Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 20.01.2004, sygn. PDII/415-139/2003, Urząd Skarbowy w Wałbrzychu

Temat interpretacji

Z przedstawionego we wniosku Strony stanu faktycznego wynika, że Strona posiada orzeczenie uznające inwalidztwo I grupy spowodowane stanem narządu wzroku i w związku z tym korzysta z usług przewodnika.

Zgodnie z postanowieniami art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne poniesione na opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa (...), w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2003 - 2.280,-zł.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawą do odliczania wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7 (...). Mimo, że ustawodawca nie wymaga posiadania dowodów dot. poniesienia wydatków na ww. cel, to Strona winna wykazać, w razie ewentualnego postępowania, że korzystała z usług przewodników, składając np. pisemne oświadczenie.