Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z 3 sierpnia br. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. W latach 2009-2021 przebywał za granicą, gdzie pracował i był podatnikiem. W latach 2017-2019 Wnioskodawca pracował w Chinach oraz był tam podatnikiem. W 2020 roku pracował na Tajwanie i był tam podatnikiem. Następnie zakończył zatrudnienie i przedłużył pobyt na podstawie tajwańskiego pozwolenia ARC (Alien Resident Certificate) celem poszukiwania pracy. 29 maja 2021 r. Wnioskodawca opuścił Tajwan i przyleciał do Polski.

Podczas pobytu w Polsce wyrobił polski dowód osobisty, zaszczepił się na COVID oraz odwiedzał ojca. Zarejestrował się jako osoba bezrobotna (na jeden miesiąc), aby uzyskać dostęp do ubezpieczenia zdrowotnego NFZ. 14 lipca 2021 r. Wnioskodawca opuścił Polskę i wyjechał do Norwegii, która była docelowym krajem, gdzie posiadał kontrakt na użytkowanie mieszkania, zarejestrował swój pobyt na policji oraz uzyskał norweski numer identyfikacyjny (d-number). Zarejestrował się także jako bezrobotny w norweskim urzędzie NAV. W marcu 2022 roku (22 marca) Wnioskodawca powrócił do Polski na stałe, a od kwietnia 2022 roku rozpoczął zatrudnienie w Polsce.

Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Przez okres dłuższy niż trzy lata kalendarzowe przed powrotem do Polski mieszkał i pracował za granicą (Chiny, Tajwan, Norwegia). W okresie od maja do lipca 2021 roku (około półtora miesiąca) przebywał tymczasowo w Polsce, jednakże nie podjął wtedy pracy zarobkowej, ani nie przeniósł centrum interesów życiowych do Polski. Dopiero od marca 2022 roku nastąpiło trwałe przeniesienie miejsca zamieszkania oraz rezydencji podatkowej do Polski.

W 2019 roku Wnioskodawca nie mieszkał na terytoriach Hongkongu, ani Makau. Mieszkał i pracował w kontynentalnych Chinach (Chińska Republika Ludowa). W 2019 roku zgodnie z wewnętrznym prawem Chińskiej Republiki Ludowej Wnioskodawca był osobą, która podlegała obowiązkowi podatkowemu z uwagi na miejsce zamieszkania/miejsce stałego pobytu oraz z uwagi na pracę – Wnioskodawca był rezydentem podatkowym Chin. Nie był osobą podlegającą opodatkowaniu tylko ze względu na dochody ze źródeł położonych w Chinach. Wnioskodawca miał stałe miejsce zamieszkania w Chinach w okresie 2016-2019. Znajdował się w południowych Chinach, w mieście (...), gdzie pracował i był podatnikiem. Pobyt Wnioskodawcy w Chinach był związany z zatrudnieniem. Żył on w Chinach jakoby na stałe – opuścił Polskę w 2009 roku i po życiu, pracy i studiowaniu w kilku krajach osiedlił się w Chinach, gdzie pracował, rozwijał się i żył na stałe. W 2019 roku Wnioskodawca przebywał w Chinach. Polskę opuścił w czerwcu 2009 roku i nie był w Polsce aż do 2021 roku, kiedy to widział się z tatą i zaszczepił się na COVID.

W latach 2020-2021 do momentu wyjazdu z Tajwanu (29 maja 2021 r.) zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem Tajwanu Wnioskodawca był osobą podlegającą obowiązkowi podatkowemu z uwagi na miejsce zamieszkania/stały pobyt – był rezydentem podatkowym Tajwanu. W 2020 roku dodatkowo ze względu na pracę na Tajwanie. Wnioskodawca miał stałe miejsce zamieszkania na terytorium Tajwanu w okresie 2020-29 maja 2021 r. Pobyt Wnioskodawcy na Tajwanie był związany z zatrudnieniem, a po zakończeniu pracy – z poszukiwaniem nowego zatrudnienia na podstawie przedłużenia ARC (Alien Resident Certificate). Wnioskodawca nie miał innych znaczących związków osobistych lub majątkowych z Tajwanem. W 2020 roku zazwyczaj przebywał na terytorium Tajwanu. Posiada dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Tajwanie, w tym: umowy o pracę, tajwańskie payslips, dokument ARC oraz inne, które może dostarczyć na żądanie.

W okresie pobytu w Norwegii (14 lipca 2021 r. - 22 marca 2022 r.) zgodnie z wewnętrznym prawem Norwegii Wnioskodawca nie był norweskim rezydentem podatkowym. Podlegał opodatkowaniu w Norwegii tylko ze względu na ewentualne dochody ze źródeł położonych w Norwegii (których nie osiągał, będąc bezrobotnym). Wnioskodawca mieszkał tam tymczasowo na podstawie kontraktu na użytkowanie mieszkania w okresie od 14 lipca 2021 r. do 22 marca 2022 r. Pobyt Wnioskodawcy w Norwegii był związany wyłącznie z poszukiwaniem pracy. Zarejestrował się on jako bezrobotny w NAV, uzyskał d-number oraz zarejestrował pobyt na policji. Nie miał innych znaczących związków osobistych lub majątkowych z Norwegią. Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające pobyt w Norwegii: kontrakt na użytkowanie mieszkania, dokumenty rejestracji w NAV, d-number oraz dokumenty rejestracji pobytu na policji.

W latach 2019-2022 do momentu powrotu na stałe (22 marca 2022 r.) Wnioskodawca nie miał stałego miejsca zamieszkania w Polsce. Przyleciał z Tajwanu w 2021 roku na wizytę do ojca, którego kilkanaście lat nie widział i zaszczepił się na COVID, aby móc polecieć do Norwegii.

Związki Wnioskodawcy z Polską w latach 2019-2022 prezentują się następująco:

·własność nieruchomości: Wnioskodawca nie był właścicielem nieruchomości w Polsce;

·inny majątek: Wnioskodawca nie posiadał znaczącego majątku w Polsce;

·rachunki bankowe: Wnioskodawca nie prowadził aktywnych rachunków bankowych w Polsce;

·ubezpieczenia/emerytalne: Wnioskodawca nie miał aktywnych umów ubezpieczenia, ani zabezpieczenia emerytalnego;

·opieka zdrowotna: poza szczepieniem na COVID i rejestracją jako bezrobotny (celem uzyskania ubezpieczenia NFZ na 1 miesiąc) Wnioskodawca nie korzystał z systemu opieki zdrowotnej. Nie otrzymywał żadnych świadczeń socjalnych;

·najbliższe osoby: Wnioskodawca ma ojca mieszkającego w Polsce, którego odwiedził;

·gospodarstwo domowe: Wnioskodawca nie prowadził gospodarstwa domowego w Polsce, ale zameldował się do ojca domu – tego chyba wymagał urząd miasta, aby złożyć papier o dowód osobisty i/lub to była część procesu, aby dostać ubezpieczenie NFZ na 1 miesiąc;

·inne pobyty: poza okresem od 29 maja do 14 lipca 2021 r. Wnioskodawca nie przebywał w Polsce. Polskę opuścił na stałe w 2009 roku i powrócił na wizytę na okres od 29 maja do 14 lipca 2021 r. (zobaczyć tatę, zaszczepić się, aby w ogóle móc polecieć do Norwegii). Potem w 2022 roku Wnioskodawca znalazł pracę w Polsce i się do Polski przeprowadził.

Miejsce pobytu w Polsce (w okresie od 29 maja do 14 lipca 2021 r.): Wnioskodawca przebywał pod adresem zameldowania w (...). Po powrocie w marcu 2022 roku zamieszkał pod tym samym adresem. Jako adres zameldowania w 2021 roku – przy rejestracji jako bezrobotny – Wnioskodawca podał: ul. (...). Przebywał pod tym adresem we wskazanym okresie. Wnioskodawca nie jest właścicielem tej nieruchomości – jest to adres rodzinny (ojca).

Przyjeżdżając do Polski 29 maja 2021 r. Wnioskodawca miał już zamiar wyjazdu do Norwegii. Nie udał się bezpośrednio z Tajwanu do Norwegii ze względów logistycznych – konieczności załatwienia dokumentów w Polsce (dowód osobisty, szczepienie) oraz chęci odwiedzenia ojca. Wnioskodawca nie posiadał polskiego dowodu od wielu lat, a jego wyrobienie zajęło miesiąc, jeśli nie dłużej. Szczepienia były wymagane na wjazd do Norwegii i Wnioskodawca musiał wziąć dwie szczepionki w jakimś odstępie czasu w Polsce. Na Tajwanie w tamtym czasie niestety nie mieli jeszcze szczepień –dopiero dawano pierwsze dawki za duże pieniądze prywatnie lub dla obywateli, a nie dla obcokrajowców z kartami pobytu. Wnioskodawca miał za cel emigrację na stałe do Norwegii.

Od powrotu do Polski w marcu 2022 roku Wnioskodawca przebywa na terytorium Polski powyżej 183 dni w każdym roku podatkowym (2022, 2023, 2024). Sądzi on, że będzie przebywać w Polsce powyżej 183 dni w latach 2025 i 2026. Tak się złożyło, że Wnioskodawcy dobrze się żyje w Polsce i też sobie relacje z tatą dobrze ułożył. Od 22 marca 2022 r. Wnioskodawca ma centrum interesów życiowych w Polsce. W latach 2023, 2024, 2025, 2026 ma on i sądzi, że będzie miał centrum interesów życiowych w Polsce. Wnioskodawca posiada wyłącznie obywatelstwo polskie.

Uzupełnienie wniosku

Jako dowody dokumentujące miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych w Chinach wskazuje on posiadanie m.in.: umowy o pracę w języku angielskim, Residence Permit (Purpose: WORK), Work Permit, wyciągu z konta bankowego, zaświadczenia o pracy.

Swoje związki z Polską w latach 2019-2022 (do momentu powrotu na stałe do Polski w marcu 2022 roku) Wnioskodawca opisuje w sposób następujący:

·w okresie 2019-2022, do momentu powrotu Wnioskodawca nie posiadał w Polsce oszczędności, kont bankowych itp.;

·Wnioskodawca nie miał żadnych zobowiązań, ani umów w Polsce;

·oprócz ojca nie miał innych osób najbliższych w Polsce.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy znajdowało się kolejno w Chinach, na Tajwanie, a następnie w Norwegii.

Od kwietnia 2022 roku Wnioskodawca pracuje w Polsce na umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony z firmą (...) – na stanowisku (...).

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy może skorzystać z tzw. „ulgi na powrót” (PIT-0 dla powracających z zagranicy), pozwalającej na zwolnienie z podatku dochodowego przychodów do kwoty 85 528 zł rocznie przez cztery kolejne lata podatkowe?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on warunki określone dla zastosowania ulgi na powrót. Wnioskodawca uważa, że ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót za lata podatkowe 2022, 2023, 2024, 2025 (cztery kolejne lata podatkowe od momentu powrotu do Polski w marcu 2022 roku).

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie warunki art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

·posiada obywatelstwo polskie;

·przez okres dłuższy niż 3 lata kalendarzowe przed powrotem (2019-2021) Wnioskodawca mieszkał i pracował za granicą, będąc tam rezydentem podatkowym;

·Wnioskodawca przeniósł miejsce zamieszkania oraz rezydencję podatkową do Polski w marcu 2022 roku;

·krótki pobyt w Polsce (29 maja-14 lipca 2021 r.) miał charakter tymczasowy i nie wiązał się z przeniesieniem centrum interesów życiowych;

·tymczasowy pobyt w Polsce w 2021 roku (około 1,5 miesiąca) nie przerywa ciągłości zamieszkania za granicą, gdyż miał charakter przejściowy, związany z załatwieniem formalności i odwiedzeniem rodziny przed dalszą emigracją do Norwegii.

Ulgą na powrót Wnioskodawca chciałby objąć przychody uzyskiwane od kwietnia 2022 roku z tytułu umowy o pracę zawartej z (...) .

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 tej ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje dwa kryteria: pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych rozumianego jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Zatem w świetle przepisów prawa podatkowego miejsce zamieszkania nie jest tożsame z miejscem zameldowania.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej itp. W praktyce czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w danym państwie współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. Natomiast w przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

Jeśli chodzi o centrum interesów gospodarczych, w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itp.

W celu skorzystania z tzw. „ulgi na powrót” spełniony musi być wymóg uzyskiwania określonego rodzaju przychodu oraz muszą być wypełnione wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że do Polski wrócił Pan na stałe w marcu 2022 roku i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został więc spełniony.

W opisie sprawy wskazał Pan również, że w latach 2019-2022 – do czasu powrotu do Polski w marcu 2022 roku – zamieszkiwał Pan odpowiednio w Chinach, na Tajwanie i w Norwegii, gdzie znajdowało się Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych. Zrealizował Pan zatem także wymagania wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy w zakresie nieposiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie wskazanym w tym przepisie.

Co równie istotne, jako polski obywatel spełnił Pan również wymóg z art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy.

Kolejnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest – stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – posiadanie certyfikatu rezydencji lub innego dowodu dokumentującego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 powołanej ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może także nastąpić innymi dowodami. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, dowody wypłaty wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W Pana sytuacji okresem niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest okres obejmujący lata 2019, 2020, 2021 oraz okres od 1 stycznia 2022 r. do momentu powrotu do Polski.

Wyjaśnił Pan, że w 2019 roku – zgodnie z wewnętrznym prawem Chińskiej Republiki Ludowej – był Pan osobą, która podlegała obowiązkowi podatkowemu z uwagi na miejsce zamieszkania/miejsce stałego pobytu oraz z uwagi na pracę – był Pan rezydentem podatkowym Chin. Dodatkowo, w latach 2020-2021 do momentu wyjazdu z Tajwanu (29 maja 2021 r.), zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem Tajwanu, był Pan osobą podlegającą obowiązkowi podatkowemu z uwagi na miejsce zamieszkania/stały pobyt – rezydentem podatkowym Tajwanu. Następnie wrócił Pan na około 1,5 miesiąca do Polski ze względów logistycznych, po czym wyjechał do Norwegii. Jak wynika z opisu sprawy, w okresie pobytu w Norwegii, tj. od 14 lipca 2021 r. do 22 marca 2022 r. – zgodnie z wewnętrznym prawem Norwegii – nie był Pan norweskim rezydentem podatkowym. Podlegał Pan opodatkowaniu w Norwegii tylko ze względu na ewentualne dochody ze źródeł położonych w Norwegii (których Pan nie osiągał, będąc bezrobotnym). Pana pobyt w Norwegii był związany wyłącznie z poszukiwaniem pracy. Jednocześnie nie posiada Pan certyfikatu rezydencji, ani innych dowodów dokumentujących Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym okresie. Posiada Pan jedynie dowody potwierdzające Pana pobyt w tym kraju.

Powyższe oznacza, że – niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek – nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie spełnia Pan bowiem warunku z art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, tj. posiadania certyfikatu rezydencji lub innego dowodu dokumentującego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Powyższy warunek spełnia Pan jedynie częściowo, tak więc skorzystanie z omawianej ulgi nie jest możliwe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.