Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka:

• może uznać wskazane we wniosku wydatki za koszty uzyskania przychodów z chwilą podjęcia decyzji o zaprzestaniu realizacji danego projektu jako koszty niezakończonych prac rozwojowych – jest prawidłowe;
• wydatki te powinna klasyfikować jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a jednocześnie – powinna je rozpoznać jako koszty podatkowe w dacie akceptacji  Zarządu Spółki dotyczącej likwidacji – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów niezakończonych prac rozwojowych.

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego

A. to polska spółka technologiczna należąca do (…).

A. to producent (...) wykorzystujący w swoich rozwiązaniach nowoczesne technologie i innowacyjne pomysły.

Mając własny dział R&D oraz zakład produkcyjny w strefie ekonomicznej w (…), oferuje klientom (...).

Aby usprawniać urządzenia czy aplikacje dla klientów spółka prowadzi prace  badawczo-rozwojowe i zbiera wszystkie nakłady na prace rozwojowe  do czasu zakończenia projektu na koncie bilansowym długo lub krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe .

Zdarza się, że wydatki są zbierane na koncie bilansowym do czasu zakończenia projektu przez okres kilku lat. Koszty prac rozwojowych zakończonych ze skutkiem pozytywnym  są przez Spółkę rozliczane w sposób określony w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT. Koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym podlegają uznaniu za wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełnione są kryteria, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT.  W opinii Spółki, wymienione wyżej prace stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy o CIT.

Koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem technologii, zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:

1)produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone,

2)techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii,

3)koszty prac rozwojowych zostaną pokryte, według przewidywań, przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Wydatki te są to:

• prace programistyczne wykonywane przez firmy zewnętrzne oraz pracowników zatrudnionych na umowie o pracę .
• oprogramowanie zakupione do celów realizacji projektu
• zakupy zasobów i mocy obliczeniowej w chmurze.

Zdarza się, że jest podejmowana decyzja o zaniechaniu projektu, który miał być kosztem zakończonych prac rozwojowych. W 2025 roku podjęto taką decyzję o zaniechaniu projektu X, który nie został ukończony i przyjęty na WNIP jako koszty zakończonych prac rozwojowych. Projekt ten to aplikacja mobilna do obsługi (...). Decyzja była podjęta przez właściciela w porozumieniu z kadrą zarządzającą  Spółki ze względów ekonomicznych: potrzeba promowania innej aplikacji i modelu subskrypcyjnego płatnego, który jest bardziej zaawansowany pod względem technologii a ma podobne działanie. Aplikacja mobilna oferowana przez naszego właściciela jest dużo  bardziej rozbudowaną aplikacją w związku z tym potencjalni nabywcy będą zainteresowani bardziej zaawansowaną technologicznie aplikacją.

Efektów tych wydatków nie można w żaden sposób spożytkować przy realizacji innych projektów ani ich odsprzedać. Spółka nie jest w stanie pozyskać w żaden sposób zwrotu kosztów poniesionych na obecnym etapie projektu w inny sposób.

Wydatek był poniesiony w celu jego osiągnięcia przychodów a decyzja nie jest wynikiem decyzji o zmianie profilu prowadzonej działalności.

Pytania

1.Czy Spółka może uznać powyższe wydatki za koszty uzyskania przychodów z chwilą podjęcia decyzji o zaprzestaniu realizacji danego projektu jako koszty niezakończonych prac rozwojowych?

2.Czy Spółka powinna klasyfikować te wydatki jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a jednocześnie – powinna je rozpoznać jako koszty podatkowe w dacie akceptacjiZarządu Spółki dotyczącej likwidacji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki koszty prac rozwojowych, zaniechanych na podstawie decyzji właściciela Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jednorazowo w roku podatkowym, w którym została podjęta decyzja o zaniechaniu jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Kosztem uzyskania przychodów jest koszt , który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez Spółkę
• jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została Spółce w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki poniesione przez Spółkę nie zostały zwrócone w jakikolwiek sposób, są w związku z działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu.

Nie znajdują się one również  w grupie wydatków których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Ustawodawca nie wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostały przeznaczone na projekty / inwestycje w zakresie których została podjęta decyzja o ich definitywnych zaniechaniu/odstąpieniu od ich realizacji.

Wydatki te zostały właściwie udokumentowane. Na Projekt X składały się w szczególności następujące udokumentowane koszty:

• koszty zewnętrznych podwykonawców udokumentowane stosownymi fakturami kosztowymi za realizację i dostawę uzgodnionych prac informatycznych;
• koszty własnego personelu obliczane na podstawie przepracowanych i zaakceptowanych dni na Projekcie w poszczególnych miesiącach. Ponadto, zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Natomiast art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższe zostało potwierdzone m.in. w interpretacjach indywidualnych :

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB1-3.4010.801.2024.2.AN.
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej  0111-KDIB1-3.4010.339.2017.1.MBD

Należy zwrócić uwagę  również na wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Bd 658/19, zgodnie z którym ocena celowości wydatku, czyli jego zdolności do wytworzenia przychodu jest pewną prognozą. Jak zauważył WSA w Bydgoszczy, decyzje ekonomiczne są podejmowane w warunkach niepewności i ryzyka i nie sposób zatem wymagać od podatnika pełnej skuteczności działania. O zaliczeniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje moment jego dokonania

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 z poźn. zm., dalej: „ustawa o CIT”, „updop”), określają zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Innymi słowy dla kwalifikacji  prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że aby usprawniać urządzenia czy aplikacje dla klientów spółka prowadzi prace  badawczo-rozwojowe i zbiera wszystkie nakłady na prace rozwojowe  do czasu zakończenia projektu na koncie bilansowym długo lub krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Zdarza się, że wydatki są zbierane na koncie bilansowym do czasu zakończenia projektu przez okres kilku lat. Koszty prac rozwojowych zakończonych ze skutkiem pozytywnym  są przez Spółkę rozliczane w sposób określony w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT. Koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym podlegają uznaniu za wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełnione są kryteria, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT.  W opinii Spółki, wymienione wyżej prace stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy o CIT.

Ponadto Spółka wymieniła następujące wydatki:

• prace programistyczne wykonywane przez firmy zewnętrzne oraz pracowników zatrudnionych na umowie o pracę .
• oprogramowanie zakupione do celów realizacji projektu
• zakupy zasobów i mocy obliczeniowej w chmurze.

Zdarza się, że jest podejmowana decyzja o zaniechaniu projektu, który miał być kosztem zakończonych prac rozwojowych. W 2025 roku podjęto taką decyzję o zaniechaniu projektu X, który nie został ukończony i przyjęty na WNIP  jako koszty zakończonych prac rozwojowych. Projekt ten to aplikacja mobilna do obsługi komunikatorów alarmowych i central alarmowych produkcji A. przez użytkowników końcowych. Decyzja była podjęta przez właściciela w porozumieniu z kadrą zarządzającą  Spółki ze względów ekonomicznych: potrzeba promowania innej aplikacji i modelu subskrypcyjnego płatnego, który jest bardziej zaawansowany pod względem technologii a ma podobne działanie.

Efektów tych wydatków nie można w żaden sposób spożytkować przy realizacji innych projektów ani ich odsprzedać. Spółka nie jest w stanie pozyskać w żaden sposób zwrotu kosztów poniesionych na obecnym etapie projektu w inny sposób.

Wydatek był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów a decyzja nie jest wynikiem decyzji o zmianie profilu prowadzonej działalności.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawodawca art. 4a pkt 28 ustawy o CIT wprowadził definicję prac rozwojowych:

Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Ad 1

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 dotyczą ustalenia czy Spółka może uznać powyższe wydatki za koszty uzyskania przychodów z chwilą podjęcia decyzji o zaprzestaniu realizacji danego projektu jako koszty niezakończonych prac rozwojowych.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że wydatki na prowadzenie prac rozwojowych co do zasady są ponoszone w celu stworzenia nowych rozwiązań lub technologii, które – przy założeniu zakończenia prac sukcesem – miałyby potencjał generowania przychodów. Z tego względu ponoszone wydatki na etapie prowadzenia prac rozwojowych mają charakter kosztów zmierzających do osiągniecia przychodów. Spełniają zatem ogólną przesłankę celowości określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym podlegają uznaniu za wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełnione są kryteria, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT.

W sytuacji jednak, gdy spółka podejmuje definitywną decyzję o zaprzestaniu projektu, wydatki poniesione na prace rozwojowe nie mogą zostać ujęte jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji. Jednocześnie nie znajdują się one w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, koszty prac rozwojowych, zaniechanych na podstawie decyzji właściciela Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z uwagi na spełnienie następujących warunków:

• zostały poniesione w związku z działalnością gospodarczą Spółki,
• ich celem było osiągnięcie przychodów (choć cel ten nie został zrealizowany),
• brak jest przepisu wyłączającego możliwość ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, z chwilą podjęcia decyzji o zaprzestaniu realizacji danego projektu wydatki te należy potraktować jako koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy do przedstawionego przez Państwa stanu faktycznego należy stwierdzić, że koszty prac rozwojowych, których dalsze kontynuowanie zostało zaniechane przez właściciela Spółki, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu projektu.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 dotyczą ustalenia czy Spółka powinna klasyfikować te wydatki jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a jednocześnie – powinna je rozpoznać jako koszty podatkowe w dacie akceptacji  Zarządu Spółki dotyczącej likwidacji.

Z punktu widzenia rozpoznawania momentu, w którym dany wydatek winien być uznany za koszt podatkowy (potrącalność), istotny jest wprowadzony ustawą podział kosztów na bezpośrednio i inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu "bezpośredniego" oraz kosztu "pośredniego" - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT

Stosownie do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Przepisy powyższe stanowią autonomiczną regulację w zakresie potrącalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów, niezależną od zasad rachunkowych. Wystarczy zatem, by dany koszt został ujęty w księgach rachunkowych (z wyjątkiem kosztów rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów), żeby ten moment uznać za moment potrącenia.

Należy zauważyć, że Ustawodawca uzależnił w pierwszej kolejności możliwość dokonania odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo – rozwojowej od faktu czy koszty te wypełniają definicję kosztów uzyskania przychodów.

W celu prawidłowego określenia momentu, w którym Wnioskodawca powinien wykazać dane koszty kwalifikowane zakończonych prac rozwojowych, zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do specyficznych regulacji normujących kwestię poniesienia kosztów uzyskania przychodów przewidzianą w at. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT:

Jak wynika z art. 16b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p.,

Użycie przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4a updop, sformułowania „mogą” (przy wskazaniu sposobu rozliczenia kosztów prac rozwojowych), przy jednoczesnym braku dodatkowych wskazań, co tego kiedy dany sposób ujęcia kosztów prac rozwojowych może być zastosowany, prowadzi do konkluzji, że podatnik posiada swobodę wyboru zastosowania poszczególnych sposobów podatkowego rozliczania kosztów prac rozwojowych.

W powołanym powyżej przepisie, wskazując trzy różne sposoby rozliczenia kosztów prac rozwojowych, użyto ponadto spójnika „albo” (alternatywa rozłączna). Oznacza to, że Spółka, według własnego uznania, może wybrać jeden z trzech sposobów rozliczania kosztów prac rozwojowych.

Zatem, na podstawie powołanego wyżej przepisu, podatnicy mają wybór, co do sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów prac rozwojowych w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych.

W rezultacie, zgodnie z wyborem podatnika, w przypadku prowadzenia prac rozwojowych ich koszty mogą być przez podatnika rozpoznawane jako koszty podatkowe w trakcie trwania tych prac bądź jednorazowo na moment ich zakończenia, albo też podatnik może rozpoznawać koszty tych prac poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Ponadto wskazać należy, podmioty prowadzące prace rozwojowe mają możliwość rozliczenia ponoszonych kosztów prac rozwojowych już w trakcie ich trwania, niezależnie od ich końcowego rezultatu (tj. od tego czy ich wynik będzie pozytywny czy negatywny), a także wówczas, gdy prace te w ogóle nie zostały zakończone – pod warunkiem że spełniają one przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodów.

Nie można zatem zgodzić się z Państwem, że Spółka koszty prac rozwojowych, zaniechanych na podstawie decyzji właściciela Spółki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d jako inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wskazano powyżej, w stosunku do prac rozwojowych ustawodawca zawarł w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych specyficzne regulacje normujące moment rozpoznania tych kosztów na cele podatkowe, a  mianowicie wynikające z art. 15 ust. 4a updop.

W przypadku więc prowadzenia prac spełniających definicje prac rozwojowych wskazanych w ustawie, wszystkie poniesione koszty związane z tymi pracami powinny zostać rozliczone w ramach określonych w treści art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, metod zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Skoro podejmują Państwo decyzję o zaniechaniu projektów prowadzonych w ramach prac rozwojowych, wszystkie poniesione koszty związane z tymi pracami powinny zostać rozliczone również zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Zatem mogą Państwo koszty prac rozwojowych, zaniechanych na podstawie decyzji właściciela Spółki, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jednorazowo w roku podatkowym, w którym została podjęta decyzja o zaniechaniu zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, a nie jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4d updop.

Mając na uwadze powyższe Państwa stanowisko, zgodnie z którym powinni Państwo koszty prac rozwojowych zaniechanych na podstawie decyzji właściciela Spółki rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust.4d updop w dacie podjęcia decyzji właściciela Spółki  jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określony stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Powołane interpretacje oraz orzeczenia sądu nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.