Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 01.02.2006, sygn. PBI-2/4117-144/USŁ-W/05/JF, Izba Skarbowa w Łodzi
Temat interpretacji
Działając na podstawie art. 207, art. 220, art. 221 oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania z dnia 22.12.2005 r. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27.07.2005r., nr PBI-2/4117/IN-6/USŁ-W/2005/MM, odmawiającej uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew z dnia 14.06.2005r., nr IX-005/239/Z/K/05, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję.
W dniu 10.05.2005r. zwrócili się Państwo do Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Pytali Państwo, czy "ugoda podpisana bezpośrednio pomiędzy osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, z pominięciem wokandy sądowej, a dotycząca roszczeń odszkodowawczych jednego podmiotu wobec drugiego stanowi koszt uzyskania przychodu po jednej stronie, a przychód po stronie drugiej".
Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew postanowieniem z dnia 14.06.2005r. nr IX-005/239/Z/K/05 nie podzielił poglądu wyrażonego w złożonym wniosku stwierdzając, iż wypłacona kwota w wysokości 10 000,- zł na podstawie zawartej ugody, będącej zaspokojeniem roszczenia odszkodowawczego wobec odbiorcy towarów, nie stanowi, zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztu uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Decyzją z dnia 27.07.2005r. nr PBI-2/4117/IN-6/USŁ-W/2005/MM , rozpatrującą Państwa zażalenie na ww. postanowienie, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi odmówił uchylenia zaskarżonego postanowienia, uznając stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew za prawidłowe.
Nie zgadzając się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi złożyli Państwo w dniu 27.12.2005r. ( wysłane w dniu 23.12.2005r.) odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o zmianę przedmiotowej interpretacji. W uzasadnieniu odwołania podnosicie Państwo:
- Artykuł 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wypłaconego odszkodowania, gdyż dostarczone odbiorcy lakiery nie były wadliwe.
- Przyczyną niewłaściwych objawów na produkcie finalnym, po zastosowaniu dostarczonych lakierów, nie były Państwa zaniedbania, tylko brak doświadczenia. Zaniedbania natomiast poczynili: producent lakierów, który nie zawarł w karcie technicznej produktu wszystkich istotnych szczegółów, a także pośrednik i odbiorca.
- Odszkodowanie nie zostało wypłacone odbiorcy z tytułu Państwa zaniedbań, ale z powodu kalkulacji kosztów ewentualnego procesu sądowego, który w Państwa ocenie nie miał sensu z ekonomicznego punktu widzenia.
- Zgodnie z art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, podatnik korzystając z procedury zażalenia może rozwijać stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację.
- Państwa zdaniem, wypłacone roszczenie odszkodowawcze powinno stanowić u Państwa koszt uzyskania przychodów a przychód do opodatkowania u odbiorcy lakierów.
Po analizie zawartych w odwołaniu zarzutów, zebranego materiału w sprawie oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza co następuje:
Ze złożonego przez podatników wniosku wynika, że poniesiony wydatek w kwocie 10 000,- zł stanowił odszkodowanie dla odbiorcy lakierów, wypłacone na podstawie podpisanej ugody. W uzasadnieniu wniosku przyznajecie Państwo, iż uniknięcie reklamacji a także wygranie ewentualnego procesu sądowego "było bardzo wątpliwe". Piszecie również, że zastosowanie produktów lakierowych wymagało "przeprowadzenia bardziej wnikliwych i długofalowych prób wstępnych", których nie wykonano, ponieważ "karta techniczna produktu nie zawierała takich szczegółowych i długoterminowych wskazówek". Dlatego Państwa zdaniem "udowodnienie błędów i zaniedbań pośrednikowi także było trudne".
Kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jed. Dz. U. Z 2000r. Nr 14,poz. 176 z późn. zm. ) są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Artykuł 23 ust.1 pkt 19 cytowanej ustawy stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się m.in. kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów .
W odwołaniu piszą Państwo, że art. 23, ust. 1, pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w omawianym przypadku, ponieważ Państwa "wina" polegała jedynie na braku doświadczenia i skomplikowanym charakterze całej sprawy, co nie jest wymienione wśród wyjątków nie mogących stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi ww. artykuł stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, bez względu na przyczynę i podstawę ich uiszczenia. Zatem nie ma tutaj znaczenia powód, ale sam fakt wypłaty odszkodowania. Przepis ten również nie wyłącza odszkodowań wypłaconych z pominięciem procesu sądowego, który nie miał sensu z ekonomicznego punktu widzenia ze względu na kalkulację kosztów ewentualnego procesu sądowego .
Zaś zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964r kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ) mamy do czynienia z wadą fizyczną towaru w sytuacji, gdy rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. Stanem niezupełnym wydania towaru jest również brak kompletnej instrukcji ( karty technicznej ) użytkowania towaru, co w opisanym stanie faktycznym miało miejsce.
Przez fakt przyjęcia roszczenia i wypłatę odszkodowania uznali Państwo własną winę, i zaniedbania wobec odbiorcy lakierów za niewłaściwe objawy na produkcie finalnym, bez korzystania z możliwości udowodnienia własnej niewinności przed Sądem. Tym samym ponieśli Państwo koszty ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, które ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje za koszt uzyskania przychodów.
W związku z powyższym odszkodowanie w wysokości 10 000 zł, z tytułu zawartej ugody nie może zostać uznane za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
W świetle art. 14a § 1 cytowanej ustawy - Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego, stosownie do swojej właściwości na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach , w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Artykuł 14a § 2 stanowi, że składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.
Zatem interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczą stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku o interpretację. W związku z powyższym wnioskujący powinni bardzo szczegółowo i dokładnie opisać sytuację, aby organ podatkowy mógł dokonać prawidłowej interpretacji. Wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego jest tym bardziej istotne, iż interpretacje dokonywane są tylko w oparciu o stan faktyczny opisany we wniosku . Interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczą indywidualnych spraw podatników, toteż otrzymali Państwo interpretację prawną dotyczącą uznania wypłaconego odszkodowania za koszt uzyskania przychodów. Organ podatkowy nie mógł jednak wydać interpretacji w kwestii uzyskania przychodu przez odbiorcę towarów.
Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza jak w sentencji niniejszej decyzji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.