Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: CEIDG) w obszarze sprzedaży, montażu bram. Dochody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy są opodatkowane na zasadach ogólnych, tzw. skalą podatkową, zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej: Ustawa PIT), przy czym Wnioskodawca nie wyklucza zmiany formy opodatkowania dochodów w kolejnych latach podatkowych. Wnioskodawca prowadzi ewidencję podatkową działalności gospodarczej na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej dotychczas nie osiągał przychodów zwolnionych od podatku i nie planuje takowych uzyskiwać, chociaż nie jest w stanie tego wykluczyć na dzień składania niniejszego wniosku.

Wnioskodawca jest stroną umowy najmu jako najemca. Nieruchomości, będące przedmiotem umowy najmu, Wnioskodawca wykorzystuje do prowadzenia własnej działalności gospodarczej w zakresie dalszego wynajmu nieruchomości na cele biurowe i usługowo-handlowe oraz od lipca 2025 r. na cele prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży i montażu bram. Koszty związane z czynszem za najem nieruchomości są rozpoznawane przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodów.

Wynajmującym nieruchomość jest ojciec Wnioskodawcy (dalej: Wynajmujący). Wynajmujący zamierza zawrzeć w umowie najmu zapis, zgodnie z którym zobowiąże Wnioskodawcę do zwrotu Wynajmującemu równowartości kwot odpowiadających należnemu i zapłaconemu przez Wynajmującego podatku od nieruchomości za okres obowiązywania umowy najmu. Wynajmujący będzie dokumentował należny mu zwrot od Wnioskodawcy odpowiednim dokumentem księgowym, tj. fakturą, notą księgową lub innym podobnym dokumentem.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wydatki stanowiące zwrot równowartości kwot odpowiadających podatkowi od nieruchomości, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przestawionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wydatki, stanowiące zwrot równowartości kwot odpowiadających podatkowi od nieruchomości, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ustawodawca w przepisach Ustawy PIT zawarł ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższej definicji wynika, że wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

·wydatek został poniesiony przez podatnika,

·celem poniesienia wydatku było uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

·wydatek pozostaje w związku z działalnością prowadzoną przez podatnika,

·poniesiony wydatek nie zostanie zwrócony podatnikowi w jakiejkolwiek formie,

·wydatek powinien zostać właściwie udokumentowany,

·wydatek nie może zostać wymieniony w katalogu wyłączeń w art. 23 Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki w postaci zwrotu równowartości kwot podatku od nieruchomości będą stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ wszystkie z wyżej wymienionych kryteriów zostaną spełnione łącznie. Wydatek ten zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę jako podatnika. Celem jego poniesienia będzie uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, ponieważ nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia sklepu, za pomocą którego Wnioskodawca może dokonywać sprzedaży towarów. Jeżeli Wnioskodawca nie poniesienie wydatków na zwrot podatku od nieruchomości na rzecz wynajmującego, wówczas będzie mogło się to wiązać z rozwiązaniem umowy najmu i np. dodatkowymi kosztami odsetek za nieterminowe uregulowanie należności. Wydatek pozostanie w związku z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, ponieważ jest związany z najmem lokalu, który stanowi sklep i jednocześnie źródło przychodów Wnioskodawcy. Równocześnie wydatek ten nie zostanie zwrócony Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie. Wydatek ten będzie udokumentowany za pomocą odpowiedniego dokumentu księgowego oraz nie został wymieniony w katalogu wyłączeń jako niestanowiący kosztu uzyskania przychodów. Przepisy Ustawy PIT nie wskazują jednoznacznie, jakie dokumenty mają być podstawą ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodu. W praktyce przyjmuje się, że mogą to być także inne dokumenty niż faktura, np. noty księgowe.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatek w postaci zwrotu kwoty należnego lub zapłaconego przez wynajmującego podatku od nieruchomości będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 07.05.2024 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.203.2024.2.ID). Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, to wydatek musi:

·być poniesiony przez podatnika,

·być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

·pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·zostać właściwie udokumentowany,

·nie być wymieniony w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Dla stwierdzenia, czy poniesione wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie, czy wydatki te potrzebne są w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki, które pozwolą podatnikowi efektywnie wykonywać swoje obowiązki w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Jest Pan stroną umowy najmu jako najemca. Nieruchomości, będące przedmiotem umowy najmu, wykorzystuje Pan do prowadzenia własnej działalności gospodarczej w zakresie dalszego wynajmu nieruchomości na cele biurowe i usługowo-handlowe oraz od lipca 2025 r. na cele prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży i montażu bram. Koszty związane z czynszem za najem nieruchomości są rozpoznawane przez Pana jako koszty uzyskania przychodów. Wynajmujący nieruchomość zamierza zawrzeć w umowie najmu zapis, zgodnie z którym zobowiąże Pana do zwrotu Wynajmującemu równowartości kwot odpowiadających należnemu i zapłaconemu przez Wynajmującego podatku od nieruchomości za okres obowiązywania umowy najmu. Wynajmujący będzie dokumentował należny mu od Pana zwrot odpowiednim dokumentem księgowym, tj. fakturą, notą księgową lub innym podobnym dokumentem.

Jak wynika z wniosku, zapłacony przez Pana podatek od nieruchomości stanowi wydatek, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozostaje w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Wydatek ten nie został wymieniony w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek poniesiony przez Pana na podatek od nieruchomości płacony z tytułu wynajmowanej nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowanie: wydatki stanowiące zwrot równowartości kwot odpowiadających podatkowi od nieruchomości będą stanowić dla Pana koszt uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

·zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.