Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U Nr 8 z 2005r poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia 06.06.2005r (wpływ do US 07.06.2005r) uzupełnione dnia 15.06.2005 w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ekwiwalentu pieniężnego wypłaconego za używanie przez pracowników przy wykonywaniu pracy materiałów stanowiących ich własność oraz ekwiwalentu pieniężnego za używanie odzieży własnej i obuwia do celów służbowych.

U Z A S A D N I E N I E

W myśl art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r Dz. .Nr 8 poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie - art. 14 a § 4 Ordynacja podatkowa.
Pismem z dnia 07.06.2005r zwróciliście się Państwo z zapytaniem o ustalenie zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż Zarządzeniem p.o. Kierownika Jednostki wypłacany jest pracownikom zatrudnionym w placówce ekwiwalent pieniężny za używanie przez pracowników materiałów biurowych stanowiących ich własność i ekwiwalent pieniężny za używanie odzieży własnej i obuwia do celów służbowych. Zarządzenie o wypłacie ww. ekwiwalentu sporządzono w oparciu o art 237 7 § 1, 2 i 4 oraz art. 237 8 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 Kodeks Pracy ( tekst jednolity Dz.U. z 1998 Nr 21 poz. 94 ze zm.).

Analizując powyższą sprawę należy stwierdzić:

I Ekwiwalent za używanie odzieży własnej i obuwia do celów służbowych.
Zasady i tryb używania odzieży roboczej regulują przepisy działu X "Bezpieczeństwo i higiena pracy" ustawy z dnia 26.06.1974r - Kodeks pracy (Dz.U z 1998, Nr 21 poz. 94 ze zm.). Zgodnie z art. 237:
a) § 1) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
1.jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2.ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
b) § 2) pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.
c)§ 3) przepis § 2 nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.
d) § 4) pracownikowi używającemu własnej odzieży roboczej i obuwia roboczego, zgodnie z § 2, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.
Unormowania Kodeksu Pracy dopuszczają by pracodawca sam ustalił na jakich stanowiskach dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Z pisma wynika, że w Zarządzeniu Kierownika, terenowym pracownikom socjalnym używającym własnej odzieży i obuwia roboczego, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny.
Zdaniem tut. organu, zostały spełnione ww. wymogi, a zatem ekwiwalent za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego przez pracowników terenowych można uznać za wypłacany na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.
W myśl art 21 ust 1 pkt 11a ustawy z dnia 26.07.1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity z 2000r Dz.U. Nr 14 poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

II Ekwiwalent pieniężny wypłacony pracownikom za używanie przez nich własnych materiałów biurowych.

Zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust.1 pkt 13 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używanie przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.
Fakt wykorzystywania przez pracowników własnych narzędzi w czasie pracy musi być odpowiednio udokumentowany. Ciężar dowodu spoczywa w tym przypadku na płatniku, który dokonuje obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku. Powyższy przepis ma zastosowanie po spełnieniu następujących warunków:
1.Ekwiwalent musi być wypłacony w pieniądzu ( ekwiwalent pieniężny), wypłacenie ekwiwalentu w jakiejkolwiek innej formie np. towarze, powoduje jego opodatkowanie.
2.Wypłata ekwiwalentu, powinna odpowiadać poniesionym przez pracownika wydatkom, to znaczy musi zachodzić racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych dla celów pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu należących do pracownika oraz stopniem zużycia rzeczy dokonanego w trakcie tego używania, nadwyżka ponad uzasadnione koszty będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy.
3.Narzędzia, materiały lub sprzęt muszą stanowić własność pracownika, zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli ekwiwalent zostanie wypłacony za używanie rzeczy użyczonych pracownikowi przez inne osoby albo rzeczy znajdujących się w posiadaniu pracownika na jakiejkolwiek innej podstawie niż własność.
4.Narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika muszą być wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy.
Mając powyższe na uwadze, jeśli zostaną spełnione ww wymogi, wówczas wyplata ekwiwalentu z tego tytułu będzie zwolniona z opodatkowania.

Należy stwierdzić, że niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku na dzień zaistnienia zdarzenia.

Stosownie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a §1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 OP).

Od niniejszego postanowienia na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z 2005 Dz.U Nr 8 poz.60 ze zm.) służy prawo złożenia zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art.236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.