Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 12.03.2004, sygn. PB415/22/04/PK, Urząd Skarbowy Kraków-Prądnik

Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 27.01.2004 r. (data wpływu: 13.02.2004 r.) dotyczące odliczeń od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne uprzejmie informuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2003 r., podatnik będący osoba niepełnosprawna lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, ma prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku dochodowego wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

Z przedmiotowej ulgi mogą korzystać osoby fizyczne, które uznane są za osoby niepełnosprawne tzn. posiadają:
- orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
- decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową albo
- orzeczenie o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów.
W związku z powyższym, iż zespoły orzekające o stopniu niepełnosprawności w wydawanych decyzjach nie określają obecnie grup inwalidztwa za osoby zaliczone do:
1) I grupy inwalidztwa - należy rozumieć osoby, w stosunku do których na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowita niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności
2) II grupy inwalidztwa - należy rozumieć osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowita niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

W myśl ust. 7 a w/w art. odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają m.in. wydatki na następujące cele rehabilitacyjne:
- odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjno - usprawniającym,
- odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo sanatoryjnych, rehabilitacyjno - szkoleniowych, leczniczo - opiekuńczych, opiekuńczo pielęgnacyjnych, leczniczo - wychowawczych, szkolno - wychowawczych, oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno usprawniające,
- odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetka transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a)
- odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związanego z pobytem na
a) turnusie rehabilitacyjno - usprawniającym,
b) leczeniu sanatoryjnym w placówkach leczniczo - sanatoryjnych, rehabilitacyjno szkoleniowych, leczniczo - opiekuńczych, opiekuńczo - pielęgnacyjnych, leczniczo wychowawczych.

Powyższe wydatki podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, w wysokości faktycznie poniesionej a maksymalną wysokość odliczenia wyznacza wykazany przez podatnika dochód do opodatkowania. W/w odliczenia dokonywane są na podstawie dowodów potwierdzających fakt ich poniesienia przez podatnika tj. rachunków, faktur VAT, dowodów wpłat.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, iż odliczeniu od podstawy opodatkowania w wysokości ściśle określonych limitów podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne z tytułu:
- używania samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w 2003 r. kwoty 2.280,00 zł. Ustawodawca unormował, iż nie jest wymagane posiadanie dowodu poniesienia w/w wydatków, jednakże zdaniem tutejszego organu podatkowego podatnik winien posiadać inne dowody potwierdzające uczestnictwo w niezbędnych zabiegach leczniczo - rehabilitacyjnych np.: skierowanie lekarskie, kartę zabiegową.
- zakupu leków, w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 152,00 zł., jeśli lekarz specjalista stwierdził, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo). Podstawa odliczenia przedmiotowych wydatków jest posiadanie przez podatnika dowodu ich poniesienia.

Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają zgodnie z art. 26 ust. 7 b w/w ustawy odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Kas Chorych.