Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 06.05.2008 r. (data wpływu 08.05.2008 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w w zakresie ustalenia wysokości kosztu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 01 września 2005 roku Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej zakupił jako współwłaściciel samochód osobowy marki X 2,0 rok 2000. Wartość opiewała na kwotę 35.000,00 zł. Wnioskodawca był współwłaścicielem 50% wartości w/w samochodu i zapłacił kwotę 17.500,00 zł. Drugim współwłaścicielem była osoba trzecia.

Dnia 25 maja 2007 roku umową kupna sprzedaży Wnioskodawca odkupił od drugiego współwłaściciela jego część w/w samochodu, za którą zapłacił 8000,00 zł. Od tego momentu został jedynym właścicielem samochodu.

Dnia 30 maja 2007 roku Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej jako osoba fizyczna prowadząca książkę przychodów i rozchodów.

Dnia 06 czerwca 2007 roku wprowadził na stan firmy w/w samochód osobowy bezpośrednio w koszty, ponieważ zamierzał go sprzedać w ciągu 7 miesięcy od daty wprowadzenia.

Zgodnie z art.22g uopdof wprowadził samochód osobowy X 2,0 rok 2000 w wartości 25.500,00 zł zgodnie z faktycznie zapłaconymi kwotami wg umów kupnasprzedaży; tj. 17.500 zł i 8.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opierając się na art. 22g uopdof Wnioskodawca uważa, że samochód osobowy marki X 2,0 rok 2000 powinien wprowadzić do książki przychodów i rozchodów w wysokości faktycznie poniesionych wartości, zgodnie z umowami kupna-sprzedaży tj. 17.500,00 i 8.000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i pytania wynika, iż wniosek dotyczy ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci samochodu marki X. Za takim rozumieniem pytania i stanowiska Wnioskodawcy przemawiają używane przez Niego wyrażenia wprowadziłem na stan firmy(w stanie faktycznym) i wartość początkowa, a także wskazanie przez Wnioskodawcę przepisu art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) jako przepisu, który jest przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W świetle art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ustawodawca ściśle określa przypadki, w których dopuszcza ustalenie wartości środka trwałego w oparciu o jego wartość rynkową.

Zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż zawsze, gdy możliwe jest ustalenie ceny nabycia środka trwałego wartość początkową tego środka stanowi właśnie ta cena, nie zaś wartość rynkowa.

Reasumując, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż ceną nabycia przedmiotowego samochodu była kwota 25.500 zł. Tym samym, taka jest też wartość początkowa tego środka trwałego, a więc Wnioskodawca ustalił ją w sposób prawidłowy i dlatego Jego stanowisko należało uznać za prawidłowe. .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.