Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bielsku Podlaskim stwierdza, że stanowisko Pana ( ... ) przedstawione we wniosku z dnia 04.01.2005 r. w przedmiocie uznania za koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych wydatku z tytułu zakupu polisy "WOJAŻER" jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 04.01.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Bielsku Podlaskim wpłynął wniosek Pana ( ... ) z prośbą o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, tj. zastosowanie kosztów uzyskania przychodu w następującej sytuacji:

Pan ( ... ) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych w zakresie montażu , spawania konstrukcji metalowych itp. Przychód z działalności gospodarczej uzyskuje z zagranicy - konkretnie z Włoch. Podatek rozlicza w kraju. Na wykonanie prac na obiektach położonych we Włoszech podpisuje kontrakty lub umowy zlecenia. Zleceniodawcy włoscy przy przetargach na roboty budowlane chętniej wybierają wykonawców posiadających indywidualne polisy ubezpieczeniowe na leczenie w czasie choroby i nieszczęśliwych wypadków.

W związku z tym , jeżeli chce wygrać przetarg i uzyskiwać przychody z wyżej wymienionego źródła , musi dostosować się do wymagań zleceniodawców.Polisa ubezpieczeniowa wyraźnie określa , że jest to ubezpieczenie z tytułu wykonywania pracy fizycznej za granicą.

Kierując się definicją kosztów uzyskania przychodu wynikającą z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wymuszoną koniecznością posiadania takiego ubezpieczenia Pan ( ... ) uważa, że ten rodzaj kosztów - wykup polisy ubezpieczeniowej "Wojażer" - może być zaliczony w ciężar przychodu z zagranicy

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bielsku Podlaskim nie podziela stanowiska Pana ( ... ) w wyżej przedstawionej sprawie.

Stosownie do art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych( Dz. U. Nr 14, poz.176 z 2000 r. ze zm. ) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodu ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje ich definicję ogólną (art. 22 ust. 1 w/w ustawy ) oraz wyliczenie wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania - art. 23 ustawy. Aby można uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwie przesłanki :

1. wydatek powinien być poniesiony w celu uzyskania przychodu ,
2. wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Łączne spełnienie tych dwóch przesłanek (pozytywnej i negatywnej) pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Stanowisko zaprezentowane przez Pana ( ... ) uznające dany wydatek za koszt uzyskania przychodu nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach.

Wydatek został poniesiony na wykup polisy "WOJAŻER" , która na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia zatwierdzonych uchwałą Zarządu PZU S.A. Nr UZ/559/2003 z 4 listopada 2003 r. oraz zawartej umowy zapewnia ubezpieczonemu koszty leczenia w związku z nagłym zachorowaniem lub nieszczęśliwym wypadkiem. Tego rodzaju wydatek nie ma wpływu na uzyskanie, bądź też możliwość uzyskania przez Pana ( ... ) przychodów - brak związku przyczynowo skutkowego. Samo sformułowanie wskazujące, iż zleceniodawcy wymagają tego rodzaju ubezpieczenia jak również ,że zleceniodawcy włoscy przy przetargach na roboty budowlane chętniej wybierają wykonawców posiadających indywidualne polisy ubezpieczeniowe na leczenie w czasie choroby i nieszczęśliwych wypadków, bez przedstawienia dowodów potwierdzających te fakty, nie pozwala uznać ,iż została spełniona przesłana wynikającą z art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku zawierały regulacje dotyczące nie uznania za koszt uzyskania przychodu składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia pracowników. Zgodnie z art.23 ust.1 pkt 57 w/w ustawy nie stanowią kosztu uzyskania przychodu składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników , z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej ( Dz.U. Nr 124, poz.1151 ) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat , licząc od końca roku kalendarzowego , w którym ją zawarto lub odnowiono , wyklucza :

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy ,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Ustawodawca w powyższym przepisie na zasadzie wyjątku uznał za koszty uzyskania przychodu ściśle określone typy ubezpieczeń pracowników z jednoczesnym spełnieniem wszystkich ograniczeń

Skoro zatem ustawodawca nie pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie pracowników , to w drodze rozumowania a contrario należy wyprowadzić wniosek ,że brak jest podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na składki na ubezpieczenie płacone przez pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia pracodawcy.

W związku z powyższym stwierdzam ,że kwota 67,00 zł, którą zapłacono za wykup polisy ubezpieczeniowej "Wojażer" nie stanowi podatkowego kosztu uzyskania przychodu.

Niniejsze postanowienie odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego przez Pana ( ... ) i stanu prawnego obowiązującego w 2004 roku.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w trybie określonym w art. 14b § 5 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.236 §2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).