Temat interpretacji

Czy w związku z tym, że pewną część powierzchni domu Wnioskodawca przeznaczy wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni na działalność gospodarczą, zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na refinansowanie kredytów hipotecznych zaciągniętych na budowę domu, w którym także będzie prowadził działalność?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2011r. (data wpływu do tut. Biura 28 października 2011r.), uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego na refinansowanie kredytów hipotecznych zaciągniętych na budowę domu, który będzie częściowo wykorzystywany na potrzeby tej działalności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego na refinansowanie kredytów hipotecznych zaciągniętych na budowę domu, który będzie częściowo wykorzystywany na potrzeby tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 grudnia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1110/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 12 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem liniowym, obejmującą doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Podatek dochodowy rozliczany jest na podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów. W najbliższym czasie Wnioskodawca przeniesie miejsce prowadzenia działalności (bez zmiany siedziby) do nowo wybudowanego domu, którego cześć jest przeznaczona na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. Budowa domu została w dużej części sfinansowana kredytami bankowymi, które zaciągnął wraz z żoną jako osoba fizyczna - wcześniej zbyt krótko prowadził działalność i banki nie miały odpowiedniego dla jego firmy produktu. Obecnie refinansował kredyty na budowę jednym kredytem zaciągniętym na firmę, którą prowadzi. Poprzednie kredyty i obecny są zaciągane w PLN. Kwota obecnego kredytu jest niższa od sumy kredytów, które będą refinansowane. Nie występuje zjawisko kapitalizacji odsetek. Wnioskodawca zamierza część domu przeznaczyć wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej, jednocześnie od tej samej części domu zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczyć proporcjonalnie do powierzchni koszty utrzymania lokalu do kosztów uzyskania przychodów. W nowym miejscu prowadzenia działalności będzie przechowywał i opracowywał dokumentację dla klientów, będzie się tam z nimi spotykał, a także będzie przyjmował i prowadził narady z kontrahentami i podwykonawcami. Natomiast w siedzibie firmy pozostanie księgowość prowadzona przez zatrudnione w firmie osoby.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 05 stycznia 2012r., wskazano m.in., iż:

• Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 01 sierpnia 2006r.,
• pierwsze pozwolenie na budowę zostało wydane w dniu 21 sierpnia 2007r. na budynek mieszkalny, pozwolenie zamienne także na budynek mieszkalny w dniu 15 lipca 2011r. Zmiany dotyczyły: powiększenia inwestycji o dodatkową działkę (na początku budowy geodeta źle wymierzył granicę i trzeba było odkupić część działki od sąsiada, żeby odległość budynku od granicy z sąsiadem została zachowana), konieczności wykonania podpiwniczenia garażu ze względu na uwarunkowania geologiczne, powiększenia garażu.
• pierwszy kredyt na budowę przedmiotowego budynku został zaciągnięty w banku A w dniu 23 września 2008r. Dodatkowy kredyt został zaciągnięty w banku B w dniu 05 lutego 2010r. Obydwa kredyty były refinansowane kredytem zaciągniętym w dniu 14 czerwca 2010r. w banku C, który udzielił także dodatkowego kredytu na przedmiotową inwestycję. Kredyt zaciągnięty w banku D w dniu 20 października 2011r. (ten kredyt został zaciągnięty na firmę, poprzednie były na osoby fizyczne) został przeznaczony na refinansowanie kredytu z banku C. Podsumowując kredyt zaciągnięty w banku D służy tylko refinansowaniu kredytów zaciągniętych na budowę przedmiotowego budynku.
• przedmiotowy budynek jest współwłasnością Wnioskodawcy i jego żony, między małżonkami istnieje wspólność majątkowa,
• część budynku nie wykorzystywana na cele działalności gospodarczej jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe rodziny Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że pewną część powierzchni domu Wnioskodawca przeznaczy wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni na działalność gospodarczą, zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na refinansowanie kredytów hipotecznych zaciągniętych na budowę domu, w którym także będzie prowadził działalność...

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od zaciągniętego kredytu na refinansowanie kredytów zaciągniętych na budowę domu przeznaczonego w części na prowadzenie działalności gospodarczej, będą w tej części stanowiły koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. W świetle treści ww. przepisu, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie trzy warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu,
2. nie może znajdować się na liście wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ww. ustawy,
3. być właściwie udokumentowany.

Koszty związane z odsetkami od zaciągniętego kredytu hipotecznego stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu, nie ma bowiem bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między zapłaceniem odsetek, a uzyskaniem skonkretyzowanego przychodu, stąd też powinny być rozpatrywane w kontekście kosztów pośrednich zwłaszcza w aspekcie brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Jednocześnie istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa, co znajdzie odzwierciedlenie w prowadzonej ewidencji środków trwałych. Kwestie możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie jej realizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (). W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

Zauważyć przy tym należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca kończy budowę budynku mieszkalnego, którego cześć będzie przeznaczona na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Budowa ww. budynku została w dużej części sfinansowana kredytami bankowymi, które zaciągnął wraz z żoną, jako osoba fizyczna (poza prowadzoną działalnością gospodarczą). Obecnie refinansował kredyty zaciągnięte na budowę jednym kredytem zaciągniętym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż skoro wskazany we wniosku budynek będzie częściowo służył prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, to wymagalne i zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na spłatę wcześniej zaciągniętych kredytów na jego budowę, w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Przy czym na Wnioskodawcy, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Zaznaczyć również należy, iż odsetki od ww. kredytu poniesione do dnia przekazania budynku do używania zwiększą jego wartość początkową, tj. będą stanowić element kosztu wytworzenia zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy.

Natomiast odsetki od kredytu poniesione po zakończeniu prowadzonej inwestycji (tj. oddaniu wybudowanego budynku do użytkowania) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jako koszt bezpośrednio odnoszony w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże wyłącznie w tej części w jakiej spłacony kredyt dotyczy nieruchomości wykorzystywanej w tej działalności (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach