Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 maja 2025 r. (wpływ do tutejszego organu 13 maja 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem polskim. W latach 2019-2022 przebywał Pan na stałe w Szwajcarii. Do Szwajcarii przeniósł się Pan 3 marca 2019 r. Opuścił Pan Szwajcarię 8 grudnia 2022 r.

Pana rezydencja podatkowa w tym okresie była potwierdzona oficjalnym certyfikatem wydanym przez właściwe szwajcarskie organy.

Przed wyjazdem do Szwajcarii był Pan zatrudniony w polskim oddziale firmy X na stanowisku (...). W wyniku awansu otrzymał Pan ofertę pracy w centrali firmy w Szwajcarii, co wiązało się z trwałą relokacją i zmianą centrum życiowego na terytorium tego kraju.

Na tę okoliczność posiada Pan wewnętrzne pismo z firmy X potwierdzające stan faktyczny. Była to decyzja o charakterze długoterminowym, związana z planami permanentnej emigracji. We wspomnianym okresie nie posiadał Pan żadnych innych źródeł dochodu w Polsce.

Po przeniesieniu się do Szwajcarii:

·został Pan zatrudniony na podstawie szwajcarskiej umowy o pracę na czas nieokreślony,

·przeniósł Pan do Szwajcarii wszystkie swoje ruchomości jako mienie przesiedleńcze (m.in. samochód, meble, książki, sprzęt sportowy, przedmioty osobiste i inne), co zostało udokumentowane dokumentami importowymi potwierdzonymi przez szwajcarski urząd celny,

·był Pan zameldowany najpierw w miejscowości (...), (3 marca 2019 r. – 31 maja 2019 r.), a następnie w (...), (1 czerwca 2019 r. - 8 grudnia 2022 r.),

·wynajmował Pan na stałe całe mieszkanie (2 pokoje z oddzielną kuchnią, jak również miejsce parkingowe) do których miał Pan legalny tytuł prawny w postaci umowy najmu na czas nieokreślony,

·regularnie opłacał Pan czynsz oraz media (prąd, ogrzewanie, wywóz śmieci, Internet, woda, podatek radiowo-telewizyjny), posiada Pan na to stosowne rachunki,

·przerejestrował Pan pojazd z Polski oraz posiadał Pan szwajcarskie numery tablic rejestracyjnych,

·ubezpieczył Pan mieszkanie oraz pojazd, regularnie opłacał Pan podatek drogowy i dokonywał przeglądów technicznych samochodu w Szwajcarii,

·otworzył Pan i korzystał ze szwajcarskiego konta bankowego,

·był Pan ubezpieczony w szwajcarskim systemie zdrowotnym ((...)), opłacał Pan ubezpieczenia społeczne oraz składki emerytalne,

·posiadał Pan szwajcarskie prawo jazdy oraz numer telefonu (przy czym równorzędnie posiadał Pan polski numer telefonu – był on niezbędny do szyfrowania Pana skrzynki mailowej),

·podjął oraz ukończył Pan kurs języka niemieckiego,

·brał Pan aktywny udział w życiu społeczno-kulturalnym, m.in. w 2019 r. uczestniczył Pan w gminnym programie integracyjnym (ukończył Pan kurs przygotowawczy do samodzielnego zamieszkania i funkcjonowania w Szwajcarii), ponadto uczestniczył Pan w lokalnych wydarzeniach i festiwalach, m.in. festiwalu (...) w miejscowości (...) czy jarmarkach, posiadał Pan znajomych oraz przyjaciół, z którymi regularnie się Pan spotykał oraz uprawiał Pan sporty, organizował Pan wspólne ogniska oraz wypady nad jeziora oraz w góry, czy wycieczki rowerowe,

·korzystał Pan z rocznych kart zniżkowych na komunikację miejską ((...)) oraz należał Pan do austriackiego klubu (...) działającego w Szwajcarii.

Pana celem było otrzymanie obywatelstwa szwajcarskiego. W tym czasie z Polską utrzymywał Pan ograniczony kontakt, tzn. kontakty utrzymywał Pan sporadycznie i głównie telefonicznie, a wizyty były jednostkowe i krótkookresowe.

W okresie Pana pobytu w Szwajcarii Pana małżonka pozostała w Polsce, gdzie pracowała i samodzielnie się utrzymywała. Była niezależna finansowo, m.in. spłacała raty kredytu hipotecznego na wspólną nieruchomość, oraz regulowała wszelkie opłaty.

Podjęli Państwo jednak konkretne działania mające na celu jej przeniesienie do Szwajcarii: rozpoczęła naukę języka niemieckiego i poszukiwania pracy – kontaktowała się z agencjami zatrudnienia w Szwajcarii, przesyłała swoje CV na oferty pracy oraz odbywała rozmowy rekrutacyjne na odpowiadające jej kwalifikacjom stanowiska, sprzedała samochód.

Wynajęte mieszkanie w Szwajcarii od początku służyło Panu i żonie (było znacznie większe niż to w Polsce), wraz z przenoszeniem Pana ruchomości również jej część została przeniesiona (m.in. odzież sportowa, sprzęt do wspinaczki, rower, książki). Relokacja Pana żony była bardzo mocno uzależniona od znalezienia przez nią pracy w Szwajcarii, gdyż utrzymanie rodziny z jednej pensji w tym kraju byłoby bardzo trudne.

Od narodzin syna ((...) 2020 r.) pobierał Pan ze szwajcarskiego systemu społecznego zasiłek na dziecko (Kinderzulage). Jednocześnie Pana żona pobierała 500+ w Polsce, Pan otrzymywał różnicę w wysokości świadczenia (był to wymóg administracyjny Szwajcarii).

W trakcie urlopu macierzyńskiego Pana żona często przebywała z Panem w Szwajcarii. Pobyty Pana małżonki w Szwajcarii nie przekraczały 183 dni w żadnym roku kalendarzowym. Jednak wakacje i inne wyjazdy były ukierunkowane na ten kraj. Pana żona intensywnie odwiedzała Pana w Szwajcarii, gdzie zbudowali Państwo domowe ognisko i utrzymywała kontakty z wujem, który również przebywał w Szwajcarii.

Pandemia COVID-19 wstrzymała przeniesienie Pana małżonki z uwagi na ograniczenia relokacyjne i zmusiła Pana do powrotu do Polski.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Z ulgi na powrót chciałby Pan skorzystać na lata 2023-2026. W tym wypadku na lata 2023 oraz 2024 będzie Pan składał stosowną korektę zeznania PIT.

Do Polski przyjechał Pan 9 grudnia 2022 r.

Z dniem 9 grudnia 2022 r. do Polski przeniósł Pan jedynie centrum interesów osobistych. Natomiast centrum interesów gospodarczych (miejsce pracy, dochody, ubezpieczenie zdrowotne, aktywność zawodowa, itp.) nieprzerwanie do dnia 31 grudnia 2022 r. pozostawało w Szwajcarii.

W okresie pomiędzy 9 grudnia 2022 r. a 31 grudnia 2022 r. przebywał Pan w Polsce na urlopie wypoczynkowym, a umowa o pracę i status podatkowy rezydenta szwajcarskiego obowiązywały do 31 grudnia 2022 r.

Pana przyjazd do Polski nastąpił z zamiarem pozostania w Polsce.

W Polsce podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dnia 1 stycznia 2023 r., tj. od momentu, w którym ostatecznie przeniósł Pan również centrum interesów gospodarczych i zakończył Pan obowiązki podatkowe w Szwajcarii.

Szwajcaria traktowała Pana jako osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych – zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa od 1 marca 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.

W latach 2019–2022 był Pan traktowany przez Szwajcarię jako osoba mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i podlegał Pan tam obowiązkowi podatkowemu zgodnie z prawem szwajcarskim.

W każdym z lat podatkowych: 2019, 2020, 2021 oraz przez okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni.

W latach 2019-2021 oraz przez okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Szwajcarii.

Pana syn, który urodził się (...) 2020 r., zamieszkiwał z Pana żoną w Polsce i pozostawał na jej utrzymaniu.

W latach 2019-2021 oraz przez okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zazwyczaj przebywał Pan w Szwajcarii.

Nie korzystał Pan uprzednio, w całości, ani w części, ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulgi na powrót).

W okresie, w którym zamierza Pan skorzystać z ulgi na powrót, uzyskiwał/będzie Pan uzyskiwał dochody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej/spółdzielczego stosunku pracy.

Pytania

1)Czy zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych był Pan osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w latach 2019-2022?

2)Czy w związku z powyższym jest Pan uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że w latach 2019-2022 był Pan osobą mającą miejsce zamieszkania w Szwajcarii a nie w Polsce, ponieważ nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w żadnym roku podatkowym, a Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Szwajcarii.

Przeniósł Pan do Szwajcarii swoje ruchomości, co zostało potwierdzone dokumentami celnymi (mienie przesiedleńcze). Posiadał Pan szwajcarską umowę o pracę oraz regularnie opłacał Pan składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Pobierał Pan świadczenia socjalne w Szwajcarii, w tym zasiłek na dziecko (Kinderzulage).

Posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania i meldunku w Szwajcarii, wynajmując mieszkanie na czas nieokreślony.

Był Pan zintegrowany społecznie – uczestniczył Pan w lokalnych wydarzeniach kulturalnych, sportowych i edukacyjnych.

Posiadał Pan szwajcarskie prawo jazdy, konto bankowe oraz numer telefonu.

Pana małżonka pozostała w Polsce z powodów organizacyjnych, jednak aktywnie przygotowywała się do przeniesienia, co potwierdzają konkretne działania (nauka języka, poszukiwanie pracy, pobyt w Szwajcarii w trakcie wakacji i urlopów oraz na urlopie macierzyńskim).

Interesy osobiste oraz ognisko domowe ponad wszelką wątpliwość skoncentrowane były w Szwajcarii, co zostało wspominane w opisie stanu faktycznego oraz może zostać udokumentowane odpowiednimi umowami, certyfikatami oraz fakturami.

Wskazane okoliczności są zgodne z objaśnieniami podatkowymi z 29 kwietnia 2021 r., które wskazują, że samo posiadanie współmałżonka w Polsce nie oznacza automatycznie posiadania centrum interesów osobistych w Polsce. W interpretacji tej powołuje się Pan na orzeczenia: z dnia 14 września 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112- KDIL2-1.4011.556.2022.2.JK, z dnia 31 grudnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-1.4011.1008.2021.1.KF.

W interpretacji tej, powołuje się na indywidulne orzeczenie (...) Urzędu Celno-Skarbowego w (...) z dnia (...) 2023 r. w formie dokumentu (...) (numer referencyjny (...)), który wydał w Pana sprawie decyzję o zwolnieniach z należności celnych przywozowych, w związku z przeniesieniem mienia przesiedleńczego ze Szwajcarii do Polski na podstawie art. 3-11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE nr L 324 z 10.12.2009, str. 23), gdzie interpretacja miejsca zamieszkania przez urząd wskazała Szwajcarię.

Uważa Pan, że jest uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót, ponieważ przeniósł Pan miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r. Przebywał Pan za granicą ponad 3 lata (3 marzec 2019 r. – 8 grudzień 2022 r.). Posiadał Pan obywatelstwo polskie oraz certyfikat rezydencji oraz inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania za granicą.

Nie korzystał Pan wcześniej z tego zwolnienia.

Podsumowanie: Pana pobyt w Szwajcarii miał charakter długoterminowy, a centrum życiowe i gospodarcze znajdowało się tam. W związku z tym nie spełniał Pan przesłanek rezydencji podatkowej w Polsce w latach 2019-2022 i uważa Pan, że jest Pan uprawniony do ulgi na powrót.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza więc o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Określenie, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinno być dokonane w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia w szczególności wynika, że w latach 2019-2022 przebywał Pan na stałe w Szwajcarii. Po przeniesieniu się do Szwajcarii został Pan zatrudniony na podstawie szwajcarskiej umowy o pracę na czas nieokreślony, przeniósł Pan do Szwajcarii wszystkie swoje ruchomości jako mienie przesiedleńcze (m.in. samochód, meble, książki, sprzęt sportowy, przedmioty osobiste i inne), co zostało udokumentowane dokumentami importowymi potwierdzonymi przez szwajcarski urząd celny, wynajmował Pan na stałe całe mieszkanie (2 pokoje z oddzielną kuchnią, jak również miejsce parkingowe) do których miał Pan legalny tytuł prawny w postaci umowy najmu na czas nieokreślony, otworzył Pan i korzystał ze szwajcarskiego konta bankowego, był Pan ubezpieczony w szwajcarskim systemie zdrowotnym (Krankenkasse), opłacał Pan ubezpieczenia społeczne oraz składki emerytalne, brał Pan aktywny udział w życiu społeczno-kulturalnym, posiadał Pan znajomych oraz przyjaciół z którymi regularnie się Pan spotykał. W latach 2019-2021 oraz przez okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Szwajcarii. Pana celem było otrzymanie obywatelstwa szwajcarskiego. W tym czasie z polską utrzymywał Pan ograniczony kontakt, tzn. kontakty utrzymywał Pan sporadycznie i głównie telefonicznie, a wizyty były jednostkowe i krótkookresowe. We wspomnianym okresie nie posiadał Pan żadnych innych źródeł dochodu w Polsce. W okresie Pana pobytu w Szwajcarii Pana małżonka pozostała w Polsce, gdzie pracowała i samodzielnie się utrzymywała. Była niezależna finansowo, m.in. spłacała raty kredytu hipotecznego na wspólną nieruchomość, oraz regulowała wszelkie opłaty. Pana syn, który urodził się (...) 2020 r., zamieszkiwał z Pana żoną w Polsce i pozostawał na jej utrzymaniu.

Wynajęte mieszkanie w Szwajcarii od początku służyło Panu i żonie (było znacznie większe niż to w Polsce), wraz z przenoszeniem Pana ruchomości również jej część została przeniesiona (m.in. odzież sportowa, sprzęt do wspinaczki, rower, książki). Relokacja Pana żony była bardzo mocno uzależniona od znalezienia przez nią pracy w Szwajcarii, gdyż utrzymanie rodziny z jednej pensji w tym kraju byłoby bardzo trudne.

Od narodzin syna ((...) 2020 r.) pobierał Pan ze szwajcarskiego systemu społecznego zasiłek na dziecko (Kinderzulage). Jednocześnie Pana żona pobierała 500+ w Polsce, Pan otrzymywał różnicę w wysokości świadczenia (był to wymóg administracyjny Szwajcarii).

W trakcie urlopu macierzyńskiego Pana żona często przebywała z Panem w Szwajcarii. Pobyty Pana małżonki w Szwajcarii nie przekraczały 183 dni w żadnym roku kalendarzowym. Jednak wakacje i inne wyjazdy były ukierunkowane na ten kraj. Pana żona intensywnie odwiedzała Pana w Szwajcarii, gdzie zbudowali Państwo domowe ognisko i utrzymywała kontakty z wujem, który również przebywał w Szwajcarii.

W latach 2019-2021 oraz przez okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zazwyczaj przebywał Pan w Szwajcarii.

W każdym z lat podatkowych: 2019, 2020, 2021 oraz przez okres od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni.

Mając na uwadze powyższe należy odnieść się treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT.

Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste.

Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

Skoro zatem w okresie Pana pobytu w Szwajcarii Pana małżonka pozostała w Polsce, gdzie pracowała i samodzielnie się utrzymywała oraz spłacała raty kredytu hipotecznego na wspólną nieruchomość, zaś (...) 2020 r. urodziła syna, który przebywał z nią w Polsce to uznać należy, że spełnił Pan przesłanki wskazane w art. 3 ust. 1a ustawy pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski z uwagi na posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych.

Co jednak istotne, uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza ostatecznie o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze, że do 31 grudnia 2022 r. Szwajcaria również traktowała Pana jako rezydenta podatkowego, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy odnieść się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie z dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. 1993 Nr 22, poz. 92 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na mocy art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w przywołanym wyżej art. 4 ust. 2 Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z treści wniosku wynika, że do Szwajcarii przeniósł się Pan 3 marca 2019 r. Opuścił Pan Szwajcarię 8 grudnia 2022 r. zaś do Polski przyjechał Pan 9 grudnia 2022 r. z zamiarem pozostania w Polsce. W okresie pomiędzy 9 grudnia 2022 r. a 31 grudnia 2022 r. przebywał Pan w Polsce na urlopie wypoczynkowym, a umowa o pracę i status podatkowy rezydenta szwajcarskiego obowiązywały do 31 grudnia 2022 r.

Posiadał Pan centrum interesów życiowych i gospodarczych w Szwajcarii (stałe miejsce zamieszkania, praca, rachunek bankowy, samochód, przeniósł Pan tam swoje ruchomości oraz posiadał Pan tam znajomych i przyjaciół) jednak w Polsce pozostawała Pana żona, która tu pracowała i samodzielnie się utrzymywała oraz spłacała raty kredytu hipotecznego na wspólną nieruchomość, zaś (...) 2020 r. urodziła syna, który również zamieszkiwał z nią w Polsce.

Ponadto – jak Pan wskazał w uzupełnieniu – w latach 2019-2021 oraz przez okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Szwajcarii.

Jeśli więc do dnia 8 grudnia 2022 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Szwajcarii, gdzie również do tego dnia był Pan zameldowany, to uznać należy, że w okresie od 3 marca 2019 r. do 8 grudnia 2022 r. Pana miejscem zamieszkania ustalonym w oparciu o art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji polsko-szwajcarskiej była Szwajcaria.

Zatem w okresie od 3 marca 2019 r. do 8 grudnia 2022 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast skoro w dniu 9 grudnia 2022 r. przeniósł się Pan do Polski z zamiarem pozostania w Polsce, gdzie jak przesądziłem wcześniej znajdowało się Pana centrum interesów osobistych, i gdzie przebywał Pan do końca 2022 r. uznać należy, że w okresie od 9 grudnia do 31 grudnia 2022 r. Pana miejscem zamieszkania ustalonym w oparciu o normy kolizyjne wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-szwajcarskiej była Polska.

W konsekwencji, wbrew Pana stanowisku, w okresie od 9 grudnia do 31 grudnia 2022 r. miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do drugiego zagadnienia będącego przedmiotem Pana wniosku wskazać trzeba, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto, z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy, jednym z warunków zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest okoliczność, że podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

·trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

·okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeśli więc podatnik powrócił do Polski w 2022 r., istotne jest również aby nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok powrotu, tj. w latach 2019, 2020, 2021.

Tymczasem, z opisu zdarzenia wynika, że wyjechał Pan do Szwajcarii 3 marca 2019 r., zaś opuścił Pan Szwajcarię 8 grudnia 2022 r. Ponadto jak ustaliłem – w oparciu o ww. normy kolizyjne – Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w okresie od 9 do 31 grudnia 2022 r. była Polska.

Oznacza to, że nie został spełniony warunek braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres obejmujący trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok 2022, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Pana we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto podkreślić należy, że odnoszą się one jedynie do sposobu ustalenia rezydencji podatkowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.