Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E Na podstawie art. 14a, art. 216 ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 Ordynacja Podatkowa (tj. Dz U. z 2005r Nr 8 poz. 60 z pózn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.10.2005r. w sprawie udzielenia interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii określania limitu zobowiązującego do przejścia na pełne księgi rachunkowe. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wyszkowie: stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 27.10.2005r. Pan zwrócił się z prośbą o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii określenia limitu zobowiązującego do przejścia na pełne księgi rachunkowe. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że głównym przedmiotem działalności są usługi międzynarodowego transportu drogowego. Zdecydowaną większość przychodów ze sprzedaży stanowią faktury za wykonane usługi transportowe. Jednakże w trakcie roku podatkowego następowała sprzedaż środka trwałego oraz wpłynęła wypłata odszkodowania z firmy ubezpieczeniowej. Firma refakturowała koszty za gaz, energię elektryczną i wywóz nieczystości, a także obciążała kontrahentów karami za postoje samochodów (przetrzymywanie pojazdu niezgodne z przyjętym zleceniem transportowym i zwrotem poniesionych kosztów za konwoje i inne opłaty o podobnym charakterze). W związku z powyższym Podatnik zwrócił się z pytaniem, czy do limitu zobowiązującego do przejścia na pełne księgi rachunkowe należy zaliczyć także przychód ze sprzedaży:#61485; majątku trwałego,#61485; odszkodowania,#61485; kar za postoje,#61485; refakturowania kosztów?
Zdaniem podatnika: ustawa o rachunkowości wskazuje, że gdy przychód netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wynosi co najmniej 800.000 EURO (obecnie na rok 2006 w przeliczeniu na złote 3.133.280 zł) wówczas firma jest zobowiązana prowadzić księgi rachunkowe.Ustawodawca w art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 29 września 1994r o rachunkowości (Dz. U. 2002r nr 76 poz. 1546) w sposób bezpośredni wskazuje, że przy obliczaniu przychodów netto ze sprzedaży uwzględnia się jedynie: przychody netto ze sprzedaży towarów, przychody netto ze sprzedaży produktów, przychody z operacji finansowych. Definicja przychodów netto ze sprzedaży nie uwzględnia: przychodów ze sprzedaży materiałów, pozostałych przychodów operacyjnych (przychodów ze sprzedaży środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, przychodów z otrzymanych nieodpłatnie aktywów, odszkodowań, kar, itp.) oraz zysków nadzwyczajnych.W związku z powyższym przychody ze sprzedaży majątku trwałego, odszkodowania, kary i refakturowanie kosztów są związane z segmentem pozostałej działalności operacyjnej. Ten segment działalności (pozostałe przychody operacyjne) wraz ze strefą zdarzeń nadzwyczajnych (zyski nadzwyczajne) nie jest uwzględniany przy ustalaniu przychodów netto ze sprzedaży określonych w art. 2 ust. 1 pkt. 2. Podatnik prosi o wyjaśnienie wątpliwości w kwestii zaliczenia przychodów do sprzedaży netto.
Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy z przytoczeniem przepisów prawa.Ustawa z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z pózn. zm.) w art. 24a ust. 4 stanowi, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości. Z przepisu art. 24a ust. 6 ustawy podatkowej wynika, iż wyrażone w EURO wielkości o których mowa w ust. 4 i 5 przelicza się na walutę polską wg średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy.
Cytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązują między innymi osoby fizyczne do prowadzenia ksiąg rachunkowych w przypadku, gdy ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość 800.000 EURO.
Art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. #61485; Zgodnie z art. 14 ust.1 pkt 1 za przychód z działalność o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.Przychodem z działalności gospodarczej są również:#61485; Zgodnie z art.14 ust.2 pkt 1 - przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.#61485; Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 przychodem z działalności gospodarczej są otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej. Momentem uzyskania przychodu z tytułu odszkodowania jest data faktycznego otrzymania określonej kwoty pieniędzy (dzień otrzymania gotówki lub data wpływu na rachunek bankowy, data otrzymania przekazu pocztowego).#61485; Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 4 kara umowna stanowi dla celów podatkowych przychód z działalności gospodarczej. Kara staje się przychodem w momencie faktycznego jej otrzymania.
Mając zatem na uwadze fakt, iż art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii ustalenia poziomu przychodu powodującego obowiązek zaprowadzenia ksiąg rachunkowych odsyła do przepisu art. 14 tej ustawy, w rozumieniu którego przychody ze sprzedaży środków trwałych, odszkodowania, otrzymane kary za postoje, refakturowanie stanowią przychód z działalności gospodarczej brany pod uwagę przy ustalaniu limitu 800.000 EURO przedstawione przez Pana stanowisko w niniejszej sprawie jest nieprawidłowe
Zgodnie z art. 14b §1 i §2 ustawy Ordynacja Podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie wniesione do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Ciechanowie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia. Do zażalenia należy dołączyć znaczki opłaty skarbowej w kwocie 5 zł do zażalenia i po 0,50 zł do każdego załącznika.