Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 02.09.2005, sygn. PDII/415-27-2/2005, Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolu

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art.216 i art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 27 lipca 2005r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie powstania przychodu z tytułu zbycia środka trwałego stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e Zgodnie z przepisem art.14a §1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Natomiast zgodnie z §2 tegoż art.14a składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Jak wynika z Pana pisma z dnia 27 lipca 2005r., uzupełnionego pismem z dnia 11 sierpnia 2005r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług marketingowych opodatkowaną na zasadach ogólnych. W 2002r. zakupił Pan pawilon handlowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w roku 2004. W lokalu tym zamierzał Pan prowadzić działalność gospodarczą lub wynająć osobom trzecim. Z uwagi jednakże na fakt, iż przedmiotowy lokal nie był użytkowany do celów prowadzonej działalności, jak również nie wynajęto go osobom trzecim, a tym samym nie amortyzowano go, w 2005r. dokonał Pan jego sprzedaży. W związku z tym uważa Pan, iż zbycie przedmiotowego środka trwałego stanowi przychód z działalności gospodarczej a niezamortyzowana część środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art.14 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz.176 ze zm) przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
a) środkami trwałymi,
b) składnikami majątku, o których mowa w art.22 ust.1, z wyłączeniem składników, o których wartość początkowa ustalona zgodnie z art.22g nie przekracza 1.500,- zł.
c) wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit.b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem ust.2c: przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust.1 i art.19 stosuje się odpowiednio.

W świetle przytoczonego uregulowania, przychodem z działalności gospodarczej jest odpłatne zbycie składników majątku związanego z działalnością gospodarczą ujętych w ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z definicją zawartą w art.22 ust.1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23. Na podstawie art.22 ust.8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art.22a - 22o z uwzględnieniem art.23 tej ustawy. A zatem jeśli w przedmiotowej sprawie odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu (z uwagi na nieużytkowanie lokalu) niezamortyzowana wartość nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym dochód lub stratę ze sprzedaży lokalu należy ustalić zgodnie z art.24 ust.2 ustawy, który stanowi o tym, że dochodem ze sprzedaży majątku jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art.22h ust.1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu przedstawionego przez Pana we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Ponadto w myśl przepisów art.14b §1 i §2 ww. Ordynacji podatkowej powyższa interpretacja nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Pana i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.

Zgodnie z art.14a §4 na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art.236 §2 pkt 1 wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art.222, w związku z art.239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.