Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 7 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 18 marca 2024 r. wyrokiem Sądu Okręgowego (…) (sygn. akt (…)) orzeczony został Pana rozwód. Po jego uprawomocnieniu 28 czerwca 2024 r. (akt not. (…)) uregulował Pan wszystkie swoje zobowiązania wobec byłej małżonki. Jednym z waszych wspólnych ustaleń było to, że Pana syn (…) ur. 2005 r., uczeń (…) (obecnie 5 klasa) będzie nadal mieszkał na stałe z Panem, do czasu ukończenia nauki i do momentu całkowitego usamodzielnienia się finansowo. Nie zdecydował się Pan na sądowe ustalenie świadczeń alimentacyjnych, gdyż Pana była małżonka w miarę swoich możliwości finansowych stara się pokrywać część potrzeb finansowych syna, jednak Pana wkład finansowy z tytułu osiągniętych dochodów ((…) zł za 2024 r.) jest dominujący. Ponosi Pan wszystkie koszty utrzymania waszego miejsca zamieszkania w bloku (opłaty czynszu, mediów), udostępnia Pan mu swój samochód na dojazdy do szkoły i pracy a także finansuje pozostałą większą część jego potrzeb, stara się Pan również pomimo jego pełnoletniości mieć wpływ na jego postępowanie, oraz podejmowane przez niego decyzje życiowe. W 2024 r. syn postanowił podjąć pracę na część etatu w restauracji (…). Z tytułu wykonywanej pracy otrzymał roczne wynagrodzenie w wysokości (…) zł brutto. Odbył także miesięczną płatną praktykę w zakładzie pracy patronującym jego szkołę uzyskując wynagrodzenie w wysokości (…) zł brutto. Jego uzyskane dochody zostały przeznaczone do jego wyłącznego użytku.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Stan faktyczny dotyczący wydania interpretacji indywidualnej za rok podatkowy 2024.

W dniu 18 marca 2024 r. wyrokiem Sądu Okręgowego (…) (sygn. akt (…)) orzeczony został Pana rozwód. Po jego uprawomocnieniu 28 czerwca 2024 r. (akt not. (…)) uregulował Pan wszystkie swoje zobowiązania wobec byłej małżonki. Jednym z waszych wspólnych ustaleń było to, że Pana syn ((…)) ur. 2005 r., uczeń (…) (obecnie 5 klasa) będzie nadal mieszkał na stałe z Panem, do czasu ukończenia nauki i do momentu całkowitego usamodzielnienia się finansowo.

W 2024 r. osiągnął Pan dochody z tytułu umów o pracę (umowa stała administracja państwowa oraz umowa czasowa instytut badawczy) w wysokości (…) zł, od których zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy (nie pokryły całości należnego podatku) oraz wszystkie przewidziane prawem polskim składki (zdrowotna, społeczna itp.). Nie prowadził Pan w tym czasie żadnej działalności gospodarczej, nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów z tytułu wymienionych w art. 30b, w art. 10c ustawy o podatku dochodowym, nie podlegał Pan opodatkowaniu z tytułu ustawy o podatku tonażowym, nie podlegał Pan opodatkowaniu z tytułu ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Zatrudnienie, które wskazał Pan powyżej było jedynym źródłem dochodu w 2024 r. Co roczne zeznania podatkowe składa Pan jako osoba fizyczna.

Pana stan cywilny od orzeczenia rozwodu nie uległ zmianie. Pana syn pozostaje jedyną osobą na Pana utrzymaniu. Pana syn jest Pana młodszym dzieckiem, Pana córka ur. w 1995 r. jest osobą samodzielną finansowo, mieszkającą oddzielnie. Pana syn w 2024 r. był uczniem 4/5 roku (…) (technikum dzienne 5 letnie). Obecnie, tj. w 2025 r. kończy szkołę i zamierza kształcić się dalej (studia na wyższej uczelni technicznej).

W 2024 r. Pana syn postanowił podjąć pracę na część etatu w restauracji (…). Zatrudniony został w ramach umowy o pracę. W 2024 r. za wykonywaną pracę uzyskał przychód w wysokości (…) zł, od którego odprowadzono wszystkie przewidziane prawem polskim składki (zdrowotna, społeczna). Oprócz wymienionego wyżej zatrudnienia Pana syn uzyskał przychód z tytułu praktyki zawodowej w wysokości (…) zł. Są to jego wszystkie dochody, które uzyskał w 2024 r. Nie uzyskuje żadnych przychodów, żadnych dochodów z tytułu wymienionych w art. 30b, w art. 10c ustawy o podatku dochodowym, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie podlegał opodatkowaniu z tytułu ustawy o podatku tonażowym, nie podlegał opodatkowaniu z tytułu ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, nie pobiera renty socjalnej, renty rodzinnej ani żadnych zasiłków. Nie wstąpił w związek małżeński. Jego wszystkie uzyskane w 2024 r. dochody zostały przeznaczone do jego wyłącznego użytku bez Pana ingerencji na jaki cel zostały wydane.

Po orzeczeniu rozwodu nie zdecydował się Pan na sądowe ustalenie świadczeń alimentacyjnych dla Pana syna, ponieważ Pana dochody pozwalały na zapewnienie pokrycia wydatków Pana i Pana dziecka. Pana była małżonka wyraziła gotowość pokrycia części wydatków Pana dziecka (edukacja, zdrowie). Jednak Pana wkład finansowy z tytułu osiągniętych dochodów ((…) zł za 2024 r.) jest dominujący. Ponosi Pan wszystkie koszty utrzymania waszego miejsca zamieszkania w bloku (opłaty czynszu, mediów) a także jedzenia, odzieży udostępnia Pan mu swój samochód na dojazdy do szkoły i pracy a także finansuje pozostałą większą część jego potrzeb, stara się Pan również pomimo jego pełnoletniości mieć wpływ na jego postępowanie, podejmowane przez niego decyzje życiowe (rozmowy na tematy go interesujące, wspólne spędzanie wolnego czasu, rozwiązywanie w miarę możliwości problemów, z którymi do Pana przychodzi) oraz dbać o jego zdrowie (lekarze, leki w przypadku ewentualnych kłopotów ze zdrowiem).

Pana syn utrzymuje stały kontakt ze swoją matką mieszkającą w tym samym mieście. Otrzymuje od niej środki finansowe w kwocie, której nie jest Pan w stanie określić dokładnie, myśli Pan, że może to być ok. (…) zł miesięcznie (Pana była żona jest (…), spłaca kredyt za mieszkanie, do którego się wyprowadziła, więc jej wkład finansowy jest raczej znacznie mniejszy niż Pana). Pana syn wydaje te środki bez Pana ingerencji na realizację własnych potrzeb. Czy jego matka ma jakiś wpływ na jego wychowanie, nie jest Pan w stanie stwierdzić, gdyż nie utrzymujecie ze sobą kontaktów, w rozmowach z synem nie porusza Pan tego tematu, ponieważ dla Pana nie ma to żadnego znaczenia.

Pytanie

Czy Pan jako podatnik może zastosować art. 6 ust. 4c, ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zgodnie art. 6 ust. 4c, ust. 4d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), wasza sytuacja, tj. Pana dominujący wkład w finansowanie utrzymania i kształcenia Pana syna oraz wpływ na jego wychowanie i podejmowane decyzje, jego wiek (20 lat), jego status osoby uczącej się i jednocześnie pracującej oraz jego dochód w 2024 r. nie przekraczający (…) zł, daje wam możliwość wspólnego rozliczenia podatku PIT za 2024 r., tzn. skorzystania z ulgi dla samotnie wychowujących dziecko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Na podstawie art. 6 ust. 4e ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania przez rodzica lub opiekuna prawnego statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci);
• wychowywania przez rodzica lub opiekuna prawnego samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci);
• nieuzyskiwania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
• niepodlegania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko (dzieci) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych;
• nieuzyskiwania przez pełnoletnie dziecko przychodów/dochodów w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej (z wyjątkiem przewidzianym ustawą).

Przepis art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Ustawodawca używając w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowania „Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego”  przywrócił od 1 stycznia 2022 r. do treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uszczegółowienie, że „jeden rodzic lub opiekun prawny” może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia. W związku z tym, w sytuacji, w której oboje rodzice uczestniczą w procesie wychowania dziecka, żadnemu z nich nie będzie przysługiwała ta preferencja.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, zupełnie sama  (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Jak wynika z powyższego, ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4c ww. ustawy. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta w roku podatkowym musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza to, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich.

Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić  do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego - faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dzieci.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dzieci.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 128 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 133 § 1 i § 3 ww. ustawy:

Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp.

Z opisu sprawy wynika, że w 2024 r. wyrokiem Sądu Okręgowego orzeczony został Pana rozwód (uprawomocnienie: 28 czerwca 2024 r.). Jest Pan ojcem pełnoletniego syna, ucznia (…), który mieszka/będzie mieszkał na stałe z Panem, do czasu ukończenia nauki i do momentu całkowitego usamodzielnienia się finansowo. Pana syn pozostaje jedyną osobą na Pana utrzymaniu. Pana syn jest Pana młodszym dzieckiem, Pana córka (ur. w 1995 r.) jest osobą samodzielną finansowo, mieszkającą oddzielnie. Po orzeczeniu rozwodu nie zdecydował się Pan na sądowe ustalenie świadczeń alimentacyjnych dla Pana syna, ponieważ Pana dochody pozwalały na zapewnienie pokrycia wydatków Pana i Pana dziecka. Pana była małżonka wyraziła gotowość pokrycia części wydatków Pana dziecka (edukacja, zdrowie). Jednak Pana wkład finansowy z tytułu osiągniętych dochodów jest dominujący. Ponosi Pan wszystkie koszty utrzymania waszego miejsca zamieszkania w bloku (opłaty czynszu, mediów) a także jedzenia, odzieży udostępnia Pan mu swój samochód na dojazdy do szkoły i pracy a także finansuje pozostałą większą część jego potrzeb, stara się Pan również pomimo jego pełnoletniości mieć wpływ na jego postępowanie, podejmowane przez niego decyzje życiowe (rozmowy na tematy go interesujące, wspólne spędzanie wolnego czasu, rozwiązywanie w miarę możliwości problemów, z którymi do Pana przychodzi) oraz dbać o jego zdrowie (lekarze, leki w przypadku ewentualnych kłopotów ze zdrowiem). Pana syn utrzymuje stały kontakt ze swoją matką mieszkającą w tym samym mieście. Otrzymuje od niej środki finansowe w kwocie, której nie jest Pan w stanie określić dokładnie, myśli Pan, że może to być ok. (…) zł miesięcznie (Pana była żona jest (…), spłaca kredyt za mieszkanie, do którego się wyprowadziła, więc jej wkład finansowy jest raczej znacznie mniejszy niż Pana). Pana syn wydaje te środki bez Pana ingerencji na realizację własnych potrzeb. Nie jest Pan w stanie stwierdzić, czy jego matka ma jakiś wpływ na jego wychowanie, gdyż nie utrzymujecie ze sobą kontaktów, w rozmowach z synem nie porusza Pan tego tematu, ponieważ dla Pana nie ma to żadnego znaczenia.

Nie sposób zatem uznać, że Pana była żona nie troszczy się o byt materialny oraz rozwój emocjonalny syna. Tym samym nie sposób przyjąć, że matka nie uczestniczy w procesie wychowywania syna.

Zarówno Pan jako ojciec, jak i matka syna, współuczestniczycie w wychowaniu wspólnego dziecka i zapewnianiu potrzeb bytowych. W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z rodziców przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Preferencja ta uzależniona jest bowiem nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka.

Wobec powyższego bezsprzeczny pozostaje fakt, że w 2024 r. nie wychowywał Pan oraz nie spełniał obowiązku alimentacyjnego względem pełnoletniego syna samotnie, tzn. bez udziału drugiego z rodziców. Okoliczność, że dwie osoby wychowują/ponoszą obowiązek alimentacyjny względem tego samego dziecka wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje/ponosi obowiązek alimentacyjny samotnie. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym syn jest wychowywany przez oboje rodziców, jak również oboje rodzice ponoszą obowiązek alimentacyjny wspólnie.

Fakt dominującego finansowania przez Pana pełnoletniego uczącego się syna, nie oznacza, że proces wychowawczy dziecka prowadzony jest tylko i wyłącznie przez Pana i nie stanowi w świetle art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jedynego warunku dla uznania rodzica za samotnie wychowującego dziecko. Nie sposób bowiem uznać, że w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym nie zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza ojciec „w swoim czasie”, gdy syn przebywa z Panem, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy syn przebywa ze swoją matką. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Mając na uwadze powyższe, nie spełnia Pan warunków określonych w art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie może Pan zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko.

W konsekwencji nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie jako osobie samotnie wychowującej dziecko za rok 2024.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Końcowo należy zauważyć, że w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że cyt. „(…) Nie prowadził Pan w tym czasie żadnej działalności gospodarczej, nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów z tytułu wymienionych (…), w art. 10c ustawy o podatku dochodowym (…). (…) Nie uzyskuje żadnych przychodów, żadnych dochodów z tytułu wymienionych (…), w art. 10c ustawy o podatku dochodowym (…).” Należy wyjaśnić, że ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w swej treści nie zawiera takiego przepisu. Tutejszy organ uznał, że jest to omyłka pisarska, a intencją Pana jest art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.