Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 5 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.406.2025.2.KM

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wypłaty rekompensaty i jej uzupełnienia wynikającego z rocznego audytu. Uzupełnili go Państwo pismem z 7 sierpnia 2025 r. (wpływ 7 sierpnia 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. jest spółką kapitałową prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do rejestru przedsiębiorców KRS.

Właścicielem spółki jest Gmina (…), która posiada 100% udziałów.

Firma prowadzi działalność w zakresie wynajmu, dzierżawy, zarządzania nieruchomościami własnymi oraz na zlecenie, działalność prowadzona jest w zakresie lokali mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka prowadzi działalność zgodnie z zawartym Aktem Założycielskim, kodeksem spółek handlowych oraz świadczy usługi na rzecz Gminy w oparciu o:

przepisy definiujące Spółkę jako podmiot wewnętrzny Gminy w rozumieniu Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (Dz. Urz. UE L 94),
Uchwałę nr (…) Rady Miejskiej w (…) z dnia 21 grudnia 2022 r. w sprawie powierzenia spółce zadań własnych Gminy (…) z zakresu tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej, gospodarki nieruchomościami, gospodarki odpadami komunalnymi i cmentarzy gminnych (…),
umowy w ogólnym interesie gospodarczym, na podstawie przepisów Ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. 2021 poz. 679 ze zm.)

Zawarte Umowy są wyłącznie umowami o charakterze wykonawczym, doprecyzowującym zakres zadań obowiązków, jakie otrzymała Spółka od Gminy na mocy aktu założycielskiego i uchwały Rady Miejskiej w (…). Usługi, do których świadczenia Spółka jest zobowiązana na mocy Uchwały (…) Rady Miejskiej w (…) z dnia 21 grudnia 2022 r. stanowią usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu Decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz. Urz. UE L 2012/7). Decyzja o bezpośrednim powierzeniu Spółce obowiązku świadczenia usług stanowiących zadania własne Gminy została podjęta z uwzględnieniem prawa ochrony konkurencji, w szczególności ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów i art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a Rekompensata wypłacana Spółce za świadczenie tych usług jest kalkulowana zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego, w tym w szczególności z postanowieniami Decyzji UOIG.

Na podstawie wyżej przytoczonych okoliczności począwszy od 13 stycznia 2023 r. zostały zawarte dwie umowy wykonawcze na okres dziesięciu lat, obejmujący lata 2023-2032:

1)Umowa wykonawcza nr (…) o świadczenie usług publicznych (zwana dalej umową powierzenia) polegających na wykonywaniu zadań własnych Gminy w zakresie tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej, gospodarki nieruchomościami, gospodarki odpadami komunalnymi i cmentarzy gminnych.

Z tytułu świadczenia usług Spółce przysługuje w danym roku kalendarzowym rekompensata wypłacana w miesięcznych transzach po zatwierdzeniu przez Gminę raportów wynikających z zawartych umów na podstawie wystawionej przez spółkę faktury VAT. Rekompensata jest formą wynagrodzenia za świadczone na podstawie tej umowy usługi.

Wysokość rekompensaty jest kalkulowana na podstawie zatwierdzonego przez organ wykonawczy Gminy planu gospodarczego i jest zgodna z Komunikatem Komisji w sprawie stosowania reguł Unii Europejskiej w dziedzinie pomocy państwa w odniesieniu do rekompensaty z tytułu usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym i Decyzją Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Rekompensata nie może przekroczyć kwoty wyznaczonej na podstawie Decyzji UOIG i być wyższa od wartości 15 mln EUR średniorocznie w całym okresie powierzenia. Wysokość rekompensaty, w tym rekompensaty w części przypadającej na kolejne lata okresu powierzenia, nie może przekroczyć wartości otrzymanej w wyniku pomniejszenia kosztów świadczenia Usług o przychód generowany w ramach realizacji Usług oraz o zysk z Działalności dodatkowej i powiększonej o rozsądny zysk.

Przy kalkulacji rekompensaty uwzględniana jest wysokość poniesionych kosztów związanych z realizacją umowy powierzenia, nie może ona służyć finansowaniu działalności wykraczającej poza zakres usług, w tym działalności dodatkowej. Wysokość wypłaconej w ciągu roku kalendarzowego rekompensaty jest oceniana zgodnie z przepisami pomocy publicznej corocznie, w odniesieniu do każdego roku okresu powierzenia oraz na koniec w odniesieniu do całego okresu powierzenia. Audyt rekompensaty ma na celu zapewnienie, że wypłacona za dany rok oraz za cały okres powierzenia rekompensata nie będzie stanowić nielegalnej pomocy publicznej.

Jeżeli audyt rekompensaty wykaże, że rekompensata wypłacona Spółce w poprzednim roku kalendarzowym nie pozwoliła na pokrycie kosztów wykonania usług oraz nie zapewniła Spółce rozsądnego zysku, Gmina może dokonać uzupełnienia brakującej kwoty, mając na względzie okoliczność, iż brak uzupełnienia mógłby prowadzić do zakłócenia płynności (finansowej Spółki), a w konsekwencji do pogorszenia jakości świadczonych przez nią usług. Uzupełnienie rekompensaty jest realizowane w terminie do 30 listopada roku kalendarzowego, w którym przeprowadzany jest audyt rekompensaty. Jeżeli audyt rekompensaty wykaże, że wypłacona za dany rok kwota przekroczyła kwotę wyznaczoną na podstawie decyzji UOIG i zasad określonych w umowie z Gminą, kwota nadpłaty zostanie zwrócona Gminie w terminie do 30 listopada roku kalendarzowego, w którym przeprowadzany jest audyt rekompensaty.

2)Umowa wykonawcza nr (…) o świadczenie usług publicznych (zwana dalej umową o zarządzanie) polegających na wykonywaniu zadań własnych Gminy o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki nieruchomościami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Umowa ma charakter wyłącznie wykonawczy, określa zakres zadań i obowiązków jakie otrzymała spółka od Gminy na mocy aktu założycielskiego, a tym samym do umowy nie znajdują zastosowania procedury udzielania zamówień publicznych. Przez niniejszą umowę Spółka zobowiązuje się świadczyć usługi w okresie powierzenia polegające na realizacji zadań własnych Gminy z zakresu gospodarki nieruchomościami. Usługi te polegają na zarządzaniu nieruchomościami zabudowanymi budynkami w skład których wchodzą lokale o charakterze niemieszkalnym, a stanowiące mieszkaniowy zasób gminy. Zawarta umowa szczegółowo określa obowiązki Spółki. Wynagrodzenie Spółka otrzymuje w formie ryczałtowej - w zł/m2 zarządzanej powierzchni, na podstawie wystawionych faktu VAT po zatwierdzeniu przez Gminę miesięcznego raportu. W szczególnych przypadkach wynagrodzenie w okresie powierzenia może ulec zmianie, m.in. w przypadku zmiany minimalnego wynagrodzenia za pracę, zmiany stawki od towarów i usług czy zakresu wykonywanych czynności

Działalność dodatkowa spółki nie przekracza 20% przychodów ogółem.

Umowa reguluje kwestię uwzględniania w obliczeniach Rekompensaty dodatniego wyniku na Działalności dodatkowej powiązanej z powierzonymi usługami, wskazując jednoznacznie, że w przypadku jej wykonywania, dodatni wynik będzie pomniejszał rekompensatę dla ZNT. Jednocześnie w przypadku, gdyby Spółka osiągnęła stratę na tego typu działalności, strata ta nie będzie uczestniczyć w wyznaczeniu maksymalnego poziomu rekompensaty dla Spółki, gdyż prowadziłoby to do subsydiowania skrośnego, tj. finansowania nierentownej działalności dodatkowej ze środków publicznych przekazywanych w formie rekompensaty.

Potencjalna strata na działalności dodatkowej nie jest tym samym finansowana rekompensatą.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym

W ramach umowy powierzenia Wnioskodawca jest zobowiązany do świadczenia usług polegających na realizacji zadań własnych Gminy (…) z zakresu tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej, gospodarki nieruchomościami, gospodarki odpadami komunalnymi i cmentarzy gminnych w szczególności polegających na:

tworzeniu warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej poprzez zapewnienie sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkami obejmującymi lokale wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu gminy (…), umożliwiających najemcom lokali korzystanie z wody, paliw gazowych i ciekłych, ciepła, energii elektrycznej, dźwigów osobowych oraz innych instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie lokali i budynków określone odrębnymi przepisami poprzez utrzymywanie zasobów i majątku Gminy w stanie niepogorszonym i prowadzenie prawidłowej eksploatacji, bieżącej konserwacji, czynności technicznego utrzymania,
gospodarowaniu nieruchomościami poprzez wykonywanie zarządzania nieruchomościami zabudowanymi budynkami mieszkalnymi, w skład których wchodzą lokale stanowiące mieszkaniowy zasób gminy, w tym bieżącego administrowania tymi nieruchomościami poprzez: określenie zasad rozliczania kosztów z tytułu dostawy mediów do lokalu, wywozu odpadów komunalnych, naliczanie i rozliczanie czynszów oraz opłat (media, wywóz odpadów komunalnych), podejmowanie i prowadzenie działań windykacyjnych,
zarządzaniu procesem uzupełniania zasobu, w tym poprzez identyfikowanie potrzeb kierunków niezbędnych działań oraz zapewnienie kompleksowych remontów, modernizacji w tym zagospodarowania terenu wokół budynków,
zarządzaniu składowiskiem odpadów komunalnych (funkcja zarządcy działalność dodatkowa) oraz cmentarzem komunalnym (usługa jeszcze nie jest realizowana).

Podstawowym źródłem przychodów spółki jest wynagrodzenie z tytułu umowy powierzenia wypłacane w formie rekompensaty oraz jej uzupełnienie wypłacane po zakończeniu roku obrotowego w terminach i na zasadach określonych w umowie powierzenia. Bez rekompensaty spółka nie byłaby w stanie świadczyć usług wynikających z zawartej umowy z gminą.

Otrzymywana przez spółkę rekompensata oraz jej uzupełnienie pozwala spółce na realizacje zadań wynikających z umowy, nie ma jednak bezpośredniego wpływu na cenę usług świadczonych dla mieszkańców, gdyż spółka nie świadczy bezpośrednio usług na rzecz mieszkańców. Spółka świadczy usługi na rzecz Gminy i cenę za jej usługi stanowi rekompensata i jej uzupełnienie.

Wynagrodzeniem otrzymywanym przez spółkę za świadczone w ramach umowy powierzenia usługi jest rekompensata oraz jej uzupełnienie.

Wniosek dotyczy tylko umowy powierzenia, trzeba jednak wziąć pod uwagę, że w kalkulacji kwoty stanowiącej uzupełnienie wypłaconej rekompensaty jest uwzględniony zysk z działalności dodatkowej, ponieważ umowa reguluje kwestię uwzględniania w obliczeniach Rekompensaty dodatniego wyniku na działalności dodatkowej powiązanej z powierzonymi usługami, wskazując jednoznacznie, że w przypadku jej wykonywania, dodatni wynik będzie pomniejszał Rekompensatę dla ZNT. Jednocześnie w przypadku, gdyby Spółka osiągnęła stratę na tego typu działalności, strata ta nie będzie uczestniczyć w wyznaczeniu maksymalnego poziomu Rekompensaty dla Spółki, gdyż prowadziłoby to do finansowania nierentownej działalności dodatkowej ze środków publicznych przekazywanych w formie rekompensaty. Potencjalna strata na Działalności dodatkowej nie jest tym samym finansowana Rekompensatą.

Pytania

1)Czy kwota rekompensaty wypłacana Spółce miesięcznie stanowiąca wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług określonych w umowie powierzenia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2)Czy kwota rekompensaty wyliczona na podstawie rocznego audytu, stanowiąca uzupełnienie wypłaconej rekompensaty w poprzednim roku kalendarzowym, która nie pozwoliła Spółce na pokrycie kosztów wykonania usług oraz nie zapewniła Spółce rozsądnego zysku powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie spółki, zarówno kwota rekompensaty miesięcznej oraz wypłacanej na podstawie rocznego audytu, stanowiąca uzupełnienie rekompensaty wypłaconej Spółce w poprzednim roku kalendarzowym, powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Co istotne usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. w sprawie C‑154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ponadto, aby czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status, wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stanowi, że:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami VAT w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor - Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko Fazenda Pública, w którym stwierdził:

„(…) ponieważ (…) art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy jako wyjątek interpretować w sposób ścisły, należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego” stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie.

Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo).

Trybunał wyjaśnił również, że status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C‑456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo)”.

Z kolei w wyroku z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17 Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft. przeciwko Nemzeti Adó-és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága, TSUE wskazał, że:

„Artykuł 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że, z zastrzeżeniem sprawdzenia przez sąd odsyłający istotnych okoliczności faktycznych, działalność taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, polegająca na wykonywaniu przez spółkę niektórych zadań publicznych gminy zgodnie z umową zawartą między tą spółką a gminą stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na mocy tego przepisu.

Art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że - z zastrzeżeniem sprawdzenia przez sąd odsyłający istotnych okoliczności faktycznych i prawa krajowego - działalność, taka jak omawiana w postępowaniu głównym, polegająca na wykonywaniu przez spółkę określonych publicznych zadań gminy na mocy umowy zawartej między tą spółką a gminą, nie jest objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem od wartości dodanej przewidzianą w tym przepisie wówczas, gdy działalność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy”.

Rolę gminy określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1, 3, 13 ww. ustawy:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;

3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

13) cmentarzy gminnych.

W myśl z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 679).

Jak stanowi art. 1 ust. 2 ww. ustawy o gospodarce komunalnej:

Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

W oparciu o art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej:

Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej:

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej.

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze. Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina. Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Podkreślić należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe, itd.).

Zatem, nawet gdyby podatnik nie osiągnął dochodu z tytułu prowadzonej działalności, to wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to, że jeżeli podmiot uzyska za to świadczenie jakąkolwiek zapłatę w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to podlega ono opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Wskazali Państwo, że są Państwo spółką kapitałową prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do rejestru przedsiębiorców KRS. Właścicielem spółki jest Gmina, która posiada 100% udziałów.

Począwszy od 13 stycznia 2023 r. zostały zawarte dwie umowy wykonawcze na okres dziesięciu lat, obejmujący lata 2023-2032:

1) Umowa wykonawcza nr (…) o świadczenie usług publicznych (zwana dalej umową powierzenia) polegających na wykonywaniu zadań własnych Gminy w zakresie tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej, gospodarki nieruchomościami, gospodarki odpadami komunalnymi i cmentarzy gminnych.

2) Umowa wykonawcza nr (…) o świadczenie usług publicznych (zwana dalej umową o zarządzanie) polegających na wykonywaniu zadań własnych Gminy o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki nieruchomościami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Są Państwo zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Podstawowym źródłem przychodów spółki jest wynagrodzenie z tytułu umowy powierzenia wypłacane w formie rekompensaty oraz jej uzupełnienie wypłacane po zakończeniu roku obrotowego w terminach i na zasadach określonych w umowie powierzenia. Bez rekompensaty spółka nie byłaby w stanie świadczyć usług wynikających z zawartej umowy z gminą.

Spółka świadczy usługi na rzecz Gminy i cenę za jej usługi stanowi rekompensata i jej uzupełnienie. Wynagrodzeniem otrzymywanym przez spółkę za świadczone w ramach umowy powierzenia usługi jest rekompensata oraz jej uzupełnienie.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy otrzymywana na podstawie umowy powierzenia rekompensata i jej uzupełnienie wynikające z rocznego audytu stanowią zapłatę w rozumieniu 29a ust. 1 ustawy, za wykonywane przez Państwa czynności opodatkowane.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powyższy przepis odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest natomiast podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają więc opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to stanowi ona podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę - czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

Zatem, aby dotacje i inne środki o podobnym charakterze stanowiły podstawę opodatkowania, muszą być wypłacane jako należność z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług i być bezpośrednio związane z ceną tego świadczenia. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Definicji terminu „bezpośredniego wpływu na cenę” nie zawiera ani ustawa, ani Dyrektywa 2006/112/WE Rady, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do sposobu wykładni tego pojęcia wynikającego z orzecznictwa TSUE.

W wyroku z 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec TSUE wyjaśnił:

„26. Przewidując, że do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, subwencje przyznane podatnikom, przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji.

27. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu stosuje się on, gdy subwencja jest bezpośrednio związana z ceną danej transakcji.

28. Aby miała miejsce taka sytuacja, subwencja powinna przede wszystkim być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określonego towaru lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu. Należy stwierdzić w szczególności, że prawo do otrzymywania subwencji jest przyznawane beneficjentowi, skoro tylko ten ostatni dokona transakcji podlegającej opodatkowaniu (wyrok z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C‑184/00 Office des produits wallons, Rec. str. I‑9115, pkt 12 i 13).

29. Ponadto należy zbadać, czy nabywcy towarów lub usługobiorcy czerpią zysk z subwencji przyznanej jej beneficjentowi. Niezbędne jest bowiem, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał, gdyby nie otrzymał subwencji (ww. wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt 14).

30. Powinno być w każdym razie możliwe zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego, które stanowi subwencja. Nie ma konieczności, by kwota subwencji odpowiadała dokładnie zmniejszeniu ceny dostarczonego towaru lub wykonanej usługi. Wystarczy, by korelacja istniejąca między tym zmniejszeniem a wspomnianą wyżej subwencją, która może mieć charakter ryczałtowy, była istotna (ww. wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt 17).

31. Wreszcie w pojęciu „subwencje związane bezpośrednio z ceną” w rozumieniu art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy mieszczą się jedynie te subwencje, które stanowią całkowicie lub częściowo świadczenie uzyskiwane w zamian za dostawy towarów lub świadczenia usług oraz są przyznawane osobie trzeciej przez sprzedawcę lub świadczącego usługi (cytowany wyżej wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt 18)”.

Aby stwierdzić, czy otrzymywane przez beneficjenta środki wchodzą do podstawy opodatkowania świadczonych usług, niezbędne jest stwierdzenie, czy występują konkretne usługi, z którymi związane jest to dofinansowanie, wykonywane przez odbiorcę dofinansowania. Tylko w takim przypadku dotacja może wchodzić do podstawy opodatkowania. Następnie należy zbadać, zgodnie z tezami wyroków TSUE, czy dofinansowanie stanowi element determinujący cenę tej usługi (świadczenia).

Analizując przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy zauważyć, że pomiędzy płatnością, którą otrzymują Państwo w formie rekompensaty i jej uzupełnienia wynikającego z rocznego audytu od Gminy a świadczeniem na jej rzecz zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatności następują w zamian za określone w umowie powierzenia świadczenia.

Z treści wniosku wynika, że z tytułu wykonywania na podstawie umowy powierzenia zadań własnych Gminy przysługuje Państwu w danym roku kalendarzowym rekompensata wypłacana w miesięcznych transzach po zatwierdzeniu przez Gminę raportów wynikających z zawartych umów na podstawie wystawionej przez spółkę faktury VAT. Rekompensata jest formą wynagrodzenia za świadczone na podstawie tej umowy usługi. Wysokość rekompensaty jest kalkulowana na podstawie zatwierdzonego przez organ wykonawczy Gminy planu gospodarczego i jest zgodna z Komunikatem Komisji w sprawie stosowania reguł Unii Europejskiej w dziedzinie pomocy państwa w odniesieniu do rekompensaty z tytułu usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym i Decyzją Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Rekompensata nie może przekroczyć kwoty wyznaczonej na podstawie Decyzji UOIG i być wyższa od wartości 15 mln EUR średniorocznie w całym okresie powierzenia. Wysokość rekompensaty, w tym rekompensaty w części przypadającej na kolejne lata okresu powierzenia, nie może przekroczyć wartości otrzymanej w wyniku pomniejszenia kosztów świadczenia Usług o przychód generowany w ramach realizacji Usług oraz o zysk z Działalności dodatkowej i powiększonej o rozsądny zysk.

Z uwagi na charakter opisanej rekompensaty i jej uzupełnienia wynikającego z rocznego audytu uznać należy, że stanowią one wynagrodzenie za świadczone przez Państwa usługi na rzecz Gminy.

Tym samym, w zakresie wykonywania czynności związanych z realizacją części zadań własnych Gminy, finansowanych z otrzymywanych od Gminy środków, działają Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a wykonywane czynności spełniają definicję świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, dlatego też podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymana rekompensata i jej uzupełnienie wynikające z rocznego audytu stanowi zapłatę (wynagrodzenie) za świadczone przez Państwa na rzecz Gminy usługi.

A zatem pomiędzy płatnościami, którą otrzymują Państwo od Gminy za świadczone przez Państwa na rzecz Gminy usługi zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatności następują w zamian za wskazane w umowie powierzenia świadczenia. Z tych też względów, czynności w opisanym we wniosku stanowią określone w art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, otrzymana rekompensata i jej uzupełnienie wynikające z rocznego audytu stanowią zapłatę za usługi świadczone na rzecz Gminy, a w konsekwencji stanowią podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy ponadto podkreślić, że zakres przedmiotowy wniosku wyznaczają zadane przez Państwa pytania. Wskazuję tym samym, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie