Temat interpretacji

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 13 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 20 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 10 sierpnia 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-795/12/HS wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 20 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Brat wnioskodawczyni był właścicielem ziemi o powierzchni 3,58 ha znajdującej się w samym sercu ... Parku Narodowego. Wnioskodawczyni wskazuje, iż jedynym źródłem utrzymania dla ludzi na tamtych terenach była uprawa ziemi i hodowla zwierząt, a rozwój rolnictwa i budownictwa na tamtych terenach był blokowany. Ludzie byli zmuszani do wysiedlania się, do emigracji, a ziemię mogli sprzedać po zaniżonych cenach na rzecz Skarbu Państwa Parku Narodowego, który posiadał prawo pierwokupu.

Brat wnioskodawczyni zgłosił Parkowi swoją działkę do sprzedaży 06 marca 2009 r. Jego prośba została rozpatrzona pozytywnie i został on wciągnięty na listę oczekujących, ponieważ Park oczekiwał na pieniądze, które miały nadejść, sprawa oczekiwania była więc wydłużona.

Niespodziewanie brat wnioskodawczyni zachorował. Świadom swojej choroby i spraw, które toczą się w związku z wykupem ziemi udzielił wnioskodawczyni (swojej siostrze) pełnomocnictwa do prowadzenia tej sprawy. Następnie, w dniu 09 maja 2011 r. notarialnie podarował jej działkę nr 204 i wnioskodawczyni dalej załatwiała sprzedaż przedmiotowej działki. Dyrekcja Parku Narodowego znając sytuację zdrowotną brata wnioskodawczyni i ustosunkowując się do przedstawionych zaświadczeń kontynuowała sprawę wykupu ziemi, gdyż ostatnią jego wolą było podzielenie rodzeństwa pieniędzmi ze sprzedaży ziemi (czego brat nie zdążył zrobić za życia). W dniu 22 czerwca 2011 r. brat wnioskodawczyni zmarł. Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie prowadziła rokowań ze starostą, ponieważ nie było takiej potrzeby, albowiem dyrektor Parku Narodowego ma upoważnienie do wykupu działki na rzecz Parku Narodowego. Gdy Park Narodowy otrzymał pieniądze powiadomił wnioskodawczynię i został podpisany akt notarialny pomiędzy wnioskodawczynią a przedstawicielem Parku Narodowego działającym w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa. Skarb Państwa wykupił przedmiotową działkę nr 204 jako podmiot, który ma prawo pierwokupu po zaniżonej cenie.

W dniu 05 grudnia 2011 r. wnioskodawczyni, po otrzymaniu pieniędzy za sprzedaż działki od Parku Narodowego, spełniając testament zmarłego brata, podzieliła rodzeństwo pieniędzmi zgodnie z jego ostatnią wolą.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni podała, iż umowa z Parkiem Narodowym zawarta została w trybie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. ustawy o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220), a nabycie nieruchomości na terenie Parku Narodowego nastąpiło na cel publiczny bezterminową ochronę przyrody. Wskazała również, że Park Narodowy nabył tę nieruchomość na podstawie art. 17 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651) i w wyniku tego nabycia Park Narodowy uzyskał trwały zarząd nad przedmiotową nieruchomością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 21 ust.1 pkt 29 wnioskodawczyni jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych za sprzedaną działkę Skarbowi Państwa Parkowi Narodowemu...

Zdaniem wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, sprzedaż nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Jeżeli natomiast sprzedaż nieruchomości następuje po upływie tego okresu, przychód z odpłatnego zbycia nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że w drodze darowizny otrzymanej od brata w 2011 r. wnioskodawczyni nabyła działkę leżącą na terenie Parku Narodowego. Działkę tę wnioskodawczyni odpłatnie zbyła w 2011 r. na rzecz Skarbu Państwa - Parku Narodowego.

Ponieważ nabycie nieruchomości (działki nr 204) nastąpiło w 2011 r., dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, w myśl art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże w tym miejscu należy podkreślić, iż z przedmiotowego wniosku wynika, że działka nr 204 została w związku z prowadzonym wykupem ziemi nabyta przez Park Narodowy. Dodać należy, że z inicjatywą zbycia działki wystąpił zmarły brat wnioskodawczyni, a wnioskodawczyni procedurę zbycia działki na rzecz Parku Narodowego kontynuowała.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z pierwszego zdania zacytowanego przepisu wynika zatem, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z tego zwolnienia jest, aby przychód był uzyskany:

• z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub
• z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub
• z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Natomiast w zdaniu drugim analizowanego przepisu zostały zawarte warunki dodatkowe - przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. nabycie zbywanej nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że powyższy przepis jednoznacznie wymienia trzy tytuły uzyskania przychodów mogących korzystać ze zwolnienia. Wśród nich jest zarówno odszkodowanie wypłacane stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami jak i odpłatne zbycie nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami oraz nabycie w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Wnioskodawczyni we wniosku wskazała, iż Parkowi Narodowemu przysługuje prawo pierwokupu. Istotnie, zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151 z późn. zm.) parkowi narodowemu przysługuje prawo pierwokupu nieruchomości położonej w granicach parku narodowego na rzecz Skarbu Państwa. Jest to uprawnienie, z którego park narodowy może, lecz nie musi skorzystać.

Powyższe przepisy regulują zatem instytucję prawa pierwokupu w ten sposób, że w razie zawarcia przez sprzedawcę zobowiązanego pierwokupem, umowy sprzedaży z osobą trzecią notariusz, przed którym jest zawierana ta umowa ma obowiązek zawiadomić dyrektora parku narodowego o fakcie zawarcia umowy sprzedaży i jej treści. Skorzystanie z prawa pierwokupu oznacza, że dyrektor parku narodowego składa przed notariuszem oświadczenie, że wykonuje prawo pierwokupu. O wykonaniu prawa pierwokupu możemy mówić wówczas, kiedy w sytuacji zawarcia przez sprzedającego umowy sprzedaży nieruchomości z osobą trzecią, dyrektor parku narodowego po uprzednim zawiadomieniu złoży oświadczenie o skorzystaniu z prawa pierwokupu przed notariuszem.

Od prawa pierwokupu należy jednak odróżnić inne zbliżone instytucje prawne takie jak: prawo wykupu (uprawniony ma możliwość domagania się od innego podmiotu przeniesienia nań prawa będącego przedmiotem wykupu; wykup nie jest więc związany ze sprzedażą rzeczy przez sprzedawcę osobie trzeciej) oraz pierwszeństwo nabycia (określona kategoria osób otrzymuje pierwszeństwo nabycia w wypadku zbywania rzeczy).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku wnioskodawczyni sprzedaż działki nie odbyła się z zachowaniem omówionej procedury, zatem nie doszło do sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę (Park Narodowy) prawa pierwokupu. Jeśli zaś sprzedaż nie odbywała się w opisanym trybie, to w ogóle nie nastąpiła realizacja prawa pierwokupu przez Park Narodowy.

Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nie został również uzyskany z tytułu odszkodowania. Oczywistym jest bowiem, że odszkodowanie służy wynagrodzeniu osobie pokrzywdzonej rzeczywistej straty lub utraconych korzyści spowodowanych cudzym działaniem lub zaniechaniem, gdy tymczasem z tytułu odpłatnego zbycia zbywca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie prawa własności do rzeczy na nabywcę, inną rzecz lub inną rzecz wraz z dopłatą. Odrębnie obie instytucje reguluje prawo cywilne, a treść art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tylko potwierdzeniem niedopuszczalności traktowania przychodu z odpłatnego zbycia jako odszkodowania również na gruncie prawa podatkowego.

Końcowo należy rozważyć, czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości został uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, a więc czy realizuje trzeci z wariantów wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Zgodnie z art. 6 pkt 9b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. Nr 102, poz. 651 z późń. zm.) celami publicznymi są: ochrona zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt lub siedlisk przyrody, a zgodnie pkt 10 tego artykułu również inne cele publiczne określone w odrębnych ustawach. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.) utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody jest celem publicznym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Natomiast art. 7 ust. 2 tej ustawy stanowi, że utworzenie lub powiększenie parku narodowego lub rezerwatu przyrody obejmujące obszary, które stanowią nieruchomości niebędące własnością Skarbu Państwa, następuje za zgodą właściciela, a w razie braku jego zgody w trybie wywłaszczenia określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Z podanych do publicznej wiadomości informacji wynika, że Kampinoski Park Narodowy został utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. w sprawie utworzenia ... Parku Narodowego (Dz.U. Nr 17, poz. 91 z późn. zm.), na podstawie ustawy z dnia 07 kwietnia 1949 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 25, poz. 180). Zgodnie z ówczesną definicją parku narodowego, z założenia obejmuje on rozległe tereny o szczególnych wartościach dla interesu publicznego, na których zlokalizowane są dane twory przyrody. Park narodowy mógł zatem objąć również, poza gruntami Skarbu Państwa, prywatne tereny rolne, leśne, jak i zabudowane. Należy również podkreślić, że przepis art. 13 ust. 3 przewidujący wymóg uzyskania zgody właściciela na włączenie do parku narodowego nieruchomości stanowiącej jego własność bądź - w razie braku takiej zgody - zastosowanie trybu wywłaszczenia za odszkodowaniem został wprowadzony do ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody dopiero ustawą z dnia 07 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 21), która to ustawa nowelizująca weszła w życie z dniem 02 lutego 2001 r. Zatem zarówno rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. w sprawie utworzenia ... Parku Narodowego, jak i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie ... Parku Narodowego (Dz. U. z 1997 r. Nr 132, poz. 876) zostały wydane zgodnie z obowiązującym w chwili ich wydania stanem prawnym, jeszcze zanim zaczął obowiązywać powyższy wymóg. Tym sposobem w granicach parku znalazły się grunty prywatne. Wykup gruntów znajdujących się w granicach parku stanowiących własność osób prywatnych, następuje zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie ... Parku Narodowego (Dz. U. z 1997 r. Nr 132, poz. 876), na podstawie Uchwały nr 139/75 Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1975 r., w sprawie przejęcia przez Państwo w drodze wywłaszczenia gruntów położonych w Kampinoskim Parku Narodowym. Rada Ministrów zaakceptowała dalszą realizację wykupów (Protokół ustaleń z 03 stycznia 1996 r.). Konieczność kontynuowania i dokończenia wykupów potwierdził Plan Ochrony ... Parku Narodowego zatwierdzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 15 października 1997 r. W dniu 21 marca 2007 r. Komitet Rady Ministrów rekomendował kontynuację wykupu gruntów. Konieczność kontynuowania wykupów potwierdzana jest corocznie w zadaniach rocznych parku, zatwierdzanych przez Ministra Środowiska (dostępnych na oficjalnej stronie internetowej ... Parku Narodowego).

Wnioskodawczyni wskazała, iż zbyła działkę położoną w Parku Narodowym na cel publiczny jakim jest ochrona przyrody w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami a nabywca nabył ją na podstawie art. 17 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Jednakże, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość zostanie odpłatnie zbyta na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

Z analizy tego przepisu wynika również, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo gdy żaden z nich nie zostanie spełniony, uzyskany przychód korzystał będzie ze zwolnienia.

W analizowanym stanie faktycznym odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło co prawda przed upływem 2 lat od daty jej nabycia, jednakże nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze darowizny, nie występuje więc cena nabycia nieruchomości. W związku z powyższym nie został spełniony drugi warunek wyłączający przedmiotowe zwolnienie.

Podsumowując, na podstawie przestawionego stanu uzyskany przez wnioskodawczynię przychód z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości (działki nr 204) nabytej w drodze darowizny w 2011 r. na cele uzasadniające jej wywłaszczenie w sytuacji zawarcia umowy sprzedaży stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust.1 pkt 29 ww. ustawy.

Stanowisko wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach