Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 05.12.2005, sygn. DF/415-73/05/AJ, Urząd Skarbowy w Kartuzach
Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pana (...) z 30.08.2005 r. (data wpływu do tut. urzędu: 07.09.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej formy dokumentacji prowadzonej dla drobiu ubitego przed upływem sześciu tygodni,
stwierdzam, że
stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
U Z A S A D N I E N I E
Z dokumentów zgromadzonych w tutejszym organie wynika, że podatnik prowadzi na terenie gospodarstwa rolnego dział specjalny produkcji rolnej - hodowlę drobiu rzeźnego. W deklaracji do wymiaru zaliczek podatku dochodowego od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej (PIT-6) podatnik wpisał, że rozmiar produkcji zamierzonej na 2006 rok wynosi 600.000 sztuk drobiu rzeźnego (kurcząt); nie zaznaczył natomiast, że w 2006 roku będzie ustalał dochód z tego źródła na podstawie prowadzonych ksiąg wykazujących przychody i koszty, zatem dochód przyjęty będzie na podstawie norm szacunkowych. W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym pojawiła się wątpliwość odnośnie formy dokumentacji, jaką należy prowadzić w związku z ubojem drobiu przed upływem sześciu tygodni przetrzymywania. Wnioskodawca twierdzi, iż dokumentem potwierdzającym termin wstawienia piskląt jest faktura zakupu, a data wstawienia powinna być uwidoczniona na fakturze VAT RR - zakup żywca drobiowego.
Jak już wyjaśniono w postanowieniu nr DF/415-51/05/AJ, okres przetrzymywania zakupionych kurcząt nie ma w przypadku podatnika znaczenia, gdyż z uwagi na rozmiar produkcji (powyżej 100 sztuk) jego działalność nie może być traktowana jako rolnicza, ale jako dział specjalny produkcji rolnej.
Gdyby podatnik chciał ustalać dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w oparciu o przepis art. 24 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.), musiałby prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe. Zarówno podatkową księgę przychodów i rozchodów, jak i księgi rachunkowe należy prowadzić w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku (art. 24a ust. 1 w/w ustawy). Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów o rozchodów (Dz. U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). W § 12-14 tego rozporządzenia wyjaśniono, jakie dowody stanowią podstawę zapisów w księdze, a więc mogą być uznane za dowody księgowe. Natomiast w ustawie z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (j. t. Dz. U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.) określone zostały zasady rachunkowości, a art. 20-22 zawierają przepisy dotyczące dowodów księgowych.
Fakt, iż podatnik nie będzie prowadził ksiąg potwierdzających przychody i koszty z działów specjalnych produkcji rolnej, nie zwalnia go od obowiązku gromadzenia dowodów, na podstawie których możliwe byłoby przeprowadzenie kontroli jego działalności. Jak bowiem czytamy w art. 281 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe pierwszej instancji przeprowadzają kontrolę podatkową u podatników, płatników, inkasentów oraz następców prawnych, zwanych dalej "kontrolowanymi". Celem kontroli podatkowej jest sprawdzenie, czy kontrolowani wywiązują się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. A zatem każda działalność, z której dochody podlegają opodatkowaniu, musi być dokumentowana w taki sposób, by była sprawdzalna. W przypadku prowadzenia działu specjalnego produkcji rolnej polegającego na hodowli kurczaków, konieczne jest gromadzenie dokumentów potwierdzających zakup tych zwierząt oraz ich zbycie. Przechowywanie tych dokumentów przez podatnika pozwala organowi podatkowemu na sprawdzenie rozmiarów działalności, tzn. zweryfikowanie, czy podatnik wywiązuje się z obowiązku określonego w art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do którego podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni o zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji w stosunku do podanej w deklaracji, a w rezultacie - czy liczba wstawień nie jest różna od zadeklarowanej. Przekazywanie w ciągu roku organowi podatkowemu informacji o liczbie wstawień jest bowiem jedynym sposobem pozwalającym na wykazanie w zeznaniu rocznym dochodu w innej wysokości niż podano w deklaracji PIT-6 złożonej na dany rok podatkowy. Należy bowiem zauważyć, że przewidziany w art. 43 ust. 3 pkt 1 w/w ustawy obowiązek zawiadomienia właściwego organu podatkowego w terminie 7 dni o zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji w stosunku do podanej w deklaracji oznacza, że podatnik po zakończeniu roku podatkowego nie może wywodzić korzystnych dla siebie skutków w zakresie wymiaru podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej, nawet w sytuacji, gdy zmiana w prowadzonej produkcji skutkująca niższy dochód nastąpiła z przyczyn niezależnych od podatnika, skoro uchybił powyższemu terminowi (por. wyrok NSA z 21.01.1998 r., sygn. akt I SA/Gd 984/96). Nie można zatem dopiero po zakończeniu roku podatkowego informować o zmianach w produkcji, np. składając korektę deklaracji PIT-6.