Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 27 czerwca 2025 r. (wpływ 27 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pan (…) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (...).

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163; dalej zwana ustawa o PIT) i rozlicza się na podstawie księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez niego forma opodatkowania to skala podatkowa.

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług gastronomicznych oraz cateringowych.

Wnioskodawca w dniu (…) lipca 2024 roku nabył na rzecz Pana (…) (dalej jako: Ubezpieczony) ubezpieczenie na życie w towarzystwie ubezpieczeniowym (…).

Płatność za ww. polisę odbyła się jednorazowo. Wnioskodawca ma prawo w każdym czasie, nie wcześniej jednak niż po upływie okresu uprawniającego do odstąpienia od umowy, wystąpić o całkowitą wypłatę świadczenia.

Złożenie wniosku o całkowitą wypłatę świadczenia skutkuje rozwiązaniem umowy z dniem złożenia wniosku.

Dodatkowo Wnioskodawca ma prawo wystąpić o częściową wypłatę Świadczenia Wykupu, nie wcześniej jednak niż 5 lat od zawarcia polisy. Częściowa wypłata świadczenia może być dokonywana nie częściej niż jeden raz w każdym miesiącu polisy.

Wypłata świadczenia następuje w ww. przypadku oraz z tytułu śmierci Ubezpieczonego.

Ubezpieczony został ustanowiony jako prokurent w jednoosobowej działalności Wnioskodawcy dnia 3 lipca 2024 roku zgodnie z art. 109 tiret 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie usług gastronomicznych, w tym cateringu oraz obsługi restauracji, wymaga od Niego znacznego nakładu czasu oraz wysokiego poziomu zaangażowania. Specyfika pracy Wnioskodawcy nie pozwala Mu na bieżące zarządzanie i administrowanie przedsiębiorstwem w zakresie czynności formalnych, takich jak sprawy urzędowe, bankowe, rozliczeniowe, kontrolne czy reprezentacyjne. Ze względu na dużą liczbę takich zadań oraz ich szeroki zakres, Wnioskodawca był zmuszony do powołania prokurenta – Ubezpieczonego, bez którego funkcjonowanie jego firmy gastronomicznej zostałoby istotnie ograniczone. W przeciwnym razie Wnioskodawca musiałby osobiście wykonywać te czynności, co uniemożliwiłoby Mu równoczesne prowadzenie działalności operacyjnej w restauracji i w usługach cateringowych, a to w konsekwencji skutkowałoby znacznym obniżeniem przychodów przedsiębiorstwa.

Uzupełnienie

Jaki zakres czynności obejmuje prokura?

W zakres obowiązków prokurenta wchodzą następujące czynności:

1)obsługa interesantów, udzielanie informacji petentom,

2)przygotowywanie dokumentów, sporządzanie decyzji, pism urzędowych, notatek służbowych, redagowanie odpowiedzi na pisma i zapytania,

3)prowadzenie ewidencji klientów,

4)organizacja i obsługa spotkań, planowanie zebrań, prowadzenie protokołów, organizacja spotkań z kontrahentami,

5)kontrola dokumentów – ich prawidłowości.

Jakie faktycznie czynności wykonuje Prokurent?

Prokurent wykonuje wszystkie czynności przewidziane umową.

Czy zgłosi Pan fakt ustanowienia Prokurenta do dedykowanych rejestrów, systemów; jeżeli tak, to proszę wymienić do jakich?

Wnioskodawca dokonał zgłoszenia do dedykowanych rejestrów. Dokonał On wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Na podstawie jakiej umowy Prokurent sprawuje swoją funkcję w Pana działalności gospodarczej (np. powołania, umowy zlecenia, umowy o pracę)?

Wnioskodawca powołał prokurenta w swojej jednoosobowej działalności gospodarczej na podstawie oświadczenia, które to umocowuje go do pełnienia funkcji reprezentacyjnych.

Czy fakt zawarcia przez Pana ubezpieczenia na życie na rzecz Prokurenta został wpisany w umowę powołania, umowę zlecenia, umowę o pracę?

Umowa nie przewiduje obowiązku zawarcia ubezpieczenia na życie na rzecz prokurenta.

Należy jednak podkreślić, że posiadanie takiej polisy jest zasadne i wręcz niezbędne z perspektywy interesu ubezpieczającego. Prokurent, pełniąc kluczową rolę operacyjną w przedsiębiorstwie, stanowi istotny filar w codziennym funkcjonowaniu firmy. Jego nagła niezdolność do pracy, spowodowana np. wypadkiem lub innym zdarzeniem losowym, które to ubezpieczenie zabezpiecza mogłaby sparaliżować działalność podmiotu i wywołać poważne konsekwencje organizacyjne oraz finansowe. Zawarcie ubezpieczenia stanowi więc formę zabezpieczenia ciągłości zarządzania oraz ograniczenia ryzyka destabilizacji działalności operacyjnej.

Jeżeli Prokurent pełni swoją funkcję na podstawie umowy o pracę, proszę wskazać czy składkę, którą opłacił Pan na rzecz Prokurenta dotyczyła ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 656, 614, 825, 1723, 1843 i 1941), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie?

Prokurent nie pełni swojej funkcji na podstawie umowy o pracę.

Czy to ubezpieczenie na życie na rzecz Prokurenta stanowi wynagrodzenie za prokurę?

Ubezpieczenie przez Wnioskodawcę prokurenta nie stanowi wynagrodzenia za prokurę. Należność z tyt. świadczenia usług prokury są wypłacane niezależnie od objętego ubezpieczenia.

Czy Prokurent jest w stosunku do Pana podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Prokurent nie jest podmiotem powiązanym dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.

Pytanie

Czy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT Wnioskodawca wydatek poniesiony na zakup polisy ubezpieczeniowej może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – będzie On mógł uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu wydatek poniesiony na polisę.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodu są wydatki, które to w swej istocie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Rozpatrując niniejszą sprawę, Wnioskodawca winien był odnieść się do językowej wykładni przytoczonej podstawy prawnej. Wedle niej, jeśli jedna z trzech przesłanek zostanie spełniona w kontekście ponoszonego wydatku, to przysługuje Wnioskodawcy prawo do zaliczenia go w kosztach uzyskania przychodu. W przedmiotowej zachodzi niewątpliwy związek z zabezpieczeniem, osiągnięciem i zachowaniem przychodu.

Ubezpieczenie prokurenta umożliwia Wnioskodawcy na prowadzenie – rozwijanie działalności gospodarczej, gdyż ówczesna ilość obowiązków była na tyle przytłaczająca, iż nie był On w stanie rozwijać przedsiębiorstwa.

Wydatek ponoszony przez Wnioskodawcę jest w pełni uzasadniony z punktu widzenia racjonalności gospodarczej i w sposób obiektywny przyczynia się do generowania (i zwiększania) przychodów z prowadzonej działalności.

Mając na uwadze, że wykonywanie przez prokurenta kluczowych dla funkcjonowania przedsiębiorstwa obowiązków zostało uzależnione od wskazanego powyżej świadczenia, należy uznać, że opłacana przez Wnioskodawcę składka na ubezpieczenie stanowi w całości koszt uzyskania przychodów.

Co równie istotne z punktu widzenia art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w przedstawionym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości, że istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi wydatkami a uzyskiwanymi przychodami. Potencjał zarobkowy Wnioskodawcy byłby istotnie ograniczony bez wsparcia udzielanego przez prokurenta. Wysokość i forma wynagrodzenia wypłacanego prokurentowi z tytułu pełnienia przez niego funkcji oraz realizacji powierzonych zadań mogą być swobodnie ustalana przez strony zawartego stosunku zobowiązaniowego. Skoro zgodnym zamiarem stron było, aby elementem wynagrodzenia prokurenta było objęcie go ubezpieczeniem i opłacanie składki przez Wnioskodawcę, to nie ulega wątpliwości, że zachowana jest więź pomiędzy wypłacanym wynagrodzeniem a wykonywanymi obowiązkami.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 4 sierpnia 2021 roku o sygn.: 0113-KDIPT2-1.4011.510.2021.1.MM, w której uzasadnieniu wskazał, że: „Jednocześnie w celu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych, pracodawca musi wykazać i udokumentować związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem (opłaconą składką ubezpieczeniową), a uzyskiwanymi przychodami lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał jednak, że zawarta umowa ubezpieczenia dotyczy prokurenta, którym jest Jego żona. W ramach wykonywania powierzonej funkcji prokurent otrzyma wynagrodzenie w formie opisanych we wniosku świadczeń, zmieni się podstawa prawna ich wypłaty – będzie otrzymywał wynagrodzenie wyłącznie na podstawie umowy zlecenia”.

Niewątpliwie związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskiwanymi przychodami został uzasadniony, przez umożliwienie Wnioskodawcy prowadzenia operacyjnej działalności gospodarczej, dzięki przekazaniu części obowiązków na Ubezpieczonego. Zgodnie z powyższym przytoczone warunki przez Organ w sprawie Wnioskodawcy zostały spełnione, w konsekwencji czego Wnioskodawca winien oczekiwać na podstawie art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej tożsamego rozstrzygnięcia sprawy.

Również w indywidualnej interpretacji podatkowej o sygn.: 0114-KDIP3-1.4011.501.2020.4.MG z dnia 15 grudnia 2020 roku Dyrektor KIS w sprawie o zakresie możliwości uwzględnienia wydatków na polisę w kosztach uzyskania przychodu wskazał, że: „Tym samym wydatek ten może być oceniany jedynie pod kątem spełnienia przesłanek pozytywnych wymienionych w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT – aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu”.

Ponownie nie budzi wątpliwości, iż związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym przez Wnioskodawcę wydatkiem a generowanymi przychodami został należycie wykazany, poprzez umożliwienie Wnioskodawcy efektywnego prowadzenia działalności operacyjnej dzięki delegowaniu części obowiązków na Ubezpieczonego.

Mając na uwadze, iż wskazane wyżej przesłanki zostały w przedmiotowej sprawie spełnione, Wnioskodawca jest uprawniony, w świetle zasady zaufania do organów podatkowych i stanowionego przez nie prawa, wyrażonego w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, do oczekiwania rozstrzygnięcia tożsamego z wcześniejszymi decyzjami organu w analogicznych stanach faktycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, musi spełnić następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu – każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów, odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

W tym miejscu zauważam, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Umowa ubezpieczenia została zdefiniowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 805 § 1 tej ustawy – Kodeks cywilny:

W myśl art. 805 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego:

Przepis art. 829 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem z powyższej regulacji wynika, że w przypadku zawarcia przez pracodawcę umowy ubezpieczenia na rzecz pracownika, kosztami podatkowymi dla tego pracodawcy mogą być jedynie składki, które opłaca on z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka z grupy 1, 3 i 5 działu I oraz z grupy 1 i 2 działu II (według klasyfikacji wymienionej w ww. załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej), przy równoczesnym spełnieniu innych warunków wskazanych w ww. przepisie.

Natomiast z powyższego załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2024 r. poz. 838) wynika, że do wskazanych w ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umów ubezpieczenia możliwych do rozliczania w ramach kosztów podatkowych pracodawcy – należy m.in. wymieniona w dziale I w grupie 3 umowa ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Zatem składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartej na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem wypełnienia pozostałych przesłanek wyłączających z ww. art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dotyczących zawartej umowy ubezpieczenia, tj. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Podkreślam przy tym, że cyt. przepis dotyczy składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia wyłącznie na rzecz pracowników.

We wniosku i jego uzupełnieniu wskazał Pan, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na świadczeniu usług gastronomicznych oraz cateringowych. W 2024 r. nabył Pan na rzecz prokurenta ubezpieczenie na życie. Powołał Pan prokurenta w swojej działalności gospodarczej na podstawie oświadczenia, które to umocowuje go do pełnienia funkcji reprezentacyjnych. Prokurent nie pełni swojej funkcji na podstawie umowy o pracę.

Zatem przychodów z tytułu wykonywania prokury przez prokurenta nie można zaliczyć do przychodu ze stosunku pracy, ponieważ prokura nie jest wykonywana na podstawie umowy o pracę.

Ponadto wskazał Pan, że specyfika Pana pracy nie pozwala Panu na bieżące zarządzanie i administrowanie przedsiębiorstwem w zakresie czynności formalnych, takich jak sprawy urzędowe, bankowe, rozliczeniowe, kontrolne czy reprezentacyjne. Ze względu na dużą liczbę takich zadań oraz ich szeroki zakres był Pan zmuszony do powołania prokurenta – (który w zakresie umowy ubezpieczenia na życie jest Ubezpieczonym), bez którego funkcjonowanie Pana firmy gastronomicznej zostałoby istotnie ograniczone. W przeciwnym razie musiałby Pan osobiście wykonywać te czynności, co uniemożliwiłoby Panu równoczesne prowadzenie działalności operacyjnej w restauracji i w usługach cateringowych, a to w konsekwencji skutkowałoby znacznym obniżeniem Pana przychodów. Wskazał Pan też, że posiadanie takiej polisy jest zasadne i wręcz niezbędne z perspektywy interesu ubezpieczającego. Prokurent, pełniąc kluczową rolę operacyjną w Pana przedsiębiorstwie, stanowi istotny filar w codziennym funkcjonowaniu firmy. Jego nagła niezdolność do pracy, spowodowana np. wypadkiem lub innym zdarzeniem losowym, które to ubezpieczenie zabezpiecza, mogłaby sparaliżować Pana działalność i wywołać poważne konsekwencje organizacyjne oraz finansowe. Zawarcie ubezpieczenia stanowi więc formę zabezpieczenia ciągłości zarządzania oraz ograniczenia ryzyka destabilizacji działalności operacyjnej.

Na podstawie cyt. wyżej przepisów stwierdzam, że wydatek w postaci składek opłaconych przez Pana z tytułu umowy ubezpieczenia na życie Ubezpieczonego będzie miało związek z uzyskiwaniem przez Pana przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te nie są także wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będą zatem mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, pod warunkiem właściwego udokumentowania.

Podsumowanie: wydatek poniesiony przez Pana na zakup polisy ubezpieczeniowej może Pan uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.