Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

§prawidłowe – w części dotyczącej braku konieczności korygowania złożonych zeznań podatkowych oraz

§nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

30 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – na wezwanie organu – 5 czerwca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W latach 2006-2022 Wnioskodawca korzystał z ulgi odsetkowej na podstawie art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z realizacją inwestycji mieszkaniowej finansowanej kredytem hipotecznym denominowanym/indeksowanym do franka szwajcarskiego (CHF). Ulga polegała na odliczaniu części odsetkowej od dochodu, zgodnie z ówczesnym brzmieniem ustawy.

Na mocy prawomocnego wyroku sądu z dnia (...) 2024 r. (sygnatura: (...)) zawarta umowa kredytowa została uznana za nieważną w całości z mocą wsteczną. Skutkiem tego jest konieczność dokonania rozliczenia wzajemnych świadczeń między Wnioskodawcą a bankiem.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca otrzymał zwrot odsetek od banku. Doszło do rozliczeń wzajemnych między Wnioskodawcą a bankiem wynikających ze stwierdzenia nieważności umowy kredytu. Rozliczenia dokonano w (...) 2024 r.

Pytania

1.Czy w sytuacji uznania umowy kredytowej za nieważną Wnioskodawca zachowuje prawo do ulgi odsetkowej, z której korzystał w latach 2006-2022?

2.Jeśli nie, to czy Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty zeznań podatkowych za te lata i zwrotu odliczonych kwot?

3.Jeżeli tak, to w jaki sposób powinien prawidłowo rozliczyć ulgę odsetkową, która została już wykorzystana, a umowa kredytowa została uznana za nieważną?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro ulga była stosowana w oparciu o obowiązujące wówczas przepisy prawa, na podstawie zawartej i realizowanej przez wiele lat umowy kredytowej, która została unieważniona dopiero w 2024 r., nie powinien być zobowiązany do zwrotu odliczeń dokonanych w przeszłości w dobrej wierze.

Wnioskodawca uważa, że:

•nie zachodzi obowiązek korekty zeznań podatkowych za lata 2006-2022,

•ulga została przyznana prawidłowo i zgodnie z obowiązującym stanem prawnym w momencie jej stosowania,

•unieważnienie umowy nie powinno powodować konieczności zwrotu odliczeń podatkowych, ponieważ nie nastąpiło to z winy podatnika.

Mając na uwadze interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 2 marca 2020 r. (sygn. DD2.8202.1.2020), zgodnie z którą podatnik, który skorzystał z ulgi odsetkowej na podstawie obowiązujących przepisów, a umowa kredytowa została później unieważniona przez sąd, nie ma obowiązku dokonania korekty rozliczeń podatkowych, jeśli działał w dobrej wierze, a odliczenia były dokonywane w sposób prawidłowy. Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że interpretacja ta znajduje zastosowanie również w Jego przypadku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ulga odsetkowa

Zasady dokonywania odliczeń wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych regulują przepisy art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Powołany wyżej przepis art. 26b ust. 1 ustawy stanowi, że:

Od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

1. budową budynku mieszkalnego albo

2. wniesieniem wkładu budowlanego lub mieszkaniowego do spółdzielni mieszkaniowej na nabycie prawa do nowo budowanego budynku mieszkalnego albo lokalu mieszkalnego w takim budynku, albo

3. zakupem nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, albo

4. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego.

W przepisie art. 26b ust. 4 pkt 1-2 ustawy ustawodawca określił wysokość dokonywanych odliczeń, gdyż są one limitowane.

Stosownie do art. 26b ust. 6 ww. ustawy:

Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5, mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku za rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy odlicza odsetki.

Natomiast w myśl art. 26b ust. 7 tej ustawy:

Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5 mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku również w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył odsetki; w tym przypadku odliczeniu podlega wyłącznie różnica między sumą odsetek przypadających do odliczenia a kwotą odsetek faktycznie odliczonych w roku, w którym podatnik dokonał pierwszego odliczenia.

Zgodnie z art. 26b ust. 8 cytowanej ustawy:

Odliczenia dotyczą zapłaconych łącznie przez oboje małżonków. Jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu – odliczeń dokonuje się zgodnie z wnioskami zawartymi w zeznaniach rocznych, bądź od dochodu każdego z małżonków, w proporcji wskazanej we wniosku, bądź od dochodu jednego z małżonków.

Pomimo uchylenia art. 26b ustawodawca zagwarantował korzystanie z ulgi odsetkowej w ramach praw nabytych.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217 poz. 1588) – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.:

Podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie prawo odliczania wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu (pożyczki), do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt (pożyczkę) zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.

Wskazał Pan, że z ulgi odsetkowej korzystał Pan w latach 2006-2022 i powziął Pan wątpliwość dotyczącą zachowania prawa do tej ulgi w sytuacji unieważnienia zawartej umowy kredytowej.

Rozliczenie z tytułu zwrotu odsetek, z którymi związana była ulga odsetkowa

W przypadku zwrotu odsetek ustawodawca przewidział rozwiązane dla tego rodzaju szczególnych sytuacji. Stosownie bowiem do art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Z powyższego wynika, że rozliczenie z tytułu zwrotu odsetek powinno być dokonane w zeznaniu składanym za ten rok, w którym dojdzie do zwrotu tych odsetek. Jednocześnie przepis ten wskazuje, że doliczenia dokonuje podatnik, który uprzednio odliczył zwrócone kwoty.

Samo unieważnienie kredytu frankowego nie ma wpływu na rozmiar zobowiązania podatkowego w momencie składania wcześniejszych zeznań podatkowych. Zatem nie ma Pan obowiązku korygowania zeznań podatkowych składanych w latach 2006-2022. Dopiero wzajemne rozliczenia między Panem a bankiem mogą mieć wpływ na zastosowanie ulgi odsetkowej.

W konsekwencji, w sytuacji gdy bank zwrócił Panu w 2024 r. wcześniej odliczone odsetki, to powinien Pan w zeznaniu składanym za ten rok doliczyć do dochodu wartość odliczonej w związku z tymi odsetkami ulgi odsetkowej, z której skorzystał Pan w latach 2006-2022. W przypadku zwrotu środków, z tytułu których korzystał Pan z ulgi odsetkowej, nie mają bowiem znaczenia lata, w jakich korzystał Pan z tej ulgi. Ważny jest moment (rok) rozliczenia z bankiem tych środków.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.