Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym od października 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem VAT, w tym VAT-UE. Jednoosobowa działalność gospodarcza Podatnika opodatkowana jest tzw. podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163).

Podatnik posiada obywatelstwo polskie, a Jego miejscem zamieszkania wraz z rodziną jest Polska. Wnioskodawca posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce (wszelkie powiązania rodzinne, towarzyskie, kulturalne i obywatelskie Wnioskodawcy związane są z Polską. Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą oraz posiada na własność nieruchomość w Polsce).

Zgodnie z wpisem do CEIDG, przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych o kodzie PKD 43.39.Z. Wnioskodawca wykonuje w szczególności remonty mieszkań oraz domów przeprowadzając prace takie jak: glazurnictwo, posadzkarstwo, tynkowanie, wymiana stolarki okiennej, wykonywanie lub remonty elewacji zewnętrznych oraz wewnętrznych, tapetowanie, malowanie, brukarstwo, dekarstwo (dalej łącznie jako: „Usługi budowlane”).

W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca dzierżawi na terenie Polski budynki z przeznaczeniem na biuro oraz magazyn. Wnioskodawca jest w trakcie budowy własnego budynku na terenie Polski, który ma zostać przeznaczony na cele prowadzonej działalności.

W zakresie usług wykonywanych przez Podatnika ważne są następujące informacje:

1.Podatnik głównie wykonuje Usługi budowlane na terytorium Niemiec.

2.Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku VAT w Niemczech z uwagi na postanowienia art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

3.Klientami Wnioskodawcy są głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające prawo do nieruchomości w Niemczech. W takim przypadku Podatnik działa z reguły jako wykonawca prac, które zostały mu zlecone. Można określić, że w takich przypadkach Wnioskodawca działa w charakterze głównego wykonawcy.

4.Zdarza się również, że Podatnik działa w charakterze podwykonawcy na rzecz głównego wykonawcy innego podwykonawcy (firmy działającej na terytorium Niemiec).

5.Podatnik w ramach świadczonych usług budowalnych na terenie Niemiec korzysta głównie ze współpracowników działających w formule b2b. Są to osoby fizyczne z różnych krajów prowadzące jednoosobowe działalności gospodarcze (lub ich odpowiedniki), które wykonują prace wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy. Jest to sytuacja zbliżona do takiej, w której Wnioskodawca zatrudniałby pracowników w ramach umowy o pracę (lub innego tytułu prawnego). Niemniej jednak z uwagi na uwarunkowania oraz charakter współpracy między Wnioskodawcą a współpracownikami, odbywa się ona w formule b2b.

6.Wnioskodawca nie posiada w Niemczech żadnej stałej placówki. Sam jako koordynator prac przebywa w różnych lokalizacjach w zależności od miejsca wykonywanych robót (zdarza się tak, że jednocześnie prace wykonywane są przez firmę Wnioskodawcy w różnych lokalizacjach na terenie Niemiec).

7.Podatnik na potrzeby działalności gospodarczej nie posiada na własność żadnych nieruchomości w Niemczech oraz nie wynajmuje w Niemczech nieruchomości, budynków, lokali czy biur do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Oczywiście Wnioskodawca przebywając w Niemczech korzysta z noclegów, aczkolwiek nie są to stałe i te same miejsca, w których Podatnik przebywałby przez dłuższy czas. Zależy to od miejsca wykonywania pracy i czasu przebywania Podatnika na terenie Niemiec w danym okresie.

8.Wnioskodawca nie posiada w Niemczech przedstawiciela czy też zależnego agenta. Podatnik nie udzielił żadnemu podmiotowi pełnomocnictw do czynności prawnych, czy też podpisywania umów w Jego imieniu.

9.Wnioskodawca część czasu w trakcie roku przebywa w Niemczech a część w Polsce, w zależności od potrzeb. Prace, które nie wymagają bezpośredniego uczestnictwa Podatnika wykonywane są przez Niego głównie z Polski. Wnioskodawca posiada w Polsce rodzinę (żona, potomstwo), co również determinuje przebywanie znacznej części czasu na terenie Polski. Można określić, że Wnioskodawca strategiczne decyzje związane z prowadzoną przez Niego działalnością podejmuje w Polsce.

10.W praktyce zdarzają się sytuacje, że Usługi budowlane, które Wnioskodawca wykonuje w charakterze głównego wykonawcy na terenie Niemiec (głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) wykonywane są dla różnych klientów w tym samym czasie. Oznacza to, że w tym samym czasie Podatnik wykonuje Usługi budowlane dla kilku klientów w różnych miastach lub np. niektórzy klienci są z tej samej miejscowości. Każdorazowo jednak każdy klient oznacza osobną „budowę”, nie powiązaną ze sobą w żaden sposób prawnie, organizacyjnie, terytorialnie czy funkcjonalnie. Prace budowlane Wnioskodawcy od momentu przygotowań do zakończenia lub zaniechania prac trwają z reguły kilka tygodni lub miesięcy dla jednego klienta, jednak nigdy nie przekraczają okresu dwunastu miesięcy.

11.Ponadto Wnioskodawca wykonuje Usługi budowlane na terenie Niemiec również jako podwykonawca dla innych podmiotów gospodarczych. Podobnie jak w powyższym punkcie Podatnik może jako podwykonawca wykonywać pracę jednocześnie dla kilku podwykonawców, albo jednocześnie dla tego samego podwykonawcy, ale w zakresie różnych „budów”. Oznacza to, że współpraca Podatnika jako podwykonawcy z jednym zlecającym (np. generalnym wykonawcą) może jednocześnie obejmować kilka odrębnych zleceń. Zdarza się, że współpraca z jednym zlecającym przekracza 12 miesięcy, jednak nigdy okres 12 miesięcy nie przekracza prac w ramach jednego zlecenia.

12.Sytuacja opisana w pkt 11 przedstawia się tak, że Podatnik podejmując współpracę z firmą np. XYZ jako podwykonawca otrzymuje kilka zleceń w tym samym czasie. Współpraca z jednym zlecającym (firmą operującą na terenie Niemiec) może trwać nawet kilka lat. Jednak każde odrębne zlecenie budowlane od momentu jego rozpoczęcia do momentu jego zakończenie nie trwają dłużej niż 12 miesięcy. Każde zlecenie wykonywane jest dla odrębnego inwestora i odrębnego miejsca budowy. Zlecenia (ani konkretne „budowy”) na wykonanie Usług budowalnych nie są powiązane ze sobą funkcjonalnie, gospodarczo i organizacyjne. Nie wystąpią takie sytuacje, że Wnioskodawca w ramach jednej budowy będzie otrzymywał kilka zleceń, które łącznie i nieprzerwanie przekroczą 12 miesięcy. Każde zlecenie trwa krócej niż rok.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym dochody osiągane przez podatnika w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej powinny być w całości opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce czy w całości lub w części poprzez zakład podatkowy, który powstałby po stronie Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o PIT w zw. z art. 5 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec

Pana stanowisko w sprawie

W okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, dla Wnioskodawcy nie powstanie w Niemczech zakład podatkowy w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o PIT w zw. z art. 5 umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec i całość dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej powinien opodatkować na terytorium Polski.

1.MIEJSCE ZAMIESZKANIA LUB SIEDZIBY

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163, dalej jako „ustawa o PIT”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak stanowi art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie powyższych regulacji, za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się w szczególności osobę mająca centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) na terytorium Polski lub przebywającą na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Należy podkreślić, że użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” oznacza, że wystarczy spełnienie jednej z wyżej wymienionych przesłanek, aby uznać osobę za posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce. Tym samym osoba spełniająca jeden z powyższych warunków jest uznawana za rezydenta podatkowego Polski.

Przy ocenie spełnienia przesłanki posiadania centrum interesów osobistych należy wziąć pod uwagę w szczególności: ognisko domowe, wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, miejsce uprawiania hobby. Z kolei na gruncie centrum interesów gospodarczych należy wziąć pod uwagę w szczególności miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, źródła dochodów, miejsca posiadanych inwestycji, zaciągniętych kredytów.

Natomiast druga przesłanka dotyczy czasu pobytu na terytorium Polski. Za osobę posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osobę, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 4a ustawy o PIT, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Do niniejszej sprawy zastosowanie znajdzie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. 2005 r. nr 12 poz. 90, dalej jako „Konwencja”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Natomiast według art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest Polska. Wszelkie powiązania rodzinne, towarzyskie, kulturalne i obywatelskie Wnioskodawcy związane są z Polską. Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą oraz posiada własność nieruchomości w Polsce. Z tego względu Wnioskodawca posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. W konsekwencji co do zasady Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce.

2.ZAKŁAD PODATKOWY

Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o PIT, zagraniczny zakład oznacza:

a)stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b)plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,

c)osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 Konwencji, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Wedle art. 5 ust. 2 Konwencji, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a)miejsce zarządu,

b)filię,

c)biuro,

d)fabrykę,

e)warsztat i

f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na podstawie art. 5 ust 3 Konwencji, plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Dokonując interpretacji definicji zakładu, należy odnieść się do Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez państwa, w tym Polskę, wraz z Komentarzem do Modelowej Konwencji. Zarówno Modelowa Konwencja jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

3.KRYTERIUM STAŁEJ PLACÓWKI

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, art. 5 definiuje określenie „zakład” jako stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność.

Definicja zawiera następujące warunki:

1)istnienie „placówki działalności gospodarczej”, to jest pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń;

2)taka placówka musi mieć charakter stały, to znaczy musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości;

3)prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki; oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.

Określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka – jako miejsce działalności gospodarczej – może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób.

Określenie „za pośrednictwem” należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu czy przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa. Tak więc na przykład przedsiębiorstwo budujące drogę będzie uważane za prowadzące działalność gospodarczą za pośrednictwem miejsca działalności. Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”. Musi więc istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Z faktu, iż placówka musi być stała, wynika, że zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, to znaczy nie ma charakteru wyłącznie tymczasowego.

Objaśnienie znaczenia pojęcia „miejsca zarządu” można odnaleźć także w Piśmie Ministerstwa Finansów „Ostrzeżenie MF przed optymalizacją podatkową z wykorzystaniem spółek zagranicznych z uwagi na przepisy dotyczące tzw. miejsca zarządu z 12 czerwca 2017 r. Na podstawie pisma należy uznać, że warunek posiadania zarządu należy odczytywać nie tylko w znaczeniu formalnym (tj. siedziby), ale także w znaczeniu sprawowania na terytorium danego kraju zespołu czynności, które funkcjonalnie składają się na całokształt procesu zarządzania jego działalnością i majątkiem.

Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Wnioskodawca nie posiada na potrzeby działalności gospodarczej własności nieruchomości w Niemczech oraz nie wynajmuje w Niemczech nieruchomości, budynków, lokali czy biur do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie posiada w Niemczech także filii, oddziału, biura, fabryki czy warsztatu. Wnioskodawca nie posiada w Niemczech przedstawiciela/agenta oraz nie zatrudnia pracowników. Czynności związane z zarządzaniem działalnością gospodarczą o charakterze strategicznym, jak i codziennym – wykonywane są przez Wnioskodawcę w Polsce, gdzie przebywa na stałe, posiada miejsce zamieszkania wraz z rodziną oraz ośrodek interesów życiowych. W związku z zamieszkaniem w Polsce, Wnioskodawca podejmuje czynności o charakterze strategicznym lub codziennym w Polsce. Zatem miejsce zarządu Wnioskodawcy również znajduje się w Polsce.

W konsekwencji nie sposób uznać, aby Wnioskodawca posiadał w Niemczech stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa w kontekście miejsca zarządu.

4.KRYTERIUM CZASU WYKONYWANIA PRAC BUDOWLANYCH

Postanowienia ust. 3 w art. 5 Konwencji stanowią przepis szczególny do definicji zakładu. Jak wynika z Komentarza do Modelowej Konwencji, plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli obiekty te istnieją dłużej niż 12 miesięcy. Obiekt, który nie spełnia tego warunku, nie stanowi zakładu, nawet jeżeli w jego ramach istnieje na przykład biuro lub warsztat związany z działalnością budowlaną.

Określenie „plac budowy, budowa lub prace instalacyjne i montażowe” obejmuje nie tylko budowę budynków, lecz również budowę dróg, mostów lub kanałów, renowację (obejmującą ważne prace budowlane, a nie tylko prace związane z utrzymaniem lub dekoracją) takich budynków, dróg, mostów lub kanałów, układanie rurociągów i prowadzenie prac ziemnych. Również określenie „prace montażowe” nie ogranicza się do prac instalacyjnych związanych z placem budowy: obejmuje ono również instalowanie nowych urządzeń, na przykład maszyn wewnątrz budynku lub na zewnątrz.

Ustęp 3 ma zastosowanie do planowania i nadzorowania na placu budowy danego budynku.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, kryterium 12 miesięcy ma zastosowanie do każdego oddzielnego placu budowy lub projektu. Przy ustalaniu, jak długo istnieje dany plac budowy lub projekt, nie należy brać pod uwagę okresu spędzonego poprzednio przez przedsiębiorcę na innych placach budów lub projektach, które nie mają z obecnym żadnego związku. Plac budowy należy traktować jako odrębną jednostkę, nawet jeżeli podstawą prac jest kilka kontraktów, pod warunkiem jednak, że stanowi on całość w sensie handlowym i geograficznym. Przy spełnieniu tego warunku plac budowy stanowi odrębną jednostkę nawet wtedy, gdy zamówienia zostały złożone przez kilka osób (na przykład budowa szeregu domów).

Plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność, co obejmuje wszelkie prace przygotowawcze wykonane w państwie, w którym ma być wzniesiona budowla. Plac budowy istnieje do czasu zakończenia budowy lub całkowitego jej zaniechania. Nie można uważać, że plac budowy przestaje istnieć, jeżeli prace są przerwane czasowo. Sezonowe lub inne czasowe przerwy powinny wchodzić w okres liczony jako trwanie placu budowy.

W ocenie Wnioskodawcy, wykonywane przez Niego Usługi budowlane nie stanowią zakładu w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o PIT oraz art. 5 ust. 3 Konwencji.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego niniejszego wniosku, Usługi budowlane na rzecz niemieckich klientów wykonywane są przez Wnioskodawcę w różnych lokalizacjach (wielu miejscach) na terenie Niemiec, tj. istnieje wiele miejsc prac budowlanych prowadzonych przez Wnioskodawcę w tym samym czasie. Wnioskodawca może wykonywać prace budowlane zlecone przez tego samego zleceniodawcę na placach budowy usytuowanych w różnych lokalizacjach, zarówno w dalekich od siebie odległościach jak i zbliżonych (np. w jednym mieście lub w tej samej dzielnicy).

Ponadto, place budowy usytuowane w różnych lokalizacjach, na których Wnioskodawca wykonuje lub będzie wykonywał Usługi budowlane (zarówno od różnych jak i od tego samego zleceniodawcy), nie pozostają w związku organizacyjnym lub gospodarczym. Każdy plac budowy, na którym wykonywane są Usługi budowlane, stanowi odrębny, niezależny funkcjonalnie projekt, a prace budowlane Wnioskodawcy na każdym placu budowy (rozumianym jako odrębny byt organizacyjno-gospodarczy) od momentu przygotowań do zakończenia lub zaniechania prac nie przekraczają dwunastu miesięcy.

Potwierdzeniem powyższego jest fragment Komentarza do Modelowej Konwencji, w którym stwierdzono, że „Gdy nie ma całości pod względem handlowym, fakt, że działalność miała miejsce w ograniczonym obszarze geograficznym, nie powinien prowadzić do uznania tego obszaru za stałą placówkę gospodarczą. Na przykład gdy malarz pracuje kolejno w ramach wielu niepowiązanych ze sobą kontraktów dla pewnej liczby niepowiązanych ze sobą klientów w wielu budynkach biurowych, nie można uważać, że prace wykonywane w tym budynku stanowią jeden i ten sam projekt w zakresie odmalowania budynku, a budynek nie może być traktowany jako oddzielna placówka na potrzeby tych prac. Jednakże, w ramach innego przykładu, w przypadku gdy malarz w ramach jednego kontraktu wykonuje prace w całym budynku dla jednego klienta, można traktować ten budynek jako jedną placówkę dla tych prac, ponieważ stanowi on jedną nierozłączną całość pod względem handlowym i geograficznym”.

Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, okres dwunastu miesięcy, o którym mowa w art. 5 ust. 3 Konwencji, należy odnieść do każdego placu budowy na którym Wnioskodawca wykonuje prace budowlane odrębnie. W związku z okolicznością, że prace budowlane Wnioskodawcy od dnia rozpoczęcia przygotowań do ich zakończenia nie przekroczą dwunastu miesięcy, nie spełnią przesłanek dla spełnienia definicji zakładu powstałego w Niemczech.

Wnioski te należy analogicznie przyporządkować do sytuacji świadczenia usług przez Wnioskodawcę jako podwykonawca, w której plac budowy generalnego wykonawcy/inwestora, na rzecz którego Wnioskodawca będzie świadczył usługi, będzie zawiązany dłużej niż dwanaście miesięcy. Również w takim przypadku prace budowlane wykonywane przez Wykonawcę nie przekroczą dwunastu miesięcy, zatem nie będą one stanowić zakładu na gruncie art. 5 ust. 3 Konwencji. Okres istnienia placu budowy/prac budowlanych generalnego wykonawcy lub inwestora, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien być brany pod uwagę dokonując analizy spełnienia warunków z art. 5a pkt 22 ustawy o PIT oraz art. 5 ust. 3 Konwencji.

Potwierdzeniem powyższego są wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne, w tym:

·z 15 listopada 2023 r. sygn. 0111-KDWB.4010.101.2023.1.APA, w której Organ stwierdził, że:

„Prace budowlane lub montażowe stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli obiekty te istnieją dłużej niż dwanaście miesięcy (należy zaznaczyć, że powyższe kryterium odnosi się również do podwykonawcy w zakresie wykonywanych przez niego prac). Prace wykonywane na placu budowy przez podwykonawców wlicza się do okresu prowadzenia budowy przez generalnego wykonawcę (czas spędzony na budowie przez podwykonawcę powinien być traktowany jako czas zużytkowany przez wykonawcę generalnego).

Wspomniane powyżej kryterium czasowe, którego spełnienie sprawia, że plac budowy, prace montażowe oraz prace budowlane mogą konstytuować zakład ma zastosowanie oddzielenie do każdego placu budowy bądź projektu budowlano-montażowego.

Dla celów oceny długości czasu trwania prac budowlanych nie można traktować osobno projektów, które wykonywane są w tym samym miejscu i na podstawie jednego kontraktu (zob. M. Tedy, P. Toński, Pojęcie zakładu w przypadku kontraktów budowlanych, Monitor Podatkowy Nr 3/2005, s. 22).

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że skoro montaż konstrukcji stalowych na terenie Szwecji odbywa się przez oddelegowanych pracowników Spółki w okresie od czerwca 2023 r. do września 2025 r., tj. będzie trwał powyżej 12 miesięcy, to powyższe prace montażowe stanowią zakład w rozumieniu umowy polsko-szwedzkiej”.

·z 5 stycznia 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.582.2023.1.AK, w której Organ uznał, że:

„Podczas prac projektowych nie będą podejmowane żadne aktywności na terenie, na którym ma być zbudowana Stacja (...). Prace projektowe będą prowadzone z miejsca siedziby Spółki oraz przez lokalnych niemieckich konsultantów współpracowników z miejsc gdzie mają oni swoje siedziby.

Dopiero w momencie zakończenia prac projektowych i zatwierdzeniu dokumentacji projektowej (wykonawczej) będzie możliwe rozpoczęcie faktycznych prac budowlanych na terytorium Niemiec. Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego oraz rozważania w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność, co obejmuje wszelkie prace przygotowawcze wykonane w państwie, w którym ma być wzniesiona budowla. Skoro prace projektowe nie będą podejmowane na terenie na którym ma zostać zbudowana Stacja tylko z siedziby Spółki oraz przez lokalnych niemieckich konsultantów/współpracowników z miejsc ich siedziby to okres trwania prac projektowych nie będzie wliczany do okresu trwania prac budowlanych, o którym mowa w art. 5 ust. 3 UPO.

Realizacja ww. inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane dotyczące budowy stacji elektroenergetycznej dla farmy fotowoltaicznej na terytorium Niemiec, nie prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o CIT i art. 5 ust. 3 UPO z uwagi na czas wykonywania prac budowlanych poniżej 12 miesięcy”.

5.KRYTERIUM OSOBY BĘDĄCEJ PEŁNOMOCNIKIEM

Wnioskodawca nie udzielił także pełnomocnictwa osobom, które działałyby, w szczególności zawierając umowy w Jego imieniu i na jego rzecz na terytorium Niemiec.

Zawierając umowy o świadczenie usług z kontrahentami i podwykonawcami Wnioskodawcy Wnioskodawca nie ustanawia pełnomocnictwa do wykonywania czynności prawnych w jego imieniu, w tym zawierania umów.

Z tego względu w ocenie Wnioskodawcy nie została również spełniona przesłanka z art. 5a pkt 22 lit. c ustawy o PIT.

Mając powyższe na względzie, w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie w Niemczech zakład podatkowy w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o PIT w zw. z art. 5 Konwencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.