Temat interpretacji

Pismem z dnia 21.10.2005r.( data wpływu 16.11.2005r), zwróciła się Pani z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisu art.22 ust.1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pani Aptekę pod nazwą -M.. Przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna leków i wyrobów farmaceutycznych.

Z dniem 17.01.2002r. została zawarta umowa leasingowa na dzierżawę samochodu osobowego, który wykorzystywany jest w prowadzonej dzialalności gospodarczej. Samochód ten nie jest srodkim trwałym.Wyjaśnia Pani, że w danym stanie faktycznym nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ nie pozwalał na to ustawodawca. Powołując się na regulacje zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku, o podatku od towarów i usług, od maja 2004 roku zgodnie z art.86 ust. 7 miała Pani prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Zdaniem Pani, zgodnie z regulacjami zawartymi w art.23 ust.1 pkt.43 a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych pozostałą część podatku od towarów i usług może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgierzu udziela interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe.

Ogólna zasada, wynikajaca z art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 tej ustawy.Co do zasady naliczony podatek VAT nie stanowi kosztu uzyskania przychodu co wynika wprost z art. 23. Od tej zasady jednak ustawodawca przewidział w art.23 ust.1 pkt.43 lit a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjątki. Przepis ten stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, podatku od towarów i usług z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów :

• podatek naliczony, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot róznicy podatku od towarów i usług, jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego.

Z powołanych przepisów wynika, iż w podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu jest podatek naliczony przy zakupie usług najmu, dzierżawy, leasingu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w części w jakiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot róznicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust.7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług( Dz. U. Nr 54, poz.535), w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust.3 i 5 na podstawie umowy najmu, dzierżawy, lesingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50 proc. kwoty podatku naliczonego od czynszu ( raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł.

Reasumując do kosztów uzyskania przychodów zatem, można zaliczyć naliczony VAT, tylko wtedy, gdy podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia tego podatku na gruncie ustawy o podatku VAT. Nie dotyczy to sytuacji , w której podatnik miał prawo do odliczenia podatku na gruncie ustawy o VAT, ale z jakichś przyczyn to prawo utracił. Oznacza to, że podatek naliczony może być kosztem uzyskania przychodu tylko wówczas, gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia, gdyż w danym stanie faktycznym wprost nie pozwalał na to ustawodawca.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony w Pani wniosku, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgierzu potwierdza Pani stanowisko w sprawie i uznaje je za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 art. 14b.