Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 221 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania Pana na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 27 marca 2007r. Nr BI/415-0287/06 zmieniającą z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 28 lutego 2006r. Nr PF/415-4/I/06 dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

utrzymuje się w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 12 grudnia 2005r. (uzupełnionym w dniu 10 lutego 2006r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynikało, że Podatnik na podstawie decyzji Ministra Gospodarki i Pracy - jako jeden ze spadkobierców po zmarłym ojcu - otrzymał odszkodowanie z tytułu rzeczywistej szkody powstałej na mieniu ruchomym i nieruchomym odziedziczonego przedsiębiorstwa oraz utraconych w związku z tym korzyści. Zdaniem Podatnika odszkodowanie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2006r. Nr PF/415-4/I/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2007r. Nr BI/415-0287/06 Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego. Następnie decyzją z dnia 27 marca 2007r. Nr BI/415-0287/06 dokonał jego zmiany stwierdzając, że otrzymane odszkodowanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Korzystając z przysługującego prawa, Podatnik złożył odwołanie od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27 marca 2007r. Nr BI/415-0287/06 wnosząc o powtórne przeanalizowanie decyzji i zwolnienie otrzymanego odszkodowania z opodatkowania podatkiem dochodowym. Uzasadniając odwołanie wskazał, że nie zgadza się z treścią uzasadnienia decyzji. Ponadto swoją prośbę motywował wiekiem (78 lat), okresem upaństwowienia odziedziczonego zakładu, bezprawnym użytkowaniem oraz dewastacją zakładu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu odwołania stwierdza, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. nr 14 poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. w stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2006r. - wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1.

Z powyższego wynika jednoznacznie, że nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym. Ze zwolnienia przedmiotowego korzystają bowiem jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy i wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-f ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynikało, że odszkodowanie zostało przyznano Podatnikowi na podstawie decyzji Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 12 stycznia 2005r. Podstawą prawną do wypłacenia tego odszkodowania był przepis art. 160 § 1, 3 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 160 § 1 Kpa obowiązującym do 31 sierpnia 2004r., stronie, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem przepisu art. 156 § 1 albo stwierdzenia nieważności takiej decyzji, służy roszczenie o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę, chyba że ponosi ona winę za powstanie okoliczności wymienionych w tym przepisie. Art. 160 § 2 Kpa stanowi, że do odszkodowania stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem art. 418 tego kodeksu.

Zakres roszczeń odszkodowawczych określa art. 361 §1 i §2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Przytoczone przepisy wskazują więc, jedynie na możliwość wystąpienia strony o odszkodowanie w związku ze stwierdzeniem nieważności decyzji oraz zakres roszczeń odszkodowawczych. Nie określają jednak wprost jego wysokości, a także nie wskazują zasad ustalania.

Zauważyć również należy, że wysokość otrzymanego przez podatnika w 2005r. odszkodowania została ustalona na podstawie ekspertyzy rzeczoznawców majątkowych.

W związku z powyższym otrzymane przez Podatnika odszkodowanie nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, że brak jest podstaw do zmiany bądź uchylenia decyzji z dnia 27 marca 2007r. Nr BI/415-0287/06.

Jednocześnie Dyrektor tut. Izby Skarbowej wyjaśnia, że zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Jednocześnie jak wynika z treści art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo.

Wydane na podstawie tych przepisów postanowienie lub decyzja mogą więc zawierać wyłącznie interpretację przepisów prawa podatkowego. Cytowane przepisy Ordynacji podatkowej nie dają Naczelnikowi Urzędu Skarbowego bądź Dyrektorowi Izby Skarbowej uprawnień do uznaniowego przyznawania w indywidualnych sprawach ulg i zwolnień, bowiem wszelkie zwolnienia podatkowe muszą wynikać z przepisów ustaw podatkowych. Zawarte w zażaleniu argumenty dot. wieku, utraconych korzyści na skutek bezprawnego użytkowania oraz zdewastowania zakładu mogą najwyżej stanowić podstawę do ubiegania się podatnika o przyznanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a Ordynacji podatkowej

W tym stanie faktycznym i prawnym postanawia się jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.