Temat interpretacji
możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z organizacją gali finałowej.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 02 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z organizacją gali finałowej jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 02 stycznia 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z organizacją gali finałowej.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni prowadzi wydawnictwo prasowe zajmujące się redagowaniem comiesięcznego dodatku promocyjno-informacyjnego (na zasadach komercyjnych) do dużego, ogólnopolskiego dziennika. Wydawany dodatek ma objętość do kilku stron miesięcznie i znajduje się wewnątrz ww. dziennika. Dodatek wydawany jest na białym papierze o tej samej wielkości i jakości co cała ww. gazeta, przy czym wydaje go oddzielna redakcja (Wnioskodawczyni), tj. podmiot, z którego usług korzysta dziennik. Temat danego numeru sprowadza się zawsze do jednego, tj. promocji firm, które odnotowują wzrost gospodarczy, są rozwojowe, zdobywają nowe rynki, skutecznie pokonują konkurencję, łamią stereotypy i odnoszą sukcesy. Działalność Wnioskodawczyni zasadza się na publikowaniu artykułów promocyjno-informacyjnych dla tych firm, które wyrażają na to chęć i zgodę, w oparciu o cennik powierzchni (są gotowe zapłacić za publikację na zasadach komercyjnych, tzn. za zajęcie wybranego formatu na danej stronie, jak gdyby była to powierzchnia reklamowa w gazecie). Jest to wyłączne źródło przychodu firmy Wnioskodawczyni. Rynek reklamy prasowej ma się coraz gorzej, jego zyski spadają, a branża ogólnopolskich dodatków promocyjno-informacyjnych w Polsce to biznes szczególnie trudny. Podobnych redakcji, jak Wnioskodawczyni, jest w kraju zaledwie 8 10. Każda wydaje nie więcej niż kilka/kilkanaście stron miesięcznie, a wynika to z wysokich cen narzuconych przez gazety za poszczególne formaty prasowe. Przykładowo, najmniejsza rozsądna powierzchnia to 1/6 strony, która kosztuje blisko 10.000 zł + VAT, cała strona to koszt rzędu 40.000 zł + VAT. Nawet przy uwzględnieniu pewnych rabatów, skłonienie firm do wydania w dzisiejszych realiach takich kwot zajmuje nieraz dosłownie kilka lat, a klientów w skali miesiąca jest nie więcej niż kilku-kilkunastu. Aby zwiększyć perspektywę znalezienia klientów, czyli wielkość i ilość sprzedawanych powierzchni, stwarza się programy promocyjne, które dają firmom coś więcej niż tylko reklamę: atmosferę konkurencji i perspektywę zwycięstwa w danym konkursie czy kategorii, zwieńczonego uhonorowaniem nagrodą w postaci statuetki, godła, dyplomu, grawertonu etc. Sprzedaje się zatem nie tylko powierzchnię w gazecie, ale też pewne prestiżowe wartości. Redakcja Wnioskodawczyni stworzyła program dla firm z całej Polski. Prowadzony w kilkunastu kategoriach. Na jego przebieg (program rozpoczął się wiosną 2011r.) składają się etapy nominacji, ankietowania, weryfikacji, prac kapituły i wreszcie finału wyboru laureatów. Laureaci otrzymują nagrody na specjalnie w tym celu zorganizowanej gali finałowej. Integralnym elementem programu, jako programu medialnego jest promocja laureatów w gazecie. Ponieważ pretekstem do pojawienia się w prasie staje się właśnie fakt zdobycia nagrody, łącznie z elementami public relations jak zdjęcie z wręczenia podczas gali, czy przemowy na forum zgromadzonych gości do mikrofonu, szansa na zajęcie przez takiego laureata powierzchni na stronie dodatku promocyjno-informacyjnego jest wydatnie zwiększona. O gali finałowej mówi się firmom na początku, już na etapie nominacji, jest to wydarzenie, na które one czekają, w dużym stopniu uzależniając swoją obecność na łamach dodatku właśnie od tego elementu. Czyli, gdyby nie gala, nie byłoby klientów. Jest wielu laureatów, którzy odmawiają udziału w publikacji na etapie nominacji, za to przy finale (dzięki gali) decydują się na nią. Wnioskodawczyni odnotowuje też przykłady takich klientów, którzy na etapie nominacji rezerwują np. najmniejszą możliwą powierzchnię, czyli 1/6 strony, a stając się już laureatem obecnym na gali ½ strony, czyli aż 3 razy więcej. Gala jest zatem bezpośrednim czynnikiem uzyskania przychodów, ponadto staje się ewidentnym działaniem reklamowym na rzecz wydawnictwa Wnioskodawczyni w kontekście zachęcenia klientów do wzięcia udziału także w przyszłorocznej edycji programu. Jej zorganizowanie niesie ze sobą wymóg zachowania odpowiedniego poziomu. Jest to równoznaczne z wynajęciem prestiżowego lokalu (w 2011 roku był to teatr), zaangażowaniem uznanego w społeczeństwie konferansjera, czy też zorganizowaniem w części artystycznej koncertu jednej z gwiazd polskiej sceny telewizyjnej i estradowej, a także zleceniem cateringu, obsługi personalnej, fotograficznej, odpowiednich dekoracji, wreszcie fizycznego sporządzenia samych nagród (grawertonów) przez firmy zewnętrzne. Wszystko to daje łączny wydatek rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wydatki poniesione na zorganizowanie gali finałowej stanowią koszt uzyskania przychodów...
Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie wydatki poniesione na zorganizowanie gali finałowej stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż jest ona bezpośrednim czynnikiem mającym wpływ na wzrost przychodów Wnioskodawczyni.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
- musi być należycie udokumentowany.
Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się na koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu reprezentacja, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową tego pojęcia. Przez reprezentację rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. Reprezentacja to zatem wszelkie działania mające na celu budowanie i promowanie pozytywnego wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, co może przyczynić się do zwiększenia sprzedaży oferowanych przez niego dóbr i usług. Reklama ma natomiast na celu kształtowanie popytu na konkretne, oferowane przez podatnika produkty lub usługi, poprzez szerzenie informacji o nich i zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabycia. Reprezentację od reklamy odróżnia zatem fakt, iż celem reprezentacji jest budowanie i utrwalanie pozytywnego wizerunku podmiotu gospodarczego, natomiast reklama ma na celu promowanie konkretnego produktu lub usługi oferowanej przez ten podmiot.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (wydawnictwo). Wydawnictwo to zajmuje się wydawaniem dodatku informacyjno-reklamowego do jednego z ogólnopolskich dzienników. Aby zwiększyć perspektywę znalezienia klientów, czyli wielkość i ilość sprzedawanych powierzchni, stwarza się programy promocyjne, które dają firmom coś więcej niż tylko reklamę: atmosferę konkurencji i perspektywę zwycięstwa w danym konkursie czy kategorii, zwieńczonego uhonorowaniem nagrodą w postaci statuetki, godła, dyplomu, grawertonu etc. W wyniku realizacji tych programów, sprzedaje się zatem nie tylko powierzchnię w gazecie, ale też pewne prestiżowe wartości. Redakcja Wnioskodawczyni stworzyła specjalny program dla firm z całej Polski, prowadzony w kilkunastu kategoriach. Na jego przebieg składają się etapy nominacji, ankietowania, weryfikacji, prac kapituły i wreszcie finału wyboru laureatów. Laureaci otrzymują nagrody na specjalnie w tym celu zorganizowanej gali finałowej. Zorganizowanie tej gali niesie ze sobą wymóg zachowania odpowiedniego poziomu. Jest to równoznaczne z wynajęciem prestiżowego lokalu, zaangażowaniem uznanego w społeczeństwie konferansjera, czy też zorganizowaniem w części artystycznej koncertu jednej z gwiazd polskiej sceny telewizyjnej i estradowej, a także zleceniem cateringu, obsługi personalnej, fotograficznej, odpowiednich dekoracji, wreszcie fizycznego sporządzenia samych nagród (grawertonów) prze firmy zewnętrzne. Wszystko to daje łączny wydatek rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych.
Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na zorganizowanie gali finałowej, stanowią wydatki na reprezentację. Jej zorganizowanie ma bowiem na celu kreowanie wizerunku wydawnictwa i jego prestiżu, budowanie jego pozycji na rynku wydawnictw ogólnopolskich dodatków promocyjno-informacyjnych, a nie reklamowanie konkretnego produktu lub usługi. Zorganizowanie wskazanego we wniosku programu promocyjnego, uwieńczonego galą finałową, może wprawdzie pośrednio przyczynić się do nabycia przez jego uczestników powierzchni w wydawanym przez Wnioskodawczynię dodatku prasowym (bądź jej zwiększenia), jak wskazała jednak sama Wnioskodawczyni, w wyniku realizacji tego programu sprzedaje się także prestiżowe wartości. Organizacja ww. gali niesie za sobą wymóg utrzymania wysokiego poziomu, co wiąże się z koniecznością jej organizacji w prestiżowym miejscu i zaangażowaniem znanych oraz uznanych w skali krajowej konferansjera i gwiazd estrady. Powyższe oznacza, iż organizacja ww. gali ma w istocie na celu budowanie i utrwalenie wizerunku prowadzonego przez Wnioskodawczynię wydawnictwa na rynku, a nie reklamę oferowanych produktów, czy usług. W konsekwencji wydatki na jej organizację, jako wydatki na reprezentację, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.
Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach