Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej wypłaty kwoty dodatkowej i prawidłowe w pozostałej części.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 4 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 25 czerwca 2025 r. (wpływ 25 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
1. Wnioskodawca wraz z żoną (…) w maju 2006 roku jako kredytobiorcy podpisali z Bankiem (…) umowę kredytu hipotecznego denominowanego do CHF na kwotę (…) zł. Do dnia (…).05.2025 kredytobiorcy spłacali regularnie raty kredytu wraz z odsetkami. Łącznie na dzień (…).05.2025 kredytobiorcy spłacili z tego tytułu (…) zł.
W dniu (…).05.2025 kredytobiorcy podpisali ugodę z Bankiem (…), na mocy której Bank zwolnił Kredytobiorców z długu (umorzył zadłużenie Kredytobiorców) w zakresie pozostałej kwoty wynoszącej (…) CHF, tj. w całości, a Kredytobiorcy to zwolnienie z długu przyjęli. Tym samym Strony oświadczyły, że uznają Umowę kredytową za wykonaną w całości.
Ponadto wobec zawarcia Ugody Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz Kredytobiorców następujących kwot:
1. (…) PLN tytułem zwrotu całości kosztów postępowania sądowego, o którym mowa w § 1 ust. 3 Ugody, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265)/ Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800);
2. (…) PLN tytułem zwrotu całości kosztów zastępstwa procesowego, o którym mowa w § 6 Ugody, wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265)/ Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800);
3. (…) tytułem zwrotu opłaty od pozwu;
4. (…) PLN tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorców rat kredytowych.
Wymienione kwoty w pkt 1-3 stanowią zwrot wpłaconych wcześniej przez kredytobiorców kwot wynikających z przepisów sądowych w trakcie toczących się postepowań pomiędzy stronami. Kwoty nie przewyższają poniesionych przez Kredytobiorców wydatków z tego tytułu Kredytobiorcy posiadają wspólnotę majątkową. Kredytobiorcy posiadają poświadczenia wpłaconych kwot.
2. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi przepisami, od 2007 (w PIT-37 za każdy poprzedni rok) kredytobiorcy rozliczali ulgę odsetkową. Kredytobiorcy odliczali ulgę odsetkową do roku 2025 w rozliczeniu rocznym PIT-37.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że zgodnie z zapisami podpisanej ugody otrzymał Pan zwrot (…) PLN, cyt.: „tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych”. Spłacane raty składały się z części odsetkowej i kapitałowej. Otrzymana kwota nie jest zwracana z innego tytułu.
Pytania
1.Czy opisane w stanie faktycznym kwoty otrzymane od banku są dla Wnioskodawcy neutralne podatkowo?
2.Czy Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania deklaracji podatkowych za wcześniejsze lata w związku z utratą prawa do skorzystania z ulgi odsetkowej?
Pytania wynikają z uzupełnienia wniosku.
Pana stanowisko w sprawie
ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym kwoty otrzymane od banku są neutralne podatkowo. Kwoty wymienione w ugodzie zwracane kredytobiorcom nie stanowią dochodu kredytobiorców i są zwolnione z opodatkowania. Wymienione kwoty w pkt 1-3 stanowią zwrot wpłaconych wcześniej przez kredytobiorców kwot wynikających z przepisów sądowych w trakcie toczących się postępowań pomiędzy stronami. Kwoty nie przewyższają poniesionych przez Kredytobiorców wydatków z tego tytułu w związku z powyższym nie stanowią przychodu do opodatkowania PIT – interpretacja podatkowa znak: 0113-KDIPT1-1.4012.572.2024.1.ŻR. Wymieniona w pkt 4 kwota (…) zł stanowi częściowy zwrot wpłaconych rat przez Kredytobiorców. Spłacane raty składały się z części odsetkowej i kapitałowej.
Otrzymana kwota nie jest zwracana z innego tytułu. W zakresie kwoty stanowiącej zwrot spłaconych rat kredytowych, co do zasady jest on neutralny podatkowo i nie wymaga zgłoszenia do US (m.in. interpretacja znak: 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ). Reguluje to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 roku (Dz.U. poz. 1912) wydłużające moc obowiązującą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 roku w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz.U. poz. 592) do dnia 31 grudnia 2026 roku. Jednocześnie Kredytobiorcy potwierdzają spełnienie warunków wskazanych w tym rozporządzeniu.
ad. 2
Pozostaje jednak rozlicznie ulgi odsetkowej. Analizując historię spłat rat kredytu można przyjąć ze częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorców rat kredytowych wymieniony w pkt 4. ugody obejmuje okres spłat od 06.2023 do 04.2025. (Łączna suma rat kredytu za ten okres wynosi (…) PLN). Czyli, od 06.2023 do 12.2024 kredytobiorcom nie przysługiwała ulga odsetkowa i powinna zostać zwrócona. Natomiast za okres 01.2025 do 04.2025 włącznie ulga nie została rozliczona przez kredytobiorców. Tym samym powinno zostać zwrócone dokładnie 7/12 ulgi za rok 2023 oraz całość ulgi za rok 2024. Jako że obowiązek podatkowy wynikający z nienależnie rozliczonej za okres od 06.2023 do 12.2024 ulgi odsetkowej powstał w wyniku podpisania ugody w dniu (…).05.2025, rozliczenie to zostanie wykonane poprzez doliczenie kwoty ulgi odsetkowej do dochodu wnioskodawcy w 2025 roku w rozliczeniu rocznym wykazanym w PIT-37 za 2025.
Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pana pytań). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9:
Inne źródła.
W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Stosownie do art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.
Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Jak już wcześniej wskazano za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.
Z informacji przedstawionych w opisie sprawy wynika, że w 2025 r. podpisał Pan ugodę z Bankiem, na mocy której Bank zwolnił Kredytobiorców z długu (umorzył zadłużenie Kredytobiorców). Ponadto wobec zawarcia Ugody Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz Kredytobiorców następujących kwot:
1.(…) PLN tytułem zwrotu całości kosztów postępowania sądowego,
2.(…) PLN tytułem zwrotu całości kosztów zastępstwa procesowego;
3.(…) tytułem zwrotu opłaty od pozwu;
4.(…) PLN tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorców rat kredytowych.
Wymienione kwoty w pkt 1-3 stanowią zwrot wpłaconych wcześniej przez kredytobiorców kwot. Spłacane raty składały się z części odsetkowej i kapitałowej. Od 2007 kredytobiorcy rozliczali ulgę odsetkową.
W odniesieniu do kwestii zwrotu kwoty kosztów postępowania sądowego, kwoty kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pozwu należy wskazać na przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.).
Zgodnie z art. 98 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego:
Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).
Stosownie do art. 98 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego:
Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu prowadzącego postępowanie.
Z kolei w myśl art. 98 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego:
Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:
Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy.
Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego, opłaty od wniesienia pozwu) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez stronę.
Mając zatem na uwadze zwrotny charakter kosztów procesu sądowego należy uznać, że zwrot ten nie rodzi obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.
Z wniosku wynika, że otrzymał Pan kwoty tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i zwrotu opłaty od pozwu. Wymienione kwoty stanowią zwrot wpłaconych wcześniej przez kredytobiorców kwot wynikających z przepisów sądowych. Kwoty nie przewyższają poniesionych przez Kredytobiorców wydatków z tego tytułu.
Skoro w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwrotem kosztów, które wcześniej podatnik poniósł to należy uznać, że zwrot ten nie będzie stanowił dla podatnika przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w związku z dokonanym zwrotem kosztów nie wystąpi realne przysporzenie majątkowe.
Dla celów podatkowych otrzymane kwoty tytułem zwrotu kosztów procesowych, zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pozwu są obojętne podatkowo. W konsekwencji zwrot poniesionych przez Pana kwot nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W opisie sprawy wskazał Pan również, że zgodnie z ugodą Bank zobowiązał się do zapłaty (…) zł tytułem dodatkowej kwoty pieniężnej stanowiącej częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat kredytowych. Spłacane raty składały się z części odsetkowej i kapitałowej. Otrzymana kwota nie jest zwracana z innego tytułu.
O ile kwota, którą otrzymują kredytobiorcy mieści się w kwocie wpłacanej przez nich podczas spłaty kredytu należy uznać, że nie dochodzi do dodatkowego przysporzenia w majątku kredytobiorców.
W przypadku zwrotu świadczenia klient otrzymuje bowiem z powrotem swój kapitał – zwrot zapłaconych bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za przychód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest neutralny podatkowo.
W Pana przypadku – jak wskazał Pan w opisie sprawy - otrzyma Pan od banku zwrot spłaconych rat kredytowych. Otrzymana przez Pana kwota będzie stanowić zatem zwrot Pana własnych pieniędzy, które wpłacił Pan do banku na spłatę rat kapitałowo-odsetkowych. Wobec powyższego, wypłata przez bank na Pana rzecz tej kwoty jest dla Pana neutralna podatkowo.
W wyniku tego zwrotu nie osiągnie Pan bowiem konkretnego przysporzenia majątkowego, a więc zwrot ten nie spowoduje po Pana stronie powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym zwrot ten nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu kwot z tytułu ulgi odsetkowej wskazuję, że zasady dokonywania odliczeń wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych regulują przepisy art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.
Powołany wyżej przepis art. 26b ust. 1 ustawy stanowi, że:
Od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:
1) budową budynku mieszkalnego albo
2) wniesieniem wkładu budowlanego lub mieszkaniowego do spółdzielni mieszkaniowej na nabycie prawa do nowo budowanego budynku mieszkalnego albo lokalu mieszkalnego w takim budynku, albo
3) zakupem nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, albo
4) nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego.
W przepisie art. 26b ust. 4 pkt 1-2 ustawy ustawodawca określił wysokość dokonywanych odliczeń, gdyż są one limitowane.
Stosownie do art. 26b ust. 6 ww. ustawy:
Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5, mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku za rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy odlicza odsetki.
Natomiast w myśl art. 26b ust. 7 tej ustawy:
Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5 mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku również w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył odsetki; w tym przypadku odliczeniu podlega wyłącznie różnica między sumą odsetek przypadających do odliczenia a kwotą odsetek faktycznie odliczonych w roku, w którym podatnik dokonał pierwszego odliczenia.
Zgodnie z art. 26b ust. 8 cytowanej ustawy:
Wydatki, o których mowa w ust. 1, dotyczą odsetek zapłaconych łącznie przez oboje małżonków. Jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu - odliczeń dokonuje się, zgodnie z wnioskami zawartymi w zeznaniach rocznych, bądź od dochodu każdego z małżonków, w proporcji wskazanej we wniosku, bądź od dochodu jednego z małżonków.
Pomimo uchylenia art. 26b ustawodawca zagwarantował korzystanie z ulgi odsetkowej w ramach praw nabytych.
Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2006 poz. 1588 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.:
Podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu (pożyczki), do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt (pożyczkę) zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.
Powziął Pan wątpliwość dotyczącą zwrotu ulgi odsetkowej w związku z zawarciem ugody z bankiem.
Stosownie do art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.
Z powyższego wynika, że rozliczenie z tytułu zwrotu odsetek powinno być dokonane w zeznaniu składanym za ten rok, w którym dojdzie do zwrotu tych odsetek. Jednocześnie przepis ten wskazuje, że doliczenia dokonuje podatnik, który uprzednio odliczył zwrócone kwoty.
Z przedstawionego przez Pana opisu stanu faktycznego wynika, że korzystał Pan z możliwości odliczenia ulgi odsetkowej w rozliczeniu rocznym. W wyniku podpisania ugody z bankiem otrzymał Pan częściowy zwrot spłaconych rat kredytowych. Spłacane raty składały się z części odsetkowej i kapitałowej.
W związku z powyższym będzie Pan miał obowiązek doliczenia zwróconych odsetek w wysokości uprzednio odliczonej przez Pana, tj. tę część odsetek zwróconych przez bank, która była odliczana w ramach ulgi odsetkowej.
Zatem w sytuacji, gdy obliczając podatek należny, dokonał Pan odliczeń od dochodu (podstawy obliczenia podatku lub podatku), a następnie otrzymała zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), to w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzyma Pan ten zwrot, powinien Pan doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone. Zwróconą kwotę odsetek (tę część odsetek zwróconych przez bank, która była odliczana w ramach ulgi odsetkowej niezależnie od roku ich odliczenia) winien Pan wykazać, wraz z innymi przychodami opodatkowanymi skalą podatkową.
W przedmiotowej sprawie w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna przedstawiona we wniosku, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, Pana stanowisko dotyczące wypłaty kwoty dodatkowej, uznałem za nieprawidłowe, ponieważ we własnym stanowisku wskazał Pan, że:
„W zakresie kwoty stanowiącej zwrot spłaconych rat kredytowych, co do zasady jest on neutralny podatkowo i nie wymaga zgłoszenia do US (m.in. interpretacja znak: 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ). Reguluje to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 roku (Dz.U. poz. 1912) wydłużające moc obowiązującą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 roku w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz.U. poz. 592) do dnia 31 grudnia 2026 roku. Jednocześnie Kredytobiorcy potwierdzają spełnienie warunków wskazanych w tym rozporządzeniu.”
Natomiast, otrzymana przez Pana kwota dodatkowa stanowiąca zwrot spłaconych rat kredytowych, nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, taka kwota nie podlega zaniechaniu poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Rozporządzenie to zatem nie znajdzie w Pana sprawie zastosowania.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. pozostałych współkredytobiorców).
Ponadto, wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje indywidualną tutejszy Organ nie odnosi się do kwot i nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek określenia podstawy opodatkowania, a prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też, tutejszy Organ nie odniósł się do kwot i procentów (udziałów) wskazanych we wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.