Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną w czasie trwania małżeństwa do wspólnego majątku dorobkowego nabyli na podstawie umowy darowizny w 2002 r. lokal mieszkalny położony w W, dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Następnie w roku 2010 na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży nabyli lokal mieszkalny położony w K, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Ustrojem obowiązującym wówczas w małżeństwie Wnioskodawcy była współwłasność ustawowa. W dniu 31 października 2014 r. Wnioskodawca zawarł z małżonką dwie umowy notarialne: umowę majątkową małżeńską, którą ustanowili rozdzielność majątkową oraz umowę o podział majątku. W wyniku podziału majątku Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w K zakupionego 1 września 2010 r. zaś żona Zainteresowanego nabyła na wyłączną własność prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w W. Podziałowi majątku nie towarzyszyły żadne spłaty ani dopłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w K przed upływem 5 lat od podziału majątku wspólnego na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego przypadek znajduje odzwierciedlenie w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Lokal mieszkalny Wnioskodawca nabył z małżonką do majątku wspólnego w 2010 r. Na skutek podziału majątku w październiku 2014 r. Zainteresowany stał się wyłącznym właścicielem lokalu mieszkalnego. Podział majątku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty ani dopłaty. Dokonując podziału majątku wspólnego Wnioskodawca z małżonką dokonał dokładnego rozliczenia tego majątku po połowie, w wyniku czego żadne z nich nie nabyło żadnego przysporzenia majątkowego. Ponadto wspólność ustawowa jest współwłasnością bezudziałową, w związku z czym prawo własności dotyczy całości nieruchomości.

W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że datą nabycia przez Niego lokalu mieszkalnego jest data nabycia go do majątku wspólnego, czyli wrzesień 2010 r. a nie data podziału majątku. W związku z tym minął okres 7 lat od daty nabycia mieszkania i w przypadku jego sprzedaży w najbliższym czasie nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, nie powstanie więc zobowiązanie podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w czasie trwania małżeństwa do wspólnego majątku dorobkowego nabyli w 2002 r. lokal mieszkalny w W oraz w 2010 r. lokal mieszkalny położony w K. W dniu 31 października 2014 r. Wnioskodawca zawarł z małżonką dwie umowy notarialne: umowę majątkową małżeńską, którą ustanowili rozdzielność majątkową oraz umowę o podział majątku.

W wyniku podziału majątku Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w K zakupionego 1 września 2010 r. zaś żona Zainteresowanego nabyła na wyłączną własność prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w W.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w K przed upływem 5 lat od podziału majątku wspólnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek nie wystąpi, ponieważ datą nabycia ww. lokalu jest data nabycia go do majątku wspólnego z małżonką w 2010 r. (a nie data podziału majątku), a od tego czasu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8, upłynął termin pięciu lat.

Aby zatem odpowiedzieć na pytanie, czy w analizowanej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Kwestia określenia daty, z jaką dochodzi do nabycia nieruchomości lub praw do nieruchomości w rozumieniu omawianego przepisu przez małżonka, któremu przypadły one w całości w wyniku zniesienia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej budziła wątpliwości interpretacyjne.

Stosunki majątkowe między małżonkami regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w sytuacji umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, bądź w przypadku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość lub prawo do nieruchomości przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem, za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej (jego) nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości (prawa) przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości (prawa), która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Przez pojęcie nabycie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Reasumując, nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku, gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu nabycie, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika, że wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, nawet gdy podział następuje bez spłat i dopłat, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak też jej majątku osobistego. Wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano jego podziału.

W sytuacji natomiast, gdy podział majątku jest ekwiwalentny lub wartość przyznanego na wyłączną własność majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał danej osobie w majątku wspólnym jak ma to miejsce w niniejszej sprawie nie może być mowy o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takim przypadku za datę nabycia jak stwierdzono wyżej należy przyjąć datę jego nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. w analizowanej sprawie 2010 rok.

Jak wynika z wniosku podział majątku małżeńskiego był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty. Przy podziale majątku wspólnego Wnioskodawca z małżonką dokonał dokładnego rozliczenia tego majątku po połowie, w wyniku czego żadne z nich nie nabyło żadnego przysporzenia majątkowego.

Wobec powyższego, w analizowanym przypadku datą nabycia przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego jest 1 września 2010 r. Tym samym Wnioskodawca dokona zbycia lokalu po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Oznacza to, że jak prawidłowo ocenił Zainteresowany opisana sprzedaż (przed upływem 5 lat od podziału majątku wspólnego) nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie więc na Wnioskodawcy z tego tytułu ciążył obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej