Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 6 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni w 2021 r. sprzedała dwa lokale mieszkalne oraz nieruchomość gruntową.

Lokale mieszkalne zostały nabyte przez Wnioskodawczynię w 2017 r. w drodze darowizny otrzymanej od ojca.

Natomiast nieruchomość gruntowa została nabyta przez Wnioskodawczynię w 2016 r., również  w formie darowizny od ojca.

Ojciec Wnioskodawczyni nabył własność ww. lokali mieszkalnych w 2009 r. oraz 2014 r., odpowiednio w drodze zakupu oraz darowizny. Natomiast ww. nieruchomość gruntową ojciec Wnioskodawczyni nabył w 2005 r. w drodze kupna.

Na mocy testamentu notarialnego z 1997 r. sporządzonego przez ojca Wnioskodawczyni, jedynym spadkobiercą testamentowym została wyznaczona Wnioskodawczyni.

Spadkodawca (ojciec Wnioskodawczyni) zmarł w grudniu 2020 r., a sądowe postanowienie stwierdzające nabycie spadku przez Wnioskodawczynię zostało wydane przez właściwy sąd  w czerwcu 2021 r.

Z ww. sądowego postanowienia stwierdzającego nabycie spadku wynikało, że Wnioskodawczyni nabyła spadek na mocy ww. testamentu notarialnego z 1997 r. i jest jedynym spadkobiercą po ojcu.

Pytanie

Czy sprzedaż w 2021 r. przez Wnioskodawczynię wymienionych w stanie faktycznym nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż w 2021 r. przez Wnioskodawczynię wymienionych w stanie faktycznym nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału  w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, a także prawa wieczystego użytkowania gruntów i innych rzeczy.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT sformułował generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, jest wolne od podatku po upływie 5 lat od nabycia. Tym samym analogicznie, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to stanowi źródło przychodu wedle ustawy w PIT.

Ustawa o PIT nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Po nowelizacji ustawy o PIT w kwestii dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., ustawodawca wskazał, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w spadku, pięcioletni okres liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości albo też nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Do wyliczenia pięcioletniego okresu wliczany jest więc zarówno okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży jak i okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Stanowi o tym art. 10 ust. 5 ustawy o PIT. Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy, wprowadzenie zmian odnoszących się do spadkobierców zbywających nieruchomości lub określone prawa majątkowe nabyte w spadku ukierunkowane było na pełniejszą realizację na gruncie podatku PIT sukcesji praw spadkodawcy związanych z odziedziczoną nieruchomością.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni została jedynym spadkobiercą testamentowym na mocy testamentu notarialnego sporządzonego w 1997 r. Można więc powiedzieć, że wolą ojca Wnioskodawczyni (spadkodawcy) było przekazanie całego majątku zgromadzonego za życia na rzecz Wnioskodawczyni. Potwierdzają to też pośrednio dokonywane jeszcze za jego życia darowizny na rzecz Wnioskodawczyni.

Należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych pod pojęciem „nabycie w drodze spadku”, użytym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć nabycie  w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego (np. wyroki NSA z 15 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1437/09, z 28 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 2983/11, z 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1120/11, z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11, z 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 625/13, z 29 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 3281/15).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że pojęcie „nabycia w drodze spadku” użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości w wyniku zwolnienia się z obowiązku wypłaty zachowku przez przeniesienie własności nieruchomości na rzecz osoby pominiętej w testamencie oraz nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym należy uwzględnić regulację przewidzianą w art. 10 ust. 5 ustawy o PIT. Z przedstawionych okoliczności wynika bowiem, że wolą ojca Wnioskodawczyni było przekazanie na jej rzecz całego zgromadzonego za życia majątku.

Jak wskazuje się jednolicie w orzecznictwie sądów administracyjnych, z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wynika nakaz jednakowego traktowania podmiotów znajdujących się  w zbliżonej sytuacji oraz zakaz różnicowania w tym traktowaniu bez przyczyny znajdującej należyte uzasadnienie. Zdaniem Wnioskodawczyni, interpretacja przepisów w opisanym stanie faktycznym  z pominięciem art. 10 ust. 5 ustawy o PIT prowadziłaby właśnie do nierównego traktowania podatników znajdujących się w zbliżonej sytuacji bez należytego uzasadnienia.

Zastosowanie w niniejszej sprawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT z pominięciem art. 10 ust. 5 ustawy o PIT skutkowałoby stwierdzeniem, że po stronie Wnioskodawczyni powstał przychód do opodatkowania. Taka wykładnia byłaby nie do pogodzenia z zasadami sprawiedliwości społecznej, gdyż prowadziłaby do powstania przychodu do opodatkowania wynikającego tylko z faktu, że ojciec Wnioskodawczyni przekazał część majątku na rzecz Wnioskodawczyni w formie darowizny jeszcze za życia. Natomiast ten majątek i tak trafiłby do Wnioskodawczyni na mocy sporządzonego testamentu notarialnego z 1997 r. i w takiej sytuacji nie byłoby żadnych wątpliwości w zakresie możliwości zastosowania art. 10 ust. 5 ustawy o PIT.

Należy tutaj wskazać na powoływane w orzecznictwie sądów administracyjnym m.in. zasadę proporcjonalności, a także zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Wyraża się ona w nakazie stosowania, w razie wątpliwości co do rozumienia konkretnego przepisu prawa, takiej jego wykładni, która nie byłaby krzywdząca dla podatnika lub która za wszelką cenę dążyłaby do rozstrzygnięcia na korzyść Skarbu Państwa. - Wyrok NSA z 16.05.2024 r., sygn. III FSK 563/22.

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy w niniejszej sprawie dokonać szerszej wykładni przepisów i sama wykładnia językowa jest w tym przypadku niewystarczająca. Oparcie się wyłącznie na wykładni językowej prowadzi do wniosków sprzecznych z powołanymi wyżej zasadami wynikającymi  z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c omawianej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości (lub praw określonych w ww. lit. a-c) w myśl tego przepisu nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

·odpłatne zbycie nieruchomości lub tych praw nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

·zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

W szczególności art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) stanowi, że:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

Darowizna zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, jest zatem umową. Istotą jej jest bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swego majątku na rzecz innej osoby. Umowa darowizny prowadzi do przesunięcia określonego dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku osoby obdarowanej. Samo zaś przesunięcie następuje zawsze pod tytułem darmym i podyktowane jest chęcią wzbogacenia obdarowanego.

Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Zatem za datę nabycia nieruchomości należy przyjąć dzień, w którym nastąpiła darowizna.

Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią opisanych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

W opisie sprawy wskazała Pani, że:

·W 2017 r. w drodze darowizny otrzymanej od ojca nabyła Pani dwa lokale mieszkalne.

·W 2016 r., również w formie darowizny od ojca, nabyła Pani nieruchomość gruntową.

·W 2021 r. sprzedała Pani dwa lokale mieszkalne oraz nieruchomość gruntową.

·Pani ojciec nabył własność ww. lokali mieszkalnych w 2009 r. oraz 2014 r., odpowiednio  w drodze zakupu oraz darowizny. Natomiast ww. nieruchomość gruntową Pani ojciec nabył  w 2005 r. w drodze kupna.

·Na mocy testamentu notarialnego z 1997 r. sporządzonego przez Pani ojca, jedynym spadkobiercą testamentowym została wyznaczona Pani.

·Spadkodawca (Pani ojciec) zmarł w grudniu 2020 r., a sądowe postanowienie stwierdzające nabycie spadku przez Panią zostało wydane przez właściwy sąd w czerwcu 2021 r.

·Z ww. sądowego postanowienia stwierdzającego nabycie spadku wynikało, że nabyła Pani spadek na mocy ww. testamentu notarialnego z 1997 r. i jest jedynym spadkobiercą po ojcu.

Skoro do nabycia przez Panią nieruchomości doszło w 2016 oraz w 2017 r. w drodze darowizny  od Pani ojca, to z tą datą należy wiązać skutki podatkowe wynikające ze sprzedaży nieruchomości. Zatem, odpłatne zbycie w 2021 r. nieruchomości opisanych we wniosku stanowi dla Pani źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ, zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

W swoim stanowisku powołuje się Pani na przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym  od osób fizycznych. Pani zdaniem przepis ten powinien mieć zastosowanie również w przypadku darowizny, a nie tylko spadku.

Wskazuję, że ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 23 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159 ze zm.) 1 stycznia 2019 r. został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 10 ust. 5, który stanowi, że:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Zatem przepis ten ma odniesienie do odpłatnego zbycia (dokonanego poza działalnością gospodarczą) nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, a nie darowizny.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych  w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Na podstawie art. 925 Kodeksu cywilnego:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Przede wszystkim należy podkreślić, że umowa darowizny zawierana jest za życia darczyńcy.  W momencie przekazania darowizny darczyńca przestaje być jej właścicielem. Skoro więc darczyńca nie jest już właścicielem danych przedmiotów, to siłą rzeczy nie mogą one wchodzić w skład spadku.

Testament zawsze obowiązuje dopiero po śmierci spadkodawcy. Testament w żaden sposób nie ogranicza spadkodawcy podczas jego życia. Spadkodawca może więc go zmieniać albo dowolnie rozporządzać majątkiem do śmierci. Z tego powodu spadkodawca może dokonać darowizny określonych przedmiotów czy nawet wyprzedać cały swój majątek. Wówczas po jego śmierci otwiera się testament i postępuje zgodnie z wolą zmarłego na tyle, na ile jest to możliwe przy obowiązującym stanie majątku – czyli z wyłączeniem przedmiotów, które nie wchodzą już w skład spadku.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że nieruchomość gruntowa oraz lokale mieszkalne zostały Pani przekazane na podstawie umowy darowizny odpowiednio w 2016 i 2017 r. Spadek po ojcu został nabyty przez Panią w 2020 r., ale nie obejmował tych nieruchomości, bo już wcześniej nabyła je Pani na podstawie umowy darowizny.

Tym samym, nie można zgodzić się z Pani stanowiskiem, że sprzedaż opisanych nieruchomości nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem prowadziłaby do powstania przychodu do opodatkowania wynikającego tylko z faktu, że Pani ojciec przekazał część majątku na Pani rzecz w formie darowizny jeszcze za życia. Natomiast ten majątek i tak trafiłby do Pani na mocy sporządzonego testamentu notarialnego z 1997 r. i w takiej sytuacji nie byłoby żadnych wątpliwości w zakresie możliwości zastosowania art. 10 ust. 5 ustawy o PIT.

Podkreślam, że dla oceny możliwości doliczenia do okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, okresu od nabycia przez spadkodawcę nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do nabycia nieruchomości na podstawie darowizny.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2021 r. nieruchomości opisanych we wniosku stanowi dla Pani źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ, zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Stosownie do art. 30e ust. 1 cytowanej ustawy:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Natomiast z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona  o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c),  z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy  i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży) a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d  (w przedmiotowej sprawie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Z art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W myśl art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy:

W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że nabyła Pani przedmiotowe nieruchomości w 2016 r. i 2017 r.

Wobec powyższego, sprzedaż przez Panią w 2021 r. opisanych nieruchomości nabytych w drodze darowizny od Pani ojca, stanowi dla Pani źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży tych nieruchomości, ponieważ ich sprzedaż nastąpiła przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości w drodze darowizny od Pani ojca.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków sądów wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.