Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – na wezwanie – pismem z 2 czerwca 2025 r. (data wpływu 2 czerwca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem Polski, rezydentem Szwecji (posiada Pan polski paszport oraz szwedzki personnummer) i od 2019 r. pracuje Pan na podstawie umowy o pracę („software developer, full-time”) dla szwedzkiej spółki (...) AB z siedzibą w (…).

W ciągu roku kalendarzowego zamierza Pan wykonywać pracę zdalną z prywatnego mieszkania w Polsce (rodzinnego domu) łączną liczbę dni nieprzekraczającą 183. Wynagrodzenie zawsze wypłaca i finansuje wyłącznie Pana pracodawca w Szwecji – bez polskiego oddziału czy podmiotu pośredniczącego w Polsce.

Uzyskał Pan oraz będzie Pan posiadał ważny formularz A1 wydany przez (…) potwierdzający Pana podleganie szwedzkiemu systemowi ubezpieczeń społecznych. Wszystkie Pana zadania to praca programistyczna i analityczna — charakter prac jest wyłącznie przygotowawczy i pomocniczy, bez prawa ani upoważnienia do samodzielnego zawierania umów, prowadzenia negocjacji czy kierowania pracownikami w Polsce. Nie planuje Pan wynajmować czy używać w Polsce żadnych powierzchni biurowych na rzecz pracodawcy, ani przenosić swojej książki rachunkowej, faktur czy dokumentacji projektowej do polskiej siedziby.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Pytanie odnosi się do roku podatkowego 2025, a konkretnie do okresu od 1 maja 2025 r. do 31 grudnia 2025 r. (zamierza Pan w tym czasie wykonywać z Polski pracę zdalną w wymiarze nieprzekraczającym 183 dni).

W roku podatkowym 2025 (w okresie objętym zapytaniem) Pana stałym miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Szwecja (posiada Pan szwedzką rezydenturę podatkową). Mieszka Pan wraz z rodziną w Szwecji od 5 lat – mieszkanie, samochód, wszystkie sprawy życiowe są związane z tym krajem.

Jest Pan zatrudniony na umowę o pracę w szwedzkiej firmie i jest to Pana jedyne źródło dochodu. W konsekwencji uzyskiwane dochody ze stosunku pracy będą rozliczane przez Pana w Szwecji (tj. składa tam Pan roczne zeznanie podatkowe). Posiada Pan dokument potwierdzający Pana przyjazd do Szwecji w 2020 roku, oraz dokument potwierdzający Pana zamieszkanie tam (Personbevis). Oba dokumenty załączył Pan do tego pisma.

W okresie od 1 maja do 31 grudnia 2025 r. przewiduje Pan przebywać fizycznie w Polsce łącznie nie więcej niż 90 dni (czyli poniżej 183 – dniowego limitu liczonego w dowolnych 12 kolejnych miesiącach). Pozostałe dni spędza Pan w Szwecji (gdzie ma Pan stałe miejsce zamieszkania i regularnie się Pan rozlicza).

Jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę zawartej ze szwedzką spółką. Przeprasza Pan, jeśli informacja na temat faktur i wynajmu biur wprowadziła zamieszanie – umieścił Pan to jedynie jako rozszerzenie swojej sytuacji. Nie prowadzi Pan samodzielnej działalności gospodarczej w Polsce ani nigdzie indziej, w związku z czym nie wystawia Pan faktur, ani nie prowadzi Pan „księgi rachunkowej” w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych. Pracuje Pan na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, zawartej dnia 14 czerwca 2024 r. ze szwedzką spółką (…), z siedzibą w (…).

Pytania

1)Czy w opisanym stanie faktycznym nie powstaje w Polsce po stronie Pana szwedzkiego pracodawcy zakład stały (Permanent Establishment) w rozumieniu art. 5 Modelowej konwencji OECD (oraz art. 3 ust. 1 pkt 33a ustawy o CIT), oraz

2)Czy po Pana stronie nie powstaje obowiązek opodatkowania dochodów z pracy najemnej w Polsce zgodnie z art. 15 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Polska – Szwecja i ustawą o PIT, przy jednoczesnym zachowaniu warunków:

• wykonywania pracy mniej niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy,
• posiadania ważnego formularza A1,
• wynagrodzenia wypłacanego i finansowanego wyłącznie przez pracodawcę w Szwecji,
• charakteru pracy preparatoryjno – pomocniczego?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pyt. Nr 1) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w opisanym stanie faktycznym nie powstaje po Pana stronie obowiązek opodatkowania dochodów z pracy najemnej w Polsce, zgodnie z art. 15 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Polska – Szwecja oraz art. 3 pkt 1 i art. 28b ustawy o PIT, pod warunkiem:

• wykonywania pracy zdalnej w Polsce krócej niż 183 dni w okresie 12 kolejnych miesięcy;
• posiadania ważnego formularza A1 z (…);
• wypłaty i finansowania wynagrodzenia wyłącznie przez pracodawcę w Szwecji;
• charakteru pracy preparatoryjno – pomocniczego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy ogólne i obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jako pierwszy warunek przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Z wniosku i uzupełnienia wynika, że w roku podatkowym 2025 Pana stałym miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Szwecja (posiada Pan szwedzką rezydenturę podatkową). Mieszka Pan wraz z rodziną w Szwecji od 5 lat – mieszkanie, samochód, wszystkie sprawy życiowe są związane z tym krajem. Jest Pan zatrudniony w szwedzkiej firmie na umowę o pracę i jest to Pana jedyne źródło dochodu. Uzyskane dochody będą przez Pana rozliczane w Szwecji. W okresie od 1 maja do 31 grudnia 2025 r. przewiduje Pan przebywać fizycznie w Polsce łącznie nie więcej niż 90 dni. Zamierza Pan pracę wykonywać zdalnie z Pana prywatnego mieszkania w Polsce.  

Opodatkowanie dochodów w świetle polsko – szwedzkiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. 2006 r. Nr 26 poz. 193).

Jak wynika z art. 4 ust. 1 Konwencji polsko – szwedzkiej:

W myśl art. 15 ust. 1 Konwencji:

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami/Konwencjami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Zatem – jak już wyżej wskazano – za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

Jednakże, stosownie do art. 15 ust. 2 ww. Konwencji:

Zgodnie z pierwszym warunkiem, określonym w art. 15 ust. 2 lit. a) Konwencji, pracownik winien przebywać w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym.

Drugi warunek, określony w art. 15 ust. 2 lit. b) tejże Konwencji wskazuje, że wynagrodzenie musi być wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby.

Z kolei, zgodnie z trzecim warunkiem określonym w art. 15 ust. 2 lit. c) cyt. Konwencji, wynagrodzenie nie może być ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenia pracownika mającego miejsce zamieszkania w Szwecji podlegają opodatkowaniu tylko w Szwecji, chyba że praca wykonywana jest na terytorium innego państwa, tj. w niniejszej sprawie na terytorium Polski. W tej sytuacji, dochody z pracy najemnej podlegają opodatkowaniu w kraju zamieszkania, tj. w Szwecji oraz w kraju, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana, tj. w Polsce – za wyjątkiem przypadku opisanego szczegółowo w treści art. 15 ust. 2 Konwencji.

Z kolei w sytuacji, gdy łącznie zostaną spełnione warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Szwecji wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Polsce podlega co do zasady opodatkowaniu wyłącznie w Szwecji.

Niespełnienie któregokolwiek z ww. warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

We wniosku oraz uzupełnieniu poinformował Pan, że:

• przewiduje Pan przebywać w Polsce łącznie nie więcej niż 90 dni, czyli poniżej 183 – dniowego terminu liczonego w dowolnych 12 kolejnych miesiącach;
• wynagrodzenie zawsze wypłaca i finansuje wyłącznie Pana pracodawca w Szwecji – bez polskiego oddziału czy podmiotu pośredniczącego w Polsce.

W konsekwencji, skoro będzie Pan wykonywał pracę na terytorium Polski przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, a ponadto siedziba Pana pracodawcy będzie znajdowała się w Szwecji, pracodawca w Szwecji nie będzie posiadał zakładu lub placówki w Polsce, wynagrodzenie będzie wypłacane i finansowane przez szwedzkiego pracodawcę, to w przedstawionej sytuacji zostaną łącznie spełnione warunki wynikające z art. 15 ust. 2 lit. a)-c) konwencji polsko – szwedzkiej. Oznacza to, że wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej przez Pana w 2025 r. na terytorium Polski, będzie podlegało opodatkowaniu wyłącznie w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Szwecji.

Tym samym, dochód z umowy o pracę wykonywanej przez Pana czasowo na terytorium Polski nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Jednocześnie wskazuję, że powołał Pan we własnym stanowisku przepis art. 28b ustawy o PIT, jednakże takiego przepisu nie ma w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś art. 28 tej ustawy został uchylony.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.