Temat interpretacji

Czy w przypadku kiedy firma, której Zainteresowany jest wspólnikiem zakupi bilet na przelot czy wynajmie samochód pracownikowi/właścicielowi firmy zewnętrznej celem wykonania badania rynku danego kraju, może ten wydatek zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 16 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup biletu na przelot oraz wynajęcie samochodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup biletu na przelot oraz wynajęcie samochodu oraz w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakwaterowanie lub wyżywienie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. w chwili obecnej firma planuje zwiększyć swoją sprzedaż na rynkach europejskich. w celu sprawdzenia możliwości sprzedaży w danym kraju organizowane są wyjazdy badające lokalne rynki. Osobami oddelegowanymi do tego typu zadań są głównie pracownicy jak i wspólnicy spółki, zdarza się jednak, że ze względu na znajomość rynku danego kraju badaniem zajmuje się firma zewnętrzna, z którą firmą Wnioskodawcy jest umówiona na zwrot kosztów takiego wyjazdu.

Firma posiada rozbudowany park maszynowy. Zatrudnia kilku mechaników, którzy są odpowiedzialni m.in. za ustawienie poszczególnych maszyn na tryb odpowiedniej produkcji. Zajmują się oni również niezbędnymi konserwacjami czy naprawami maszyn. Niektóre urządzenia, wymagają jednak konserwacji czy naprawy przeprowadzonej przez specjalistyczną firmę zewnętrzną. Spółka, której Zainteresowany jest wspólnikiem ma w obowiązku w związku z powyższym m.in. zapewnienie wyżywienia i noclegu pracownikom tych firm przez okres pracy nad naprawą maszyn firmy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup biletu na przelot oraz wynajęcie samochodu.

Czy w przypadku kiedy firma, której Zainteresowany jest wspólnikiem zakupi bilet na przelot czy wynajmie samochód pracownikowi/właścicielowi firmy zewnętrznej celem wykonania badania rynku danego kraju, może ten wydatek zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, może koszt przelotu lub wynajmu samochodu zakwalifikować w koszty uzyskania przychodów w omawianym przypadku, gdyż służy on zwiększeniu sprzedaży firmy.

Koszty przelotu są nieodzownym czynnikiem ponoszonym podczas podróży służbowych, nie ma znaczenia czy odbywa ją pracownik firmy, wspólnik czy firma zewnętrzna, a wydatek jest dla firmy, której Zainteresowany jest wspólnikiem mniejszy ze względu na upusty, jakie posiada w liniach lotniczych. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku wynajmu samochodu, wydatki związane z wynajmem i eksploatację do wysokości kwoty wynikającej z przemnożenia kilometrów faktycznego przebiegu oraz stawki za 1 km, określonej w odrębnych przepisach będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Powyższe powoduje, że wynagrodzenie należne firmie zewnętrznej będzie niższe po uwzględnieniu ww. wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Wprawdzie wydatki na zakup biletów na przelot czy wynajęcie samochodu pracownikowi/właścicielowi firmy zewnętrznej celem wykonania badania rynku danego kraju, nie zostały wprost wyłączone z kosztów na podstawia art. 23 ww. ustawy, jednakże nie upoważnia to podatnika do zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów własnej działalności gospodarczej, bowiem między tymi kosztami a przychodem musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Wydatki te muszą również dotyczyć określonego źródła przychodów, którym w przypadku będącym przedmiotem wniosku jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Mając powyższe na względzie oraz zaistniały stan faktyczny przedstawiony we wniosku, w szczególności to, że Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej zamierza zaliczyć wydatki ponoszone za firmy zewnętrzne (związane z dowozem ich pracowników bądź właścicieli takiej firmy) stwierdzić należy, że wydatki te jako ponoszone przez Zainteresowanego w celu zapewnienia funkcjonowania innego podmiotu gospodarczego (za inny podmiot gospodarczy), a więc nie dotyczące firmy, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Tego rodzaju wydatki są bowiem kosztami innego podmiotu, gdyż wiążą się, co do zasady, z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą, a nie z działalnością Wnioskodawcy. Powyższego nie może zmienić fakt, iż wydatek jest dla firmy, której Zainteresowany jest wspólnikiem mniejszy ze względu na upusty, jakie spółka posiada w liniach lotniczych.

Reasumując, w przypadku kiedy firma, której Zainteresowany jest wspólnikiem zakupi bilet na przelot czy wynajmie samochód pracownikowi/właścicielowi firmy zewnętrznej celem wykonania badania rynku danego kraju, wydatku tego Wnioskodawca nie może zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu.

Stwierdzić należy, że wydatki, o których mowa we wniosku mogłyby obciążyć koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem obciążenia tymi wydatkami poszczególnych kontrahentów poprzez tzw. ich refakturowanie. Zauważyć przy tym należy, iż należności wynikające z wystawionych przez Zainteresowanego faktur stanowiłyby przychód należny z prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Dokonana operacja gospodarcza w przypadku Wnioskodawcy byłaby zatem neutralna podatkowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w dniu 28 lutego 2011 r. wydano odrębną interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakwaterowanie lub wyżywienie nr ILPB1/415-1361/10-4/AO.

Ponadto, tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. w związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki jawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-1361/10-4/AO, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu