Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z uczestnictwa w spółkach. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A.A (dalej: Wnioskodawca) posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym od lipca 2024 r. (od tego czasu posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca posiada numer PESEL oraz NIP.

Wnioskodawca przekroczył polską granicę 8 lipca 2024 r. z zamiarem znalezienia mieszkania do wynajęcia w Polsce. Do wynajętego mieszkania w Polsce Wnioskodawca wprowadził się 17 lipca 2024 r. Od tego dnia obowiązuje umowa najmu lokalu zawarta przez narzeczoną Wnioskodawcy. (...) 2024 r. Wnioskodawca zameldował się w polskim urzędzie miasta. Bezpośrednio przed zmianą rezydencji podatkowej na polską Wnioskodawca posiadał norweską rezydencję podatkową, wcześniej była to rezydencja niemiecka. Wnioskodawca posiada niemieckie obywatelstwo.

Wnioskodawca na chwilę obecną zamierza mieszkać w Polsce i aktywnie poszukuje tu pracy. Rozważa też prowadzenie działalności gospodarczej na miejscu w Polsce.

Wnioskodawca uzyskuje dochody z tytułu bycia wspólnikiem w zagranicznych spółkach:

1.X, (...), Niemcy (dalej: Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 1)

2.Y, (...), Niemcy (dalej: Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 2)

3.Z, (...), Niemcy (dalej: Niemiecka Spółka Cywilna)

- Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 1 oraz Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 2 oraz Niemiecka Spółka Cywilna nazywane dalej razem: Spółki Niemieckie.

4.V, (...), Kanada (dalej: Spółka Kanadyjska)

- Spółki Niemieckie oraz Spółka Kanadyjska nazywane dalej razem: Spółki Zagraniczne.

Wnioskodawca jest wspólnikiem bez odpowiedzialności i bez funkcji zarządczej w Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 1, Niemiecka Spółka z o.o. Spółka komandytowa 2 oraz w Spółce Kanadyjskiej.

Spółki Niemieckie nie są w Niemczech podatnikami podatku dochodowego (Einkommensteuer), ani podatku od osób prawnych (Körperschaftsteuer). Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 1 oraz Niemiecka Spółka z o.o. Spółka Komandytowa 2 podlegają podatkowi od działalności przemysłowej i handlowej (Gewerbesteuer) w Niemczech, lecz dochody z wynajmu nieruchomości są zwolnione z tego podatku. Niemiecka Spółka Cywilna nie podlega podatkowi od działalności przemysłowej i handlowej (Gewerbesteuer).

Spółka Kanadyjska nie jest podatnikiem podatku nakładanego przez rząd Kanady na podstawie ustawy o podatku dochodowym.

Podatki dochodowe z zysków osiąganych przez Spółki Zagraniczne rozliczane są na poziomie ich wspólników.

W ramach Spółek Niemieckich niektóre osiągnęły dochody, a niektóre straty.

Przychody wszystkich powyższych Spółek Zagranicznych, z wyłączeniem Niemieckiej Spółki Cywilnej, pochodzą głównie z najmu nieruchomości w celach komercyjnych. Przychody Niemieckiej Spółki z o.o. Spółka Komandytowa 1, Niemieckiej Spółki z o.o. Spółka Komandytowa 2 oraz Spółki Kanadyjskiej pochodzą głównie z najmu nieruchomości budynkowych o charakterze niemieszkalnym. Przychody z Niemieckiej Spółki Cywilnej pochodzą z wynajmu gruntów, zwłaszcza rolnych, oraz z wynajmu nieruchomości mieszkalnych.

Nieruchomości, z których czerpane są korzyści finansowe, należą do środków trwałych Spółek Zagranicznych. Nieruchomości są własnością Spółek Zagranicznych lub w przypadku Niemieckiej Spółki Cywilnej – wspólników Niemieckiej Spółki Cywilnej. Nieruchomości, z wyjątkiem niektórych nieruchomości Niemieckiej Spółki Cywilnej, wykorzystywane są wyłącznie w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku Niemieckiej Spółki Cywilnej część gruntów oraz jeden budynek są wykorzystywane do celów prywatnych jednego ze wspólników.

Spółki Zagraniczne nie posiadają miejsca sprawowania zarządu w Polsce.

Spółka Kanadyjska amortyzuje nieruchomość budynkową na cele podatkowe inaczej niż na cele rachunkowe. Na poziomie Spółki Kanadyjskiej dla celów podatkowych nieruchomość budynkowa amortyzowana jest zgodnie z prawem kanadyjskim degresywnie według stawki rocznej 4%.

Spółki Niemieckie, z wyłączeniem Niemieckiej Spółki Cywilnej, amortyzują nieruchomości budynkowe zgodnie z prawem niemieckim liniowo według stawki rocznej 3%.

Niemiecka Spółka Cywilna nie amortyzuje dla celów podatkowych w Niemczech gruntów. Niemiecka Spółka Cywilna amortyzowała budynki mieszkalne metodą liniową według rocznej stawki 2,5% oraz budynki rolne według stawki rocznej 3%. Obecnie wszystkie budynki Niemieckiej Spółki Cywilnej zostały w pełni zamortyzowane. W związku z tym aktualnie (a także po zmianie rezydencji podatkowej Wnioskodawcy na polską) żadna nieruchomość Niemieckiej Spółki Cywilnej nie podlega amortyzacji podatkowej.

Wnioskodawca posiada także 1/3 udziałów w Szwajcarskiej spółce kapitałowej Q (dalej: Spółka Szwajcarska).

18 lutego 2025 r. Wnioskodawca złożył oświadczenie o wyborze począwszy od 2025 r. opodatkowania swoich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, tj. podatkiem liniowym według stawki 19%. Wnioskodawca przed lipcem 2024 r. nie osiągał żadnych dochodów czy przychodów na terytorium Polski, które podlegałyby opodatkowaniu w Polsce jako państwie źródła. Wnioskodawca z tytułu rozliczenia swoich dochodów z uczestnictwa w Spółkach Zagranicznych płaci podatek w Kanadzie oraz Niemczech (państwa źródła powstania dochodu).

Wnioskodawca nie uzyskiwał i na datę złożenia wniosku nie uzyskuje przychodów innych niż odsetki generowane na polskim koncie oszczędnościowym, których źródło położone byłoby na terenie Polski.

Pytania

1.Czy Spółki Zagraniczne należy uznać za spółki niebędące osobami prawnymi w rozumieniu art. 5a pkt 26 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163, ze zm., dalej: ustawa o PIT)?

2.Czy dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę ze Spółek Niemieckich w zakresie wynikającym z najmu nieruchomości należy opodatkować zgodnie z art. 6 ust. 4 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: UPO Polska – Niemcy) oraz czy do opodatkowania tego dochodu ze Spółek Niemieckich zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) UPO Polska – Niemcy (tj. metoda wyłączenie z progresją)?

3.Czy dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę ze Spółki Kanadyjskiej w zakresie wynikającym z najmu nieruchomości należy opodatkować zgodnie z art. 6 ust. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371, dalej: UPO Polska – Kanada) oraz czy do opodatkowania tego dochodu ze Spółki Kanadyjskiej zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 5 ust. 6 Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzona w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 z późn. zm., dalej: Konwencja MLI)?

4.Czy przychody uzyskiwane ze Spółek Zagranicznych należy klasyfikować zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, tj. jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?

5.Czy do opodatkowania dochodu ze Spółek Zagranicznych Wnioskodawca mógł wybrać opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT (dalej: Opodatkowanie Liniowe lub Podatek Liniowy)?

6.Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do opłacania w trakcie roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz czy już na etapie zaliczek Wnioskodawca powinien stosować metody unikania podwójnego opodatkowania, tj. wyłączenia z progresją (Spółki Niemieckie) oraz odliczenia proporcjonalnego (uwzględniając zapłacone zaliczki na podatek w Kanadzie)?

7.Czy Wnioskodawca ma rację, że w przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego wysokość dochodu ze Spółek Niemieckich nie będzie miała wpływu na wysokość opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej oraz innego dochodu, który Wnioskodawca może w przyszłości osiągać, w tym również dochodu uzyskiwanego z tytułu podjęcia stosunku pracy lub prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a w efekcie metoda wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) UPO Polska – Niemcy nie będzie miała wpływu na stawkę podatku znajdującą zastosowanie do opodatkowania dochodów Podatkiem Liniowym lub skalą podatkową, o której mowa w art. 27 ustawy o PIT (dalej: Skala Podatkowa)?

8.Czy Wnioskodawca do obliczenia limitu podstawy obliczenia podatku w celu zastosowania odpowiedniej stawki podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT powinien wziąć pod uwagę dochody osiągnięte po dacie zmiany rezydencji podatkowej, czy dochody osiągnięte od początku 2024 r.?

9.Czy Wnioskodawca powinien zsumować przychody i koszty osiągnięte w ramach wszystkich Spółek Niemieckich w celu obliczenia dochodu branego pod uwagę do ustalenia stawki podatkowej do opodatkowania dochodu Kanadyjskiego za 2024 r., nawet jeżeli w ramach danej Spółki Niemieckiej występuje strata?

10.  Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów bądź ksiąg rachunkowych na podstawie art. 24a ustawy o PIT oraz czy ma obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych, o której mowa w art. 22n ustawy o PIT?

11.  Czy w celu prawidłowego opodatkowania w Polsce dochód uzyskiwany ze Spółek Zagranicznych należy ustalić zgodnie z przepisami ustawy o PIT, w szczególności art. 8 w zw. z art. 14 i art. 22, oraz czy zgodnie z polskimi przepisami należy rozpoznawać także moment powstania przychodów i kosztów podatkowych niezależnie od wyniku ustalonego w Niemczech i Kanadzie przy zastosowaniu tamtejszych przepisów i niezależnie od momentu wypłaty zysku do Wnioskodawcy?

12.  Czy Wnioskodawca ma rację, że przypadająca na niego część odpisu amortyzacyjnego środków trwałych Spółek Zagranicznych będzie dla niego kosztem uzyskania przychodu, przy czym:

a. w sytuacji, gdy w kraju siedziby Spółki Zagranicznej odpisy wyliczane są według stawki większej niż dopuszczalna w Polsce dla danego rodzaju środka trwałego, to odpis amortyzacyjny i konsekwentnie przypadającą na Wnioskodawcę część stanowiącą jego koszt podatkowy należy obliczyć przy zastosowaniu maksymalnej stawki amortyzacyjnej według polskich przepisów;

b. w sytuacji, gdy w kraju siedziby Spółki Zagranicznej odpisy wyliczane są według stawki równej lub mniejszej niż dopuszczalna w Polsce dla danego rodzaju środka trwałego, to obliczona według przepisów zagranicznych przypadająca na Wnioskodawcę część odpisu amortyzacyjnego będzie jego kosztem podatkowym w Polsce w całości?

13.  Czy Wnioskodawca ma rację, że przypadająca na niego część odpisu amortyzacyjnego niemieszkalnej nieruchomości budynkowej Spółki Kanadyjskiej (liczonego tam metodą degresywną) będzie dla niego kosztem uzyskania przychodu, przy czym Wnioskodawca ma prawo rozliczyć taki koszt do wysokości nie większej niż obliczona według metody liniowej i stawki obowiązującej w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w zakresie pytania 1 – Spółki Zagraniczne należy uznać za spółki niebędące osobami prawnymi w rozumieniu art. 5a pkt 26 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy o PIT: Ilekroć w ustawie jest mowa o: spółce - oznacza to:

a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b) spółkę kapitałową w organizacji,

c) spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e) spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółki Zagraniczne traktowane są jako podmioty transparentne podatkowo, a ich dochody alokowane i opodatkowywane są na poziomie wspólników. Skoro Spółki Zagraniczne nie podlegają zgodnie z przepisami prawa podatkowego odpowiednio Niemiec oraz Kanady opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, ponieważ opodatkowanie podatkiem dochodowym występuje na etapie wspólników tychże spółek (tzw. transparentność podatkowa), to Spółki Zagraniczne należy uznać za spółki niebędące osobami prawnymi w rozumieniu art. 5a pkt 26 ustawy o PIT.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 2 – dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę ze Spółek Niemieckich w zakresie wynikającym z najmu nieruchomości należy opodatkować zgodnie z art. 6 ust. 4 UPO Polska – Niemcy, tj. jako dochód z majątku nieruchomego z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 24 ust. 2 lit. a UPO Polska – Niemcy, tj. metody wyłączenia z progresją.

Ustalenie zasad opodatkowania uzyskiwanego dochodu ze Spółek Niemieckich wymaga klasyfikacji dochodu pod kątem regulacji zawartych w UPO Polska – Niemcy. W ocenie Wnioskodawcy w omawianej sytuacji klasyfikacja powinna zostać dokonana z uwzględnieniem art. 6, 7 oraz 10 UPO Polska - Niemcy

Możliwość stosowania art. 10 UPO Polska – Niemcy

Zgodnie z art. 10 ust. 1 UPO Polska – Niemcy dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w umawiającym się państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 UPO Polska – Niemcy określenie „dywidendy” oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych, praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również inny dochód, który według prawa państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji i wypłaty z tytułu świadectw udziałowych w funduszu inwestycyjnym.

Wobec powyższego pojęcie „dywidendy” rozumiane jest dość szeroko i obejmuje nie tylko wynagrodzenie z tytułu prawa do udziału w zysku.

Niemniej jednak, zgodnie z art. 10 ust. 1 UPO Polska – Niemcy, regulacje te odnoszą się do dywidend wypłacanych przez „spółkę” z siedzibą w jednym państwie „osobie” z miejscem zamieszkania lub siedzibą w drugim państwie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c UPO Polska – Niemcy określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 lit. b UPO Polska – Niemcy określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób.

Wobec powyższego podstawowym wymogiem spełnienia warunku stosowania art. 10 UPO Polska – Niemcy jest wypłacenie zysku przez podmiot traktowany dla celów podatkowych jako osoba prawna.

Spółki Niemieckie opodatkowane są na poziomie wspólników, a nie samej spółki.

Wobec powyższego należy uznać, że zysk z niemieckiej spółki komandytowej nie stanowi dywidendy i art. 10 UPO Polska – Niemcy nie ma zastosowania. Pojęcie „spółka” na potrzeby UPO Polska - Niemcy nie obejmuje spółek transparentnych podatkowo i nie powinno być intepretowane rozszerzająco (por. M. Jamroży, A. Cloer, Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, komentarz do art. 10, str. 191 lub Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, komentarz do art. 10, str. 242).

Pomimo, że dwie z omawianych Spółek Niemieckich są odpowiednikami polskich spółek komandytowych (które w Polsce od jakiegoś czasu traktowane są jako podatnicy CIT), to jak wynika z art. 3 ust. 2 UPO Polska – Niemcy należy wywnioskować, że klasyfikacji dokonuje się na podstawie prawa państwa, które stosuje UPO – tj. na podstawie państwa rezydencji w państwie rezydencji i na podstawie prawa państwa źródła w państwie źródła (zob. M. Jamroży, A. Cloer, Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, komentarz do art. 10, str. 204).

Skoro Spółki Niemieckie na gruncie prawa państwa ich siedziby są traktowane jako podmioty transparentne podatkowo i ich przychody opodatkowane są na poziomie wspólników, to należy uznać, że mieszczą się one w pojęciu spółki niebędącej osobą prawną w rozumieniu art. 5a pkt 26 ustawy o PIT. Analogiczna konkluzja znajduje się w interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 stycznia 2023 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.859.2022.1.NM.

Tym samym art. 10 UPO Polska-Niemcy nie może znajdować tu zastosowania.

Możliwość stosowania art. 7 UPO Polska – Niemcy

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO Polska – Niemcy zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Do zysków z udziałów w spółce osobowej co do zasady stosuje się zasady opodatkowania wynikające z art. 7 (np. indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 grudnia 2018 r., znak: 0114-KDIP3-1.4011.470.2018.1.MT).

Jednakże, zgodnie z art. 7 ust. 7 UPO Polska – Niemcy, jeżeli w zyskach przedsiębiorstwa mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia art. 7 UPO.

Dochód osiągany z majątku nieruchomego co do zasady opodatkowany jest zgodnie z art. 6 UPO. Należy uznać więc, że art. 6 UPO ma pierwszeństwo przed art. 7 i w sytuacji, gdy zysk przedsiębiorstwa osiągany jest z majątku nieruchomego należy w pierwszej kolejności stosować regulacje z art. 6 UPO (zob. M. Jamroży, A. Cloer, Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, komentarz do art. 10, str. 109 oraz indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 lipca 2021 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.141.2021.1.AW).

Możliwość stosowania art. 6 UPO Polska – Niemcy

Zgodnie z art. 6 ust. 1 UPO Polska – Niemcy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim umawiającym się państwie, może być opodatkowany w tym drugim państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 UPO Polska – Niemcy postanowienia powyższego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 UPO Polska – Niemcy regulacje te stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa. Przepis ten potwierdza pierwszeństwo art. 6 przed art. 7 UPO.

Opodatkowanie dochodu z majątku nieruchomego następuje zawsze w państwie położenia i bez znaczenia jest czy majątek jest częścią przedsiębiorstwa bądź czy osoba uzyskująca dochód z majątku nieruchomego posiada zakład lub stałą placówkę w państwie położenia nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że zysk ze Spółek Niemieckich pochodzący z majątku nieruchomego powinien zostać opodatkowany zgodnie z art. 6 UPO Polska – Niemcy. Zgodnie z omawianym artykułem taki zysk może być opodatkowany zarówno w państwie położenia nieruchomości, jak i w państwie rezydencji podatkowej.

Co prawda należy zwrócić także uwagę na art. 4 ust. 4 UPO Polska – Niemcy, zgodnie z którym uważa się, że spółka osobowa ma siedzibę w tym umawiającym się państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Artykuły od 6 do 23 mają zastosowanie tylko do dochodu lub majątku spółki osobowej, który podlega opodatkowaniu w umawiającym się państwie, w którym uważa się, że ma ona siedzibę. Jednakże w ocenie Wnioskodawcy artykuł ten nie ma znaczenia dla opisywanej sprawy.

Metoda unikania podwójnego opodatkowania

Zgodnie z art. 24 ust. 2 UPO Polska - Niemcy w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Niemczech, wówczas Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu,

b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być opodatkowane w Niemczech, wówczas Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Niemczech. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i który odpowiada tej części dochodu, która została osiągnięta w Niemczech.

Dochód osiągany przez Wnioskodawcę nie należy do dochodu określonego w postanowieniach artykułów 10, 11 i 12, wobec czego art. 24 ust. 2 lit. b UPO Polska – Niemcy nie będzie miał zastosowania.

Oznacza to, że gdy polski rezydent podatkowy osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami UPO może być opodatkowany w Niemczech, wówczas Polska zwalnia ten dochód z opodatkowania. Jednakże dochód może mieć wpływ na stawkę podatkową stosowaną do pozostałego dochodu, który podlega opodatkowaniu w Polsce (metoda wyłączenia z progresją).

Do obliczenia podatku od pozostałego dochodu należy zastosować taką stawkę podatkową, która byłaby zastosowana gdyby dochód zwolniony od opodatkowania na gruncie UPO nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Metoda wyłączenia z progresją na gruncie UPO Polska – Niemcy ma zastosowanie do dochodów osiąganych przez polskich rezydentów podatkowych z tytułu dochodów z nieruchomości położonych w Niemczech. Powyższe znajduje potwierdzenie również np. w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2023 r., znak: 0115-KDIT1.4011.581.2023.2.MR.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. a UPO Polska – Niemcy Wnioskodawca w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania dochodu osiąganego ze Spółek Niemieckich powinien zastosować metodę wyłączenia z progresją.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 3 – dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę ze Spółki Kanadyjskiej w zakresie wynikającym z najmu nieruchomości należy opodatkować zgodnie z art. 6 ust. 5 UPO Polska – Kanada, tj. jako dochód z majątku nieruchomego z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 5 ust. 6 Konwencji MLI, tj. metody proporcjonalnego odliczenia.

Z uwagi na brak różnic pomiędzy UPO Polska – Niemcy a UPO Polska – Kanada co do klasyfikacji dochodu w zakresie dotyczącym tej sprawy, to klasyfikacja dochodu ze Spółki Kanadyjskiej jest analogiczna do klasyfikacji dochodu ze Spółek Niemieckich.

Analogicznie, jak w przypadku Niemiec, podstawowym wymogiem spełnienia warunku stosowania art. 10 UPO Polska – Kanada jest wypłacenie zysku przez podmiot traktowany dla celów podatkowych jako osoba prawna.

Spółka Kanadyjska opodatkowana jest na poziomie wspólników, a nie samej spółki.

Analogicznie też, jak w przypadku Spółek Niemieckich, skoro Spółka Kanadyjska na gruncie prawa państwa jej siedziby jest traktowana jako podmiot transparentny podatkowo i jej przychody opodatkowane są na poziomie wspólników, to należy uznać, że jest ona spółką niebędącą osobą prawną w rozumieniu art. 5a pkt 26 ustawy o PIT.

Tym samym art. 10 UPO Polska-Kanada nie może znajdować tu zastosowania.

Do zysków z udziałów w spółce osobowej również w tym przypadku co do zasady stosuje się zasady opodatkowania wynikające z art. 7 UPO.

Jednak zgodnie z art. 6 ust. 5 UPO Polska – Kanada postanowienia ustępów 1, 3 i 4 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa. Przepis ten potwierdza pierwszeństwo art. 6 przed art. 7 UPO.

Dochód osiągany z majątku nieruchomego co do zasady opodatkowany jest zgodnie z art. 6 UPO. Należy uznać więc, że art. 6 UPO ma pierwszeństwo przed art. 7 i w sytuacji, gdy zysk przedsiębiorstwa osiągany jest z majątku nieruchomego należy w pierwszej kolejności stosować regulacje z art. 6 UPO.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 UPO Polska – Kanada dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając w to dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 UPO Polska – Kanada określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo podatkowe tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy inwentarz oraz urządzenia użytkowane w gospodarstwach rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 UPO Polska – Kanada postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego używania, dzierżawy lub jakichkolwiek innych form korzystania z majątku nieruchomego.

Zgodnie z art. 6 ust. 5 UPO Polska – Kanada postanowienia ustępów 1, 3 i 4 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego dochód ze Spółki Kanadyjskiej należy opodatkować zgodnie z art. 6 UPO Polska – Kanada. Wobec tego zyski z tej spółki mogą być opodatkowane zarówno w Kanadzie (w kraju położenia nieruchomości), jak i w Polsce (w kraju rezydencji).

Polska i Kanada notyfikowały UPO Polska – Kanada do objęcia Konwencją MLI. Wobec tego przepisy Konwencji MLI mają zastosowanie do omawianej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Konwencja MLI nie wpłynęła jednak na kwalifikację dochodu z majątku nieruchomego. Wobec tego w dalszym ciągu prawidłowe jest stosowanie art. 6 UPO Polska – Kanada do opodatkowania zysków ze Spółki Kanadyjskiej.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy do opodatkowania dochodów ze Spółki Kanadyjskiej należy stosować postanowienia art. 6 UPO Polska – Kanada.

Metoda unikania podwójnego opodatkowania

Zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. a UPO Polska – Kanada, jeżeli polski rezydent osiąga dochód, który może być opodatkowany w Kanadzie, dochód ten jest zwolniony z opodatkowania w Polsce. Zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. c UPO Polska – Kanada dochód ten jest jednak uwzględniany przy obliczenia podatku od pozostałego dochodu polskiego rezydenta (metoda wyłączenia z progresją).

Jednakże po notyfikacji Konwencji MLI powyższy przepis przestał mieć zastosowanie. Regulacja ta została zastąpiona przez art. 5 ust. 6 Konwencji MLI.

Wobec powyższego, do unikania podwójnego opodatkowania należy stosować postanowienia art. 5 ust. 6 Konwencji MLI (zob. indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 września 2022 r., znak: 0113-KDIPT2-2.4011.572.2022.2.MK).

Metoda proporcjonalnego odliczenia

Zgodnie z art. 5 ust. 6 Konwencji MLI w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami UPO Polska - Kanada, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez Kanadę (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Kanadę wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Kanady), Polska zezwoli na:

i)odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Kanadzie,

ii)odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w Kanadzie.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w Kanadzie (metoda proporcjonalnego odliczenia).

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem UPO Polska - Kanada, do której ma zastosowanie Konwencja MLI, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania przez Polskę, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Powyższe oznacza, że stosując metodę proporcjonalnego odliczenia Polska zezwoli na odliczenie od podatku kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Kanadzie. Odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Kanadzie.

Powyższa regulacja ma swoje odzwierciedlenie w art. 27 ust. 9 oraz art. 30c ust. 4 ustawy o PIT, zgodnie z którym jeżeli podatnik opodatkowany według Skali Podatkowej i posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza Polską, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W ocenie Wnioskodawcy, do opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej sklasyfikowanego zgodnie z art. 6 ust. 5 UPO Polska – Kanada jako dochód z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa zastosowanie znajdzie wyżej opisana metoda proporcjonalnego odliczenia.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 4 – przychody uzyskiwane ze Spółek Zagranicznych należy klasyfikować zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, tj. jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT jednym z źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1a ustawy o PIT przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Wobec powyższego zysk ze spółek osobowych należy traktować jako przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, tj. jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że art. 5b ust. 2 ustawy o PIT (ani żaden inny artykuł) nie ogranicza opodatkowania przychodów wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną jako przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wyłącznie do przychodów pochodzących ze spółek polskich. Skoro ustawodawca nie wprowadził takiego ograniczenia, w ocenie Wnioskodawcy również przychody wspólnika z zagranicznej spółki niebędącej osobą prawną należy zaliczyć do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tym samym przychody uzyskiwane ze Spółek Zagranicznych należy klasyfikować zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, tj. jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe znajduje potwierdzenie np. w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 listopada 2021 r., znak: 0115-KDIT1.4011.637.2021.1.MT.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 5 – do opodatkowania dochodu ze Spółek Zagranicznych Wnioskodawca mógł wybrać opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, tj. Opodatkowanie Liniowe.

Dochód z działalności gospodarczej domyślnie opodatkowany jest zgodnie z art. 27 ustawy o PIT, tj. według Skali Podatkowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT podatek dochodowy pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

• gdy podstawa obliczenia podatku wynosi do 120 000 zł, podatek wynosi 12% minus kwota zmniejszająca podatek 3600 zł,

• gdy podstawa obliczenia podatku wynosi ponad 120 000 zł podatek wynosi 10 800 zł oraz 32% nadwyżki ponad 120 000 zł.

Jeżeli podatnik nie wybierze innego sposobu opodatkowania, jego dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej zostaną opodatkowane na zasadach ogólnych zgodnie z wyżej wskazaną regulacją.

Jednakże zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o PIT podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (Opodatkowanie Liniowe). W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzonego na piśmie oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 9a ust. 2b ustawy o PIT wybór opodatkowania na zasadach liniowych dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w odpowiednim terminie zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o PIT podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska do poprzedniego pytania dochód ze Spółek Zagranicznych należy zaliczyć do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec tego Wnioskodawca mógł wybrać opodatkowanie tego rodzaju dochodu na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT.

Należy także zauważyć, że nie ma przeciwskazań do stosowania opodatkowania na zasadach liniowych w sytuacji, gdy przychody Spółek Zagranicznych pochodzą z najmu nieruchomości (zob. indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 kwietnia 2022 r., znak: 0113-KDIPT2-1.4011.979.2021.5.RK)

18 lutego 2025 r. Wnioskodawca złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania swoich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy do opodatkowania dochodu ze Spółek Zagranicznych mógł on wybrać opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, tj. Opodatkowanie Liniowe.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 6 – Wnioskodawca zobowiązany jest do opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w trakcie roku oraz już na etapie zaliczek Wnioskodawca powinien stosować metody unikania podwójnego opodatkowania wyłączenia z progresją oraz odliczenia proporcjonalnego uwzględniając zapłacone zaliczki na podatek w Kanadzie.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT Podatnicy osiągający dochody: z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Zgodnie z art. 44 ust. 3 ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1) obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1;

2) zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26 i art. 27;

3) zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Zgodnie z art. 44 ust. 3g ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22k ust. 11, mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3h, ustala się w następujący sposób:

1) obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od kwartału, w którym dochody przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1;

2) zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26 i art. 27;

3) zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za poprzednie kwartały.

Zgodnie z art. 44 ust. 3f ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące.

Zgodnie z art. 44 ust. 3h ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w ust. 3f, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki kwartalne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie kwartały. Przepis art. 22k ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 ustawy o PIT zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego.

Skoro kwalifikowane przez Wnioskodawcę dochody kwalifikuje się jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, to w jego ocenie jest on zobowiązany do opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w trakcie roku i nie zmienia tego fakt, że osiąga dochody wyłącznie z tytułu bycia wspólnikiem w Spółkach Zagranicznych. Obowiązujące go zaliczki mają charakter miesięczny lub – jeśli spełnione są warunki ustawowe – kwartalne.

Powyższą konkluzję potwierdza przykładowo indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 stycznia 2023 r., znak 0115-KDIT1.4011.782.2022.2.MR lub indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 stycznia 2023 r., znak 0113-KDIPT2-3.4011.859.2022.1.NM, czy także interpretacja z 15 lipca 2021 r., znak: 0115-KDIT1.4011.333.2021.1.MR.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, metody unikania podwójnego opodatkowania należy stosować już na etapie obliczania zaliczek na podatek. Jak wskazuje art. 44 ust. 3 oraz 3g, zaliczka miesięczna bądź kwartalna stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26 i 27 ustawy o PIT. Przepis ten odwołuje się więc do całego art. 27 ustawy o PIT, w którym zawarte są również regulacje dotyczące stosowania metod unikania podwójnego opodatkowania.

Wobec powyższego, w przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych (Skali Podatkowej) oraz obowiązku opłacania zaliczek na podatek, obliczenie zaliczki powinno uwzględniać zarówno metodę unikania podwójnego opodatkowania wyłączenia z progresją, jak i metodę odliczenia proporcjonalnego.

Analogicznie należy postępować w przypadku opodatkowania na zasadach liniowych, tj. zgodnie z art. 30c ustawy o PIT. Art. 44 ust. 3f oraz 3h również odwołuje się do całego art. 30c, który zawiera w sobie regulacje dotyczące stosowania metody unikania podwójnego opodatkowania odliczenia proporcjonalnego. Metodę tę należy więc stosować już na etapie obliczenia zaliczki na podatek.

W przypadku stosowania metody odliczenia proporcjonalnego, w ocenie Wnioskodawcy nie ma znaczenia w jaki sposób została ustalona zaliczka na podatek w Kanadzie. Odliczeniu podlega zaliczka faktycznie zapłacona. Jeżeli roczne kanadyjskie zeznanie podatkowe wykaże, że ostateczna wysokość podatku różni się od sumy zapłaconych w Kanadzie zaliczek, Wnioskodawca powinien skorygować zeznanie podatkowe w Polsce i uwzględnić różnicę wynikającą z rocznego rozliczenia podatku w Kanadzie.

Powyższe potwierdza indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 lutego 2022 r., znak: 0114-KDIP3-1.4011.962.2021.3.MG, gdzie wskazano: „Z uwagi na to, że podatek należny w USA będzie wynikał z rocznego zeznania podatkowego składanego przez Państwa w USA, już po zakończeniu roku podatkowego, ewentualna różnica pomiędzy 10% zaliczką na podatek a podatkiem należnym w USA zostanie zapłacona przez Państwa już w kolejnym roku, to uprawnieni Państwo będą do odliczenia tej dodatkowej kwoty podatku zapłaconego w USA od podatku dochodowego należnego w Polsce za rok, w którym dokonano sprzedaży E-Shares. Zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, że w przypadku, gdy złożą Państwo roczne zeznanie podatkowe w USA po dacie złożenia zeznania rocznego (PIT-36) w Polsce, zgodnie z uregulowaniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie podatku zapłaconego w USA będzie możliwe poprzez dokonanie odpowiedniej korekty zeznania podatkowego składanego w Polsce”.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczenia zaliczki na podatek w Polsce oraz dokonując tego obliczenia powinien uwzględnić zaliczkę na podatek zapłaconą w Kanadzie w celu zastosowania odpowiedniego odliczenia od podatku w Polsce. Wnioskodawca, w okresie opodatkowania zgodnie z art. 27 ustawy o PIT, powinien również uwzględnić dochód osiągnięty ze Spółek Niemieckich w celu zastosowania metody wyłączenia z progresją już na etapie obliczania zaliczki na podatek w Polsce.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 7 – w przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego wysokość dochodu ze Spółek Niemieckich nie będzie miała wpływu na wysokość opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej oraz innego dochodu, który Wnioskodawca może w przyszłości osiągać, w tym również dochodu uzyskiwanego z tytułu podjęcia stosunku pracy lub prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a w efekcie metoda wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) UPO Polska – Niemcy, nie będzie miała wpływu na stawkę podatku znajdującą zastosowanie do opodatkowania dochodów Podatkiem Liniowym lub Skalą Podatkową.

Według Wnioskodawcy w przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego wysokość dochodu ze Spółek Niemieckich nie będzie miała wpływu na wysokość opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej oraz innego dochodu, który Wnioskodawca może w przyszłości osiągać, w tym również dochodu uzyskiwanego z tytułu podjęcia stosunku pracy lub prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wynika to z faktu, że dla Opodatkowania Liniowego zastosowanie ma tylko jedna 19% stawka podatku. Jednocześnie ważne jest, iż zgodnie z art. 30c ust. 6 dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27, art. 30b, art. 30ca, art. 30da, art. 30e i art. 30f.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1a ustawy o PIT przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Oznacza to, że dochodów Opodatkowanych Liniowo nie łączy się z dochodami opodatkowanymi tzw. Skalą Podatkową.

W przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego dochód zwolniony z podatku na podstawie UPO Polska – Niemcy nie ma wpływu na inny dochód podatnika Opodatkowany Liniowo. Z uwagi na brak zastosowania progresywnej Skali Podatkowej dochód zwolniony na podstawie UPO Polska – Niemcy nie może mieć wpływu na stawkę podatkową stosowaną do pozostałego dochodu opodatkowanego w ten sposób (zob. indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 grudnia 2018 r., znak: 0114-KDIP3-1.4011.470.2018.1.MT). Tym samym w przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego wysokość dochodu ze Spółek Niemieckich nie będzie miała wpływu na wysokość opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej oraz dochodu, który Wnioskodawca może w przyszłości osiągać z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w Polsce, ponieważ będzie to stała stawka 19%.

Dochód zwolniony z podatku na podstawie UPO Polska - Niemcy nie ma też wpływu na dochód opodatkowany progresywnie (Skalą Podatkową), ponieważ są to dwie różne formy opodatkowania, a przychodów podlegających pod te dwie różne formy nie łączy się ze sobą. Przychodu Opodatkowanego Liniowo nie dodaje się do przychodu opodatkowanego Skalą Podatkową i na odwrót. W przypadku wybrania opodatkowania liniowego dla przychodów osiąganych ze Spółek Zagranicznych, przychód ten nie będzie miał wpływu na wysokość potencjalnego podatku płaconego na Skali Podatkowej (zob. indywidualna interpretacja podatkowa Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 marca 2016 r., znak: ITPB4/4511-648/15/KW). Z tego względu w przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego wysokość dochodu ze Spółek Niemieckich nie będzie miała wpływu na wysokość opodatkowania dochodu, który Wnioskodawca może w przyszłości osiągać z tytułu podjęcia stosunku pracy, ponieważ dochód ze Spółek Niemieckich (podlegający pod Opodatkowanie Liniowe) nie będzie łączył się z dochodem ze stosunku pracy (opodatkowanym Skalą Podatkową).

Z powyższych względów w przypadku wyboru Opodatkowania Liniowego wysokość dochodu ze Spółek Niemieckich nie będzie miała wpływu na wysokość opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej oraz innego dochodu, który Wnioskodawca może w przyszłości osiągać, w tym również dochodu uzyskiwanego z tytułu podjęcia stosunku pracy lub prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a w efekcie metoda wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) UPO Polska – Niemcy nie będzie miała wpływu na stawkę podatku znajdującą zastosowanie do opodatkowania dochodów Podatkiem Liniowym lub Skalą Podatkową.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 8 – Wnioskodawca do obliczenia limitu podstawy obliczenia podatku w celu zastosowania odpowiedniej stawki podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT powinien wziąć pod uwagę dochody osiągnięte po dacie zmiany rezydencji podatkowej, a nie dochody osiągnięte od początku 2024 r.

Wnioskodawca do obliczenia limitu podstawy obliczenia podatku w celu zastosowania odpowiedniej stawki podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT powinien wziąć pod uwagę dochody osiągnięte po dacie zmiany rezydencji podatkowej, a nie dochody osiągnięte od początku 2024 r.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca do rozliczenia dochodów osiągniętych w 2024 r. nie wybrał liniowej formy opodatkowania, dochody osiągnięte w 2024 r. należy rozliczyć na zasadach ogólnych, według Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 26 ustawy o PIT podstawę obliczenia podatku stanowi odpowiednio ustalony dochód.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wniosku, Wnioskodawca jest polskim rezydentem od lipca 2024 r. Przed tym terminem nie posiadał w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Wobec powyższego, do lipca 2024 r. Wnioskodawca podlegał opodatkowaniu w Polsce wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski. Wnioskodawca w tym okresie nie osiągał żadnych dochodów na terytorium Polski, wobec czego nie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Z uwagi na późniejszą zmianę rezydencji, od lipca 2024 r. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wobec tego dochód osiągnięty od lipca 2024 r., który osiąga z zagranicznych źródeł przychodów, może być opodatkowany w Polsce. Należy jednak zauważyć, że żaden przepis nie zobowiązuje podatnika do opodatkowania jego dochodów przez zmianą rezydencji podatkowej. Wobec tego podatnik nie powinien wliczać dochodu osiągniętego przed zmianą rezydencji do podstawy opodatkowania.

Z tych względów w celu ustalenia odpowiedniej stawki podatkowej na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o PIT Wnioskodawca powinien uwzględnić jedynie dochód osiągnięty po zmianie rezydencji podatkowej (od lipca 2024 r. do końca 2024 r.). Dochód wcześniejszy nie ma wpływu na stawkę podatkową stosowaną zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 9 – Wnioskodawca powinien zsumować przychody i koszty osiągnięte w ramach wszystkich Spółek Niemieckich w celu obliczenia dochodu branego pod uwagę do ustalenia stawki podatkowej do opodatkowania dochodu Kanadyjskiego za 2024 r., nawet jeżeli w ramach danej Spółki Niemieckiej występuje strata.

Jak wcześniej wskazano w stosunku do Spółek Niemieckich w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy stosować metodę wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 24 ust. 2 lit. a UPO Polska – Niemcy.

Metoda ta znajduje zastosowanie w przypadku opodatkowania dochodów na zasadach ogólnych (Skali Podatkowej), a w związku z tym ma wpływ na rozliczenie dochodów Wnioskodawcy osiągniętych za 2024 r. po zmianie rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o PIT jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1) do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;

2) ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;

3) ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o PIT podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu odpowiednich kwot.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o PIT jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy i PIT dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Według Wnioskodawcy, do ustalenia dochodów zwolnionych na podstawie UPO Polska – Niemcy, należy stosować analogiczne zasady ustalenia dochodu. Dochody i straty ze Spółek Niemieckich należą do tego samego źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie ma znaczenia, że przychód i odpowiadające koszty uzyskania przychodów osiągane są za pośrednictwem trzech różnych Spółek Niemieckich. Dochód należy ustalić jako nadwyżka sumy przychodów z tego źródła (pozarolnicza działalność gospodarcza) nad kosztami ich uzyskania. Nieuwzględnienie przychodów i kosztów ze wszystkich Spółek Niemieckich, w tym generujących straty, prowadziłoby do nieuzasadnionego wykluczenia części przychodów i kosztów z podstawy opodatkowania. Wnioskodawca powinien więc sumować sumy przychodów i kosztów z jednego źródła, nawet jeżeli osiąga je za pośrednictwem różnych Spółek Niemieckich, a w części z nich wystąpiła strata.

Zgodnie z przytoczonym wcześniej art. 27 ust 8 ustawy o PIT, aby określić podatek należy dodać do dochodów podlegających opodatkowaniu dochody zwolnione. Aby ustalić dochód zwolniony, należy jednak zsumować wszystkie przychody i koszty uzyskania przychodów osiągane przez Spółki Niemieckie. Jeżeli biorąc pod uwagę wszystkie Spółki Niemieckie u Wnioskodawcy wystąpiłaby strata (koszty uzyskania przychodów przewyższyłyby przychód podatkowy), to wynik ten nie miałby wpływu na wysokość stawki podatkowej stosowanej do opodatkowania dochodów opodatkowanych. Jednakże jeżeli suma tych dochodów i strat skutkuje wystąpieniem dochodu, dochód ten jako dochód zwolniony z opodatkowania będzie miał wpływ na obliczenie stawki podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca powinien zsumować dochody i straty osiągnięte w ramach wszystkich Spółek Niemieckich w celu obliczenia stawki podatkowej do opodatkowania dochodu ze Spółki Kanadyjskiej za 2024 r.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 10 – Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów bądź ksiąg rachunkowych na podstawie art. 24a ustawy o PIT oraz nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych, o której mowa w art. 22n ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o PIT obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Jak wynika z powyższego obowiązek prowadzenia ksiąg podatkowych lub ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, przedsiębiorstw w spadku, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, wykonujących działalność gospodarczą.

Jak wcześniej wskazano, przychody z udziału w Spółkach Zagranicznych, w ocenie Wnioskodawcy, należy na gruncie ustawy o PIT traktować jako przychody z udziału w spółkach niebędących osobami prawnymi i posiadających siedzibę lub zarząd w innym państwie. Wnioskodawca jako wspólnik Spółek Zagranicznych nie wykonuje więc działalności gospodarczej w Polsce. Działalność ta jest wykonywana przez Spółki Zagraniczne. Spółki Zagraniczne prowadzące dokumentację księgową zgodnie z obowiązującymi je zagranicznymi przepisami.

Pomocniczo należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm.): Przepisy ustawy o rachunkowości, (...) stosuje się m.in. do oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470).

Ustawa o rachunkowości nie nakłada więc nawet obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych w przypadku powstania podatkowego zakładu nierezydenta na terenie Polski, kiedy nie jest tworzony oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego.

Tym bardziej więc powyższa wykładnia wskazuje, że przepisy nie nakładają dodatkowego obowiązku prowadzenia księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych na wspólnika zagranicznych spółek transparentnych podatkowo. Wspólnik taki musi dopełnić obowiązków rozliczenia podatku dochodowego w Polsce, ale nie ciąży na nim obowiązek prowadzenia ww. dokumentacji, skoro to Spółki Zagraniczne prowadzą dokumentację księgową zgodnie z obowiązującymi je przepisami zagranicznymi.

Powyższe znajduje potwierdzenie w:

·Indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 lipca 2024 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.353.2024.3.SJ,

·Indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 października 2024 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.468.2024.2.SJ,

·Indywidualnej interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2016 r., znak: 3063-ILPB1-3.4511.177.2016.1.WS.

Dodatkowo, zgodnie z art. 22n ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a-22m.

Zgodnie z art. 22n ust. 2 ustawy o PIT podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej wymienione w ustawie informacje.

Jak wskazano wyżej Wnioskodawca nie jest zobligowany do prowadzenia zgodnie z polskimi przepisami podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych. Wobec tego konsekwentnie żaden przepis nie obliguje Wnioskodawcy do prowadzenia zgodnie z polskimi przepisami ewidencji środków trwałych.

Żaden przepis nie obliguje Wnioskodawcy do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ksiąg rachunkowych czy też ewidencji środków trwałych.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 11 – w celu prawidłowego opodatkowania w Polsce dochód uzyskiwany ze Spółek Zagranicznych należy ustalić zgodnie z przepisami ustawy o PIT, w szczególności art. 8 w zw. z art. 14 i art. 22, oraz zgodnie z polskimi przepisami należy rozpoznawać także moment powstania przychodów i kosztów podatkowych, niezależnie od wyniku ustalonego w Niemczech i Kanadzie przy zastosowaniu tamtejszych przepisów i niezależnie od momentu wypłaty zysku do Wnioskodawcy.

Spółki Niemieckie i Spółka Kanadyjska na gruncie państwa prawa ich siedziby traktowane są jako podmioty transparentne podatkowo. Przychody (dochody) Spółek są alokowane i opodatkowane na poziomie wspólników. Spółki te, w ocenie Wnioskodawcy, mieszczą się w pojęciu spółki niebędącej osobą prawną w rozumieniu art. 5a pkt 26 ustawy o PIT. Z punktu widzenie podatku dochodowego podatnikami są wspólnicy Spółek Zagranicznych, a nie same Spółki.

Wnioskodawca jako wspólnik Spółek Zagranicznych jest osobą fizyczną z polską rezydencją podatkową.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że posiada on w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, dochód uzyskiwany ze Spółki Kanadyjskiej i Spółek Niemieckich należy obliczyć zgodnie z postanowieniami ustawy o PIT.

Należy zauważyć, że UPO Polska – Niemcy oraz UPO Polska – Kanada nie określają zasad rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terytorium państwa siedziby Spółek Zagranicznych. UPO Polska – Niemcy oraz UPO Polska – Kanada stanowią m.in. o tym gdzie może być opodatkowany dochód, lecz nie precyzują w jaki sposób należy go ustalić do opodatkowania.

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 2 UPO Polska – Kanada, przy stosowaniu Konwencji w dowolnym czasie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane ma takie znaczenie jakie w tym czasie ma ono w prawie tego Państwa dla celów podatków, do których ma zastosowanie Konwencja, przy czym znaczenie pojęcia wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym temu pojęciu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Analogicznie stanowi art. 3 ust. 2 UPO Polska – Niemcy.

Wobec powyższego pojęciom stosowanym w przepisach należy nadawać takie znaczenie jakie mają w prawie podatkowym państw będących stroną umowy. Skoro umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie definiuje pojęcia „dochód”, należy sięgnąć do regulacji prawnych państwa siedziby podatnika.

Wobec powyższego, z uwagi na brak regulacji na poziomie odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochód ze Spółek Niemieckich i Spółki Kanadyjskiej powinien zostać obliczony na podstawie przepisów polskiej ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną określa się proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1a ustawy o PIT przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według Skali Podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o PIT zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1) rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2) ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT za przychód z działalności z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ogólna zasada rozpoznawania momentu osiągnięcia przychodu została wyrażona w art. 14 ust. 1c ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Dodatkowo, w zależności od rodzaju osiąganych przychodów, ustawa precyzuje także inne, szczególne momenty powstania przychodu do dopodatkowania.

Jeżeli usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych (co ma zastosowanie w przypadku najmu nieruchomości), to zgodnie z art. 14 ust. 1e ustawy o PIT za datę przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z ust. 4 koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 4a-5, 6 i 10.

W ocenie Wnioskodawcy w momencie kiedy Spółka Zagraniczna osiąga przychód lub ponosi koszt należy uznać, że rozpoznaje się je na poziomie Wnioskodawcy w odpowiedniej proporcji z uwzględnieniem art. 8 ustawy o PIT.

W przypadku wspólnika spółki osobowej transparentnej podatkowo okoliczność wypłaty udziału w zysku jest obojętna podatkowo. Przychody opodatkowane zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT są przychodami należnymi niezależnie od tego, czy wspólnik faktycznie otrzymał wypłatę od spółki. Wnioskodawca powinien wykazywać dochód „na bieżąco”, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku, a nie dopiero w momencie wypłaty zysku. Wykazując dochód do opodatkowania, zarówno w zakresie przychodu i kosztu, Wnioskodawca powinien kierować się przepisami ustawy o PIT, w szczególności art. 8 oraz art. 14 i art. 22 ustawy o PIT (zob. wyrok NSA z 13 października 2020 r., sygn. II FSK 335/19.).

Wynik rozliczenia bilansowego podejmowany w celu ustalenia wyniku finansowego Spółek nie ma wpływu na wysokość podstawy opodatkowania wspólnika w Polsce. Wnioskodawca jako polski rezydent i wspólnik Spółek zagranicznych jest zobowiązany do opodatkowania dochodów osiąganych przez Zagraniczne Spółki. Podstawę opodatkowania stanowi dochód obliczony zgodnie z przepisami ustawy o PIT, a nie zysk obliczony na podstawie prawa bilansowego Spółek Niemieckich i Kanadyjskiej.

Powyższe znajduje potwierdzenie także w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, między innymi:

·interpretacja z 18 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.265.2017.1.IF,

·interpretacja z 16 stycznia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.859.2022.1.NM.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 12 – ma rację, że przypadająca na niego część odpisu amortyzacyjnego środków trwałych Spółek Zagranicznych będzie dla niego kosztem uzyskania przychodu, przy czym:

1) w sytuacji, gdy w kraju siedziby Spółki Zagranicznej odpisy wyliczane są według stawki większej niż dopuszczalna w Polsce dla danego rodzaju środka trwałego, to odpis amortyzacyjny i konsekwentnie przypadającą na Wnioskodawcę część stanowiącą jego koszt podatkowy należy obliczyć przy zastosowaniu maksymalnej stawki amortyzacyjnej według polskich przepisów;

2) w sytuacji, gdy w kraju siedziby Spółki Zagranicznej odpisy wyliczane są według stawki równej lub mniejszej niż dopuszczalna w Polsce dla danego rodzaju środka trwałego, to obliczona według przepisów zagranicznych przypadająca na Wnioskodawcę część odpisu amortyzacyjnego będzie jego kosztem podatkowym w Polsce w całości.

W ocenie Wnioskodawcy, konieczność rozpoznawania dochodu na podstawie polskich przepisów dotyczy również ustalenia wartości odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów podatkowych.

Jak już wskazano, art. 3 ust. 2 UPO Polska – Kanada oraz UPO Polska – Niemcy stanowi, że pojęciom stosowanym w przepisach należy nadawać takie znaczenie jakie mają w prawie podatkowym państw będących stroną umowy. Skoro umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie definiuje pojęcia „dochód”, należy sięgnąć do regulacji prawnych państwa siedziby podatnika.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie przewiduje również sytuacji, w której podatnik w trakcie dokonywania amortyzacji nieruchomości zmienia rezydencję podatkową.

Wobec powyższego, z uwagi na brak regulacji na poziomie odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochód ze Spółek Niemieckich i Spółki Kanadyjskiej powinien zostać obliczony na podstawie przepisów polskiej ustawy o PIT.

Powyższe oznacza również, że Wnioskodawca powinien ustalić stawkę amortyzacyjną zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o PIT oraz rozpoznać koszt podatkowy w postaci odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Nieruchomości wykorzystywane przez Spółki Niemieckie i Spółkę Kanadyjską niewątpliwie służą Wnioskodawcy do osiągnięcia przychodów. Głównym przedmiotem działalności Spółek Zagranicznych jest bowiem najem nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. Należy zauważyć, że zastrzeżenie dotyczące spółek nieruchomościowych nie dotyczy sytuacji Wnioskodawcy, ponieważ nieruchomości nie są położone na terytorium Polski. Ponadto w tym przypadku nie ma mowy o „dokonywanych zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisach amortyzacyjnych”, ponieważ ani Spółki Zagraniczne ani Wnioskodawca nie stosują polskiej ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Zgodnie z art. 22n ustawy o PIT podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów powinni prowadzić ewidencje środków trwałych.

Zgodnie z art. 22n ust. 6 w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże powyższe wyłączenie nie znajdzie zastosowania w sytuacji, gdy podatnik nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych bądź podatkowej księgi przychodów i rozchodów (zob. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 975/09).

A zatem, aby można było dokonywać odpisów amortyzacyjnych od danego składnika majątku środek trwały musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej musi być dłuższy niż rok.

Zgodnie z art. 22h ust.1 ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, ze to Spółki Niemieckie i Kanadyjska są podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Dodatkowo nieruchomości stanowią własność tych Spółek Zagranicznych oraz wspólników Niemieckiej Spółki Cywilnej w przypadku tej spółki. Również obowiązek prowadzenia odpowiedniej ewidencji środków trwałych spoczywa na spółkach, a nie na Wnioskodawcy. Wobec tego to na Spółkach Zagranicznych ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji i ksiąg zgodnie z przepisami państwa ich siedziby. To nie Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych, lecz same Spółki Zagraniczne, natomiast Wnioskodawca uwzględnia odpowiednią część odpisu amortyzacyjnego w swoich kosztach podatkowych.

Powyższe jest uzasadnione tym, że Spółki Zagraniczne są transparentne podatkowo i dochód przez nie osiągany jest opodatkowany na poziomie wspólnika, a nie spółki.

Wobec powyższego, pomimo że to nie Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych środków trwałych, zalicza dokonywany odpis amortyzacyjny do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik rozpoznając koszt podatkowy w postaci przypadającego na niego odpisu amortyzacyjnego powinien uwzględnić polskie regulacje, a w szczególności uwzględnić w kosztach taką część odpisu amortyzacyjnego, która jest zgodna z polskim wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, będącym załącznikiem nr 1 do ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółki Zagraniczne spełniają warunki do dokonywania odpisów amortyzacyjnych określone w ustawie o PIT. Wnioskodawca, jako polski podatnik, przy rozpoznawaniu kosztów podatkowych powinien mieć na uwadze maksymalną wysokość stawek amortyzacyjnych wynikającą z polskich regulacji.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółki Niemieckie i Spółkę Kanadyjską odpisy amortyzacyjne z tytułu amortyzacji środków trwałych mogą być zaliczone w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, lecz z uwzględnieniem polskich regulacji, a w szczególności polskich stawek amortyzacyjnych.

Należy ponownie zauważyć, że Wnioskodawca jako wspólnik Spółek Zagranicznych nie ma obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji środków trwałych, aby móc rozliczyć koszt podatkowy. Jak już wskazano w uzasadnieniu do pytania 10 żaden przepis nie obliguje Wnioskodawcy do prowadzenia takiej ewidencji. W przypadku konieczności zastosowania innej stawki amortyzacyjnej w Polsce niż w Kanadzie czy w Niemczech Wnioskodawca do kosztów podatkowych uwzględni wartość odpisu amortyzacyjnego w wysokości limitowanej polskimi regulacjami.

Wobec powyższego, przypadająca na Wnioskodawcę część odpisu amortyzacyjnego środków trwałych Spółek Zagranicznych będzie dla niego kosztem uzyskania przychodu, przy czym:

1)w sytuacji, gdy w kraju siedziby Spółki Zagranicznej odpisy wyliczane są według stawki większej niż dopuszczalna w Polsce dla danego rodzaju środka trwałego, to odpis amortyzacyjny i konsekwentnie przypadającą na Wnioskodawcę część stanowiącą jego koszt podatkowy należy obliczyć przy zastosowaniu maksymalnej stawki amortyzacyjnej według polskich przepisów;

2)w sytuacji, gdy w kraju siedziby Spółki Zagranicznej odpisy wyliczane są według stawki równej lub mniejszej niż dopuszczalna w Polsce dla danego rodzaju środka trwałego, to obliczona według przepisów zagranicznych przypadająca na Wnioskodawcę część odpisu amortyzacyjnego będzie jego kosztem podatkowym w Polsce w całości.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 13 – ma rację, że przypadająca na niego część odpisu amortyzacyjnego niemieszkalnej nieruchomości budynkowej Spółki Kanadyjskiej (liczonego tam metodą degresywną) będzie dla niego kosztem uzyskania przychodu, przy czym Wnioskodawca ma prawo rozliczyć taki koszt do wysokości nie większej niż obliczona według metody liniowej i stawki obowiązującej w Polsce.

Spółka Kanadyjska amortyzuje nieruchomość budynkową na cele podatkowe inaczej niż na cele rachunkowe. Spółka Kanadyjska, zgodnie z prawem kanadyjskim, na cele podatkowe nieruchomość budynkową amortyzuje w sposób degresywny. Metoda ta polega na takim rozłożeniu w czasie wartości środka trwałego podlegającej amortyzacji, że odpisy amortyzacyjne w początkowych okresach użytkowania środka trwałego są wyższe od przeciętnych (ustalanych metodą liniową) i stopniowo maleją. Stawka dla amortyzacji budynku niemieszkalnego przyjęta przez Kanadyjską Spółkę to 4%.

Zgodnie z art. 22k ust. 1 ustawy o PIT amortyzacji metodą degresywną można dokonywać jedynie od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania.

Wobec powyższego, zgodnie z polskim prawem budynków nie można amortyzować metodą degresywną.

Zgodnie z argumentacją przedstawioną w uzasadnieniu stanowiska do pytania 12 Wnioskodawca nie może rozliczyć w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych na poziomie Spółki Kanadyjskiej w wysokości innej niż ta, która wynika z przepisów ustawy o PIT. Jednakże należy podkreślić, że fakt różnic w zakresie zasad i stawek amortyzacyjnych według przepisów prawa kanadyjskiego i polskiego nie może prowadzić do uniemożliwienia rozliczenia wydatku, który służy osiągnięciu przychodu, w kosztach podatkowych podatnika.

Należy także uwzględnić fakt zmiany rezydencji Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie mógł rozliczać wartość początkowej od początku według polskich przepisów z uwagi na fakt, że do lipca 2024 nie był polskim rezydentem.

Z uwagi na fakt, że budynek niewątpliwie służy działalności gospodarczej Spółki Kanadyjskiej koszt z nim związany może zostać rozliczony jako koszt uzyskania przychodu podatnika. Należy ponownie podkreślić, że nieruchomość budynkowa Spółki Kanadyjskiej spełnia wszelkie warunki do dokonywania odpisów amortyzacyjnych określone w ustawie o PIT. Zmiana rezydencji podatkowej Wnioskodawcy doprowadziła do konieczności ustalenia podstawy opodatkowania na przestrzeni lat na podstawie różnych regulacji prawnych. Rozbieżności pomiędzy różnymi systemami prawnymi nie mogą jednak pozbawić Wnioskodawcy prawa do uwzględnienia w kosztach wydatków, które służą osiągnięciu jego przychodów podlegających opodatkowaniu.

Wartość uwzględnionych w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych nie może jednak przekroczyć wartości początkowej nieruchomości. Wobec tego Wnioskodawca zaliczając w koszty uzyskania przychodów wartości odpisów amortyzacyjnych nie powinien rozliczyć wartości przekraczającej wartość początkową nieruchomości, która odpowiada posiadanym przez niego udziałom.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy odpis amortyzacyjny od nieruchomości budynkowej amortyzowanej przez Spółkę Kanadyjską degresywnie może być kosztem podatkowym Wnioskodawcy, ale jedynie do wysokości odpowiadającej odpisowi amortyzacyjnemu ustalonemu na podstawie polskich przepisów, według zasad liniowych i zgodnie ze stawką amortyzacyjną ustaloną na podstawie załącznika nr 1 do ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.