Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie z dnia 3 marca 2005 r. znak: PDF III/415/3/2005/115 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 27 stycznia 2005 r., zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów podatkowych zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulujących kwestię zwolnień przedmiotowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że funkcjonariusze Straży Granicznej otrzymują bezpłatne wyżywienie na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2002 r. w sprawie przypadków otrzymywania przez funkcjonariuszy Straży Granicznej wyżywienia oraz norm tego wyżywienia (Dz. U. Nr 86, poz. 783) wydanego na podstawie art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399 ze zm.).

Zgodnie z § 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia "w jednostkach prowadzących punkty żywienia we własnym zakresie funkcjonariuszom nadzorującym gospodarkę żywnościową przysługują bezpłatne posiłki wydawane w godzinach ich służby w danej jednostce, według normy dominującej".

Zgodnie z § 3 ust. 2 cyt. rozporządzenia "do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, zalicza się: kierownika sekcji gospodarki mundurowej i żywnościowej, kierownika punktu żywienia, a w przypadku ich nieobecności lub braku takich etatów w strukturze jednostki - funkcjonariusza wyznaczonego do kierowania gospodarką żywnościową i punktem żywienia".

Zgodnie z § 3 ust. 3 cyt. rozporządzenia "lekarzom wykonującym obowiązki służbowe w ramach nadzoru służbowego nad żywieniem funkcjonariuszy służby kandydackiej przysługują bezpłatne posiłki w godzinach ich służby w danej jednostce, według normy dominującej".

Zgodnie z § 4 ust. 1 cyt rozporządzenia "funkcjonariuszom pełniącym całodobową służbę w charakterze dowódców wart i ich pomocników, z wyłączeniem funkcjonariuszy pełniących te służby etatowo, przysługuje bezpłatne wyżywienie w naturze według norm wyżywienia przysługujących funkcjonariuszom wchodzącym w skład warty".

Zgodnie z § 4 ust. 2 cyt. rozporządzenia "funkcjonariusze pełniący inne służby całodobowe, z wyłączeniem funkcjonariuszy pełniących te służby etatowo, uprawnieni są do bezpłatnego wyżywienia w naturze według normy dominującej".

Zgodnie z § 5 cyt. rozporządzenia "funkcjonariuszom zajmującym etatowe stanowisko szefów kompanii lub pełniących takie obowiązki, którzy w ramach obowiązków służbowych kontrolują zachowanie podległych funkcjonariuszy w czasie posiłków, przysługują bezpłatne obiady według normy wyżywienia przysługującej podległym funkcjonariuszom".

Zdaniem wnioskodawcy począwszy od dnia 1 stycznia 2005 r. wartość otrzymywanego przez funkcjonariuszy na mocy wyżej wymienionych przepisów wyżywienia, jest wolna od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pomimo faktu, iż nie są to świadczenia wynikające z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Są to bowiem świadczenia przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw przysługujące funkcjonariuszom ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby.

Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie mając na uwadze znajdujące zastosowanie w sprawie będącej przedmiotem wystąpienia przepisy prawa podatkowego stwierdza, że nie może zgodzić się z takim stanowiskiem.

Art. 21 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zatem zwolnienie świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów w zamian tych świadczeń jest uzależnione od tego, czy przyznanie tych świadczeń jest uzasadnione względami bezpieczeństwa i higieny pracy. Miarodajna jest nadal w tej kwestii opinia resortu obrony narodowej (pismo Departamentu Ekonomicznego z marca 1997 r., Nr 703/05), z której wynika, iż "szczególne warunki i właściwości służby wojskowej żołnierzy zawodowych: wchodzących w skład personelu latającego, załóg pływających, skoczków spadochronowych, pełniących dyżury bojowe, służby dyżurne i odbywających intensywne szkolenie wojskowe, wymagają odpowiedniej formy żywienia w naturze, uzasadnionej fizjologicznymi potrzebami organizmu, warunkującymi zachowanie właściwej kondycji psychofizycznej wynikającej z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu bardzo złożonych zadań służbowych w szczególnie uciążliwych warunkach".

Jeżeli zatem fakt otrzymania przez żołnierzy zawodowych świadczeń żywnościowych jak i ekwiwalentów pieniężnych w zamian tych świadczeń nie wynika z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, to ich wartość stanowi dla żołnierza podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt stanu faktycznego przedstawionego w piśmie Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że jego zdaniem tylko świadczenia przyznane na mocy § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia MSWiA funkcjonariuszom pełniącym służby całodobowe są uzasadnione względami bezpieczeństwa i higieny pracy i ich wartość podlega zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie z dnia 3 marca br. zawierające interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zostało wydane z naruszeniem ww. uregulowań. Wystąpienie tej okoliczności skutkuje uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej nakładającym na organ odwoławczy obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia, o którym mowa w art. 14 § 4 tej ustawy, m.in. wówczas, gdy rażąco narusza prawo.