Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko E.K., przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura 06 marca 2008r.), uzupełnionym w dniu 08 maja 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasądzonej przez Sąd kwoty odszkodowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasądzonej przez Sąd kwoty odszkodowania.Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 24 kwietnia 2008r. wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. W dniu 08 maja 2008r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sąd Apelacyjny, Wydział Cywilny zasądził na rzecz podatnika kwotę na podstawie pisemnego oświadczenia prokurenta spółki z o.o., w której podatnik pracował jako główny księgowy. Z oświadczenia wynikało, że należność ma być wypłacona z prywatnych zasobów prokurenta. Warunkiem wypłaty tej kwoty było podpisanie przez podatnika zgody na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron.Zgodnie z orzecznictwem sądowym Aby wypłacone świadczenie uznać za odszkodowanie, konieczne jest wystąpienie stosownie do unormowań zawartych w kodeksie cywilnym 1) szkody, która jest albo źródłem nienależytego wykonania zobowiązania przy tzw. odpowiedzialności ex delicto (art. 415 kc), albo stanowi następstwo niewykonania lub zobowiązania przy odpowiedzialności ex contractu (art. 471 kc), 2) szkoda musi być spowodowana przez jakiś fakt (działalnie lub inne zdarzenie), 3) między szkodą a faktem musi istnieć związek przyczynowy. Brak lub przerwanie takiego związku wyłącza odpowiedzialność.

Według wnioskodawczyni w niniejszej sprawie szkoda stanowiła następstwo niewykonania zobowiązania prokurenta do zapłaty określonej w zobowiązaniu kwoty. Jako podstawę prawną podatnika do dochodzenia tej kwoty można wskazać art. 471 kc. Kwota 74.250 zł była wypłacona na podstawie wyroku sądu cywilnego, a nie na podstawie ugody. Sprawa była rozpatrywana przez Sąd Najwyższy RP w trybie skargi kasacyjnej, którego to Sądu wykładnia jest wiążąca dla wszystkich sądów powszechnych i innych organów państwa. Sąd Najwyższy uznał i przesądził, iż nie jest to odszkodowanie ze stosunku pracy, ale prywatne odszkodowanie z własnych zasobów prokurenta.Tak więc było to wprawdzie odszkodowanie za złożenie oświadczenia woli o określonej treści, ale prokurent nie występował tu jako pracodawca (gdyby tak było, to odszkodowanie zasądziłby Sąd Pracy).

Nawet gdyby uznać, że prokurent przejął zobowiązania zakładu pracy, to i tak zobowiązanie to nie rodziło żadnych roszczeń podatnika wobec zakładu pracy.Kwestie tę przesądził Sąd Pracy, uznając, że nie jest to odszkodowanie ze stosunku pracy. Sąd Pracy odstąpił bowiem od orzekania, co do meritum, gdyż uznał, iż nie jest to sprawa ze stosunku pracy i pozew oddalił. Ustalenia Sądu Pracy co do kwalifikacji prawnej roszczenia podatnika zostały potwierdzone przez Sąd Cywilny, który uznał, że jest właściwym do rozstrzygania tej sprawy i żądaną kwotę zasądził.Nawet jednak, gdyby uznać, że zasądzone odszkodowanie można zakwalifikować jako odprawę, to odprawa taka nie była związana ze skróconym okresem wypowiedzenia umowy o pracę, nie wynika z przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikiem pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, nie jest skutkiem skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym, czyli nie została wymieniona w katalogu odpraw i odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia z podatku dochodowego. Uprawniony jest więc wg wnioskodawczyni wniosek, że może to być inne odszkodowanie (odprawa), o którym mowa w pkt 3 ust. 1 art. 21 i jeżeli okaże się, iż wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawczyni, otrzymana przez podatnika zasądzona kwota zwolniona jest od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych, w tym w dobrach osobistych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. Naprawienie szkody obejmuje, zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wysokość szkody wyznacza rozmiar obowiązku odszkodowawczego i jego górny pułap.

Zasady naprawienia szkody określone zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeksy cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), m.in. w art. 471, który stanowi, iż dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Art. 471 k.c. określa w sposób ogólny i ramowy, kiedy dłużnik ze stosunku zobowiązaniowego powinien naprawić zaistniała szkodę. Odpowiedzialność deliktowa w razie istnienia stosunku zobowiązaniowego zachodzi jedynie wtedy, gdy szkoda jest następstwem takiego działania lub zaniechania sprawcy, które prowadzi do niewykonania zobowiązania.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nie wszystkie odszkodowania zasądzone przez sąd i otrzymywane przez osoby fizyczne są wolne od podatku dochodowego. Zakres zwolnienia wynikający z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli za poniesioną stratę, nie dotyczy natomiast utraconych korzyści.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię wynika, iż na podstawie orzeczenia Sądu Apelacyjnego zasądzona została podatnikowi kwota, która w związku z oświadczeniem prokurenta spółki ma być wypłacona z jego prywatnych zasobów. Wynika również, że szkoda stanowiła następstwo niewykonania pisemnego zobowiązania prokurenta do zapłaty określonej w zobowiązaniu kwoty.

Gdyby podatnikowi wypłacono określoną w zobowiązaniu kwotę, to kwota ta podlegałaby opodatkowaniu podatkiem dochodowym do osób fizycznych na zasadach ogólnych. Wobec niewykonania pisemnego zobowiązania prokurenta do zapłaty określonej w zobowiązaniu kwoty, odszkodowanie to stanowi zatem korzyść, którą podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Dlatego też, wbrew twierdzeniu wnioskodawczyni, wypłatę należności z powyższego tytułu nie można uznać za odszkodowanie zwolnione na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić należy, iż ze zwolnienia na podstawie tego przepisu wyłączone zostały odszkodowania dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ww. ustawy).Zatem odszkodowanie z ww. tytułu powinno być opodatkowane, w przeciwnym razie podatnik (poszkodowany)znalazłby się w korzystniejszej sytuacji niż ta, w jakiej by był, gdyby szkoda nie zaistniała.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Sąd Najwyższy uznał i przesądził, że ww. odszkodowanie nie jest odszkodowaniem ze stosunku pracy, ale prywatnym odszkodowaniem z własnych zasobów prokurenta. W świetle powyższego odszkodowanie to stanowi przychód podatnika z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Wobec czego uzyskany z tego tytułu przychód należy uwzględnić w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy w którym nastąpiła wypłata łącznie z innymi dochodami osiągniętymi przez podatnika w tym samym roku i opodatkować według skali podatkowej.

W świetle powołanych powyżej przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż stanowisko wnioskodawczyni, że odszkodowanie wypłacone podatnikowi byłemu pracownikowi spółki z o.o. z własnych (prywatnych) zasobów prokurenta tej spółki jest zwolnione z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała