Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie z 30 czerwca 2025 r. oraz z 21 lipca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
29 kwietnia 2020 r. został Pan bezpodstawnie zwolniony z pracy. Pozwał Pan więc pracodawcę o wypłacenie Panu odszkodowania w kwocie trzymiesięcznego wynagrodzenia, tj. 19 800 zł.
Przed sądem 23 lutego 2021 r. doszło do ugody, w której pracodawca zobowiązał się wypłacić Panu kwotę 14 500 zł tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy. Pracodawca odprowadził 2 465 zł zaliczki na podatek dochodowy, z czym Pan się nie zgodził i rozliczył tą kwotę jako zwolnioną z podatku.
Uzupełnienie wniosku
30 czerwca 2025 r. udzielił Pan odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:
Pytanie 1) W jaki sposób i na podstawie jakich przepisów prawa została określona wysokość wypłaconego odszkodowania?
Odpowiedź: Odszkodowanie w pozwie zostało ustalone zgodnie z Kodeksem pracy na trzykrotność miesięcznej pensji brutto, czyli na 19 800 zł (3 x 6 600 zł).
Pytanie 2) Czy wysokość odszkodowania wynikała z ustaleń między Panem a byłym pracodawcą?
Odpowiedź: W drodze negocjowania ugody odstąpił Pan od części oczekiwanego odszkodowania i końcowe odszkodowanie wyniosło 14 500 zł.
Pytanie 3) Kiedy (należy wskazać dokładną datę) otrzymał Pan odszkodowanie w związku z zawartą ugodą?
Odpowiedź: Odszkodowanie zostało wypłacone Panu 6 marca 2021 r.
Pytanie 4) Czy był Pan zatrudniony na umowę o pracę na czas określony czy nieokreślony?
Odpowiedź: W firmie X Sp. z o.o. był Pan zatrudniony na postawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
Pytanie 5) Czy w wyniku zawartej ugody doszło ostatecznie do zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę?
Odpowiedź: Wnosił Pan o odszkodowanie w związku bezpodstawnym wypowiedzeniem umowy o pracę, a nie o zmianę umowy.
Pytanie 6) Czy w ugodzie sądowej stwierdzono naruszenie przepisów prawa pracy traktujących o rozwiązaniu umowy o pracę?
Odpowiedź: Wycinek sentencji ugody „Pełnomocnik X Sp. z o.o. z siedzibą w Y, radca prawny Z oświadcza, że powyższa Spółka w terminie do 16 marca 2021 r. włącznie wypłaci na rzecz R kwotę 14 500 zł tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy z ewentualnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie biegnącymi od 17 marca 2021 r. do daty zapłaty tej kwoty w przypadku uchybienia terminowi płatności.”
Pytanie 7) Na jakiej podstawie ustalono kwotę przedmiotowego odszkodowania? Czy wysokość tego odszkodowania wynikała wyłącznie z zawartej ugody i została ustalona wyłącznie wskutek dokonanych z pracownikiem uzgodnień w oparciu o wzajemne ustępstwa, czy też wysokość lub zasady ustalania wskazanego we wniosku świadczenia wynikały wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465)?
Odpowiedź: Ostateczna kwota odszkodowania została ustalona w wyniku Pana odstąpienia w ramach ugody od części żądanego odszkodowania ustalonego zgodnie z Kodeksem pracy.
Pytanie 8) Czy odszkodowanie, o którym mowa we wniosku, dotyczyło szkody rzeczywistej? Jeśli świadczenie dotyczyło szkody rzeczywistej, proszę również wyjaśnić na czym polegała ta szkoda i co było przyczyną jej powstania – czy np. uznano, że szkodą dla Pana jest samo rozwiązanie umowy o pracę? Ponadto proszę wskazać związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy szkodą a wypłaconym świadczeniem.
Odpowiedź: Ustalona kwota była wyłącznie odszkodowaniem z powodu bezpodstawnego wypowiedzenia umowy o pracę.
Pytanie 9) Czy odszkodowanie dotyczyło korzyści, które mógłby Pan osiągnąć, gdyby umowa o pracę nie została rozwiązana (np. świadczenie to miało rekompensować wynagrodzenia, lub inne świadczenia które mógłby Pan uzyskać od byłego pracodawcy, gdyby nie doszło do rozwiązania umowy o pracę)?
Odpowiedź: Ustalona kwota była wyłącznie odszkodowaniem z powodu bezpodstawnego wypowiedzenia umowy o pracę.
21czerwca 2025 r. udzielił Pan odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:
Pytanie 1) Czy w wyniku zawartej ugody sądowej doszło ostatecznie do zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę?
Odpowiedź: Nie, nie doszło do zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę w zawartej ugodzie. Pracodawca uznał jednak brak uzasadnionego powodu zwolnienia Pana z pracy.
Pytanie 2) Czy w ugodzie sądowej, stwierdzono naruszenie przepisów prawa pracy traktujących o rozwiązaniu umowy o pracę?
Odpowiedź: Tak, pracodawca uznał złamanie art. 30 § 4 Kodeksu pracy wypłacając odszkodowanie.
Pytanie 3) Czy z treści zawartej ugody wynikało, że wyczerpuje ona wszelkie roszczenia stron (Pana oraz pracodawcy) związane z umową o pracę?
Odpowiedź: Tak, realizacja ugody wyczerpuje wszelkie wzajemnie roszczenia między stronami ze stosunku pracy.
Pytanie
Czy kwota odszkodowania uzgodnionego w ugodzie sądowej w kwocie 14 500 zł jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
Zgodnie z opinią prawną, którą Pan posiada, odszkodowanie z ugody sądowej z 23 lutego 2021 r. jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie jest z tytułu wypowiedzenia i rozwiązania umowy o pracę, zaś wysokości i zasady przyznawania odszkodowania w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę określone są w przepisach art. 45 i art. 47 (1) Kodeksu pracy, sama kwota odszkodowania mieści się w określonych w przepisach granicach oraz odszkodowanie wynika z ugody sądowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Natomiast w świetle art. 12 ust. 1 omawianej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.
Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:
Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1040, 1043, 1495), z wyjątkiem:
a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
Z kolei art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są odszkodowania lub zadośćuczynienia, w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów; lub też jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.
Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost ze stosownych przepisów prawa lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.
Natomiast zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, obejmuje swym zakresem odszkodowania lub zadośćuczynienia przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z regulacji wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Przy czym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy wyłączone są świadczenia otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz świadczenia dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zakres tego zwolnienia obejmuje tylko odszkodowania lub zadośćuczynienia za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie lub zadośćuczynienie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i świadczenia z tytułu utraconych korzyści. Świadczenia z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.
Należy mieć również na uwadze, że o kwalifikacji danego świadczenia nie przesądza sama jego nazwa, lecz rzeczywisty charakter. Świadczenie nazwane odszkodowaniem, nie musi mieć bowiem rzeczywiście charakteru odszkodowawczego bądź odwrotnie – niesprecyzowanie, że dane świadczenie jest odszkodowaniem, nie determinuje takiego charakteru wskazanego rodzaju świadczenia.
W opisie sprawy wskazał Pan, że 29 kwietnia 2020 r. został Pan bezpodstawnie zwolniony z pracy. Pozwał Pan więc pracodawcę o wypłacenie Panu odszkodowania w kwocie trzymiesięcznego wynagrodzenia w kwocie 19 800 zł. Przed sądem 23 lutego 2021 r. doszło do ugody, w której pracodawca zobowiązał się wypłacić Panu kwotę 14 500 zł, tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy. Odszkodowanie zostało wypłacone Panu 6 marca 2021 r. Ostateczna kwota odszkodowania została ustalona w wyniku Pana odstąpienia w ramach ugody od części żądanego odszkodowania ustalonego zgodnie z Kodeksem pracy. Ustalona kwota była wyłącznie odszkodowaniem z powodu bezpodstawnego wypowiedzenia umowy o pracę. W zawartej ugodzie nie doszło do zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę. Pracodawca uznał jednak brak uzasadnionego powodu zwolnienia Pana z pracy i złamanie art. 30 § 4 Kodeksu pracy wypłacając odszkodowanie. Realizacja ugody wyczerpuje wszelkie wzajemnie roszczenia między stronami ze stosunku pracy. Pracodawca odprowadził 2 465 zł zaliczki na podatek dochodowy, czym Pan się nie zgodził i rozliczył tą kwotę jako zwolnioną z podatku.
Wobec powyższego wyjaśniam, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania czy zadośćuczynienia, niemniej rozumienie tych pojęć nie może odbiegać od ich znaczenia przyjętego w systemie prawa cywilnego. Wiele pojęć z katalogu zwolnień przedmiotowych nie zostało zdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie może to jednak oznaczać dowolności w ich rozumieniu i stosowania wykładni rozszerzającej, przy czym oczywistym jest, że w celu uniknięcia takiej dowolności, kryteria rozumienia tych pojęć – niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – muszą mieć w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych.
Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że zasady odpowiedzialności odszkodowawczej w prawie cywilnym opierają się na zasadzie winy lub ryzyka. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) przewiduje dwa zasadnicze rodzaje odpowiedzialności: deliktową, która wynika z czynów niedozwolonych (art. 415 Kodeksu cywilnego i następne) oraz kontraktową – powstającą z mocy umowy (art. 471 K.c. i nast.). Tym samym, na tle Kodeksu cywilnego świadczenie odszkodowawcze jest następstwem niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania lub czynu niedozwolonego.
Powyższe regulacje mają również zastosowanie do przepisów prawa pracy, choć w ograniczonym zakresie. Jak stanowi bowiem art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 277 ze zm.):
W sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.
Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że przepisy Kodeksu pracy posługują się terminami „odszkodowanie” w odniesieniu do konkretnych świadczeń pracowniczych, do których uprawniony jest pracownik lub były pracownik (np. w art. 183d, art. 361 § 1, art. 45, art. 56, art. 943 § 3, art. 99, art. 1012 omawianego Kodeksu).
Stosownie do postanowień art. 30 § 4 ustawy Kodeks pracy:
W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.
W kontekście rozwiązania umowy o pracę ustawodawca przewiduje odszkodowanie, w sytuacji gdy wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę (art. 45 komentowanego Kodeksu).
W myśl art. 45 § 1 ustawy Kodeks pracy:
W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.
Na podstawie art. 45 § 2 ww. Kodeksu:
Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. (…)
Zgodnie z art. 471 ww. Kodeksu:
Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony, której termin, do którego umowa ta miała trwać, określony w umowie upłynął przed wydaniem orzeczenia przez sąd pracy, lub gdy przywrócenie do pracy byłoby niewskazane ze względu na krótki okres, jaki pozostał do upływu tego terminu, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres 3 miesięcy.
Należy zatem zauważyć, że funkcję odszkodowawczą w Kodeksie pracy pełnią wyłącznie te świadczenia, których celem jest zrekompensowanie pracownikowi skutków zdarzeń, które noszą cechy czynu niedozwolonego lub zawinionego przez pracodawcę.
Zgodnie zaś z art. 917 Kodeksu cywilnego:
Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.
Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania, czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień, czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.
W konsekwencji, w przypadku, w którym wypłata świadczenia następuje na podstawie zawartego przez strony porozumienia (ugody), a więc wyrażonej w ten sposób woli takiego ułożenia wzajemnych relacji prawnych, nie może być mowy o bezprawności działania i naprawieniu wyrządzonej szkody lub krzywdy.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że – co prawda – w pozwie do Sądu zostało ustalone świadczenie zgodnie z Kodeksem pracy na trzykrotność miesięcznej pensji brutto, jednak nie sposób przyjąć, że wysokość lub zasady ustalania tego świadczenia wynikały z tego przepisu, skoro mino iż Pracodawca cyt. „uznał złamanie art. 30 § 4 Kodeksu pracy”, to w zawartej ugodzie sądowej cyt. „ostateczna kwota odszkodowania została ustalona w wyniku Pana odstąpienia w ramach ugody od części żądanego odszkodowania ustalonego zgodnie z Kodeksem pracy”.
Wobec powyższego określone w ugodzie świadczenie nie spełnia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie jest objęte zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z tego przepisu. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują jednoznacznie, że jego wysokość lub zasady ustalania nie wynikały z regulacji wymienionych w tym przepisie.
Wypłacone Panu świadczenie nie może korzystać również ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy. Świadczenie to, co prawda zostało wypłacone na podstawie ugody sądowej, jednak nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia, o którym mowa w tym przepisie. W zawartej ugodzie ujęto – jak wskazano w opisie sprawy, że realizacja ugody wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia między stronami ze stosunku pracy. Zatem nie dotyczy ono szkody rzeczywistej, nie jest rekompensatą za szkodę z tytułu bezpodstawnego (krzywdzącego) sposobu rozwiązania umowy o pracę. Kwota wynikająca z ustaleń zawartych między stronami ugody, której wysokość uwzględnia interesy obu stron wynikające z łączącego strony stosunku pracy, ma rekompensować pracownikowi utracone przez niego, w wyniku ostatecznego rozwiązania umowy o pracę, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę. Świadczenie to ma więc – de facto – zrekompensować Panu zarobek, jaki mógłby Pan otrzymać, gdyby do sporu prowadzącego w efekcie do rozwiązania umowy nie doszło.
W konsekwencji, skoro świadczenie, które Pan otrzymał nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy, jak też dla tego typu świadczenia ustawodawca nie przewidział żadnego innego zwolnienia przedmiotowego, to podlega ono opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy. Zatem świadczenie to powinno zostać wykazane w zeznaniu podatkowym za 2021 r.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.