Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 maja 2023 r. (data wpływu) wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 31 lipca 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od (...) 2008 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą X, pod adresem: ul. (...). Działalność gospodarcza Wnioskodawcy wpisana jest do w CEIDG, Wnioskodawca posiada NIP: (...) oraz REGON: (...). Przeważającą działalnością Wnioskodawcy jest tworzenie oprogramowania (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś wybraną przez niego formą opodatkowania jest podatek liniowy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca tworzy, rozwija oraz ulepsza oprogramowanie na zlecenie innych podmiotów na zasadach umowy B2B (dalej zwanych: ,,Kontrahentami”). Każda współpraca Wnioskodawcy jest udokumentowana właściwą umową. Zgodnie z treścią zawieranych z kontrahentami umów, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują szeroko rozumiane prace programistyczne. Szczegółowy zakres usług jest każdorazowo ustalany przez Wnioskodawcę oraz kontrahenta i w zależności od potrzeb wynikających z aktualnie realizowanych projektów może obejmować różny zakres prac. Umowy regulują także warunki przeniesienia autorskich praw majątkowych.

Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz kontrahentów pod kierownictwem, czy też w wyznaczonym miejscu i czasie przez danego kontrahenta. Wnioskodawca ma swobodę w zakresie sposobu wykonania usług, przy czym otrzymuje od kontrahentów jedynie ogólne wytyczne w zakresie przedmiotu zlecenia. Wnioskodawca wykonuje zlecone czynności w miejscu i czasie wyznaczonym przez niego samego. Wnioskodawca oraz kontrahenci uzgadniają często harmonogram wykonania prac, nie można jednak mówić wówczas o jednostronnym wyznaczeniu czasu wykonania zlecenia przez kontrahenta. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ponosi wyłącznie Wnioskodawca. Wykonując czynności z zakresu tworzenia oprogramowania, ponosi ryzyko gospodarcze. Należy również podkreślić, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w zakresie tworzenia oprogramowania Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z efektami swojej pracy, w głównej mierze związane z jakością swoich usług.

Efektem pracy Wnioskodawcy są w szczególności kody źródłowe, algorytmy w językach oprogramowania, części oprogramowania, czy całe programy komputerowe. Wnioskodawca wskazuje, że każdy efekt jego pracy posiada charakter twórczy, ponieważ są one nowe, wcześniej niewystępujące w praktyce działalności Wnioskodawcy oraz są one dostosowywane do potrzeb klienta końcowego.

Efekty prac będące programami komputerowymi podlegają ochronie na podstawie art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.; zwana dalej ,,Ustawą o prawie autorskim”). Wszelkie prawa autorskie (majątkowe) do programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę na podstawie umów są przenoszone na kontrahentów. Z uwagi na fakt, że całość lub przeważająca część świadczonych usług przez Wnioskodawcę skupia się na tworzeniu oprogramowania i jednocześnie autorskich praw majątkowych do nich, Wnioskodawca na podstawie posiadanych dokumentów jest w stanie wyodrębnić konkretne oprogramowanie i przeniesienie praw do efektu swojej pracy na kontrahentów. Potwierdzeniem przeniesienia tych praw są faktury oraz umowy podpisane z kontrahentami.

Podczas tworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje oraz wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do stworzenia nowych oraz unikalnych rozwiązań informatycznych. Z uwagi na złożoność procesu tworzenia i rozwijania oprogramowania Wnioskodawca oprócz wiedzy w zakresie technologii informatycznych wykorzystuje również wiedzę z innych dziedzin, np. matematyki, zarządzania, kryptologii. Ponadto, w celu stworzenia specjalistycznego oprogramowania, niezbędne jest zrozumienie specyfiki pracy danego sektora, np. sektora bankowego, a także wymogów prawnych regulujących jego funkcjonowanie. Nie jest bowiem możliwe napisanie komponentu, odpowiadającego rzeczywistym potrzebom kontrahenta bez wiedzy biznesowej/merytorycznej na temat tego jak wyglądają procesy charakterystyczne dla danej dziedziny/danego sektora gospodarki w realnym świecie. Wnioskodawca musi posiadać wiedzę w zakresie bezpieczeństwa oraz wydajności oprogramowania odpowiednie dla branży, dla której tworzone jest oprogramowanie, celem zapewnienia jego kompatybilności i nienagannej jakości.

Aby osiągnąć zamierzony cel w postaci nowego rozwiązania programistycznego, Wnioskodawca staje przed koniecznością wcześniejszego rozwiązania wielu problemów badawczych, takich jak:

a)wydajność - oprogramowanie musi zapewniać przetworzenie ogromnych wolumenów danych w akceptowalnym czasie;

b)kompatybilność - oprogramowanie musi być dostosowywane do współpracy z coraz nowszymi systemami źródłowymi oraz docelowymi;

c)łatwość obsługi - tworzone komponenty bazowe muszą być łatwe do obsługi dla programistów implementujących reguły biznesowe migracji;

d)Bezpieczeństwo danych - tworzone oprogramowanie musi zapewniać bezpieczeństwo danych na każdym etapie ich przetwarzania.

Brak modelowych metod wytwórczych wiąże się również z niepewnością co do uzyskanego efektu badawczego. Kluczowym problemem jest przełożenie potrzeby funkcjonalnej opisanej językiem zrozumiałym dla człowieka na algorytm możliwy do zaimplementowania językiem programowania, przy zachowaniu docelowego rezultatu. Tworzenie oprogramowania jest długim i złożonym procesem. Pierwszym jego etapem, który nie jest stricte związany z programowaniem, jest zrozumienie biznesowego sensu oprogramowania. Wnioskodawca otrzymuje ogólny opis funkcjonalności oczekiwanych przez kontrahenta oraz, jeżeli zachodzą nowe interakcje z systemami zewnętrznymi, dokumentację techniczną. W ramach tego etapu Wnioskodawca nabywa i poszerza swoją wiedzę. Następnie Wnioskodawca implementuje zgromadzoną wiedzę w formę cyfrową, dokonując przy tym bieżącej analizy tworzonego oprogramowania. Na podstawie własnej wiedzy oraz zgromadzonych w trakcie badań i analiz informacji Wnioskodawca dobiera odpowiednie narzędzia, takie jak język oprogramowania czy frameworki (będące platformami programistycznymi, stanowiącymi szkielet do tworzenia aplikacji) wykorzystywane w procesie twórczym. Powyższe czynności stanowią niezbędny element realizowanych przez Wnioskodawcę projektów programistycznych. Etap ten jest ściśle związany z potrzebami zamawiającego oprogramowanie, a co za tym idzie prace badawcze muszą zostać przeprowadzone przy każdym nowym projekcie. W dalszych etapach procesu twórczego Wnioskodawca dokonuje weryfikacji praktyczności wcześniejszych prac oraz przyjętych założeń. Podczas realizacji projektów prowadzonych według współczesnych tzw. metodyk zwinnych (np. SCRUM), zakresem funkcjonalności wytwarzanego oprogramowania co do zasady zarządza się w sposób przyrostowy, reagując na informacje zwrotne od użytkownika lub klienta docelowego. W związku z tym, prace badawcze prowadzone przez Wnioskodawcę nie kończą się w pierwszych etapach procesu twórczego, lecz są kontynuowane w różnych fazach. Na podstawie bieżących obserwacji i analiz Wnioskodawca reaguje na pojawiające się problemy, wprowadzając poprawki oraz rozwiązania, które są bardziej wydajne. Ponadto tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest przez niego systematycznie monitorowane. Wnioskodawca przygotowuje i wykonuje testy zautomatyzowane.

W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca współpracuje z zespołami danego kontrahenta. Wówczas Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wyłącznie za dane stworzone bezpośrednio przez siebie oprogramowanie. Wnioskodawca wskazuje, że takie oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przykładem zlecenia programistycznego zrealizowanego przez Wnioskodawcę na rzecz swoich kontrahentów jest oprogramowanie, którego celem jest przetwarzanie, agregowanie oraz przesyłanie danych bankowych.

Stworzonymi funkcjonalnościami tego oprogramowania są:

(...)

Wnioskodawca wskazuje, że są to wyłącznie przykładowe zlecenia programistyczne zrealizowane na rzecz swoich kontrahentów, w przyszłości również nie wyklucza podpisania umów B2B z innymi podmiotami, gdzie również zakres usług będzie dotyczył tworzenia szeroko pojętego oprogramowania. W związku z tym, Wnioskodawca wskazuje, że zamierza objąć ulgą IP Box również przyszłą działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania. Wnioskodawca również wskazuje, że każde z efektów jego prac, z których powstał program komputerowy podlega ochronie na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim.

Samą definicję programu komputerowego, nie należy rozumieć wąsko, ale szeroko. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs., a także tezami znajdującymi się w doktrynie naukowej jak i w orzecznictwie, stanowiącymi, że:

–materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować” je do postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania (A. Michalak red., Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74);

–nie ma natomiast znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe, przykładowo mogą być to odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza bądź użytkowa (wyr. SA w Łodzi z 4.2.2010 r., sygn. akt I ACa 912/09, niepubl.; wyr. SA w Łodzi z 27.2.2013 r., sygn. akt I ACa 1157/12).

Powyższe efekty pracy, które nazywane są oprogramowaniem, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

a)zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

b)nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

c)nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca, otrzymuje wynagrodzenie. Umowy co do zasady przewidują ryczałtowe wynagrodzenie lub wynagrodzenie w oparciu o stawkę godzinową, powiększone o należny podatek VAT za świadczenie usług (zwane dalej ,,Wynagrodzeniem”). Wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Płatność co do zasady jest dokonywana po wystawieniu przez Wnioskodawcę faktury zawierającej opis wykonanych czynności. Wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca jest w zależności od umowy związane z wytworzeniem oprogramowania częściowo lub w całości. Na fakturach nie jest wyodrębnione wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, jednakże zawiera się w wynagrodzeniu wskazanym na fakturze. Wnioskodawca wskazuje, że zasadniczo w ogólnym wynagrodzeniu, przeważającą część stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych. Wnioskodawca jest w stanie dokładnie określić, jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie z tytułu odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych na podstawie specjalistycznej ewidencji na potrzeby ulgi IP Box. Pozostałą część może stanowić wynagrodzenie, niezwiązane z wytworzeniem programu komputerowego, jednakże taka część wynagrodzenia nie dotyczy przedmiotowego wniosku.

Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, ani nie zleca wykonania prac wynikających z umów na rzecz podwykonawców. W praktyce Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz kontrahentów samodzielnie tworzy oprogramowanie. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi m.in. następujące wydatki na:

a)Zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego; sprzęt komputerowy jest niezbędnym narzędziem pracy dla każdego programisty. Sprzęt komputerowy (komputer + akcesoria) jest bezpośrednio związany z wytworzeniem oprogramowania, dzięki przykładowo komputerowi/laptopowi Wnioskodawca ma możliwość wykonywania swojej pracy.

b)Koszty leasingu oraz eksploatacji samochodu; koszty leasingu oraz eksploatacji samochodu pozwalają Wnioskodawcy sprawnie się poruszać, w celu zakupu specjalistycznego sprzętu komputerowego, czy też dojazdów do kontrahenta w celu konsultacji lub też na szkolenia związane z tematyką IT.

c)Usługi księgowe i doradcze; koszt prowadzenia księgowości przez Wnioskodawcę jest bezpośrednio związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Również pod tym pojęciem należy rozumieć usługi sporządzenia ewidencji IP Box, która jest niezbędna do rozliczenia ulgi. Należy zwrócić szczególną uwagę, że zlecając profesjonalnemu podmiotowi prowadzenie KPiR, czy też ewidencji Wnioskodawca zaoszczędza swój czas, który może poświęcić więcej czasu na tworzone oprogramowanie, co przekłada się na ilość oraz jakość tworzonych programów komputerowych przez Wnioskodawcę.

d)Usługi telekomunikacyjne; usługi telekomunikacyjne w tym koszty Internetu są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Wnioskodawcę w zakresie tworzenie oprogramowania. Dzięki usługom telekomunikacyjnym Wnioskodawca ma możliwość kontaktu z kontrahentem, wysyłki efektów swoich prac do kontrahenta, pozyskiwaniem specjalistycznej wiedzy w zakresie IT lub też w poszukiwaniu nowych potencjalnych zleceniodawców.

e)Składki ZUS; pod pojęciem składek ZUS Wnioskodawca rozumie składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe). Płacenie powyższych składek jest obligatoryjne przez każdego z przedsiębiorców prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. Jest to koszt bezpośrednio związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ze względu na fakt, że przeważająca część działalności gospodarczejWnioskodawcy dotyczy usług programistycznych, to należy uznać powyższy koszt za bezpośrednio związany z tworzeniem oprogramowania.

f)Koszty materiałów edukacyjnych/kursów; powyższy koszt obejmuje wydatki związane z materiałami edukacyjnymi oraz możliwością uczestnictwa w kursach oraz szkoleniach. W tym miejscu należy zwrócić szczególną uwagę, iż branża IT jest jedną z najszybciej rozwijających się branż, przez co Wnioskodawca w celu zapewnienia najwyższej jakości oferowanego przez siebie oprogramowania musi w sposób ciągły rozwijać swoją wiedzę w zakresie technologii informatycznych.

Powyższe wydatki są niezbędne do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania.

W przypadku niemożliwości alokacji konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia autorskich praw majątkowych do oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje je do przychodów ze zbycia autorskich praw majątkowych do oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu. Dodatkowo należy zaznaczyć, że główną działalnością Wnioskodawcy jest tworzenie/ulepszanie/rozwijanie oprogramowania. Wydatki, o których mowa we wniosku są związane z uzyskaniem przychodu z powyższej działalności. Należy jednak wspomnieć, że niektóre wydatki takie jak np. księgowość mogą dotyczyć również innych usług niezwiązanych z tworzeniem oprogramowania (jeżeli takie wystąpią w danym miesiącu). Należy jednak wspomnieć, iż Wnioskodawca w takim przypadku zastosuje proporcję przychodową, dzięki której będzie w stanie dokładnie określić, jaka część danego kosztu będzie dotyczyła działalności związanej z podejmowaniem prac rozwojowych, a jaka część będzie związana z pozostałą działalnością. Wnioskodawca na potrzeby obliczenia współczynnika, o którym mowa w art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT, uwzględnił/będzie uwzględniał w odrębnej ewidencji prowadzonej w arkuszu Excel informacje o:

a)kosztach faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania (lit. a we wzorze z art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT),

b)kosztach nabycia prac badawczo-rozwojowych związanych z oprogramowaniem od podmiotu niepowiązanego/powiązanego w rozumieniu ustawy o PIT (lit. b oraz c we wzorze z art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT),

c)kosztach nabycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (lit. d we wzorze z art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT).

Zważywszy na to, że prace nad stworzeniem oprogramowania są realizowane wyłącznie osobiście przez Wnioskodawcę, nie będzie on ponosił kosztów wskazanych w lit. b, c oraz d we wzorze z art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT. Koszty te wynoszą u Wnioskodawcy zero. Do kosztów wskazanych pod lit. a we wzorze z art. 30 ca ust. 4 ustawy o PIT (tj. tzw. wskaźnika Nexus), jako wydatki na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, Wnioskodawca będzie zaliczał opisane powyżej koszty.

W odniesieniu do tych kosztów w przypadku niemożliwości alokacji konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkuje je do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu. Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy ww. wskaźnik nexus wynosi u niego 1. Wnioskodawca prowadzący księgę przychodów i rozchodów będzie prowadził odrębną ewidencję w programie Excel, w której uwzględni informacje o:

a.zbywanym w danym miesiącu oprogramowaniu,

b.przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym miesiącu,

c.kosztach poniesionych w danym miesiącu przez Wnioskodawcę na wytworzenie oprogramowania (Koszty),

d.kosztach uwzględnionych w tzw. wskaźniku nexus, dalej zwaną: „Ewidencją”.

Ewidencja będzie prowadzona na bieżąco, czyli od momentu, kiedy pierwsze koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, zostaną faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową zmierzającą do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia oprogramowania, ze sprzedaży którego Wnioskodawca osiągnie dochód opodatkowany na zasadach IP Box. Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż posiada niezbędne dokumenty, które pozwalają na wyszczególnienie realizowanych prac i zadań w ramach tworzenia i rozwijania programów komputerowych poprzez comiesięczne wskazanie informacji nt. wykonanych zadań w danym miesiącu. Posiadane dokumenty pozwalają na wskazanie kwoty wynagrodzenia otrzymanego z tytułu zbycia praw własności intelektualnej. W niektórych przypadkach Wnioskodawca i kontrahent ustalają zryczałtowane wynagrodzenie za przeniesienie praw do programów komputerowych.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chce skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego na podstawie art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Uzupełnienie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Przedmiotowy wniosek dotyczy dochodów za okres od 1 stycznia 2019 r. do momentu, w którym stan faktyczny lub prawny Wnioskodawcy nie ulegnie zmianie.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem oprogramowania należy rozumieć program komputerowy. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs, a także tezami znajdującymi się w doktrynie naukowej jak i w orzecznictwie, stanowiącymi, że:

–materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować” je do postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania (A. Michalak red., Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74);

–nie ma natomiast znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe, przykładowo mogą być to odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza bądź użytkowa (wyr. SA w Łodzi z 4.2.2010 r., sygn. akt I ACa 912/09, niepubl.; wyr. SA w Łodzi z 27.2.2013 r., sygn. akt I ACa 1157/12).

Wnioskodawca wskazuje, że dominująca część projektów dotyczyła stworzenia oprogramowania dla sektora bankowego. Wnioskodawca poniżej przedstawi konkretne nazwy projektów związanych ze stworzeniem oprogramowania, nad którymi pracował, wraz ze wskazaniem celu, konkretnego projektu:

(...)

Funkcjonalności stworzone przez Wnioskodawcę:

(...)

Wnioskodawca pragnie wskazać, że innowacyjność, każdego z powyższych projektów objawia się tym, że każdy z modułów, czy funkcjonalności stanowi oprogramowanie „szyte na miarę”. Oznacza to, że Wnioskodawca każdorazowo jest zobligowany do dostosowania metod napisania kodu, czy też samego kodu do indywidualnych potrzeb danego kontrahenta (zarówno pod względem technicznym, jak i funkcjonalnym). Pod pojęciem technicznego dostosowania Wnioskodawca rozumie, zapoznanie się z konkretnym oprogramowaniem klienta oraz dostosowanie samego kodu, jak i wykorzystywanych technologii, by było kompatybilne z oprogramowanie/systemem kontrahenta. Jest to kluczowe, w celu umożliwienia oprogramowaniu (stworzonego przez Wnioskodawcę) prawidłowe działanie.

Pod pojęciem funkcjonalnego dostosowania Wnioskodawca rozumie zapoznanie się z wymogami konkretnego klienta, by wiedzieć, jakie wymagania są stawiane oprogramowaniu stworzonym przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe przesłanki świadczą o innowacyjności, każdego ze stworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Żadne ze stworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań wcześniej nie występowało w jego działalności, jak i w działalności konkretnego kontrahenta.

Wnioskodawca wskazuje, że w przyszłości również zamierza świadczyć usługi związane z tworzeniem oprogramowania, na analogicznych zasadach i dochód z autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania, zamierza również objąć ulgą IP Box.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb klientów, z którymi współpracuje, a dany zleceniodawca ma na celu zwiększenie innowacyjności archaicznych rozwiązań programistycznych w zależności od swoich potrzeb. Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, że tworzenie programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia (Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX).

Przechodząc do wymogu prowadzenia działalności twórczej: Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia (Objaśnienie podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r.). Programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. Warto dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. Należy podkreślić, iż program stworzony przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy ulepszył i rozwinął działanie starych programów, lub też powodował stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności. Warto dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca Wnioskodawcy polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. Wnioskodawca tworzy programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania.

Wnioskodawca nie jest podmiotem, który pełni wyłączne proste funkcje produkcyjne, ponieważ ponosi ryzyko związane ze swoją działalnością wytwórczą, ponosi za nią pełne ryzyko, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła. Ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy, dlatego istotny jest element celowości, który Wnioskodawca uwzględnia w swojej działalności. Ponadto, warto wspomnieć, że twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX: „wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa[...] nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot” oraz „[...] Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”. Wobec czego Wnioskodawca w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej, na rzecz danego przedsiębiorstwa opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale nie tworzy innowacyjnych rozwiązań w skali światowej. Z tego powodu tworzone oprogramowania przez Wnioskodawcę stanowią przejaw jego twórczej działalności o charakterze twórczym oraz są one innowacyjne zarówno w prowadzonej przez niego działalności, jak i jego kontrahentów.

Wnioskodawca wskazuje, że stworzone przez niego funkcjonalności zmierzają do usprawnienia oprogramowania, które zostało wcześniej wytworzone. Pełnią one funkcje ulepszenia (poprzez dodanie nowych możliwości do już istniejącego oprogramowania). Jak zostało wspomniane powyżej funkcjonalności tworzone przez Wnioskodawcę spełniają definicję programu komputerowego. Wnioskodawca, na koniec każdego okresu przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez niego funkcjonalności (za wynagrodzeniem) na rzecz swoich kontrahentów.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że używał następujących technologii w ramach tworzonych oprogramowania:

(...)

Należy również zwrócić szczególną uwagę, iż istnieje nieskończona liczba możliwości napisania danej funkcjonalności, które jest zależne od czynników zewnętrznych (jak np. sposób napisania systemu kontrahenta, z którym dane oprogramowanie ma być kompatybilne, czy wymagania danego kontrahenta dot. funkcjonalności, jakie dane oprogramowanie ma spełnić).

Ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy, dlatego istotny jest element celowości, który Wnioskodawca uwzględnia w swojej działalności. Ponadto, warto wspomnieć, że twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX: „wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa[...]nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot” oraz „[...] Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”. Wobec czego Wnioskodawca w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale nie tworzy innowacyjnych rozwiązań w skali światowej. Wnioskodawca pragnie wskazać, że każde ze stworzonych rozwiązań (oprogramowań) różni się od siebie, w znaczącym stopniu, zarówno technicznym (sposób napisania danego kodu, przy uwzględnieniu systemów klienta, czy też technologii użytych przez Wnioskodawcę), jak i funkcjonalnym (dot. funkcjonalności, jakie ma spełniać dane oprogramowanie).

Do stworzenia Oprogramowania, o którym mowa we wniosku Wnioskodawca używał technologii z branży informatycznej. Programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. W konsekwencji istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. To właśnie ta kwestia sprawia, że każde stworzone przez Wnioskodawcę rozwiązanie różni się od rozwiązań już funkcjonujących w jego działalności.

Prace nad tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania są przez Wnioskodawcę prowadzone w sposób zaplanowany i systemowy. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jest to proces złożony, wieloetapowy, a zatem wymagający określonej systematyki oraz ustalonego harmonogramu. Każda faza prac począwszy od zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach kontrahentów i ich klientów przez opracowanie koncepcji aż po przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia jest przez Wnioskodawcę realizowana w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny.

Wnioskodawca nie korzystał ze źródeł finansowania.

Każdorazowym celem działań Wnioskodawcy jest stworzenie programu komputerowego w ramach bezpośrednich działań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie zatrudniał pracowników, nie korzystał z zewnętrznych form finansowania oraz nie korzystał z usług zewnętrznych podmiotów. Każde oprogramowanie zostało stworzone przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem zasobów rzeczowych będących składnikami majątku Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że stworzone przez niego harmonogramy (tj. metody działań, których efektem końcowym jest oprogramowanie) są analogiczne dla każdego z projektów. Harmonogram prac Wnioskodawcy, co do zasady, wygląda oraz wyglądał następująco:

1.zebranie informacji o wymaganiach i oczekiwaniach kontrahentów i ich klientów;

2.opracowanie koncepcji oprogramowania;

3.stworzenie oprogramowania według przyjętej koncepcji;

4.przekazanie rozwiązania wraz z rekomendacjami do wdrożenia.

Każdy z powyższych etapów jest realizowany w sposób planowy, uporządkowany oraz metodyczny.

Każdorazowo harmonogram prac jest ustalany bezpośrednio z kontrahentem Wnioskodawcy, jednakże prace zawsze są prowadzone w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny wg pewnego systemu. Co do zasady, głównym celem, każdego z przedstawionego wyżej harmonogramów jest stworzenie oprogramowania spełniającego wymogi kontrahenta Wnioskodawcy.

Wnioskodawca z każdym stworzonym oprogramowaniem poszerza swoją wiedzę zarówno programistyczną, jak i pozaprogramistyczną (ze względu na charakter konkretnych projektów). Jak zostało wspomniane we wniosku, Wnioskodawca do stworzenia rozwiązania wykorzystuje oraz rozszerza wiedzę z dziedzin pozaprogramistycznych, w tym m.in. matematyki, zarządzania oraz kryptologii. Również należy wskazać, że niektóre projekty Wnioskodawcy były oprogramowaniem dla sektora bankowego, przy czym Wnioskodawca musiał również zdobyć wiedzę w zakresie prawa bankowego.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija wiedzę oraz umiejętności zarówno z rodzaju programistycznej, jak i pozaprogramistycznej. Tworzy oprogramowanie, w którym kod źródłowy jest dostosowany do ,,warunków” konkretnego kontrahenta. Oznacza to, że Wnioskodawca musi szczegółowo dobrać każdą z użytych technologii do napisania kodu, by stworzone przez niego rozwiązanie (oprogramowanie) było kompatybilne z systemem swojego kontrahenta.

Ze względu na nieskończoną liczbę rozwiązań w związku ze stworzeniem kodu źródłowego do oprogramowania, Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe świadczy o tym, że każdorazowo Wnioskodawca musi dostosować stworzone przez siebie dzieło zarówno do wymagań kontrahenta, jak i do wymagań systemowych kontrahenta. Należy podkreślić, że każde oprogramowanie ma inny kod źródłowy. W tym przypadku Wnioskodawca zawsze oraz każdorazowo musi dostosować stworzone przez siebie oprogramowanie do systemu/oprogramowania danego klienta. Oznacza to również, że każde stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma innowacyjny charakter na gruncie jego działalności, zarówno pod względem technicznym (forma zapisu kodu) oraz funkcjonalnym (stworzenie konkretnej funkcjonalności do danego systemu/oprogramowania).

Wnioskodawca musi nabywać zarówno wiedzę programistyczną jak i pozaprogramistyczną do stworzenia danego oprogramowania. Pod kątem programistycznej wiedzy, Wnioskodawca musi każdorazowo przeanalizować system kontrahenta (pod względem technicznym), by móc dobrać odpowiedni sposób działania. Każdorazowo analizując system oraz tworząc oprogramowanie, Wnioskodawca poszerza swoją wiedzę programistyczną.

Odnosząc się do kwestii wiedzy pozaprogramistycznej, kluczowy jest sektor, w którym działa kontrahent Wnioskodawcy. Tak jak również zostało wspomniane, w przypadku sektora bankowego, Wnioskodawca musiał wykorzystać wiedzę z kryptologii, matematyki, zarządzania oraz prawa bankowego do stworzenia oprogramowania, które będzie spełniało konkretne wymogi dla danego sektora.

Miejscem wykorzystywania tej wiedzy jest proces tworzenia oprogramowania m.in. na etapie tworzenia koncepcji oprogramowania.

Każde ze stworzonych oprogramowań są oparte, zarówno na wiedzy programistycznej, jak i pozaprogramistycznej, o których była mowa w odpowiedziach na wcześniejsze pytania.

W przyszłości zamierza świadczyć usługi na analogicznych zasadach, jednakże nie wyklucza zmiany swojego kontrahenta.

Efekty pracy Wnioskodawcy zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawcy (do momentu ich odpłatnego zbycia), przysługują autorskie prawa majątkowego do wytworzonych oprogramowań.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Każda z umów, o których mowa we wniosku, przewiduje sposób przeniesienia autorskich praw majątkowych. Co do zasady, autorskie prawa majątkowe są przenoszone oraz zaakceptowane przez kontrahentów na koniec danego okresu (co do zasady miesiąca).

Wnioskodawca raportuje konkretnemu kontrahentowi, jakie oprogramowanie zostało stworzone w ramach danego miesiąca (okresu rozliczeniowego).

Kontrahent opłacając fakturę od Wnioskodawcy finalizuje transakcję na pozyskanie konkretnych autorskich praw majątkowych stworzonych w danym miesiącu przez Wnioskodawcę. Dodatkowo opłacając fakturę kontrahent Wnioskodawcy akceptuje przenoszone autorskie prawa majątkowe.

Wnioskodawca wskazuje, że koszty wymienione w pytaniu nr 4 i stanowią koszty uzyskania przychodu, które Wnioskodawca uważa, że są bezpośrednio związane z tworzeniem oprogramowania oraz zamierza je uwzględnić we wskaźniku Nexus.

Wnioskodawca wskazał konkretne koszty:

•sprzętu komputerowego i elektronicznego, akcesoriów:

–drukarka,

–zewnętrzne dyski twarde,

–dysk sieciowy,

–zestawy słuchawkowe,

–smartfon,

•materiałów edukacyjnych, kursów:

(...)

•eksploatacji samochodu:

–paliwo,

–myjnia,

–przeglądy samochodu.

Wnioskodawca poniósł powyższe koszty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od 1 stycznia 2019 r.

Wnioskodawca wskazuje, że jego główną działalnością jest tworzenie/ulepszanie/rozwijanie oprogramowania. Wydatki, o których mowa we wniosku są związane z uzyskaniem przychodu z powyższej działalności. Należy jednak wspomnieć, że niektóre wydatki takie jak np. księgowość mogą dotyczyć również innych usług niezwiązanych z tworzeniem oprogramowania (jeżeli takie wystąpią w danym miesiącu). Należy jednak wspomnieć, iż Wnioskodawca w takim przypadku zastosuje proporcję przychodową, dzięki której będzie w stanie dokładnie określić, jaka część danego kosztu będzie dotyczyła działalności związanej z podejmowaniem prac rozwojowych, a jaki będzie związany z pozostałą działalnością.

Wnioskodawca wskazuje, że jedynym środkiem trwałym w jego działalności jest Ford (...).

Opłaty leasingowe dotyczyły leasingu operacyjnego.

Wnioskodawca wskazuje, że żaden z ww. kosztów nie dotyczy odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 r. prowadzi na bieżąco od momentu rozpoczęcia przedmiotowych prac związanych z tworzeniem, rozwojem i ulepszeniem oprogramowania odrębną ewidencję, w której wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję w sposób umożliwiający ustalenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, dochodów (strat) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca pod pojęciem rozwijania i ulepszania oprogramowania rozumie tworzenie funkcjonalności (które spełniają definicję programu komputerowego) m.in. w postaci modułów, które ulepszają i rozwijają oprogramowanie/system kontrahenta, poprzez m.in. rozwinięcie jego użyteczności czy też zwiększenie ilości funkcji, jakie taki system może zagwarantować.

Wnioskodawca pod pojęciem rozwijania i ulepszania oprogramowania rozumie tworzenie funkcjonalności (które spełniają definicję programu komputerowego) m.in. w postaci modułów, które ulepszają i rozwijają oprogramowanie/system kontrahenta, poprzez m.in. rozwinięcie jego użyteczności czy też zwiększenie ilości funkcji, jakie taki system może zagwarantować.

Wnioskodawca pod pojęciem rozwijania i ulepszania oprogramowania rozumie tworzenie funkcjonalności (które spełniają definicję programu komputerowego) m.in. w postaci modułów, które ulepszają i rozwijają oprogramowanie/system kontrahenta, poprzez m.in. rozwinięcie jego użyteczności czy też zwiększenie ilości funkcji, jakie taki system może zagwarantować.

Pana pytania:

1.Czy prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

2.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

3.Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do oprogramowania stanowi dochód z kwalifikowalnych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

4.Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

5.Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty można uznać przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z oprogramowaniem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (lit. a we wskaźniku)?

Pana stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie uzyskane przez Wnioskodawcę w ramach sprzedaży autorskich praw majątkowych należy uznać za sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a tym samym za kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

4.Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

5.Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty można uznać przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z oprogramowaniem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (lit. a we wskaźniku).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule (zob. art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga by spełnione zostały dwa kryteria: przedmiot ochrony powinien być wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz prawo własności intelektualnej powinno podlegać ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zgodnie z ustawą o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy o prawie autorskim. Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o prawie autorskim, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe stanowi przedmiot ochrony praw autorskich i to już z momentem jego wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Warto w tym miejscu odnieść się do objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX (dalej zwanymi „Objaśnieniami MF”), które podkreślają, że w ustawie o PIT nie znajdziemy definicji pojęcia „programu komputerowego” a także brak w świetle polskiego prawa wyczerpującego zdefiniowania „autorskiego prawa do programu komputerowego". Jednocześnie, zgodnie z Objaśnieniami MF praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych (Objaśnienia MF, akapit 74). W Objaśnieniach MF wskazuje się także, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Zatem należy przyjąć, że obejmuje jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, efektem pracy Wnioskodawcy są w szczególności kody źródłowe, algorytmy w językach oprogramowania, części oprogramowania, czy całe programy komputerowe. Wnioskodawca wskazał, że każdy efekt jego prac posiada charakter twórczy, ponieważ są to nowe, wcześniej niewystępujące w praktyce działalności Wnioskodawcy rozwiązania, dostosowywane do indywidualnych potrzeb klienta końcowego. Powstające oprogramowanie jest nowym wytworem intelektu Wnioskodawcy, dzięki któremu Wnioskodawca przyczynia się do wzbogacenia dotychczasowego stanu rzeczy o nowe treści. W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez niego oprogramowanie jest programem komputerowym podlegającym ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim – z zatem mieści się w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad. 2

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza ona działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

–badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.; dalej zwana „PSWiN”) – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

–badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 PSWiN – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWiN, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Przy czym, kryteria te powinny być spełnione łącznie. Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe; mieć twórczy charakter; być podejmowana w sposób systematyczny; być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Warto w tym miejscu odwołać się również do kryteriów działalności badawczo-rozwojowej przedstawionych w tzw. Podręczniku Frascati (GUS (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, Paryż: OECD Publishing). Podręcznik Frascati wyjaśnia, że działalność B+R jest zawsze ukierunkowana na nowe odkrycia, oparte na oryginalnych koncepcjach (i ich interpretacji) lub hipotezach. Z reguły nie ma pewności co do ostatecznego wyniku (lub przynajmniej co do ilości czasu i zasobów potrzebnych do jego osiągnięcia), jest ona planowana i budżetowana (nawet jeśli jest realizowana przez osoby fizyczne), a jej celem jest osiągnięcie wyników, które mogłyby być swobodnie przenoszone lub sprzedawane na rynku. Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczo-rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów. Działalność taka musi być: nowatorska; twórcza; nieprzewidywalna; metodyczna; możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, wskazać należy, że działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na: tworzeniu nowego oprogramowania, w szczególności tworzeniu nowych funkcjonalności; lub rozwoju oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie kontrahentów oraz jej klientów. Przy czym, przez rozwijanie i ulepszanie oprogramowania Wnioskodawca rozumie tworzenie oprogramowania lub jego części, które po dodaniu do głównego oprogramowania zwiększy jego funkcjonalność. Jednocześnie zwiększając użyteczność danego oprogramowania poprzez dodanie nowych funkcjonalności do niego.

Zdaniem Wnioskodawcy, działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przywołanych ustaw, gdyż polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, matematyki, zarządzania do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie klientów. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę spełnia opisane szczegółowo poniżej cechy działalności badawczo-rozwojowej.

Nowatorskość i twórczość

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone i rozwijane przez niego oprogramowanie jest autorskim rozwiązaniem. Posiada indywidualny i niepowtarzalny charakter, będący odpowiedzią na specyficzne zapotrzebowania kontrahentów i dynamicznie zmieniający się rynek informatyczny (tzw. rynek IT). Podczas tworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje oraz wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do tworzenia nowych oraz unikalnych rozwiązań informatycznych. Z uwagi na złożoność procesu tworzenia i rozwijania oprogramowania Wnioskodawca oprócz wiedzy w zakresie technologii informatycznych wykorzystuje również wiedzę z innych dziedzin, np. matematyki, zarządzania oraz zapoznaje się ze specyfiką pracy danego sektora. Dzięki temu, tworzone przez niego oprogramowanie mają nowatorski charakter (niewystępujący w dotychczasowej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej). Podejmowane czynności nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionego, ulepszonego lub nowego oprogramowania. W szczególności, na nierutynowy charakter podejmowanych działań wskazuje fakt, że aby osiągnąć zamierzony cel w postaci nowego rozwiązania programistycznego, Wnioskodawca staje przed koniecznością wcześniejszego rozwiązania wielu problemów np. analitycznych, matematycznych, programistycznych. Brak modelowych metod wytwórczych wiąże się również z niepewnością co do uzyskanego efektu badawczego. Kluczowym problemem jest przełożenie potrzeby funkcjonalnej opisanej językiem zrozumiałym dla człowieka na algorytm możliwy do zaimplementowania językiem programowania, przy zachowaniu docelowego rezultatu. Powstałe oprogramowanie nie jest skutkiem ubocznym działań podejmowanych rutynowo, nie polega także na utrzymaniu i obsłudze już wdrożonych rozwiązań.

Nieprzewidywalność

W trakcie tworzenia oprogramowania, Wnioskodawca staje przed koniecznością rozwiązania sytuacji charakteryzujących się niepewnością badawczą. Wymagają one zmierzenia się z opracowaniem koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, które nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenie czy opracowanie rozwiązania jest możliwe przy użyciu zakładanych metod informatycznych. Kontrahenci oczekują od Wnioskodawcy wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację przestarzałych rozwiązań.

Metodyczność

Prace nad tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania są przez Wnioskodawcę prowadzone w sposób zaplanowany i systemowy. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jest to proces złożony, wieloetapowy, a zatem wymagający określonej systematyki oraz ustalonego harmonogramu. Każda faza prac począwszy od zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach kontrahentów i jej klientów przez opracowanie koncepcji aż po przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia jest przez Wnioskodawcę realizowana w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny.

Możliwość przeniesienia lub odtworzenia

Każdy etap podejmowanej przez Wnioskodawcę działalności jest w odpowiedni sposób utrwalany, by możliwe było jego odtworzenie. Program komputerowy powstający w wyniku działania twórczego Wnioskodawcy jest możliwy do przeniesienia, co wynika już z samej jego istoty oraz z umowy z kontrahentami wiążących Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Ad. 3

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

a)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

b)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

c)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

d)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w wykonaniu umowy z kontrahentami, Wnioskodawca świadczy usługi na ich rzecz. Biorąc pod uwagę, że: świadczone na rzecz kontrahentów usługi sprowadzają się do tworzenia nowych lub ulepszonych rozwiązań informatycznych (oprogramowania); prawa autorskie do wytworzonego lub rozwiniętego oprogramowania są przenoszone na kontrahentów; w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie (ryczałtowe lub zależne od czasu świadczenia usług, tj. ustalana jest stawka za każdą godzinę świadczenia usług, która po przemnożeniu przez sumę godzin poświęconą na świadczeniu usług w danym miesiącu stanowi należne Wnioskodawcy wynagrodzenie miesięczne); wynagrodzenie obejmuje honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych; zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do oprogramowania. Zatem, po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodów związanych z wytworzeniem oprogramowania, uzyskane wynagrodzenie stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. W związku z tym, że na podstawie umowy z kontrahentami prawa autorskie to wytworzonego oprogramowania są przenoszone na kontrahentów za wynagrodzeniem (bez ustalenia dodatkowego honorarium), wynagrodzenie z tytułu umowy jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do oprogramowania.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania uzyskiwany na podstawie umowy, o którym mowa w opisie stanu faktycznego jest kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu umowy jest przychodem wykorzystywanym do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad. 4 i 5

Stawkę 5% podatku PIT można zastosować do osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT). Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W praktyce zatem, w celu obliczenia dochodu do opodatkowania preferencyjną stawką 5% niezbędne jest: ustalenie jakie przychody przypadające na oprogramowanie uzyskuje Wnioskodawca oraz jakie ma z tymi przychodami związane koszty ich uzyskania (w tym ich obliczenie); oraz obliczenie współczynnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w którym należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z każdym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Koszty uzyskania przychodów z oprogramowania.

W części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Wnioskodawcy, należy uwzględnić koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami z kwalifikowanych praw (zgodnie z art. 22 i art. 23 ustawy o PIT). Zatem, kosztami związanymi z przychodami z oprogramowania będą wszelkie koszty, które są funkcjonalnie związane z tymi przychodami, i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień MF (akapit 136): „(…) konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ponosi wydatki mające na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (będące kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT), na które składają się m.in.: zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego; koszty leasingu oraz eksploatacji samochodu; usługi księgowe i doradcze; usługi telekomunikacyjne; składki ZUS; koszty materiałów edukacyjnych/kursów. Wydatki są nierozerwalnie związane z tworzeniem przez Wnioskodawcę oprogramowania i należy traktować je jako stały element prowadzenia działalności gospodarczej.

Sprzęt komputerowy jest niezbędnym narzędziem pracy dla każdego programisty. Sprzęt komputerowy jest bezpośrednio związany z wytworzeniem oprogramowania, dzięki przykładowo komputerowi/laptopowi Wnioskodawca ma możliwość wykonywania swojej pracy. Telefon jest podstawowym przyrządem do komunikacji z kontrahentem, czy też nabywaniu wiedzy w postaci pełnienia funkcji odtwarzacza literatury branżowej, czy też specjalistycznych kursów z zakresu branży IT. Dodatkowo Wnioskodawca w każdej chwili może otrzymać informacje zwrotną m.in. dot. jakości stworzonego przez siebie oprogramowania, dlatego też można stwierdzić, że telefon jest bezpośrednio związany z wytworzeniem oprogramowania przez Wnioskodawcę. Koszty eksploatacji samochodu pozwalają Wnioskodawcy sprawnie się poruszać, w celu zakupu specjalistycznego sprzętu komputerowego, czy też dojazdów do kontrahenta w celu konsultacji lub też na szkolenia związane z tematyką IT. Koszt prowadzenia księgowości przez Wnioskodawcę jest bezpośrednio związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Również pod tym pojęciem należy rozumieć usługi sporządzenia ewidencji IP Box, która jest niezbędna do rozliczenia ulgi. Należy zwrócić szczególną uwagę, że zlecając profesjonalnemu podmiotowi prowadzenie KPiR, czy też ewidencji Wnioskodawca zaoszczędza swój czas, który może poświęcić więcej czasu na tworzone oprogramowanie, co przekłada się na ilość oraz jakość tworzonych programów komputerowych przez Wnioskodawcę. Usługi telekomunikacyjne, w tym koszty Internetu są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Wnioskodawcę w zakresie tworzenie oprogramowania. Dzięki usługami telekomunikacyjnym Wnioskodawca ma możliwość kontaktu z kontrahentem, wysyłki efektów swoich prac do kontrahenta, pozyskiwaniem specjalistycznej wiedzy w zakresie IT lub też w poszukiwaniu nowych potencjalnych zleceniodawców.

Może zdarzyć się, że Wnioskodawca uzyska również dochody, które nie mogą być zaliczone do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT. W takiej sytuacji do wyliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnia się koszty związane z jego powstaniem. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym roku na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu. Zdaniem Wnioskodawcy, dzięki zastosowaniu proporcji w stosunku do kosztów możliwe będzie ustalenie kosztów jakie zostały rzeczywiście poniesione przez Wnioskodawcę w związku z osiąganym przychodem z oprogramowania, a w konsekwencji ustalenie dochodu z oprogramowania, który jest później przemnażany przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5%. Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Obliczenie współczynnika nexus

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT tzw. wskaźnik nexus obliczany jest według wzoru: ((a+b) x 1,3)/(a+b+c+d) w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej; nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego; nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego; nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1. Jak wskazuje się w praktyce organów podatkowych istotne jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między: wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; kwalifikowanym prawem własności intelektualnej; dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Przy czym nie chodzi tu o koszty bezpośrednie w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, tylko o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej, z wyjątkiem kosztów wprost wskazanych w art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT. Jak wskazano powyżej, wszystkie koszty są niezbędne dla wytworzenia oprogramowania – istnieje zatem związek tych kosztów z oprogramowaniem oraz z uzyskanym dochodem z tego oprogramowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na to, że koszty są związane z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością polegająca na tworzeniu oprogramowania, powinny być przypisane do litery „a” wzoru nexus. Podkreślić należy, że z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT nie wynika, w jaki sposób ww. koszty należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, w celu alokowania kosztów do przychodów z oprogramowania można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o PIT. Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy). W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej tylko do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym miesiącu, można uznać za koszty uzyskania przychodu wykorzystane do obliczenia dochodu zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty można uznać przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z oprogramowaniem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (lit. a we wskaźniku).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy :

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

b)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

c)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.)

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ww. ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tworzy, rozwija oraz ulepsza Pan oprogramowanie na zlecenie innych podmiotów na zasadach umowy B2B. Efektem Pan pracy są w szczególności kody źródłowe, algorytmy w językach oprogramowania, części oprogramowania, czy całe programy komputerowe.

Dominująca część Pana projektów dotyczyła stworzenia oprogramowania dla sektora bankowego. W uzupełnieniu wskazał Pan konkretne nazwy projektów związanych ze stworzeniem oprogramowania, nad którymi pracował, wraz ze wskazaniem celu, konkretnego projektu:

(...)

Funkcjonalności stworzone przez Pana:

(...)

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W treści wniosku wskazał Pan, że tworzenie programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Każdy efekt Pana pracy posiada charakter twórczy, ponieważ są to nowe programy komputerowe, wcześniej niewystępujące w Pana działalności oraz są one dostosowywane do potrzeb klienta końcowego. W ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej, na rzecz danego przedsiębiorstwa opracowuje Pan nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale nie tworzy innowacyjnych rozwiązań w skali światowej. Tworzy Pan programy komputerowe, które cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Z tego powodu tworzenie przez Pana oprogramowania stanowi przejaw twórczej działalności o charakterze twórczym oraz są innowacyjne zarówno w prowadzonej przez Pana działalności, jak i Pana kontrahentów.

Efekty Pana pracy, które nazywa oprogramowaniem, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

a)zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

b)nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

c)nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowym ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wyjaśnił Pan, że prace nad tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania są przez Pana prowadzone w sposób zaplanowany i systemowy. Wskazał Pan, że jest to proces złożony, wieloetapowy, a zatem wymagający określonej systematyki oraz ustalonego harmonogramu. Każda faza prac, począwszy od zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach kontrahentów i jej klientów, przez opracowanie koncepcji aż po przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia jest przez Pana realizowana w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny. Każdy z etapów prac jest realizowany w sposób planowy, uporządkowany oraz metodyczny. Każdorazowo harmonogram Pana prac jest ustalany bezpośrednio z kontrahentem, jednakże prace są zawsze prowadzone w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny wg pewnego systemu. Co do zasady, głównym celem, każdego z przedstawionego wyżej harmonogramów jest stworzenie oprogramowania spełniającego wymogi kontrahenta.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że z uwagi na złożoność procesu tworzenia i rozwijania oprogramowania, oprócz wiedzy w zakresie technologii informatycznych wykorzystuje Pan również, wiedzę z innych dziedzin, np. matematyki, zarządzania, kryptologii. Ponadto, w celu stworzenia specjalistycznego oprogramowania, niezbędne jest zrozumienie specyfiki pracy danego sektora, np. sektora bankowego, a także wymogów prawnych regulujących jego funkcjonowanie. Wskazuje Pan, że nie jest bowiem możliwe napisanie komponentu, odpowiadającego rzeczywistym potrzebom kontrahenta bez wiedzy biznesowej/merytorycznej na temat tego, jak wyglądają procesy charakterystyczne dla danej dziedziny/danego sektora gospodarki w realnym świecie. Musi Pan posiadać wiedzę w zakresie bezpieczeństwa oraz wydajności oprogramowania odpowiednie dla branży, dla której tworzone jest oprogramowanie, celem zapewnienia jego kompatybilności i nienagannej jakości.

W uzupełnieniu wniosku dodaje Pan, że musi nabywać zarówno wiedzę programistyczną jak i poza programistyczną do stworzenia danego oprogramowania. Pod kątem wiedzy programistycznej, musi Pan każdorazowo przeanalizować system kontrahenta (pod względem technicznym), by móc dobrać odpowiedni sposób działania. Każdorazowo analizując system oraz tworząc oprogramowanie, poszerza Pan swoją wiedzę programistyczną. Natomiast wskazuje Pan, że odnosząc się do kwestii wiedzy poza programistycznej, kluczowy jest sektor, w którym działa Pana kontrahent. Natomiast w przypadku sektora bankowego, musiał Pan wykorzystać wiedzę z kryptologii, matematyki, zarządzania oraz prawa bankowego do stworzenia oprogramowania, które będzie spełniało konkretne wymogi dla danego sektora. Używał Pan następujących technologii w ramach tworzonych oprogramowania: (...).

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak sam Pan wskazuje we wniosku, podczas tworzenia oprogramowania nabywa, łączy, kształtuje Pan oraz wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do stworzenia nowych oraz unikalnych rozwiązań informatycznych.

Jak wcześniej wskazano, wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie przez Pana oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Nie jest to działalność polegająca na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace badawcze.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu - takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu, i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a)prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b)nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c)nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d)nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

a)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

b)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

c)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

d)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskazany przepis do dnia 31 grudnia 2021 r. brzmiał następująco:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzy/rozwija/ulepsza Pan oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie sprawy wskazał Pan, że efektem Pana pracy w przypadku zarówno tworzenia, jak i rozwijania/ulepszania każdorazowo są odrębne programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pana wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, zawiera się w należnościach z tytułu świadczonych usług na rzecz kontrahentów. Przysługują Panu osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów, aż do – w przypadku praw majątkowych – ich odpłatnego zbycia na rzecz kontrahenta. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Ponadto od 1 stycznia 2019 r. prowadzi Pan na bieżąco odrębną ewidencję, w której wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Prowadzi Pan odrębną ewidencję w sposób umożliwiający ustalenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, dochodów (strat) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2059 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (oprogramowanie) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata 2019 - 2023 oraz za lata kolejne, jeżeli nie ulegnie zmianie przedstawiony stan faktyczny.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

–wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box wynika, że obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP.

Jak wynika z treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego odnosi się art. 30ca ust. 7 analizowanej ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje szczegółowych uregulowań w zakresie kosztów, które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które należy brać pod uwagę przy obliczaniu dochodu z kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy, zatem w tym zakresie zastosowanie znajdą ogólne zasady kwalifikowalności kosztów.

W myśl natomiast art. 22 ust. 1 cyt. ustawy,

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy.

Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim:

Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu, poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Przy czym, to Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Ustalając natomiast wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Istotne jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W związku z powyższym, wskazane we wniosku koszty, które ponosi Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT (z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 23 ustawy), w części, w jakiej związane są z wytwarzaniem kwalifikowanego IP, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, wymienione wydatki, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej dla potrzeb wyliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy i mogą zostać ujęte pod literą „a” wzoru.

Należy także dodać, że wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy – Ordynacja podatkowa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

–zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.).