Temat interpretacji

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.Nr 8, z 2005 r.,poz.60, z późn. zmian.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.07.2005 r.o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej odliczenia od dochodu za 2005 rok wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Na podstawie orzeczenia Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych podatniczce przyznano rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W związku z niepełnosprawnością lekarz prowadzący skierował podatniczkę na terapię Dorosłych Dzieci Alkoholików i Rodzin Dysfunkcyjnych w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Nr 3 w Gdańsku. Na terapię podatniczka dojeżdża własnym samochodem osobowym jeden raz w tygodniu przez okres dziesięciu miesięcy. Ponadto z uwagi na rodzaj schorzenia codziennie dojeżdża także do szpitala na dzienny Oddział Psychiatryczny. Według przedstawionego w niniejszej sprawie własnego stanowiska - zarówno wydatki na używanie własnego samochodu osobowego tytułem dojazdów na terapię do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Gdańsku jak również do szpitala na dzienny Oddział Psychiatryczny stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne.

Stosownie do treści art.26 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.Nr 14, z 2000 r., poz.176, z późn. zmian.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art.24 ust.3, art.28-30 oraz art.30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art.9, art.24 ust.1, 2, 4, 4a-4e, ust.6 lub art.24b ust.1 i 2 lub art.25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, których poniesienie uprawnia do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera przepis art.26 ust.7a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określono w ust.7b-7g tego przepisu. Wśród wydatków na powyższe cele zgodnie z art. 26 ust.7a pkt 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym - za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,-zł. Warunkiem, od spełnienia którego uzależnione jest prawo do odliczenia wydatków rehabilitacyjnych, jest posiadanie przez osobę, której wydatek dotyczy orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, lub przyznającej rentę szkoleniową albo w przypadku osób, które nie ukończyły 16 lat, orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności (art.26 ust.7d ustawy).

Powyższa zasada dotyczy wszystkich wydatków rehabilitacyjnych - zarówno wydatków limitowanych jak i tych limitami nie objętych. Ulga związana z używaniem posiadanego samochodu osobowego w związku z przejazdami na konieczne zabiegi rehabilitacyjne jest limitowana i wymaga od osoby ponoszącej ten wydatek posiadanie orzeczenia kwalifikującego ją do I lub II grupy inwalidztwa.

Jak wynika z treści wniosku z dnia 28.07.2005 r. orzeczeniem Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przyznano podatniczce rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Zatem zgodnie z postanowieniem art.26 ust.7f pkt 2 lit.a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przez to rozumieć osobę zakwalifikowaną do poprzednio orzekanej II grupy inwalidztwa. W świetle przywołanego powyżej stanu prawnego w stanie faktycznym skierowanie podatniczki przez lekarza prowadzącego na konieczną terapię i jej uczestnictwo w tej terapii stanowi zabiegi rehabilitacyjne. Tym samym uznaje się, że wydatki ponoszone w 2005 roku przez podatniczkę, związane z używaniem własnego samochodu osobowego na przejazdy na konieczną terapię do Poradni Psychologiczno-Pedagogiczej w Gdańsku oraz do szpitala na dzienny Oddział Psychiatryczny stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, określone w art. 26 ust.7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają odliczeniu od dochodu za 2005 r. przed opodatkowaniem w granicach obowiązującego limitu. Jednakże, choć stosownie do treści art.26 ust.7c ustawy o podatku dochodowym przedmiotowych wydatków nie trzeba dokumentować, to jednak celem udowodnienia , iż korzystała Pani w istocie w roku 2005 z niezbędnych zabiegów rehabilitacyjnych należy posiadać dokument np. skierowanie od lekarza specjalisty o niezbędności korzystania w 2005 roku z tych zabiegów. Reasumując, postanawia się jak w sentencji.