Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21.04.2008 r. (data wpływu 09.05.2008 r.) oraz piśmie (data nadania 23.07.2008 r., data wpływu 24.07.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-543/08-2/JB z dnia 09.07.2008 r. (data nadania 10.07.2008 r., data doręczenia 21.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie potrącania kosztów uzyskania przychodów -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie potrącania kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. W ubiegłym roku zakupił nieruchomość (grunt wraz z budynkiem), która jest towarem handlowym, a więc nie została wprowadzona do rejestru środków trwałych. Na kupno ww. nieruchomości Wnioskodawca zaciągnął kredyt bankowy w wysokości 5 mln zł. Obciążenia związane z zaciągniętym kredytem są następujące:

1. prowizja w wysokości 50 tys. zł, która została zapłacona w dniu uruchomienia kredytu,
2. odsetki płacone kwartalnie. Zobowiązanie wobec kontrahenta z tytułu zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca uregulował z opóźnieniem, wraz z odsetkami. Obecnie zawarta została przedwstępna umowa sprzedaży ww. nieruchomości i w związku z zawartą umową Wnioskodawca otrzymał zaliczkę od kontrahenta. W celu zabezpieczenia otrzymanej zaliczki ustanowiona została bankowa gwarancja zwrotu zaliczki. Bank obciążył Wnioskodawcę kwotą 25 tys. zł, z tytułu prowizji za udzielenie gwarancji.
   
   

W nawiązaniu do wezwania z dnia 09.07.2008 r. Wnioskodawca doprecyzował swój wniosek pismem z dnia 22.07.2008 r. informując, iż prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy zapłacona prowizja, odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup towaru handlowego, odsetki zapłacone kontrahentowi oraz prowizja z tytułu bankowej gwarancji stanowią w przedmiotowej sprawie koszty bezpośrednie, związane z konkretnym przyszłym przychodem, a więc winny być uznane jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 5-5d ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie, w którym nastąpi sprzedaż ww. nieruchomości a więc w momencie osiągnięcia przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jednocześnie z brzmienia art. 22 ust. 5d tej ustawy wynika, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy podatkowej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zatem jeśli zaciągnięty kredyt bankowy pozostaje w związku z przychodami podatkowymi Wnioskodawcy poprzez finansowanie wydatków na zakup nieruchomości (gruntu wraz z budynkiem) jako towaru handlowego, to odsetki od wskazanego we wniosku kredytu bankowego, w części która została przeznaczona na spłatę kredytu, stosownie do cyt. przepisu art. 22 ust 5c ww. ustawy, jako koszt pośrednio związany z osiągniętymi przychodami, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Zapłaconej w związku z zaciągniętym kredytem bankowym prowizji również nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez wnioskodawcę, gdyż jest ona uiszczana jednorazowo i warunkuje zawarcie umowy kredytu. Jednocześnie dotyczy ściśle określonego okresu wynikającego z zawartej umowy kredytowej. Tak więc zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy podlega rozliczeniu proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczy, tj. okresu trwania umowy kredytu.

W odniesieniu do odsetek zapłaconych przez Wnioskodawcę w związku z uregulowaniem z opóźnieniem zobowiązania wobec kontrahenta wskazać należy, iż stosownie do art. 22 ust 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszt pośrednio związany z osiągniętymi przychodami, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Natomiast w kwestii zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów prowizji z tytułu ustanowienia bankowej gwarancji zwrotu zaliczki, stwierdzić należy, iż zapłacona przez Wnioskodawcę prowizja nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach. Dlatego też będzie tu miała zastosowanie generalna zasada wynikająca z przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.