Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 jednolity tekst), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza, iż stanowisko Pana zawarte we wniosku z dnia 10.03.2005 r. w sprawie interpretacji obowiązującego prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 10.03.2005 r. zwrócił się Pan do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji obowiązującego prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jest Pan na emeryturze z orzeczoną II grupą inwalidzką na podstawie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w wyniku zawału serca. W związku z niepełnosprawnością korzysta Pan 2 razy w miesiącu z zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych w Szpitalu Wojskowym.

Na zabiegi i wizyty lekarskie dojeżdża Pan własnym samochodem. Zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne wykonywane są na zlecenie lekarza.

Pyta Pan, czy z uwagi na powyższe ustalenia może skorzystać w ramach ulgi rehabilitacyjnej z odliczenia kwoty 2.280 zł, w związku z używaniem własnego samochodu?

Pana zdaniem z uwagi, iż koszty dojazdów nie są "dofinansowane z jakichkolwiek innych źródeł" uważa Pan, że przysługuje Mu prawo do skorzystania z ww. ulgi w zeznaniu rocznym.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 tekst jednolity) ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:

1. I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy,
2. II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy,
3. III grupę - obejmującą zdolnych do pracy.
   
   

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. podstawę obliczenia podatku (...) stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9 (...), po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Ponadto w myśl postanowień ust. 7c, 7d i 7f ww. art. 26 ustawy j.w., wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków o których mowa m.in. w ust. 7a pkt 14. Warunkiem odliczenia wydatków jest posiadanie przez osoby, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawność.
   
   

Ponieważ z przedstawionego wyżej stanu faktycznego wynika, że nie spełnia Pan warunków "ulgi rehabilitacyjnej" - ma Pan orzeczoną częściową niezdolność do pracy - w zakresie używania własnego samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na przyjmowane zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, jak stanowi przepis c/w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza, iż nie przysługuje Panu odliczenie od dochodu wydatków w kwocie nieprzekraczającej 2.280 zł z tytułu używania własnego samochodu w związku z dojazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

W myśl art. 14b § 1 i 2 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika (...).

Jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organu kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Stosownie do postanowień art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Na zażalenie winna być wniesiona opłata skarbowa.