Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 29.12.2005, sygn. 1437/ZI/423/439/DJW/05, Urząd Skarbowy Warszawa-Targówek

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 §. 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz. U. 137 poz. 926 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawarte we wniosku złożonym dnia 19 listopada 2005 roku, za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania, budynku usługowym z aneksem mieszkalnym. Faktycznie na działalność gospodarczą wykorzystuje Pan powierzchnię 24,74 m#178;, czyli 7,05% ogólnej powierzchni. Takim współczynnikiem rozlicza Pan koszty eksploatacyjne. Dnia 11.10.2005 roku Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy wydał decyzję zobowiązującą do zapłaty podatku od nieruchomości za 2005 rok, w której za podstawę naliczenia podatku przyjęto powierzchnię służącą działalności gospodarczej o wielkości 193,96 (52%), która wynika z pozwolenia na budowę, a nie ze stanu faktycznego.

Stoi Pan na stanowisku, iż wobec powyższego cały zapłacony podatek od nieruchomości wyliczony przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z części budynku mieszkalnego z działalnością gospodarczą jest kosztem związanym z działalnością gospodarczą

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza co następuje:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. W powołanym art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Wskazuje jedynie określone cechy, jakie musi spełniać dany koszt, aby mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu. Celem kosztu powinno być osiągnięcie przychodu, wydatek nie może być wymieniony, jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu w art. 23 ust. 1 w/w ustawy i musi zostać poniesiony i odpowiednio udokumentowany stosownie do postanowień zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.)

Łączne spełnienie tych dwóch wymogów warunkuje uznanie wydatku za koszt uzyskania przychodów.

Oznacza to, że przy kwalifikowaniu poniesionych kosztów należy brać pod uwagę przeznaczenie wydatku i jego związek z uzyskanym przychodem.

W powyższej sytuacji przyjąć należy, że podatek od nieruchomości, dotyczący części lokalu, która nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej nie powoduje zwiększenia przychodów Dlatego też nie ma podstaw aby uznać ten wydatek za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto podkreślić należy, że o tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów.

Powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz. U. Nr 86 poz. 960 ze zm./ wniesienie zażalenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł oraz od załączników po 0,50 gr.