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o PIT, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, w przypadku, gdy podstawą świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zalicza nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

Z przytoczonych przepisów wynika, że uzyskany przez pracowników przychód z tytułu zwrotu kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania Pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT, wolne z opodatkowania są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Zgodnie z definicją słownikową, ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B. Warszawa 2007).

Pracownik w zamian za zużyty do celów służbowych prąd przeznaczony do ładowania Pojazdu otrzyma od Spółki kwotę pieniężną wyliczoną i wskazaną w przekazanym Spółce zestawieniu (przez Pracownika albo Dostawcę). Kwota ta zaś będzie dokładnie odzwierciedlać koszt ponoszony przez Pracownika na ładowanie Pojazdu w domu.

W ocenie Spółki, nie można w tym przypadku mówić o przysporzeniu po stronie Pracownika, gdyż rozliczenie wyglądać będzie dokładnie tak samo jak w przypadku, gdy Podatnik będzie ładować Pojazd na stacji ładowania, gdy faktura zostanie wystawiona bezpośrednio na Spółkę. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, ładowanie Pojazdu prądem nie musi odbywać się wyłącznie na stacji paliw, można tego dokonać wszędzie tam gdzie postawiona jest dedykowana infrastruktura ładująca, ale i w domu, ze zwykłego gniazdka z napięciem 230V.

W Wariancie Pierwszym, w celu dokładnego określenia ilości zużytego prądu Pracownik skorzysta z licznika na gniazdku, gdzie ładowany będzie Pojazd. Na podstawie kosztów wynikających z faktury, którą otrzyma Pracownik od zakładu energetycznego, przygotuje on zestawienie miesięczne, obliczy ilość zużytego prądu (wynikającą z dedykowanego licznika), pomnoży przez cenę jednostkową i zwróci się do Spółki o zwrot wydatków.

W Wariancie Drugim, Wnioskodawca uzyska od Dostawcy rozliczenie kosztów ładowania Pojazdu z przydomowej stacji ładowania Pracownika wyposażonej w mechanizm zliczający ilość prądu.

W ocenie Spółki, nie można tutaj mówić o przychodzie po stronie Podatnika jeśli prąd zużywany jest na cele służbowe pracodawcy oraz istnieje obiektywna możliwość dokładnego obliczenia zużycia prądu w tym celu.

Z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT wynika, że kwota wypłaconego ekwiwalentu korzysta ze zwolnienia od podatku PIT po spełnieniu łącznie następujących warunków:

a)ekwiwalent musi być wypłacony w pieniądzu,

b)kwota ekwiwalentu powinna odpowiadać poniesionym przez pracownika wydatkom, to znaczy musi zachodzić racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych dla celów pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu należących do pracownika oraz stopniem zużycia rzeczy dokonanego w trakcie tego używania,

c)narzędzia, materiały lub sprzęt muszą stanowić własność pracownika,

d)narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika muszą być wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy (tak np. wskazał Dyrektor w interpretacji indywidualnej z 23 kwietnia 2021 r., sygn. akt 0113-KDIPT2-3.4011.74.2021.3.MS).

W sytuacji opisanej przez Spółkę spełnione są w całości wyżej wskazane przesłanki. Ekwiwalent będzie wypłacony w pieniądzu, przelewem na konto bankowego Pracownika, na podstawie przedstawionego zestawienia. Kwota ekwiwalentu będzie odpowiadać poniesionym przez Pracownika wydatkom, to znaczy będzie zachodził racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą a wartością zużytego prądu. Ponadto, prąd będzie stanowił własność Pracownika jak i będzie wykorzystany przy wykonywaniu pracy na rzecz Spółki (Pracodawcy).

Warto także przywołać w tym miejscu Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, który dotyczyły konstytucyjności m.in. art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Wyrok TK”). W wydanym Wyroku wskazano w sentencji, iż za inne nieodpłatne świadczenia stanowiące przysporzenie podatnika mogą być uznane takie świadczenia, które:

-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W opisywanej sytuacji nie ma mowy o świadczeniu, które powodowałoby powstanie po stronie Pracownika przysporzenia stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem PIT. Nie ma po pierwsze mowy o świadczeniu uzyskanym przez pracownika, nie korzysta on w żaden sposób z tego, że ładuje Pojazd służbowy należący do Spółki, wręcz przeciwnie, wydatkuje ze swojego majątku pieniądze na nabycie prądu do ładowania Pojazdu, czyni to więc kosztem swojego majątku. Po drugie, zamierza uzyskać od Spółki zwrot wydatkowanych kwot na zakupiony prąd, który to został zużyty wyłącznie w interesie pracodawcy. Po trzecie więc, nie ma tutaj mowy o jakiejkolwiek korzyści, która miałaby być przypisana Pracownikowi, gdyż on ma tylko i wyłącznie uzyskać zwrot poniesionych wydatków.

Należy zauważyć, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 czerwca 2022 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4011.1117.2021.1.MKAZ): „otrzymany przez Pana od pracodawcy zwrot kosztów ładowania pojazdu hybrydowego prądem w Pana miejscu zamieszkania, będzie stanowił dla Pana przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy”.

Podobnie, w interpretacji z 2 grudnia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.746.2022.2.MS, Dyrektor KIS uznał: „Wypłacana Państwa pracownikom kwota na pokrycie ponoszonych przez pracowników kosztów energii elektrycznej związana z ładowaniem służbowego samochodu z napędem elektrycznym poza miejscem pracy lub publicznymi stacjami ładowania nie będzie stanowiła po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ww. ustawy. Tym samym, nie będziecie Państwo pełnili roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych”.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w związku z tym, że zarówno w Wariancie Pierwszym, jak i Wariancie Drugim, ekwiwalent spełniać będzie wskazane przesłanki, a więc będzie wypłacany w pieniądzu i będzie odpowiadał poniesionym przez Pracownika wydatkom w związku wykorzystaniem sieci elektrycznej Pracownika w celu ładowania Pojazdu w celu wykonywania zadań służbowych, to wypłacany przez Spółkę pracownikowi zwrot kosztów ładowania Pojazdu będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT. W związku z powyższym Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty ww. zwrotu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 3 powołanej ustawy:

Natomiast, obowiązek poboru zaliczek na podatek przez zakład pracy został wskazany w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2023 r. Zgodnie z tym przepisem:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że planujecie Państwo udostępniać Pracownikom samochody elektryczne lub samochody z napędem hybrydowym jako ich samochody służbowe. Pracownicy będą mieli możliwość wykorzystywania Pojazdów również do użytku prywatnego. Pracownik będzie obciążony ryczałtem, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych. Pracownicy, którzy nie będą mieli możliwości naładowania samochodu na terenie biura lub na stacji ładowania, będą ładować samochody za pomocą gniazdek elektrycznych umiejscowionych we własnych miejscach zamieszkania. Zamierzacie Państwo zwracać Pracownikom koszty ładowania Pojazdu w miejscu zamieszkania.

Wyjaśnić należy, że w praktyce każde działanie pracodawcy polegające na zapewnieniu zatrudnionym osobom sprzętu, które może przybrać formę wypłaty ekwiwalentów – jest czynione w interesie pracodawcy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych traktuje takie zdarzenia jako przychód świadczeniobiorcy, zwolniony z podatku tylko w niektórych konkretnych przypadkach, wyszczególnionych w art. 21 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź niestanowiący przychodu w związku z obowiązkami ciążącymi na pracodawcy w oparciu o przepisy innych ustaw.

Państwa zdaniem, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Wariancie Pierwszym oraz w Wariancie Drugim przychód osiągnięty przez Pracowników z tytułu zwrotu kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania będzie wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Państwa ocenie nie można mówić o przychodzie po stronie Pracownika jeśli prąd zużywany jest na cele służbowe pracodawcy oraz istnieje obiektywna możliwość dokładnego obliczenia zużycia prądu w tym celu.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 13 cytowanej ustawy:

-ekwiwalent musi być wypłacony w pieniądzu,

-kwota ekwiwalentu powinna odpowiadać poniesionym przez pracownika wydatkom, to znaczy musi zachodzić racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych dla celów pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu należących do pracownika oraz stopniem zużycia rzeczy dokonanego w trakcie tego używania,

-narzędzia, materiały lub sprzęt muszą stanowić własność pracownika,

-narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika muszą być wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy.

Definicje zawarte w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/) określają, że:

‒„narzędzie” to urządzenie proste lub złożone umożliwiające wykonywanie jakiejś czynności lub pracy; przyrząd, instrument;

‒„materiał” to, z czego wytwarzane są przedmioty, tworzywo, substancja, artykuł, produkt;

‒„sprzęt” to m.in. „przedmiot użytkowy”, „przedmioty używane do jakichś prac lub w jakichś okolicznościach”.

Ekwiwalent oznacza natomiast rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B., Warszawa 2007).

W ww. przepisie ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia z opodatkowania ekwiwalentów pieniężnych za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

W przedmiotowej sprawie nie będziecie Państwo wypłacać ekwiwalentu za używanie przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzi, materiałów lub sprzętu, stanowiących ich własność, ale będziecie Państwo dokonywać zwrotu kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania Pracownika. Ponadto, zwrot kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania Pracownika nie jest narzędziem, sprzętem ani materiałem wykorzystywanym do wykonywanej pracy.

Zwrot kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania Pracownika nie jest wydatkiem, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić należy, że rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta.

Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

W interpretacji tej, przyjmując argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy – jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

Pomimo, że interpretacja ta nie odnosi się do samochodów elektrycznych, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika. Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Użytkowanie samochodu służbowego na cele prywatne finansowane przez Państwa (pracodawcę), w tym koszty ładowania samochodu są uwzględniane w kwocie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku wykorzystywania przez pracownika do celów prywatnych samochodu służbowego wartość tego przychodu wynosi 250 zł lub 400 zł miesięcznie.

Po Państwa stronie nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do kwoty przewyższającej wyżej wymieniony ryczałt.

W przypadku, gdy Pracownik ładuje służbowy samochód prądem w miejscu zamieszkania poprzez skorzystanie z licznika na gniazdku lub z przydomowej stacji ładowania, to zwrot przez pracodawcę wydatku w wysokości faktycznie poniesionej przez Pracownika z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, zwrot wydatku na ładowanie samochodu służbowego w wartościach faktycznie poniesionych przez Pracownika kosztów, nie stanowi dla niego ww. przychodu.

Po Państwa stronie nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu.

Jeśli pracodawca będzie wypłacał ryczałtową kwotę na poczet wydatków na ładowanie tego samochodu, to powinna ona zostać rozliczona i ewentualna nadwyżka ponad poniesiony przez pracownika wydatek na ładowanie powinna albo zostać zwrócona pracodawcy, albo zostać zaliczona do przychodu pracownika.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że Państwa stanowisko w zakresie uznania, że wypłacany Pracownikowi zwrot kosztów ładowania Pojazdu prądem w miejscu zamieszkania będzie wolny od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania tej interpretacji.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego. Odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie. Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie. Tutejszy organ interpretacyjny informuje, że w odniesieniu do interpretacji indywidualnej nr 0112-KDIL2 -1.4011.1117.2021.1.MKAZ, na którą powołujecie się Państwo we własnym stanowisku, takie kroki zostały już podjęte.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako: „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.